Schrijven
Geen echt tuindagboek dit keer. Maar bij deze wil ik alle mensen die zo snel en vooral ook massaal reageerden op mijn laatste tuindagboek nogmaals hartelijk danken voor hun mening!
En de uitkomst was duidelijk, ik heb geturfd tot het programma dinsdagavond overbelast raakte omdat teveel mensen tegelijkertijd berichtjes schreven, bij elk nieuw bericht bleef het mailadres en de naam van de laatste schrijver staan. Dus toen gelijk het plaatsen van reacties maar stop gezet. Helaas hebben daardoor waarschijnlijk ook nog wel heel veel mensen geen mening kunnen geven, maar ik hoop dat zij begrijpen waarom ik de reacties stop moest zetten. En de uitslag lijkt ook wel duidelijk. Zou het ook een magisch teken zijn geweest :-)?
En ik hoef ook helemaal niet meer te verzinnen en ben heel blij met de mening van de meeste lezers; ik heb 68 x geturfd voor het schrijven, 56 x voor de zadenlijst en slechts 4 x voor het beantwoorden van vragen (en toen ben ik gestopt en liep de hele boel dus vast :-).
Ik ga vanaf nu het plaatsen van reacties niet meer toestaan (en dus stoppen met het beantwoorden van persoonlijke vragen). Ik ga schrijven, en beginnen met een nieuwe zadenlijst (maar dan moeten de weergoden wel een klein beetje mee gaan helpen, zo valt er niks te oogsten 🙂 ).
Ik kan iedereen die een probleem heeft van harte bijvoorbeeld het Moestuinforum aanraden, een groot en zeer actief forum waar je antwoorden kunt vinden, vragen kunt stellen, zelf antwoord kunt geven op vragen, foto’s plaatsen, etc..
Ik ben blij, misschien zelfs opgelucht 🙂
En dan nu naar de tuin. Of eigenlijk niet. Want vannacht zijn we zo ongeveer verzopen, in 20 minuten tijd viel er een enorme hoeveelheid regen, ‘alsof God een emmer leeg gooit’ noemen we dat. En nu wachten we op de volgende buien, nog niet vaak meegemaakt, maar we worden er bijna moedeloos van en staren beurtelings op mobiel en computer naar buienradars en weeronline, en vervolgens maar weer naar de wolken en regen en onweer buiten. Maar voor alles is een eerste keer.
We kunnen vanuit ons huis met 1 stap pootje baden:
Ach, ach, en onze Frau Mieze Schindler aardbeien zijn net aan het rijpen, en die kunnen hier echt niet tegen. Gisteren zagen we dat alle kolen in het water staan en dood gaan (ze hangen al helemaal slap), de bonen die we in mei hebben geplant staan nog net zo hoog als toen en gaan nu langzaam dood in de modder. Erger nog, de kassen hebben onder water gestaan, waarschijnlijk niet lang, maar alle grond was zwart en plat en wat opgespat langs de ruiten, de paden nog donker van het water, condens nog op de ramen. Moet niet te vaak gebeuren, het ging net zo goed met tomaten en paprika’s.
Nou, lekker jaar dus. Goed, waarom wil een mens bonen, die zijn toch alleen maar lekker met een aardappel (en inderdaad, die hebben we ook niet). We gaan dit jaar op rantsoen van maïs en prei, dat lijkt me duidelijk 🙂
En, ha, mocht het toch nog zomer worden, dan zijn wij voorbereid, want wij hebben toch gewonnen: drie keer pastinaken gezaaid, 3 keer niet gekiemd of direct na het kiemen al opgevreten. Dan maar voorzaaien:
En ze kiemen!! In een tray, binnen 2 weken boven de grond. Het uitplanten zal nog wel een dingetje worden, dat gaan we wel zo snel mogelijk doen zodat het aankomende penworteltjes niet teveel te lijden heeft van het verplanten (en natuurlijk wel gelijk Escargo erbij!!). Het gaat me te ver om het ook met worteltjes te proberen. Hoewel……. :-). Wel ook met schorseneren gedaan, ook gekiemd in een tray, en met knolvenkel, ook gelukt.
Als we ooit weer grond zien in plaats van water en modder, kunnen we gaan uitplanten.
En om het positieve erin te houden (want het wordt hier ondertussen al weer akelig donker en we horen het onweren, op naar de volgende hoosbui):
Maak dit!
Want het is heerlijk! Het mag geen Zabaglione heten (het Italiaanse recept voor Sabayon), maar het is wel echt bijna net zo lekker. Niet moeilijk te maken, een soort sabayon dus maar dan met mascarpone erdoor. En de aardbeien stelen de show, de lekkerste aardbeien van eigen tuin, en die marineer je in een mengsel van fruitige rode wijn, kaneel, aardbeienjam (zelfgemaakte natuurlijk), suiker, vanille en citroen. Ik heb zojuist hier het hele recept geplaatst: Mascarpone-zabaglione met gemarineerde aardbeien
En tot slot nog een foto van een ‘liefje’:
Eritrichium canum Baby Blue, een vrolijk eenjarig plantje tot maximaal 30 centimeter hoog. Ze staat hier in een pot en heeft het zichtbaar naar haar zin. Hoe blauw kan blauw zijn!
En dan hoop ik dat het volgende tuindagboek er één is met alleen maar positieve berichten; droog, zonnig, 22 graden, eerste rijpe tomaten, miraculeus opgestane savooikool, misschien zomaar een oogstbare krop sla die niet als baby is opgevreten of 2 weken later al doorschiet. We zouden er al blij mee zijn, ‘een tuindershand is snel gevuld’ :-).