Zelfs op het journaal wordt het gemeld….. dat het wel al lente begint te worden maar dat het nog zo koud en winderig en regenachtig is dat dat niet zo wordt gevoeld. Zucht….. het is straks maart en dan hebben we nog niet eens de doperwten gezaaid, en de sjalotten nog niet geplant.

Maar morgen gaan we naar de tuin! Weer of geen weer (dat kunnen we makkelijk zeggen, met kas want zelfs als het stortregent hebben we in de kas nog genoeg te doen).

Want kijk wat ik heb besteld:

Bessenstruiken bij fruitbomen.net. Heb ik nog wel wat over getwijfeld, zal ik het wel doen, is het wel veilig, en hoe zal de kwaliteit van de planten zijn. En de verzendkosten zijn best pittig, 15 euro per pakket.

Maar toen ik de doos openmaakte zag ik dat de verzendkosten een koopje zijn: men moet minimaal een uur zijn bezig geweest om de 6 struiken zo zorgvuldig in te pakken; elke bessenstruik in pot, met natte kranten op de potgrond, om voor voldoende vocht te zorgen. Alle potten met touw aan elkaar vast, alle takken per bessenstruik samengebonden, plastic rond de pot, kranten rond de takken, vast op elkaar gepakt, het kon geen kant op, heel veilig verpakt.

Voorzichtig alle verpakkingsmiddelen weggehaald. En overeind geholpen.

Soms praat ik tegen planten, het valt me zelf niet altijd direct op, maar ik zie het aan Ruud’s opgetrokken rechter wenkbrauw en het omhoog komen van het hoofd van poes Lotje  (alsof er visite binnen komt):

“Hee hallo jongens, kom er snel uit, zo lang in het donker gelegen,  jullie mogen hier wonen, leuk hè! Ik ben echt heel blij met jullie!”.

En daar staan ze dan; ik vind het prachtige planten, volwassen, veel takken, sommigen lopen al voorzichtig uit. Na de foto heb ik de plastic zakken verwijderd en de planten buiten gezet.

Oh ja, nog even over wat het zijn: 4 blauwe bessen en 1 kruisbes. We verheugen ons nu al op die nieuwe en bijzondere rassen: Ozark Blue, Patriot, Ama, Duke en Pink Lemonade. Een vroege, middelvroege, late, en niet te vergeten de roze blauwe bes waar ik enorm benieuwd naar ben. En de kruisbes Tatjana.

De Tatjana gaat morgen al de grond in (ruim plantgat, eerst potgrond in het plantgat, dan de kruisbes erin, water geven). Ondanks het feit dat het hier echt wel genoeg heeft geregend, want planten die je plant willen altijd water voor een goede start.

Voor de blauwe bessen hebben we een ander plan; onze vette klei is niet geschikt voor de blauwe bessen, die willen een humeuze zure grond en zijn gedoemd om binnen een paar jaar dood te gaan in onze tuin. En dus gaan de planten in potten met turf, en die potten graven we dan in, met in het gat ook nog wat turf, want uiteindelijk zullen over een paar jaar de wortels ook onderuit de pot komen.

Voor wie het zich afvraagt; hebben we wel ruimte voor deze bessen? Er is helaas 1 appelboom dood, vorig jaar augustus al, liet plotseling al het blad vallen en het is niet meer goed met haar gekomen. En we hebben zelf 2 zwarte bessen weggehaald (de buurman was er erg blij mee, ze staan al een paar maanden heel gelukkig te zijn in zijn tuin).

Waarom? Omdat we zwarte bessen best lekker vinden, niet rauw hoor, maar wel in jam, of liever gelei. Maar blauwe bessen vinden we verrukkelijk, in jam, desserts, zo van de plant, uit de vriezer, in koekjes, in de yoghurt, gewoon zo, een handje zoals je vroeger een handje rozijntjes van je moeder kreeg. En ze zijn zo goed in te vriezen.

En we zijn al jaren dol op blauwe bessen, maar ook al jaren weten we dat blauwe bessen in onze grond gewoon niet goed gaan, we hebben meerdere struiken zien sneuvelen bij tuinburen die haar toch probeerden te planten in de volle grond. Maar nu we al weer een paar jaar 4 blauwe bessen in potten met turf hebben en die het duidelijk goed doen, en zelfs ook een leuke opbrengst geven, hebben we besloten om er nog 5 te kopen. Nog 4 op de tuin (past precies in het rijtje) en 1 voor thuis; de roze Pink Lemonade natuurlijk. Voor het mooi, maar ze schijnt ook nog gewoon lekker te zijn).

Wat doen we dan met al die bessen en aardbeien, etc. in de vriezer. Nou, bijvoorbeeld dit:

Een bonkje bevroren aardbeien, zwarte bessen, blauwe bessen en frambozen uit de vriezer. Kwartiertje koken. en dan met een juslepel door een zeef wrijven.

En dan het sap/moes wegen en 1/3e van het gewicht in geleisuiker toevoegen. Ik had 600 gram sap/moes en voegde dus 200 gram geleisuiker toe. Weer in de pan en aan de kook brengen, 5 minuten koken en dan afkoelen. Dan is het sap/de moes zo dik als saus, en voor ons ook zoet genoeg. En dan kan ik er een dessert mee maken, zoals deze yoghurt-citrusmousse met bosvruchtensaus en verkruimelde meringue:

Kleur en dessert zelf zijn moeilijk te zien, maar dat komt ook omdat het toen ondertussen al later op de avond was en de felle ledlamp op de glazen scheen). Het was erg lekker, al vond ik het zelf wel meer een zomertoetje dan een wintertoetje door alle zuren, van bosvruchten, yoghurt en citrusvruchten. Maar ik ga het zeker komende zomer weer maken, recept volgt 🙂 .

Dat (de matige kwaliteit foto) brengt me gelijk op een nieuw punt. Ik heb besloten een nieuw fototoestel te kopen. Mijn huidige fototoestel doet het nog wel maar is verouderd en het scherm werkt niet meer. En dat is nog een compact camera, ik wil graag een systeemcamera, waar ik later misschien en bijvoorbeeld ook een mooie macrolens voor kan kopen. Als iemand tips heeft, dan heel graag want ik zoek al 2 dagen op internet (het regende toch) naar een goed en betaalbaar toestel, maar er lijken honderden fototoestellen te bestaan, de één nog ingewikkelder dan de ander. Ik heb er gewoon niet zo veel verstand van en wil me er later misschien eens wat meer in verdiepen, maar ik heb daar nu nog geen tijd voor…… ik wil gewoon mooie foto’s maken zonder al teveel gedoe.

En nog even: iedereen heel hartelijk dank voor de reacties m.b.t. de aubergine Early Black Egg; gelukkig moeten de zaden dan toch gewoon goed zijn, ik verzamel altijd alle rijpe zaden en pas als ik klaar ben met verzamelen meng ik alle zaden en verpak die; iedereen heeft dus even rijpe zaden van dezelfde aubergines. Maar aubergines zijn zeker niet de makkelijkste planten, niet om te zaaien en niet om te laten groeien en van te oogsten. Ik hoop dat bij de mensen bij wie ze niet wilde kiemen de zaden alsnog kiemen, of in een nieuwe zaaironde alsnog kiemen. Misschien kun je bij de reacties van het vorige tuindagboek nog even kijken hoe anderen haar zaaiden.

En dan tot slot (nou ja, noem het maar tot slot): het is dus bijna maart. En in de laatste week van februari zaai ik standaard mijn tomaten. Ja, dan ben ik vroeg, maar ik ben altijd graag vroeg. En dat komt mede omdat ik ook wel tomatenzaden zaai die al 5, 6 en soms zelfs al wel 7 jaar oud zijn. Mocht iets niet meer willen kiemen, dan kan ik nog een 2e zaaironde doen, en desnoods ook nog een ander ras ter vervanging kiezen.

En dus ging het vanmiddag zo:

Met een goed glas Rioja rechts, en ter compensatie een glas water links, zie ik nu 🙂 .

Ook maar eens in vermiculiet gezaaid, ik ben benieuwd hoe dat af gaat lopen. Ik heb in ieder geval een heerlijke middag gehad. Want zoals ik eerder al meldde is dit mijn favorietenjaar, een jaar waarin ik vooral rassen zaai die ik al eens eerder zaaide en waar ik toen buitengewoon tevreden over was. En dus weet ik van bijna elk gezaaid ras hoe ze eruit ziet, wat haar opbrengst is, hoe ze smaakt, ik hoop echt op een mooie zomer en de juiste omstandigheden, want als dat meewerkt zou ik zomaar een geweldig tomatenjaar kunnen hebben!

Een uurtje later:

En daar staan ze, alle tomaten voor dit jaar gezaaid, in vermiculiet, goed nat gemaakt en uitgelekt, en dan nu de kap erop en dan mag ze naar boven (waar het trouwens al heel erg druk en vol aan het worden is).

Dat zo’n winderige, regenachtige dag toch zo leuk kan zijn! Zeer tevreden met de gekochte blauwe bessen en kruisbes, ik heb er geen aandelen in hoor maar ik kan echt van harte fruitbomen.net aanraden als je fruitstruiken via internet wilt kopen; een prima kwaliteit en zorgvuldig verpakt. Ik ga later in dit tuindagboek nog eens laten zien hoe we de blauwe bessen hebben geplant.

En ik verheug me op het nieuwe tuinseizoen, nu dat maart gaat beginnen.

En ik ben blij omdat ik weet wat ik dit jaar (onder de juiste omstandigheden) van mijn tomaten kan verwachten. Om iedereen, en mezelf alvast lekker te maken……. ik dacht vanmiddag dus aan dit:

En aan dit:

 

Probeer dan maar eens niet vrolijk te worden!

 

Dit wordt een flink tuindagboek met van alles en nog wat; foto’s, linkjes, antwoorden op vragen en noem maar op.

Maar eerst……. tatata:

De verhoogde bak waar in november de knofloken in zijn geplant eens schoongemaakt. Tot vorige week zag ik maar een stuk of 6 knofloken. Maar in 1 week tijd zijn er heel veel bij gekomen. Is de grond al minder koud? Zijn het aantal lichturen per dag al toegenomen? Beetje van allebei misschien, ik ben er blij mee!

Ook in de kas gaan de eerste soorten van 2017 kiemen. De spinazie die ik vorige week liet zien, met kiemende zaden met nog dubbelgevouwen blaadjes, ziet er 1 week later al zo uit:

Over weer een week wordt het eerste echte blaadje gemaakt. Oftewel; over een week of 3 tot 4 (afhankelijk van het weer) eten we spinazie!

En ook de eerste tuinbonen zijn gekiemd, gezaaid in de kas, en ondertussen verspeend:

Nog maar piep hoor, maar nu ze uit hun traytje zijn en allemaal een eigen potje met grond, eten en drinken hebben, verwacht ik dat ze snel zullen groeien (wel duimen voor een zonnetje).

En zo begint het nieuwe tuinjaar echt te komen. Volgende week maart, oei…. dan kunnen sjalotten en pootuitjes de grond in. En dan hebben we nog wel wat te doen.

Ondertussen……… in huis:

Het gaat niet hard, hè, pepers, aubergines en paprika’s staan erom bekend, ze kiemen langzaam, en groeien langzaam. Je kunt je nu nog niet voorstellen dat deze 2 kiemblaadjes later af gaan vallen, als hun doel om echte blaadjes te laten groeien bereikt is. En dat 3e en 4e blaadje begint te komen, heel langzaam, maar het komt. Ook voor deze zaailingen hoop ik op een zonnetje achter het raam van de slaapkamer.

En, oh ja, had ik al gezegd dat ik dit jaar voor mijn allerlaatste zadenlijst mijn meest favoriete soorten en rassen ga zaaien? En daarom ben ik dubbel blij, ik weet namelijk al wat ik komende zomer zo’n beetje kan verwachten: de knalrode Kaboutermutsenpaprika, de vroege rode paprika Earliest Red, de lilapaarse paprika Lilac, de violetpaarse paprika Blue Jay, de lichtrode, vroege, grote en iets pittige peper Aji Blanco Cristal, de gele puntpaprika Golden Treasure, en de Titan (ja, die is wel nieuw, want je verheugen op je meest favoriete kleurtjes en vormen en smaken is helemaal leuk, maar er moet wel ook nog iets zijn om het een beetje spannend te houden 🙂 ).

Ik heb ook allerlei wat oudere zaden van sla-rassen bij elkaar in een bakje gezaaid (in de koude kas), in de hoop dat er nog iets van zou kiemen. Nou, heel veel zelfs! Ze mogen in dit bakje blijven staan tot ze zeker 4 of 5 blaadjes hebben. Dan maak ik de grond echt moddernat en kan ik voorzichtig zaailingen uit elkaar pulken en uitplanten. Niet ideaal maar het kan wel hoor. Maar ik verheug me nu in ieder geval al op gele sla, en groene, en rode, en gespikkelde.

En dat waren dan de vorderingen m.b.t. de zaden. En dan nu een flinke hoeveelheid mededelingen.

Allereerst; ik heb nog een blog geschreven op de website van Pokon, en daar laat ik zien hoe onze tuin er een paar jaar geleden uit zag en hoe nu de vorderingen van het maken van de grote verhoogde bakken gaat, een deel is al gevuld, en er is er weer één bij, nog één te gaan en dan stoppen we er mee voor dit jaar: Verhoogde bakken

Dan ook dit nog: Groei & Bloei heeft me gevraagd of ik van een aantal groenten en kruiden een stukje wil schrijven op hun website. Ja natuurlijk!! Het zijn wat andere stukjes dan die ik op mijn eigen website schrijf, meer kort en bondig (op mijn eigen website wellicht niet mijn sterkste eigenschap 🙂 ), meer algemeen en vooral voor de beginnende moestuinder die een Albert Heijn moestuintje heeft gekregen bij de boodschappen. Want die schijnen er dus ook dit jaar weer te komen. En ik vind dat leuk!! Niet iedereen is het met me eens en dat is prima, ik las vorig jaar negatieve reacties over dat Albert Heijn alleen maar geld wil verdienen (open deur, lijkt mij), veel van die moestuintjes gedoemd is te mislukken, etc.. Wat mij betreft is elk kind (of volwassene) dat, voor nu of voor later, nog eens met plezier terug denkt aan een zelfgezaaid potje peterselie er één, en mogelijk een zieltje gewonnen voor het moestuinieren 🙂 ! Maar afijn, om een lang verhaal kort te maken, met dat doel heb ik de stukjes geschreven, en een paar stukjes plus een eigen foto kun je daar al vinden:

• Andijvie
• Basilicum
• Broccoli
• Cherrytomaat
• Courgette
• Doperwt
• Radijsjes

Je kunt er reacties achterlaten en op die manier misschien ook nog extra tips geven en zo bijdragen aan een goede afloop voor al die moestuintjes.

Poeh, wat een hoop meldingen. Want nu een vraag van iemand uit een vorig tuindagboek, hoe het met de tomaatjes van het ras Mount Vesuvius is afgelopen. Nou, zo:

Dit zijn de allerlaatste 3 tomaatjes, ze zijn wel erg gekreukt en gedeukt maar leven nog steeds (op een koele kamer bij ongeveer 10-12 graden). Voor wie het verhaal van deze ‘bewaartomaatjes’ uit Italië van eigen teelt heeft gemist, ik heb deze tomaatjes op 17 september geoogst, helaas niet heel voorzichtig behandeld en ik kwam er vervolgens achter dat je deze tomaatjes lang zou kunnen bewaren.

Doorgesneden:

De tomaatjes zijn dus op 17 september 2016 geoogst en koel bewaard. En we hebben nu de laatste 3 opgegeten, 5 maanden en 1 week nadat ik ze heb geoogst. En ze waren nog lekker; sappig, vlezig, fris tomatig van smaak, alleen het velletje, dat is wat stevig (moet ook wel als je bijna een half jaar ligt te liggen). In dit favorietenjaar zaai ik haar natuurlijk weer!

Iemand vroeg ook nog iets over het zaaien in vermiculiet en vooral het hergebruik; wat te doen als er bacteriën of schimmels in achter blijven. Dat weet ik ook nog niet precies want dit is het eerste jaar dat ik het probeer maar als je het vermiculiet helemaal goed laat drogen is er geen voedingsbodem meer voor bacteriën. Maar bij twijfel, en omdat vermiculiet zo heet kan worden dat ze bij de bouw van schoorstenen wordt gebruikt, ga ik bij twijfel gewoon eens proberen er kokend water over te gooien.

En dan nog John, met zijn prei-zaailingen die in huis lang en dun worden: naar buiten. Prei kan makkelijk -10 verdragen (dan groeit ze natuurlijk niet meer maar liever een week niet groeien dan 15 centimeter hoog worden). Misschien ben je nu al te laat, het kan zijn dat je zaailingen om gaan vallen als je ze buiten zet. Maar waar je ze nu hebt en houdt gaat het ook niet goed. Prei is trouwens een eenzaadlobbige; en dat betekent dat ze in één spriet omhoog komt. Zo zien preizaailingen eruit:

Tweezaadlobbigen kiemen met 2 tegenover elkaar staande blaadjes, éénzaadlobbigen kiemen zo, met 1 lange spriet, net als bijvoorbeeld maïs. Dus misschien gaat het nog niet zo slecht met je zaailingen. Maar ze moeten wel naar buiten, wellicht met afharden, maar prei zaai je niet binnen (ik heb ze nog wel eens in januari in de volle grond gezaaid, het kiemen duurt 2 of 3 weken langer dan zaaien in de koude kas maar het gaat prima).

Dan nog een opmerking van 2 mensen in een vorig tuindagboek over zaden (van mij) van de aubergine Early  Black Egg die niet willen kiemen en de vraag of de zaden wel goed zijn. Daar schrik ik altijd een beetje van, ik probeer echt op de juiste manier te oogsten (vruchten laten hangen tot ze helemaal verkleurd en gerimpeld zijn, verse zaden, afgelopen september geoogst, de zaden spoel ik uit in water, alles wat drijft gaat weg, alleen gezonken zaden droog ik en alleen mooie gevulde zaden die karamelkleurig zijn verpak ik). Zijn er meer mensen bij wie de Early Black Egg niet wil kiemen?

Dan nog een erg leuke vraag van Hanneke over het zaaien; of het niet beter is om te zaaien in (deels) de grond waar later in geteeld gaat worden. Van vermiculiet of koffiefilter naar grond is zo’n grote overgang dat er zaailingen dood gaan. Als iets kiemt in bijvoorbeeld potgrond met kleigrond en zand (dus dat waarnaar ze later ook worden verspeend) is de kans groter dat zaailingen het overleven en ook sneller na het verspenen weer aan de groei gaan. Dat is zo, dat ben ik helemaal met je eens. Ik heb er ook eens iets over gelezen en het ook wel eens geprobeerd, al is dat ondertussen wel heel lang geleden hoor. Mijn ervaring was (ik zaaide in kleigrond met zand en bemeste tuinaarde) dat niet veel meer dan de helft van de zaden kiemden, het waren peperzaden (van een Madamme Jeannette of iets in die richting). Dus ik verloor al veel van de zaden voor ze kiemden. En ik vroeg me af; wil ik al de helft van de zaden verliezen voor de kieming of ik wil onder zo gunstig mogelijke omstandigheden zo veel mogelijk zaden laten kiemen? En ga ik dan bedenken wat de beste manier is om ze verder te laten overleven en groeien, en neem ik het op de koop toe dat er nog wel eens een zaailing dood kan gaan van een te grote overgang? Maar je hebt er zeker een punt, en met bijvoorbeeld kool of uien, etc. heb ik het wel geprobeerd (en nog wel eens, ook uit krenterigheid, half potgrond, half grond uit de tuin) gaat het wel prima, en dan is er inderdaad ook bijna geen groeistilstand zoals ik die wel altijd heb bij pepers. Maar toch ben ik nu heel blij met mijn pepers; bijna alles gekiemd, een paar dode zaailingen een paar dagen na het verspenen, maar het gros leeft en groeit.

En dan is dit wel het einde van dit lange verhaal, nu de storm voorbij is gaan we maar eens voorzichtig kijken of er schade is aan kas of wat dan ook op de tuin.

Maar tot slot nog 1 tip die niets, maar dan ook helemaal niets met tuinieren te maken heeft, maar wel geweldig leuk en lekker voor het weekend; bak deze Chocolade Crinkle Cookies:

Mooi hè? En ze waren lekker! Het is misschien wel 5 jaar geleden dat ik voor het laatst koekjes bakte, maar deze ga ik zeker vaker maken. Je kunt hier het recept vinden: Chocolate Crinkle Cookies

 

Wat een mooie week hebben we! En dat doet ons ook beseffen dat we een beetje op moeten gaan schieten, de tuin klaar maken voor de lente. En dus hard gewerkt deze week.

Maar zoals altijd is er een verschil tussen de plannen en wat we uiteindelijk doen. En zo kwamen we op de tuin, met plannen voor het plaatsen van een verhoogde bak en het schoonmaken van de gebruikte potten. Maar toen kwamen we deze tegen:

Oei, de mestkar……. ook belangrijk, en fijn! Dus plannen opzij, en kruien maar. Ik trek met de hak (je ziet hem nog bovenop liggen) de mest van de kar, in een kruiwagen die ik net onder de kar zet. En Ruud brengt de kruiwagens vervolgens naar de tuin.

Het was al lekker ‘oude’ paardenmest, we krijgen die van een manegehouder dichtbij de tuin. De kar staat soms al wel een paar dagen te wachten voor hij tijd heeft om de kar bij ons tuincomplex neer te zetten. En dan begint de compostering soms op de kar al op gang te komen.

Misschien is het hier iets beter te zien, zodra ik mest weg haal en er een onderlaag bloot komt te liggen voel ik de warmte al en komt de rook van de mesthoop af.

Als ik nog wat dichter inzoom op de mesthoop zie je dit:

Ook hier komt de rook er vanaf. En je ziet al helemaal wit uitgeslagen stro en mest, alsof het zo warm is dat het brandt en in as verandert. En dat is dan nog niet eens zo overdreven gezegd, ik heb de compostthermometer nog even in de hoop gestoken; 68 graden! Zoals ik op de pagina over compost maken al eens heb verteld is dit het resultaat van groen (mest) en bruin (stro) materiaal dat gemengd is in paardenstalmest, en dat dus al snel kan gaan composteren, binnen een paar dagen.

En zo zag een paar uur later de tuin eruit:

Ja, er lagen nog wat restjes sneeuw, maar wij hebben het niet koud gehad 🙂 . Naast de mest die je ziet ligt er ook nog wat op de composthoop, en een paar kruiwagens voor de kas voor de courgettes.

En dus niet toegekomen aan het maken van een bak en het schoonmaken van de potten, en toch blij! Dat neemt niet weg dat we toch ergens deze week ‘onze target’ wilden halen, en dus woensdag nog een dag naar de tuin. Wat een heerlijk weer, compleet lente, de zon schijnt, geen wind, 12 graden, sjaal af, handschoenen uit, vogels fluiten. En lekker gewerkt. Met dit als resultaat:

Ruud hard gewerkt, 1 bak klaar en een volgende op 1 kant na (maar de planken waren op, eerst weer nieuwe kopen). In de 2 bakken heeft Ruud een laag verse mest gegooid. Nooit voor uien, worteltjes of bonen gebruiken hoor! Maar hier gaat nog een laag grond overheen en dan mogen er in mei koolgewassen en vruchtgewassen in. De urine uit de mest is tegen die tijd wel uitgespoeld, en als het meezit is de mest al aan het composteren, en heeft daarbij wat warmte afgegeven, en heeft het heel veel actieve bodemorganismen opgeleverd. Maar dat duurt dus nog een paar maanden.

We willen nog 2 bakken maken (ergens in de komende 2 weken) en dan is het genoeg voor dit jaar. Want dan gaan we natuurlijk tuinieren; sjalotten en uitjes poten, kapucijners en doperwten voorzaaien, rekken voor de doperwten plaatsen, kool voorzaaien, bloemen zaaien, de tuin mest geven, etc..

En dit was mijn taak voor die dag:

Oh ja, dat stond al zo sinds ongeveer november. Ik heb alle potten stuk voor stuk leeg gekiept in een kruiwagen, vervolgens zoveel mogelijk resten van planten eruit gehaald, nog een pissebeddennest gevonden en dat op de composthoop gegooid (ga daar je werk maar doen!), wortels eruit, en restje onkruid. En goede, losse grond weer terug in de potten, want natuurlijk is die nog prima bruikbaar, er zit alleen geen voeding meer in, maar die voeding ga ik pas geven wanneer er weer planten in worden geplant.

Na een paar uur was dit het resultaat, het zonnetje staat ondertussen laag, alles netjes aangeveegd, potten gevuld met schone, goede, losse potgrond met brekerzand gemengd.

Er is misschien niet heel veel aan te zien. Maar wacht maar, tot alle bloemen en planten van de planning hier staan. Want lege potten staan nog achterin de tuin. En in de kas staan de overwinteraars als Salvia Amistadt, wat Fuchsia’s, en eigenlijk weet ik niet wat er nog meer staat. Dat is een taak voor volgende week; de potten die in de kas staan nakijken, dood blad weghalen, terug snoeien, voeding geven en water geven; dan kunnen die planten in de kas weer aan de groei komen.

Met pijn in het hart nog een muntplant weggegooid. Want hoeveel munt wil een mens hebben, ik heb Marokkaanse munt, basilicummunt, Zwitserse munt en citroenmunt, dat waren ‘2 munten’ teveel (je moet het ook allemaal nog maar een heel tuinjaar water geven hè). En als ik heel eerlijk ben vind ik de Zwitserse munt zelf de allerlekkerste, een sterke munt, als van die heel erg pepermuntachtige kauwgom met de naam spearmint of smashmint of zoiets. Heel erg frisse munt, lekker!

En de laatste aardperen geoogst, pot weer schoon en leeg. En zo zijn we wel toe aan een nieuw tuinjaar. Nog 2 weekjes en dan ga ik tomaten zaaien, ook altijd een project op zich: niet eens het zaaien maar vooral het verspenen van die 100 zaailingen en vervolgens het herbergen in huis tot ze mee mogen naar de tuin 🙂 .

En tot slot nog even een foto van het eerste leven in de tuin (in de kas dan hoor):

Anderhalve week geleden gezaaid, spinazie, en nu al aan het kiemen. Met de zon van de afgelopen dagen is het lekker warm geweest in de kas. En voor ons is dat toch een soort begin van het nieuwe tuinjaar, de eerste oogst is in de verte in de maak 🙂 !

 

….. niet mijn sterkste punt. Maar nu er weer een vorstperiode komt moet ik mezelf toch maar proberen een beetje in te houden. Dat valt niet helemaal mee, ik heb de eenjarige bloemenzaden met lange kiemduur en langzame groei al klaar liggen. Maar niet zo veel plaats meer in huis, de beste plekjes (op een licht verwarmde kamer voor het raam op het zuidwesten) zijn al ingenomen door alle pepers en paprika’s.

Dus ik ga proberen om nog 1 tot 2 weekjes te wachten met het zaaien van deze ‘lastige eenjarigen’. En dan heb ik het natuurlijk niet over eenjarigen als Tagetes en Calendula en Helianthus en zo, maar vooral over de soorten als Maurandya erubescens (heette dat vroeger niet gewoon Asarina, en wie verandert die naam dan zomaar?), Coleus scutellarioïdes Palissandra, Lepechinia hastata, Orthrosantus polystachyus en meer van dat soort bijzondere en soms tongbrekende namen.

Afijn, wat doet een mens als er niet getuinierd kan worden? Nou, dan is het mooi tijd voor de website. Ik heb in de menubalk de Inmaakrecepten weggehaald, die kun je voortaan onder de Recepten vinden (of gewoon via de Indexpagina).

En dat heb ik gedaan om ruimte te maken voor een nieuw hoofdstuk, zoals eerder al genoemd; over Kruiden.

En ik heb al 3 hoofdstukjes geschreven!

• Rozemarijn
• Selderij
• Salie

Zouden jullie het trouwens handig vinden als ik voortaan reacties toesta op die pagina’s? Ik heb geen tijd om overal vragen te beantwoorden hoor, maar mensen kunnen daar misschien wel antwoord op elkaar geven. En er kunnen natuurlijk ook nog tips worden gegeven – uiteindelijk schrijf ik die pagina’s ook alleen maar vanuit mijn eigen ervaring, en dat is zeker geen wetenschappelijke of complete informatie.

Maar ik heb ook nog wat andere dingen op de website gedaan, zo links en rechts wat foto’s toegevoegd die ik in 2016 heb gemaakt. Maar ik heb bijvoorbeeld ook het recept geplaatst van deze mooie maar ook makkelijke en tegelijkertijd heerlijke appeltaart:

 

Ik durf het bijna niet te zeggen maar met gekochte appels, want onze appeloogst was erg matig en de oogst die er was zit al lang als appelcompote in potten). Je kunt het recept hier vinden: Franse appeltaart met frangipane

En dan nog iets leuks; ik kreeg 2 vragen/opmerkingen van mensen die zich afvroegen of ik wel eens in vermiculiet had gezaaid. Ja, maar dat is wel jaren geleden en ik vond het toen een heel (en heel duur) gedoe – vermiculiet vinden en kopen was toen al een hele toer, dat werd nog niet in tuincentra verkocht.

Nieuwe tijden, nieuwe inzichten, en misschien moest mijn hoofd ook even aan het idee wennen, ik ben ook geen 20 meer 🙂 . Maar nu ik er weer eens naar werd gevraagd zou ik zeggen: Leuk om te proberen!! En daar ben ik dus al aan begonnen, en ik ben er tot nu toe (maar mijn liefde is nog pril hoor) ook erg tevreden over.

Ik zag over het zaaien van vermiculiet deze 2 pagina’s: Floor op de website van Pokon en The Seedsite. En dus ben ik bezig zelf een pagina te schrijven over mijn eigen ervaringen met het zaaien in vermiculiet. Tot nu toe alleen nog maar geprobeerd met paprika’s en pepers maar ik ga er zeker ook bloemen en andere groenten en kruiden in zaaien, dus de pagina zal later nog aangevuld/bijgewerkt worden. Maar hier kun je de eerste informatie vinden: Zaaien in vermiculiet. En om even aan te geven hoe het hier in de afgelopen 2 weken is gegaan, deze foto:

Ik heb de paprika Tollis Sweet gezaaid, op dezelfde dag, zaden uit hetzelfde zakje, beiden in de propagator, zelfde temperatuur, vochtigheid, etc.. De bovenste 2 zaailingen zijn gekiemd via de denomethode (tussen koffiefilterpapier in een plastic zakje dus). De onderste 2 zaailingen zijn gekiemd in vermiculiet. Eigenlijk zie ik weinig verschil, het ene zaailingetje iets langer dan het ander, maar de 2 bovenste zaailingen uit de denomethode zijn ook al wat verschillend ten opzichte van elkaar, dat is normaal. De onderste 2 zaailingen uit de vermiculiet-test hebben al wat bredere blaadjes, bij de bovenste 2 zaailingen uit de denomethode zijn de blaadjes zeker niet kleiner maar gewoon nog wat meer verfrommeld door het kiemen tussen 2 lagen koffiefilter, ze moeten zich nog even ‘uitvouwen’.

Het is bijna zielig om te zien, 4 van die blote zaailingen die al uitdrogen en onderkoeld raken. Direct na de foto zijn ze uiteraard opgepot in P9-potjes met een mengsel van potgrond en brekerzand, flinke slok water erbij. En ze staan er nu goed bij, geen verschil te zien tussen de 2 methodes.

Dan kun je je ook afvragen of zaaien in vermiculiet dan wel een welkome aanvulling is op de al bekende manieren van zaaien. Ik vind vooralsnog van wel. Om 2 belangrijke redenen: de eerste is dit:

Zo gemakkelijk heb ik nog nooit kunnen verspenen. Je pakt het zaailingetje gewoon bij de blaadjes vast en trekt het o-zo gemakkelijk uit het vermiculiet.

Reden 2 is omdat je vermiculiet kunt recyclen. Vermiculiet is niet goedkoop, dat is duidelijk. Maar vermiculiet gebruik je hierbij als niets anders dan een medium om in te kiemen (er zit geen voeding in vermiculiet; na de kieming moeten de zaailingen van een ‘zaaimedium’ naar een ‘voedingsbodem’). Als de zaden zijn gekiemd kun je het vermiculiet laten drogen en hergebruiken. En dat maakt het dan ineens erg interessant en relatief goedkoop in gebruik. Je moet daarbij natuurlijk wel bedenken dat er later nog wel eens een zaadje kan kiemen dat in een vorige zaaironde niet kiemde. Maar dat lijkt mij op zich geen nadeel, mits je maar kunt herkennen wat een afwijkend zaailingetje alsnog zou kunnen zijn (en anders kom je er vanzelf achter als het gaat groeien en bloeien 🙂 ).

Voor het zaaien in vermiculiet heb je wel een soort van propagator nodig, dat is een onderbak die je kunt afsluiten met een min of meer doorzichtige kap of deksel. Je kunt er bijvoorbeeld ook een vershouddoos of diepvriesdoos voor gebruiken, mits het maar doorzichtig is (er moet licht in kunnen voor de kiemende zaden). Toevallig zag ik dat de Action nu nog even (tot 14 februari) een propagator in de reclame heeft: Kweekkasje van de Action

En zo is het een tuindagboek met van alles wat geworden. Van alles om de tijd maar vol te maken tot we weer verder kunnen in de tuin, of kunnen gaan zaaien 🙂 .

Ik heb op de website van Pokon trouwens ook nog een stukje geschreven, dit keer over onze vette kleigrond, met foto’s van kleibonken en vieze laarzen, en over het werken met de grelinette, en de verhoogde bakken die we aan het maken zijn: Vette klei

Tot slot dan nog even een foto van één van de eerste paprikazaailingen die eindelijk en heel voorzichtig haar eerste echte blaadjes krijgt na de 2 kiemblaadjes:

Het gaat langzaam, tergend langzaam, maar het komt! En als er eenmaal 4 blaadjes zijn gaat het veel sneller. Meer blaadjes kunnen meer voeding opnemen en dus ook sneller blaadje 5 en 6 maken. Voor je het weet kunnen we gaan oogsten 🙂 .

 

Wat een prachtige dag was het; zonnetje, 13 graden, weinig wind, het leek wel lente. En dus hadden we de dag ervoor al een lange en vruchtbare dag op de tuin gepland.

En zo was het. Van tevoren bedacht wat we wilden gaan doen. Ik ga kas 2 opruimen, snoeien, misschien nog een verhoogde bak schoon maken. Ruud gaat zich toeleggen op het maken van verhoogde bakken.

En zo gingen we aan de slag, terwijl de zon scheen, de vogels floten (die voelen ook de lente in de verte al een beetje aankomen), geen kip op de tuin (en het is heel gezellig als er mensen op de tuin zijn, maar als er niemand is kunnen we wel lekker doorwerken).

En zo werd het een mooie dag, moe, spierpijn (want een mens moet ook weer wennen aan het gebruik van spieren die de hele winter stil hebben gestaan, of misschien is ‘gehangen’ en beter woord). Maar we hebben veel gedaan. Voldaan dus 🙂 .

Ruud heeft de eerste grote verhoogde bak in de tuin klaar. Mooi hè! Ik ben er echt heel blij mee!

We gaan ze dit jaar natuurlijk niet allemaal af krijgen. Omdat het toch best veel werk is, en het hout kost ook veel geld, vervolgens komt de vraag waar we de bakken mee gaan vullen, en tot slot komt er straks ook een tijd dat we het te druk krijgen in de tuin, van zaaien en planten tot wieden en water geven. Maar elke bak die we deze winter/lente nog af krijgen is er één, stapje voor stapje.

Ruud begint ondertussen aan een tweede verhoogde bak, in het stuk tuin waar al wel meer verhoogde bakken staan. Dit was een soort kruidentuintje maar ik heb vorig jaar veel kruiden in een verhoogde bak thuis geplant (en daar erg blij mee want nu kan ik vanuit de keuken even snel in de achtertuin wat verse kruiden pakken als ik ze nodig heb).

Een paar uur later:

De tweede verhoogde bak is klaar. En gevuld met de grond uit 1 (toch al kapotte) bak die we af gaan breken (omdat we een stukje tuin weg hebben gedaan gaan we een wat ruimer zitje maken).

Ik heb nog wel aan Ruud gevraagd waar de 3 planten knoflookbieslook zijn gebleven, zoals je die op de foto erboven nog wel kunt zien. Ruud zegt ‘gewoon grond erop, komt vanzelf wel weer naar boven’. Uhh, oke, het zal dan wel 🙂 .

En wat heb ik dan gedaan?

Nog even de foto van de werktafel in kas 2, uit het vorige tuindagboek:

En zo is het nu:

Zo, daar valt weer mee, en op te werken. Ik heb gelijk de grote bak gevuld met een mengsel van potgrond en brekerzand, dan kan ik gaan zaaien wanneer ik wil (nu nog niet, maar over een week of 2 ga ik wel doperwten en kapucijners voorzaaien).

En ik heb gesnoeid:

De aalbessen voor het snoeien:

En na het snoeien:

Misschien lastig te zien, dat komt door het heerlijke zonnetje als tegenlicht. Maar dwarse takken zijn verwijderd, en takken die te hoog werden, en takken die te ver richting het pad groeiden. In ieder geval is dat ook klaar, kan er weer een jaar tegen. En de appelbomen en perenbomen zijn ook gesnoeid √

En tot slot nog 4 verhoogde bakken schoongemaakt. Poeh, en toen waren we wel moe. We moeten weer wennen aan het tuinieren, de hele dag buiten, lekker werken, zon, wind, bukken, lopen, sjouwen, knielen, strekken. Wat zullen we lekker slapen vannacht 🙂 .

Morgen nog een dag naar de tuin, met nieuwe plannen; de 2 laatste vakken omwoelen, en nog één verhoogde bak maken. Er moeten 3 verhoogde bakken worden vervangen:

Kuis verrot 🙂 . Ergens in de volgende week gaan we dit voorzichtig slopen en er gelijk nieuwe planken voor in de plaats zetten en vastmaken.

Oftewel; we hebben nog genoeg te doen voor het nieuwe tuinseizoen kan gaan beginnen. Als het nou eens een paar weken dit weer zou kunnen blijven……..

Tot slot nog even over de website: ik heb een pagina geschreven over snijselderij, en de pagina over aardbeien nagekeken, aangevuld en nieuwe foto’s geplaatst. Ik hoop in de komende weken nog wat meer pagina’s over kruiden te plaatsen, afhankelijk van het weer (vriest het; dan tijd voor de website, dooit het; dan tijd voor de tuin 🙂 ).

Ondertussen zijn er ook zoveel pagina’s dat je ze op een desktop niet allemaal meer via het drop down menu kunt zien, een aantal pagina’s vallen buiten beeld. Voor wie er interesse in heeft om op een desktop alle pagina’s in een overzicht te zien is het misschien handig om de indexpagina te bekijken (die heb ik ook bijgewerkt). Op tablet en mobiel zie je in het menu natuurlijk wel gewoon de lange lijst met pagina’s.