De herfst is nu wel echt begonnen,  wat een kletsnatte boel op de tuin. Zoveel regen gevallen afgelopen week (of eigenlijk al weken) dat we de hele week niet op de tuin zijn geweest. jammer…. want er is best veel te doen :-).

Op de foto de tuin met verhoogde bakken in de laagstaande septemberzon, nog vol planten en bloemen en kleuren.

Maar er komt een mooie week aan, en daar hopen we van te profiteren, gisteren alvast begonnen. Een klein beetje maar want de zaterdag is op onze volkstuin wel vaak een dag van de sociale contacten. Er wordt lang geluncht, vaak en lang gekletst, na de gedane arbeid nog lang gezellig gezeten en gedronken, soms ook nog gegeten, en in ieder geval nog meer gekletst….. mmmm, misschien zijn zaterdagen hier arbeidstechnisch gezien wel verloren dagen. Maar wel gezellig :-).

We waren in ieder geval blij weer eens gewoon lekker een hele dag buiten te zijn, in het najaarszonnetje. De tuin was er ook blij mee (met het zonnetje bedoel ik).

We plukten nog wat tomaten, en met het mooie weer dat er aankomt hopen we dat nog een week of 2 vol te kunnen houden.

En we plukten nog wat laatste sperzieboontjes van de stokken. Het blad wordt al geel en gaat al wat hangen, maar de boontjes zelf smaken nog prima.

De bleekselderij doet het dit jaar boven verwachting. En omdat ze niet zo goed tegen kou kan en er nu wel een tijd van koude nachten begint gaan we ze oogsten en invriezen.

En er bloeit nog van alles, de grote Agapanthus, de Afrikaantjes, de Gaillardia’s, Verbena’s, Salvia’s, er is voor ons nog veel te zien (en voor insecten nog veel te halen).

Op de foto de eenjarige Gomphrena haageana Strawberry Fields, is zeker een blijver voor in de verhoogde bak (ik heb haar al 2 keer eerder gehad maar toen stond ze in de volle grond en daar bleef ze laag en bloeide minder rijk). Nu is ze in bloei wel zo’n 50 centimeter hoog en bloeit al weken volop met 3 centimeter grote felrode ‘balletjes’ van bloempjes met vrolijke gele meeldraadjes ertussen.

En dit is traditioneel dan ook de tijd voor reflectie; wat doen we wel en wat doen we niet meer. Waar hebben we teveel van, en wat moeten we zeker volgend jaar meer zetten. Wat kleine opsommingen:

• meer stro buiten en in de kas juist geen stro meer
• meer knolvenkel want A) erg lekker en B) maar 3 keer kunnen eten en dat is duidelijk te weinig
• meer pastinaken want die zijn mislukt
• schorseneren want die hadden we dit jaar niet gezaaid en daar hebben we nu spijt van
• pompoen mag iets minder want we hebben er al wel 50 kilo van weggegeven (en hebben dan zelf ook nog wel 50 kilo over :-))
• minder pepers en meer paprika’s in de kassen (om de eenvoudige reden dat we nu eenmaal meer paprika’s dan pepers eten)

En zo discussiëren we af en toe door. Bij alles wat we oogsten bedenken we of we er te vroeg of te laat mee zijn. Of we er te veel of te weinig van hebben. Of het nog in de vriezer past. Of het in te maken is. Of we het volgend jaar weer willen zetten of niet, etc., etc. En zo gaat dat al ruim 20 jaar, elk jaar hebben van iets te veel, van iets anders te weinig, zijn er nutteloze gewassen, en is de vriezer al te vroeg vol.

Tot slot nog één foto van een mislukt nieuw geteeld gewas:

Zag ik afgelopen voorjaar in een tuinblad, zou erg leuk te telen zijn…. kikkererwten. Nou, leuk! En we vinden kikkererwten ook nog eens erg lekker.

Wel jammer, want ik had er dus ook expres wel een heel veldje voor bewaard, en veel kikkererwtenplantjes gezaaid (eind april). En sinds een week of 2 zijn ze oogstrijp. De opbrengst: 1 peul per plant. En in 1 peul zit 1 kikkererwt.

En dus hebben we van een stukje tuin van 2 x 2 meter 1 flinke hand kikkererwten. Ze zijn wel lekker trouwens, verse kikkererwten, beetje tussen kapucijner en sojaboon in. En ze zijn al op. En ik heb  Ruud plechtig moeten beloven dat ik nooit meer zelf kikkererwten zaai. Ik heb nog geopperd dat het wel ook een nuttig gewas is, het levert veel goede compost op. Maar Ruud was niet te vermurwen, volgend jaar zullen we kikkererwten in de winkel moeten kopen :-).

 

Zoals beloofd in dit tuindagboek iets over het strippen van peperplanten. Voor alle duidelijkheid, ik strip zeker niet alle peperplanten, ik moet er de tijd voor hebben, en het is niet bij alle peperplanten even nuttig (en het kost wel even tijd om het goed te doen). Ik heb het ooit eens zelf (in mijn ogen logisch) bedacht, dus het is niet iets wat in boeken staat, er zijn wellicht biologen die zeggen dat ik het helemaal verkeerd zie of verkeer doe. Maar hier werkt het al een aantal jaren best goed, dat is het enige dat ik erover kan zeggen. Je bent dus gewaarschuwd :-).

Met foto’s, ter illustratie. Dit is de peperplant Big Jamaican op 19 september:

Ik had verzonnen dat al die bloempjes echt te laat zijn om nog vrucht te zetten, en te groeien en te rijpen. Dus kosten ze de plant energie. Het maken van stengels en blad kost de plant ook energie. En dat heb je in de herfst allemaal niet meer nodig, eigenlijk wil ik dat de pepers die in de plant hangen nog groeien en rijpen. Voor al het andere is het te laat (tenzij je natuurlijk de planten wilt laten overwinteren).

En dus verwijder ik alles wat er niet meer toe doet:

Er hangt nog een pepertje, dat mag natuurlijk blijven. Maar bij de 2 rode streepjes zie je vervolgtakjes (is dat een Nederlands woord?) waar de plant weer nieuwe blaadjes en bloempjes wil gaan maken. En die verwijder ik dus, ik knip alles weg op de rode streepjes.

Hetzelfde geldt voor de rode streepjes op deze foto. Er komen (bijna) altijd na een peper weer vervolgtakjes met nieuwe blaadjes en bloempjes. Bij het wegknippen zoek ik dus eerst een peper en van daaruit ga ik kijken waar de takjes naar toe gaan en als die geen peper meer heeft knip die weg. Soms blijken er dan ook zomaar een aantal takken tussen te zitten zonder een peper, die knip ik terug tot op de stengel waar nog wel pepers aan zitten.

En dit is aan het einde het resultaat (niet schrikken hoor):

Een bijna kale plant met alleen nog maar wat pepers en een paar verdwaalde blaadjes. Doe dit vooral nooit in de zomer want dan hebben alle delen die ik nu weg heb geknipt een belangrijke functie, via het blad kunnen planten voedingsstoffen opnemen en afvalstoffen uitscheiden en dus groeien en bloeien en vruchtzetten.

En doe het ook niet te vroeg. Als je peperplanten al in augustus stript zal ze je belonen met het heel snel weer maken van blad en stengels en bloemen (want ze wil nog blijven leven). Maar nu (eind september, kouder en al kortere dagen) heb ik haar blijkbaar op het juiste moment zo geplaagd dat ze eieren voor haar geld kiest en de pepers laat rijpen, in plaats van overnieuw te gaan groeien. Als ik het zo opschrijf is het bijna een beetje zielig……ik word een softie :-).

Natuurlijk helpt bij het rijpen dan ook nog dat er amper nog blad is en de pepers vrij hangen om aan alle kanten door de zon te worden beschenen. De pepers lijken op deze manier misschien niet meer zo smaakvol als de pepers in de volle plant van de eerste foto. Maar, en dat is dan wel bewezen en in boeken beschreven, blijken peperplanten die geplaagd worden door wat dan, ook minder maar hetere en smaakvollere pepers te geven (omdat wat ze nog hebben aan energie allemaal wordt gestopt in de kwaliteit van de nakomelingen = pepers).

Zoals gezegd doe ik dit zeker niet bij alle peperplanten, ik heb er geen tijd voor maar het heeft ook niet bij alle planten evenveel nut; als er nog maar weinig pepers in zitten en heel veel bloempjes bijvoorbeeld. Of als er niet veel blad aan de plant zit en er nog maar 3 pepers in hangen en ze zelf al geen of weinig bloempjes meer maakt.

Doe ik dit ook bij paprika’s? Meestal niet want paprikaplanten maken over het algemeen al minder bloempjes en minder maar grotere  paprika’s. Maar soms dus wel, wanneer het blad voor de grotere paprika’s hangen en de plant vooral lijkt te groeien in plaats van haar energie in het rijpen van paprika’s lijkt te stoppen.

Doe ik dit ook bij Aubergines? Ja, ook soms. Maar dan om een andere reden. Als er laat in het seizoen nog wat jonge aubergientjes hangen wil ik graag dat ze nog wat groeien voor de oogst. maar daarnaast zijn de planten in september vaak ook al ziek en op en oud aan het worden. Dat kun je vaak zien aan het blad dat meeldauw krijgt. Ik strip die planten niet echt maar ik verwijder wel altijd slechte en zieke bladeren. Want de makkelijkste manier om ziekte in een aubergineplant te brengen is via het grote blad. Zonder blad zal de harde steel of de aubergine zelf aangetast moeten gaan worden. En op die manier kun je het opruimen van aubergineplanten die nog vruchten dragen wat uitstellen. Misschien lang genoeg om nog 1 of 2 of meer laatste aubergines te oogsten.

En tot slot; ja, dat doe ik om dezelfde reden zeker ook bij tomaten. Tomatenplanten zijn natuurlijk ook al heel andere planten dan pepers of paprika’s of aubergines. Bovendien worden de stamtomaten gediefd en opgebonden, er valt dus niets te strippen. Maar ook tomatenplanten worden nu oud en vatbaar voor ziekten. En ook hier is de makkelijkste manier op ziek te worden via het blad. En zonder blad heeft een ziekte of plaag of schimmel meer moeite de plant te belagen, want dan zal ze direct de steel moeten belagen of de tomaten. Rijpe tomaten zijn ook erg bevattelijk voor die ziekten en plagen maar onrijpe tomaten niet. Dus is het wel belangrijk om rijpe tomaten even goed in de gaten te houden en te oogsten en niet te lang te laten hangen.

En dus zien een aantal van onze tomatenplanten er nu zo uit:

Nog steeds gediefd en opgebonden, tot bovenaan in de plant, daar waar ik haar heb getopt. Gezond blad mag nog blijven. Maar zodra het wat gelig wordt of vlekken krijgt of verdort of wat dan ook, knip ik het af. Met als resultaat bijna kale planten met alleen nog trossen tomaten. En die tomaten rijpen nog steeds, soms kan ik de teelt en dus oogst wel rekken tot ver in oktober. En natuurlijk zijn de tomaten dan niet meer zo lekker als middenin de zomer, maar dat komt vooral door de dalende temperatuur en minder uren licht en zonneschijn. Maar altijd nog lekker genoeg voor in de sla, als soep of saus. Uiteraard geldt ook hiervoor; is handig voor in de herfst of wanneer planten ziek lijken te worden, zeker NIET voor gezonde planten middenin de zomer.

 

Ik had beloofd in het eerstvolgende tuindagboek iets te schrijven over het ‘strippen’ van peperplanten. Maar dan zal ik wel eerst naar de tuin moeten kunnen om dat zelf te doen en er foto’s van te maken…. 🙂

En we kunnen helemaal niet naar de tuin. In ieder geval niet zonder zuidwester, paraplu en waadpak :-).

Getsie, die tijd gaat ook weer beginnen, de tijd dat je soms een hele week niet naar de tuin kan omdat het weer het gewoon niet toelaat. En dat terwijl we echt nog niet klaar zijn met dit tuinseizoen.

Want we plukten begin deze week nog steeds tomaatjes:

En de rest van de week was één grote opstapeling van verregende dagen, als zelfs de achtertuin onder water staat, dan weten we zeker dat we de volkstuin niet eens op kunnen komen zonder lieslaarzen :-). Maar gelukkig, we hadden wel onze tomaatjes….

Ik kreeg van buurvrouw Ans een erg leuk recept dat ze in het dagblad Trouw zag, van Henja Schneider met als titel ‘Tomaatjes uit oven in pot’. Het klonk geweldig, ik zag het al voor me. Maar er waren 2 maren; niet geschikt voor lange bewaring, zij maakte ze in pot die ze in de koelkast zette. En uiteindelijk gaan de tomaatjes onder olie en iedereen weet wat er wordt gezegd over eigen inmaak onder olie en botulisme. En dus zelf wat geschaafd aan het recept.

Uiteindelijk had ik 3 bakplaten vol met gehalveerde cherry- en cocktailtomaatjes.

En dit was het resultaat:

Van 3 bakplaten vol met tomaatjes had ik uiteindelijk 6 van deze potjes met zelfgedroogde tomaatjes op olijfolie. Het is geweldig lekker, vinden wij :-). Maar van de 6 potjes was er één niet vacuüm (niet erg want dat potje is al leeg :-)). En van de andere 5 potjes durf ik de mogelijke bewaartijd niet te garanderen. Dus we gaan ze op één potjes na lekker leegmaken/opeten en met de laatste ga ik wachten hoe lang het duurt voor het troebel wordt of er anderszins akelig uit gaat zien. Of niet, hoop ik. En dan geef ik daar later dan natuurlijk het recept van.

In ieder geval heb ik extra olie gebruikt die verhit en op de warme tomaatjes gegoten en direct de potten dichtgedraaid en omgedraaid om hopelijk toch een vacuüm te krijgen (op 1 na dus gelukt). En ik heb naast kruiden en knoflook en citroenzeste en poedersuiker ook citroensap gebruik om de te zorgen dan de Ph lager is dan 4.6 want dat zorgt ervoor dat de omgeving in de pot te zuur is voor de ontwikkeling van botulisme. Vandaar nu ook nog geen recept want ik moet het eerst eens allemaal aanzien en proeven en bewaren en weer proeven. Maar wellicht later….

En nog iets heel lekkers (vinden wij) gemaakt, iets wat ‘eeuwen’ goed blijft en ik dus makkelijk durf te delen. Ik heb het al eens eerder gehad over chilipeperzout. Het is heel gemakkelijk te maken, maar nu met een kleine toevoeging:

Recept:

Ik gebruikte 3 Trinidad Perfume pepertjes en 3 Limón pepertjes, beiden behoorlijk pittig, de Trinidad Perfume met een wat Habanero-achtig aroma, de Limón meer fruitig. Ik heb kroontjes en zaadlijsten/zaden verwijderd en de pepertjes in een hakmolentje gedaan. Daarboven heb ik de schil van 2 citroenen (gebruik bio of boen ze heel goed schoon met warm water) heel fijn geraspt, uiteraard allen het geel, het wit is bitter. En dit heb ik zo fijn mogelijk gehakt. Vervolgens heb ik er 200 gram grof zeezout bij gedaan en dat nog heel kort gemalen, zeker niet fijn, meer om goed te mengen dan om te malen. Het mengsel heb ik in een klein ovenschaaltje uitgespreid (hoe dunner de laag, des te sneller zal het drogen). En het schaaltje met citroenchilipeperzout 4 dagen op het modem van de computer gezet (want dat is 24 uur per dag lekker warm). Ik heb er een zakdoek losjes op gelegd zodat er geen stof of wat dan ook op/in zou kunnen komen.

En na 4 dagen ziet het er dus zo uit, en is het heel hard geworden. Het zout heeft het vocht van pepers en citroen opgenomen en is weer opgedroogd door de warmte. We hebben het zout uit de schaal gehaald en in brokjes gebroken en dat nog even 10 seconden in het hakmolentje gemalen tot het weer op grof zout leek en alle grotere stukjes weer klein waren. En nu zit het in een pepermolentje. Het smaakt naar zout, en het is heet. Met het aroma van verse peper (met dat lekkere habanero-achtige kruidige geurtje) maar ook de frisse geur en smaak van citroen. Erg lekker, op zo ongeveer alles waar je anders gewoon zout op strooit :-).

Vanmiddag schijnt het weer te gaan regenen, dus nu snel even naar de tuin om appels te plukken voor een appeltaart morgen. En boontjes voor de maaltijd vanavond. Maar vanaf morgen wordt het  weer echt beter, en ook voor meerdere dagen. En dat is fijn, want we hebben nog steeds veel te doen, veel te oogsten en ondertussen ook veel op te ruimen.

Tot slot van dit tuindagboek nog even een foto van de Zinnia Sahara Double Fire.

Ik hou van Zinnia’s, van hun lange en vrolijke bloei. Maar dit ras is vanaf nu wel een favoriet. Want laag, zo’n 35 centimeter hoog. En bloeit al vanaf eind juni. En is nog niet klaar. En bloeit dus zelfs onvermoeid door in de regen.

Eerstvolgende tuindagboek nu wel echt over het strippen van peperplanten, dat zal wel zondag of maandag worden.

 

Er is voor alles een tijd. En zo weet elke moestuinder dat je peultjes in de lente oogst (en eet), en jonge bladsla, en tuinboontjes. En bij zomeroogst denk ik vooral aan tomaten en komkommers, aan bessen en bieten, en aan kruiden. En dan is er dus nog de herfstoogst. Ook al is het nog geen herfst, de tuin ruikt al naar herfst. En ook nu is er weer oogst die weer anders is dan in de lente of zomer.

Hoort nog een beetje bij zomeroogst, maar er zijn altijd tomaten die het lang goed blijven doen, en lang door blijven dragen. Op de foto de Riesentraube. Niet de lekkerste tomaat van dit jaar, prima tomatensmaak maar mist net het zoetje dat een cherrytomaatje zo lekker maakt. Maar de opbrengst maakt veel goed. En ach, vergelijkbaar met een gewoon supermarkttomaatje is ze altijd nog erg lekker hoor. Hier gaan de tomaatjes de sla in, en daar zijn ze heerlijk fris en extra sappig in.

Wel echt al een beetje herfstoogst:

We hebben vorig jaar 4 nieuwe fruitboompjes gekocht. En van 1 boompje kunnen we dit jaar al 2 peren oogsten. Hoera voor de Noord-Hollandse Suikerpeer! 1 peer links onderin, en de ander rechts bovenin het boompje :-). Ik denk wat later dan normaal (want de oogst is normaal gesproken vroeg, in augustus, dacht ik), maar dat zal zijn omdat ze een tienermoeder is, en misschien ook nog wel een beetje omdat de lente wel lang koud was. Deze week gaan we haar plukken (en haar broertje ook :-)).

Heel veel meer te plukken is er van de al wat oudere appelboom Gloster:

Ook deze week oogsten. En ook al verzonnen wat met de oogst (waarschijnlijk een emmer of 4) te doen; natuurlijk appelmoes (men zegt dat dat niet goed gaat van niet-moesappels maar wij vinden er niks mis mee, niet heel romig maar juist wat steviger en frisser, zowel van smaak als structuur). En ik ga een aantal appels in blokjes snijden en die in kokende zoete wijn met wat citroen doen en direct in potten inmaken. Zo blijven de stukjes heel en zijn ze ook niet heel zacht. En kan ik ze wanneer ik wil uit de potten halen, uit laten lekken en ze dan prima gebruiken voor desserts, appeltaart of wat dan ook.

Nog een week of 2 en dan kunnen ook de Gieser Wildeman peertjes worden geoogst. Dus ook alvast maar rode wijn en kaneelstokjes inslaan :-). Daarnaast kunnen ook binnenkort de laatste pompoenen worden geoogst. We bewaren ze zo lang mogelijk op zolder, maar als ze wat slechter worden (met een plekje of wat zachter, of zacht bij de steelaanzet), dan vriezen we alsnog geschilde blokjes pompoen in. Prima voor soep en puree, etc..

En ook de peperoogst begint nu op gang te komen.

Op de foto de Numex Conquistador, een grote mildhete peper. Ze doet het prima, en de eerste pepers rijpen nu. Net als een aantal andere rassen:

Sorry, niet de mooiste foto van een peperoogst maar de tafel was schoon en op een witte ondergrond zijn de kleuren altijd wel goed te zien. De Numex Conquistador ligt trouwens als 2e van links. En dan zie je gelijk hoe groot ze is. En je ziet ook gelijk dat er 2 nu om de grootste oogst strijden; de oranje kruising van Trinidad Perfume, links bovenin, en de citroengele Limón rechts onderin. Dat zegt nog niet zo heel veel, want de Turuncu Spiral (de 2 zielige oranje pepertje onderaan) heeft zeker nog 100 onrijpe pepers in de plant hangen. En er zijn planten met Scotch Bonnets waar we nog de eerste rijpe peper van moeten plukken, ook die planten hangen vol onrijpe pepers. We hopen maar op een mooie nazomer en herfst (en dat is dan niets anders dan in andere jaren :-)).

Tot slot nog een foto van de Apios americana, synoniem Apios tuberosa, Nederlandse naam Indianenaardappel.

De plant is nu ruim 3 meter hoog, en ze bloeit sinds 2 weken. Zelf vind ik de kleine aren met vleeskleurige (of is het leverkleurige, of toch gewoon paarsachtige?) bloemen erg mooi, er zitten wel meer dan 100 bloemen in de 3 planten die ik heb (en nog eens zoveel jonge bloemknoppen).

Dit is haar 2e jaar en ik las op internet dat de knolletjes gerooid kunnen worden wanneer het loof ergens in november is afgestorven. En ik las ook dat ze beter in pot gehouden kan worden omdat ze kan woekeren. Voorlopig staat ze hier in de vollegrond, ik ga eerst maar eens kijken wat ik rond november onder de grond vind voor ik besluit of ik haar op ga potten. Ik vind dat ze nu ook een mooi plekje heeft , achter de kas, bij een heel groot klimrek.

Oh ja, natuurlijk ook nog even op zoek naar een leuk recept (op voorhand, ervan uitgaand dat, als ze het boven de grond zo goed naar haar zin heeft, ze onder de grond toch ook wel wat heeft geproduceerd.

Als iemand een leuk recept heeft…….?

Dit is maar een kort tuindagboek, want uiteindelijk heb ik besloten iets over het stro op een pagina te plaatsen, en niet in een tuindagboek. Ik moet het controleren op typfouten en wil er nog wat andere foto’s bij plaatsen maar voor nu is het klaar en hier te vinden…. voor wie er in geïnteresseerd is. Of gewoon via de menubalk, onder ‘Moestuin’.

Nieuw is ook dat mensen op die pagina gewoon een reactie kunnen geven, net als in een tuindagboek. Of een vraag stellen, of aanvulling geven, of antwoord geven op de vraag van iemand anders. Wat dan ook. Ik kijk heel even aan of het goed werkt en niet heel onoverzichtelijk wordt allemaal maar als het een succes is en ik er niet heel veel werk aan krijg om het te onderhouden, overweeg ik om hetzelfde bij een aantal andere pagina’s in te stellen.

Het is hier eigenlijk te nat voor de tuin:

En dan zijn 4 mooie dagen leuk, maar het is helaas te kort om ervoor te zorgen dat de grond weer voldoende s opgedroogd (bovendien gaat het volgende week weer de hele week regenen, dus gaan we weer terug naar af).

En wat doen we dan als het buiten regent en nat is. Koken natuurlijk :-). Heerlijke taartje:

Een perentaart met frangipane (en frangipane is dan een soort smeuïg mengsel met amandelspijs erin). Het was erg lekker! Gemaakt met de laatste peren uit eigen inmaak/pot van vorig jaar. Tijd voor een nieuwe oogst, en die zal binnen een week of 3 gaan plaatsvinden. Net op tijd dus. En de perenoogst van vorig jaar precies op tijd op. (dat lukt zeker niet elk jaar).

Het is wel het eerste herfstige taartje, de tijd van besjes en aardbeien en luchtige cake voorbij, tijd voor peren en appels en amandel en kaneel. Voor we het weten moet de kachel aan en drinken we bokbier :-).

Ook nu al weer een paar dagen niet op de tuin geweest, maar morgen wordt het mooi weer. gelukkig! Want de ramen zijn ondertussen gewassen, en de weeuwenteelt kolen gezaaid. Maar er is nog genoeg te doen.

We hebben stro besteld en hopen dat dat zaterdag komt (het wordt bezorgd). En dat betekent dat we vak voor vak op kunnen ruimen, de wortelonkruiden eruit steken, het stro aanvullen en zo al een paar vakken klaar voor de winter maken. De kassen kunnen verder opgeruimd worden, slechte tomatenplanten eruit, maar zeker ook nog tomaten oogsten. En paprika’s en pepers.

 

Op de foto Peper Greek Pepperoncini. Leuk! Geen tijd of zin gehad om ze onrijp lichtgroen in zoetzuur in te maken zoals je dat in Griekse restaurants wel ziet. En dat is maar goed ook, want rijp zijn ze veel lekkerder; zoet, fris, kruidig en licht pittig, nog niet een 5e van de heetheid van een Cayennepeper.

Ook binnenkort te oogsten:

De late krootjes van het ras McGregor’s Favourite. Al jaren mijn favoriete ras, omdat de bietjes lekker zijn, goed groeien, niet snel doorschieten. Maar bovenal omdat niet alleen de krootjes donkerpaarsrood zijn, maar ook het blad is bijna egaal donkerpaars. Hè, nou heb ik spijt dat ik ze niet bij de geelbloeiende Tagetes lucida heb gezet, dat zou mooi zijn geweest want die bloeien nu volop.

We zijn in ieder geval op tijd om de krootjes te oogsten, ze zijn nu zo groot als een flinke pingpongbal, met nog een mooie week en daarna wat regen verwacht ik dat we er begin oktober nog een goede oogst van hebben. En natuurlijk een paar krootjes bewaren en overwinteren in een piepschuim bakje. Want het oogsten van krootjeszaden is een langdurige zaak, krootjes zijn tweejarig en dus moet ik voor de oogst van zaden volgend maand een paar krootjes oogsten en die de winter koel en donker bewaren. Die krootjes mag ik dan in maart weer buiten uitplanten. En dat worden dan binnen 2 maanden flinke planten die al vlot in de zomer zullen gaan bloeien en aan het einde van de zomer zaden zullen geven. Leuk om te doen, maar je hebt er wel geduld voor nodig dus.

Tot slot nog even; met heel veel dank aan Rogier kan ik melden dat de databases een nieuw jasje hebben, en het ook in hun nieuwe layout weer doen!! Ik ben er heel erg blij mee! Kijk vooral even, naar bijvoorbeeld de database van eenjarigen of naar de tomatendatabase.

En dan nog 1 laatste foto:

Niet winterhard maar als eenjarige te zaaien. En ze trekt zich van alle regen helemaal niets aan. Op de foto de violette en roze bloemen van de Asarina scandens mix (een mengsel van roze, violet en wit maar uiteindelijk is ze zonder wit geworden, en dat vind ik ook prima). Een slingerplant tot 2 meter hoog. Ook al is ze goed bestand tegen de regen, ze zal blij zijn als we een paar warmere en zonnige dagen krijgen. Net als wij zelf :-).