Nee, niet nat van de regen.

We zaten donderdagavond buiten te wachten op de regen die niet kwam. Het werd wel erg donker, en het ging hard waaien maar er viel geen druppel. En achteraf was dat maar goed ook want later hoorden we de berichten uit Rotterdam (hier hemelsbreed nog geen 8 kilometer vandaan) waar straten blank stonden en bomen waren omgewaaid.

Op het journaal werd verkondigd dat het van vrijdag op zaterdag, en op zaterdag overdag zou gaan regenen. En inderdaad. We werden er rond 06.00 uur wakker van. Tik-tik-tik-tik; we hebben het tikken van de regen op ons schuine veluxraam al zo lang niet gehoord (of we verlangden er zo naar) dat we er wakker van werden. Na nog een stuk of 12 tikken hield het getikt alweer op. Sh**t!! Excusez le mot maar we waren vrij teleurgesteld (en dat is een understatement, om nog maar een on-Nederlands woord te gebruiken).

We waren vroeg op, want wellicht kwam er nog meer! En jawel, rond 08.00 uur:

 

Regen!! Echte regen, meer dan drie druppels. Het was heerlijk (en dat hebben we echt nog niet zo vaak in zo’n jubelende stemming over regen gezegd).

Het duurde – wat zal het zijn – zo ongeveer 4 tot 6 minuten. En toen werd het weer stil, en droog. En daar is het bij gebleven, ongeveer 1 tot 1,5 millimeter en toen kwam de zon weer. En de wind, want er heeft hier de hele dag wel een ruime windkracht 5 gestaan. En daarmee werd die ene millimeter regen wel weer droog geföhnd. Zucht.

En dus moesten we zelf maar weer water gaan geven. Op naar de volkstuin.

 

Dit is wellicht geen mooie, maar wel een typische foto van de zomer van 2018: rechts bloeit de Salvia coccinea uitbundig. Er staat een doorgeschoten rode sla schuin voor. En Ruud geeft water aan de Salvia Amistad in pot. Ze was het al aan het begeven, het blad hangt als slappe vaatdoekjes langs de takken. Een half uurtje na het water geven kwam ze weer bij. Maar goed is het nooit. En daarmee was de discussie m.b.t. alle potten in de tuin weer gestart (of moet ik zeggen ‘opgelaaid’):

“Die vermaledijde potten ook!!!”, roept Ruud, terwijl hij pot nummer 31 water geeft. En ik kan je verzekeren dat Ruud in zijn hele leven nog nooit het woord ‘vermaledijde’ heeft gebruikt. Maar het woord dat hij wel gebruikte is hier niet voor herhaling vatbaar.

Ik ben niet met hem in discussie gegaan. Ik gaf hem gelijk. We hebben teveel potten. Zeker voor een zomer als deze. Maar eigenlijk ook zonder een zomer als deze. Ik heb Ruud beloofd om te gaan inventariseren welke potten (plus planten) ik zeker wil houden en welke er weg mogen. Ruud zegt: “schrijf het in je tuindagboek?, dan kan ik je in februari 2019 helpen herinneren wat je nu zegt”. Jajajajaja.

Dat wordt nog een lastige opgave, besluiten wat er weg mag en wat niet. In ieder geval niet deze Salvia microphylla:

 

En ook niet deze nieuwe aanwinst, Canna musafolia:

 

Maar de dubbelbloemig roze bloeiende Brugmansia Dolas Rosenresli die er links voor staat heeft een waarschuwing gekregen: als ze niet binnen 2 weken gaat bloeien moet ze weg.

De Cassia corymbosa, die je eerder in dit blog ook al op de foto in de regen zag,  mag nooit weg:

 

Want die hebben we al zeker 8 tot 10 jaar, bloeit elk jaar rijk en  ongelooflijk lang (van eind juni tot ze in december naar binnen moet). En ze trekt veel hommels. Maar de pot op tafel met het pepertje is leuk maar niet noodzakelijk. En ik had een citroengeranium gekocht tegen de muggen. Dat heeft duidelijk niet geholpen, voel ik aan de jeuk aan mijn pols en enkel. Dus die 2 schrap ik. Maar de potten vind ik te leuk dus die blijven wel. Maar dan met andere planten erin. Zoals deze:

 

Fuchsia Bella Rosella met extra grote bloemen. Die kan dan in die andere pot. En de Basilicum die in een pot erachter staat had wellicht ook wel in een verhoogde bak gekund (in ieder geval in deze mooie zomer maar dat wist ik natuurlijk 4 maanden geleden nog niet).

Het wordt nog een heel gepuzzel, wat mag blijven en wat niet. Maar in ieder geval heeft Ruud het bij deze zwart op wit; we gaan pot-minderen.

Tot slot nog 2 mededelingen, of eigenlijk 3:

In mijn vorige blog schreef ik over de favoriete tomaten van dit jaar. Onder andere over de Candy Sweet Icicle en Rebel Yell waar ik maar een heel beperkte hoeveelheid zaden van kan oogsten voor mijn eigen zadenlijst komende herfst/winter. Daphne van Dapseeds blijkt er nog zaden van 2016 van te hebben en heeft op haar facebookpagina een lijstje gezet met de tomatenzaden die ze nog te koop aanbiedt, ik heb beloofd die link even te delen: https://www.facebook.com/dapstomatoes/.Als je geen facebook hebt kun je ook op haar website kijken: Baduh

En ik heb op de website van Pokon afgelopen vrijdag een blog geschreven, over de warmte en Droogte in de moestuin, met gevolgen als doorschieten, maar ook neusrot en zonverbranding (en een oppeppende foto voor alle mensen die geen zin meer hebben in water geven 🙂 ).

En tot slot: ik heb sinds vrijdag een instagram-account. Ja, ik ga  met de tijd mee ook al is het wellicht rijkelijk laat. Ik weet alleen nog niet hoe het werkt. De link is https://www.instagram.com/dianasmooiemoestuin/ maar daar hoef je nog niet op te klikken want er staat nog niks op 🙂 . Ik hoop binnenkort te leren hoe het werkt en er dan dus ook iets mee te kunnen doen.

Tot slot nog 1 foto, van een nieuwe favoriet in de moestuin. Dahlia Daria in Love. Zonder pot, gewoon in de volle grond!

 

 

Wij hebben een benzinepompje waarmee we de tuin water uit de sloot kunnen geven. Er zijn jaren dat we de pomp niet gebruiken. Helemaal niet. Niet één keer. Want we wonen in Nederland. Dat koude kikkerland. Daar waar het toch vaak genoeg regent. En mocht het eens een tijdje droog zijn, dan hebben we tonnen en vaten waarin we regenwater opvangen. Maar die zijn ondertussen al lang leeg.

De pomp staat nu al wekenlang 1 of 2 keer per week een paar uur aan. Hij maakt veel herrie. En toch zijn we er op dit moment erg blij mee. We geven er de planten water mee, en potten, we vullen de regentonnen, en we leggen de slang af en toe een kwartiertje in een kas. Want het is droog, kurkdroog, gortdroog, on-Nederlands droog. En er schijnt volgende week een hittegolf te komen (ik dacht dat dit al een hittegolf was, het voelt in ieder geval wel zo). En erger nog; de warmte en droogte schijnt ook nog wel een week of 2 tot zelfs 3 aan te kunnen houden.

Zucht. We komen niet aan tuinieren toe. Want zo’n benzinepompje geeft niet vanzelf water; het moet gevuld worden, en aangetrokken, slangen moeten worden uitgerold en gekoppeld, en het water spuit alle kanten op, dus Ruud of ik (meestal Ruud) moet er constant bij staan en de slang goed richten. We hebben daardoor thuis ook wat meer werk; de was, en douchen; want op de één of andere manier lukt het niet om met zo’n benzinepomp water te geven zonder dat wij zelf tot aan onze oksels, en ook onze kleren onder het slootwater en opspattend modderwater zitten. En voor alle duidelijkheid; slootwater is geen kraanwater; het riekt nogal.

Afijn, tot zover mijn geklaag, want ondanks alle tijd die we er aan kwijt zijn, zijn we natuurlijk wel heel blij met onze benzinepomp. Het is geen regenbui maar het helpt ons toch maar mooi deze belachelijk droge periode door. Mede daarom zijn de uien kleiner dan normaal. En dat geldt ook voor de aardappelen. En de appels en peren blijven duidelijk kleiner, En de eerste appels kleuren al rood (veel te vroeg).

Maar we kunnen in ieder geval oogsten. Oogsten en water geven. Water geven en oogsten. Ruud zorgt voor het water, ik voor de oogst. Wieden, opbinden, opruimen; het schiet er allemaal bij in. Zoals je op de bovenste foto kunt zien oogsten we volop tomaten. We eten ze op brood, in salades, we maken soep, en we maken saus. En ik had beloofd om in een blog te laten zien wat onze favorieten dit jaar zijn.

We hebben dit jaar eigenlijk wat teveel cherrytomaten staan. Of misschien gaat het niet om het aantal planten maar meer om het aantal tomaten per plant. Want alleen al van deze Ildi kunnen we elke week een schaal vol tomaatjes oogsten:

 

Datzelfde geldt voor de oranje Goldita en voor de rode Piccolo. Alle drie veel en lekker; de Piccolo vooral veel tomatensmaak, de Goldita wat zoeter en de Ildi wat frisser en fruitiger.

Daarnaast hebben we dit jaar ook wat ‘druppels’ staan. Zoals de Blush van vorig jaar, want die was erg lekker. Zo hebben we nu de Pink Tiger en Green Tiger, en de Sweet Cream, en de Candy Sweet Icicle:

Allemaal erg lekker, en lekker sappig voor een romatomaatje. De Candy Sweet Icicle wint vooralsnog van de andere als het om opbrengst gaat.

We hebben dit jaar slechts 3 roma’s; Howard German, Auria en Piprakujuline Tribuline. Alle 3 erg goed, de Howard German extra groot, de Auria extra droog en de Piprakujuline Tribuline extra mooi:

 

En dan nog iets over de vleestomaten; die zijn dit jaar erg goed, eigenlijk allemaal wel. De Cherokee Chocolate is de grootste, de Tschernomor geeft van de paarsbruine rassen de beste opbrengst, en de Rebel Yell (die op meerdere tomatenfora de lekkerste tomaat ter wereld wordt genoemd) is bijna suikerzoet, en heerlijk sappig. Het zou me niks verbazen als sommige mensen in een blindproef-test zouden denken een aardbei te proeven 🙂

 

Eigenlijk zijn er dit jaar maar 3 tomatenrassen waarvan ik geen zaden ga oogsten voor de zadenlijst, en dat zijn de Chestnut Chocolate, Reinhard’s Black Zebra, en Afternoon Delight; Reinhard’s Black Zebra is dit jaar nog steeds erg lekker maar wat klein en te weinig opbrengst (misschien ook mede door de droogte). En de Chestnut Chocolate en Afternoon Delight vallen gewoon in opbrengst tegen en zijn niet zo geweldig in smaak dat ik dat dan maar op de koop toe neem.

Afgezien van deze 3 tomaten zijn we erg tevreden over de rassen en de oogst dit jaar. We hebben weer wat nieuwe favorieten!!

 

Genoeg voor nu. Het wordt tijd voor een regendans, wie weet helpt het.

 

Wat is er nou leuker dan inmaken wanneer het buiten 28 graden is en binnen 24,5 graden? Lekker in de weer met een oven op 200 graden, waterkoker en potten gevuld met kokendheet water. Heerlijk 🙂 !!

Eerst nog even dit; ik kreeg nog wat vragen over het zoetzuur van komkommer dat ik in het vorige blog noemde. Voor alle duidelijkheid: ik gebruikte 9 komkommers, gewassen, niet geschild. De zaadlijsten verwijderd en in stukjes gesneden die precies in de potten pasten. Ik heb de komkommerstukjes gemengd met ongeveer 2 eetlepels zout en dat 2 tot 3 uur laten staan, tot er flink wat vocht uit de komkommers kwam en de stukjes zacht en slap waren. Vervolgens heb ik deze komkommerstukjes meerdere keren goed gespoeld tot al het zout weg was en de stukjes daarna uit laten lekken in een vergiet.

Ik heb voor deze hoeveelheid komkommers 1 liter natuurazijn gemengd met 5 deciliter water en 10 eetlepels suiker, 2 eetlepels mosterdzaad en 2 kleine rode uitjes in stukjes. De potten heb ik met soda en kokend water schoongemaakt en daarna gespoeld met kokend water. De azijn gekookt met water, suiker, mosterdzaad en uienstukjes. Ik heb de nog hete potten gevuld met de uitgelekte stukjes komkommer. Dat is best even lastig, maar de stukjes zijn koud dus wel belangrijk om de rest zo heet mogelijk te gebruiken. Vervolgens heb ik het vuur pas vlak voor het vullen uitgezet en de potten met komkommerstukjes direct met het nog kokendhete azijnmengsel gevuld, tot de stukjes onder het vocht stonden. Direct sluiten en ondersteboven zetten. Na een uur of 2 zijn de potten lauw genoeg om weer rechtop te zetten. Niet schrikken als ze nog niet vacuüm zijn, dat komt omdat de potten vlot afkoelen doordat de komkommerstukje niet verhit zijn. Druk met je vinger in het midden op het deksel en ze trekken met een klik alsnog vacuüm. Als er een pot niet vacuüm trekt bewaar die dan in de koelkast en maak die als eerste leeg. Deze inmaak is trouwens niet enorm lang te bewaren, zo’n 3 tot 6 maanden, daarna wordt de smaak steeds zuurder en dat vinden we zelf niet lekker meer.

Zo, een heel verhaal en dan moet ik nog aan de tomatensaus 2.0 beginnen.

Ik heb al een inmaakrecept voor tomatensaus op mijn website staan: Tomatensaus

Die saus is helemaal goed hoor, niks mis mee, hebben we jaren lang gemaakt, tot volle tevredenheid. Maar vorig jaar maakte ik een verse geroosterde tomatensoep en die was zo lekker dat ik het idee kreeg om de basis daarvan ook in potten in te maken. Ik heb er vorig jaar wat potten van ingemaakt en die was net zo goed houdbaar als de ‘normale’ tomatensaus. En echt lekkerder (maar dat vinden wij, blijft toch ook persoonlijke smaak). Misschien is het leuk om beide recepten te proberen, en ik ben dan heel benieuwd welke tomatensaus je het lekkerst vindt en zou dat graag nog eens horen!!

 

Eerst een kleine waarschuwing; deze saus is wat meer werk, en het levert minder saus op. Klinkt niet aantrekkelijk, maar is het wel 🙂 .

Het recept:

Wij oogstten ongeveer anderhalve emmer tomaten (is zo’n 7 kilo tomaten gok ik).

 

Alle soorten en maten gaan door elkaar. Ik oogst zaden uit de meeste tomaten en daarmee haal ik dus al relatief veel vocht weg. Je kunt hetzelfde doen (en het vocht dat je er met de zaden uitdrukt kun je bijvoorbeeld zeven en als tomatensap drinken, of er een lekkere dressing mee maken). Je kunt ook vooral romatomaten gebruiken, die bevatten al minder vocht. Of je laat het zo en dan zal de saus dus wat dunner worden (en dan kun je overwegen het zo te laten of het later in te laten koken in deel 2 van het recept).

Afijn; de gewassen en in stukken gesneden tomaten gaan in een niet te dikke laag in een ovenschaal of braadslede.

 

Je ziet dat veel van de gelei in de tomaten er al uit is gedrukt. En elke schaal (met dus ongeveer 2 tot 2,5 kilo tomaten) krijgt 1 grote verse gesnipperde ui, door de tomaten gemengd. Je kunt overwegen om er ook nog knoflook, kruiden als tijm, etc. bij te doen maar dat doe ik zelf nooit (want ik kan de saus later gebruiken in allerlei gerechten uit allerlei keukens en zit niet vast aan de Italiaanse of Franse of Mexicaanse, etc. keuken). Maar wat je zelf wilt……..

Dan, heel belangrijk: druppel per ovenschaal zo’n 3 eetlepels olijfolie over de tomaten, en 1 eetlepel vloeibare honing. Olie en honing gaan helpen bij het karamelliseren en het roosteren. Verwarm de oven voor op 200 graden hete lucht en zet de schaal of schalen ongeveer 1 uur in de oven. Niet tussendoor roeren of omscheppen.  En controleer de eerste keer even het laatste kwartier elke 5 minuten want elke oven is weer net anders in temperatuur en tijd. Na 1 uur en 5 minuten zien de schalen met tomaten er hier in onze oven zo uit:

 

Wij vinden het heerlijk als er wat kleine zwarte velletjes te zien zijn, die maken de geroosterde smaak echt af, met een klein vleugje rokerigheid. Klinkt allemaal ingewikkeld, is het niet, proef gewoon wat je zelf lekker vinden, en wij vinden het zo dus lekker. In close-up:

 

Dan mogen de schalen nu iets afkoelen, tot je aan stap 2 kunt beginnen; het zeven van het tomatenmengsel. Wij gebruiken er een draaizeef voor, ook wel passe-vite genoemd, of roerzeef. Sommige mensen malen het liever in de keukenmachine, dan zou ik zelf de zwarte stukjes wel eerst verwijderen, met een passe-vite hoeft dat niet.

Na het passeren gaat de tomatensaus zonder velletjes en zaadjes in een pan en wordt die gekookt (voor de houdbaarheid, ondertussen maak je de potten schoon zoals je gewend bent, wij doen dat dus met soda en kokend water, naspoelen met kokend water).

 

Je kunt zien dat de saus op deze manier gemaakt al best dik is, en roder dan wanneer ik saus maak door die in een pan te koken. Mocht je saus nog dun zijn, dan kun je die nu dus nog inkoken tot gewenste dikte.

Vul de zojuist nagespoelde en nog hete potten met de kokendhete tomatensaus en zet ze direct ondersteboven tot ze zijn afgekoeld. Zet ze dan weer rechtop en controleer of ze vacuüm zijn.

 

En dit is dan het resultaat (met poes Lotje uiteraard als hoofd controleafdeling):

 

‘Slechts’ 5 potten (720 cc inhoud) geconcentreerde tomatensaus met een heerlijk rokerige, roosterige, volle zoete tomatensmaak. Goede tomatenrassen (smaaktechnisch gezien) zijn natuurlijk ook belangrijk 🙂 . De saus is op een donkere plaats in ieder geval wel een jaar houdbaar. Potten die niet vacuüm zijn en potten die open zijn geweest bewaar je in de koelkast en maak je die week op.

Veel plezier met oogsten en inmaken (van wat dan ook)!!

 

Ik heb een klein komkommertrauma. Lang, lang geleden, in een volkstuin hier niet ver vandaan, zaaide ik eens een komkommerzaadje. Dat werd een mooie, grote plant. In mei werd ze in de kas uitgeplant. En alles leek voorspoedig te gaan.

Maar oei, het mocht niet zo zijn. De arme komkommerplant werd ziek, kwijnde weg, en uiteindelijk moesten we afscheid van haar nemen. En ze had toen pas een paar komkommers geproduceerd. Ondertussen was het al juli, te laat om nog een nieuwe komkommer te zaaien. 3 kassen in bezit en geen komkommers kunnen oogsten die zomer.

Ik dacht; dat gebeurt ons nooit meer. En zo komt het dat we al jaren teveel komkommers zaaien (en dus ook oogsten). Bang voor een misoogst, met die ene mislukking van zo lang geleden nog in ons geheugen.

Ook nu weer; we hebben in de oudste kas 2 snackkomkommerplanten staan, en in de derde kas 2 ‘gewone’ komkommers.

En we zagen het al een beetje aankomen:

 

En toen werd het vrijdag……:

 

Het lijkt niet zo veel op de foto, maar de grote komkommers zijn ruim 40 centimeter lang. Bij elkaar was het ruim 4 kilo. En toen hadden we van 2 komkommers al een salade gemaakt voor bij het avondeten. Plus 1 komkommer bij de lunch gegeten.

Niet aan te eten, en iedereen aan wie we nog een komkommer (of courgette, want die slibben ook flink aan) kunnen slijten, heeft ze zelf in overvloed, of gaat op vakantie. Zucht.

En zo gaan ze maar het zoetzuur in:

 

Lekker!! Ik heb er het recept van de augurkjes in zoetzuur voor gebruikt dat je op mijn inmaakpagina kunt vinden: Zoetzuur van augurk

En zo zal het rek met inmaak zich ook dit jaar weer vullen 🙂

Ik heb trouwens op de website van Pokon ook nog een blog geschreven, over de verschillende soorten (en kleuren en smaken) basilicum die nu zo lekker zijn als je ook tomaten kunt plukken: Het onmisbare koningskruid Basilicum. Ik dacht, dat is wellicht toepasselijk, want dit is wel de tijd van basilicum, en van tomaten, en die 2 horen overduidelijk bij elkaar.

Daar komt oogst nummer 2 al aan:

 

De tomaten!! We oogsten ze nu volop, elke dag eten we cherrytomaatjes bij de boterham (en een halve komkommer), en elke week maak ik wel een keer tomatensoep. En de volgende inmaak (tomatensap/-saus) wordt dit weekend gemaakt. Het nieuwe recept van mijn tomatensaus 2.0 zal ik hier zondag even plaatsen, wanneer ik er gelijk ook foto’s van kan maken.

Het valt ons op dat de tomatenvelletjes dit jaar iets steviger zijn dan in vorige jaren (Ruud spuugt ze zelfs zo af en toe uit). We hebben bedacht dat dat vast door de droogte moet komen, want we ervaren dat zowel bij de cherrytomaten zoals Piccolo en Goldita als bij de vleestomaten als Tschernomor en Gregori’s Altai. Die laatste is hier trouwens wel een favoriet dit jaar:

 

Excuses voor de wat vlekkerige tomaten; we oogsten nu nog van de onderste trossen en die hebben door het water geven wat opspattend slootwater over zich heen gekregen. Het gaat me te ver om ze voor een foto aan de tros op te gaan poetsen, maar na de oogst worden ze thuis natuurlijk wel goed gewassen.

Morgen een dag naar de tuin; de uien gaan mee naar huis, we kunnen weer tomaten oogsten, en bonen (afgelopen week al ruim 5 kilo ingevroren), courgettes natuurlijk, een spitskool, gelijk maar weer wat paarse worteltjes, een bakje blauwe bessen, een krop sla voor bij de barbecue op zondag. En wat we nog meer tegen komen. Je snapt; er komt niks van wieden; een kwestie van prioriteiten stellen. Want na het oogsten moeten we ook weer water geven. En dan is de dag wel weer voorbij (en komen we met emmers en tassen vol oogst thuis en zijn we vaak zo moe dat we maar een eitje bakken – wel met een komkommer natuurlijk).

Ik wil tot slot Jo nog even hartelijk danken voor de zaden van de tomaat Clementine!! Wat aardig, dankjewel! En zo staat de eerste tomaat voor 2019 al weer in de planning 🙂 .

En, zoals elke week, aan het einde van een blog nog een foto van een bloem dit jaar:

 

Salvia coccinea Forest Fire, een heerlijk zomerse eenjarige die heel goed tegen deze warmte kan en het ook niet erg vindt als er een keer geen water wordt gegeven.

En daarmee wil ik gelijk melden dat er nog een keer een klein zadenlijstje komt. Niet vergelijkbaar met de afgelopen jaren hoor, geen bonen, geen bieslook, etc.. Maar ik heb nog flink wat gripzakjes gevonden en het zaden oogsten zit ondertussen een beetje in het bloed. Dus we zijn begonnen met het oogsten van zaden van de leukste tomatenrassen die we dit jaar telen. En daar komen nog wat paprika’s en 1 of 2 pepers bij. En wellicht nog een paar leuke eenjarige bloemen.

Dus morgen maar weer eens gefermenteerde tomatenzaden spoelen, altijd een lekker werkje 🙂 .

We hebben de aardappelen gerooid. We moesten eerst water geven, want de spitvork wilde simpelweg de grond niet in. Door de droogte is de grond k(l)eihard, ik merkte dat al toen ik ergens in de afgelopen week een stok bij een Dahlia in de grond wilde duwen – dat kostte veel kracht en uiteindelijk brak de stok.

Het gevolg van de droogte is dat de aardappelen wat kleiner zijn gebleven. En ze zitten ook dicht bij de pootaardappel, direct onder het grondoppervlak. Wij hebben niet aangeaard, doen dat al jaren niet meer, maar nu zou dat wel nut hebben gehad (als het had gekund want de grond bestaat nu uit 1 dikke, harde laag van grote brokken klei). De aardappelen hebben de kracht niet gehad om door de harde grond te groeien en de diepte in te gaan.

 

Nog een gevolg van de droogte. De uien zijn kleiner dan in andere jaren.

 

Ach, we vinden het goed zo, we zullen er geen herfst en winter mee kunnen doen maar we hebben ze al geproefd en de smaak is in ieder geval lekker sterk 🙂 . De uien liggen hier op de kale grond te drogen, er wordt de komende 10 dagen toch geen regen verwacht.

Het gevolg van de oogst van aardappelen en uien heeft er voor gezorgd dat er 2 vakken leeg zijn gekomen. Zodra ik dat in kon schatten heb ik gezaaid maar helemaal naadloos sluit dat niet aan. Op de foto de rode Chinese kool die voor het uitplanten eerst nog wat moet groeien, en beschermd tegen de duiven onder gaas staan:

 

Het gevolg van veel bonen zaaien (op uitdrukkelijk verzoek van echtgenoot Ruud) is dat de oogst ook vrij groot is. Dit is 1 dubbele stok van het ras Carminat. Ze doet het erg goed (dat komt deels door het ras, maar de bonenplanten hebben van Ruud ook regelmatig en zorgvuldig water gekregen). Voor alle duidelijkheid; we hebben hier 6 dubbele stokken van. En daarnaast nog 8 dubbele stokken Fortex stoksperziebonen en nog 9 dubbele stokken Saint George stokpronkbonen.

 

En dus oogstten we vanmiddag ruim 3 kilo van de verschillende bonen. En overmorgen kunnen we weer plukken.

“Lekker hoor”, zegt Ruud. Ik vraag aan Ruud hoe hij ze wil eten. “Nou, gewoon, met een gekookt aardappeltje en een stukje vlees. Jus erbij, en wat komkommersalade”, zegt Ruud.

Ik zucht. We hebben ze dinsdag voor het eerst kunnen plukken en dus met een gekookt aardappeltje en een stukje vlees gegeten. Met jus, natuurlijk. En op woensdag heb ik van de boontjes die nog over waren sajoer boontjes met rijst gemaakt. En nu is het vrijdag, en we eten weer bonen. En natuurlijk heb ik ook weer bonen over. “Zullen we er morgen lekker salade van boontjes van maken, met spekjes en een uitje van de tuin?”, vraagt Ruud, terwijl hij voor de tweede keer opschept.

Het klinkt misschien allemaal een beetje overdreven maar ik weet wat er de komende 6 weken minimaal 2 tot 3 keer per week  op tafel staat: bonen. Bij voorkeur gewoon gekookt, met aardappelen, vlees en jus, maar desnoods in salade, sajoer, roti of een stoofschotel.

“Misschien kun je nog wat stamsperziebonen zaaien”, oppert Ruud, die voorziet dat over 6 weken de verse oogst voorbij is en we de diepvriezer aan moeten gaan spreken. “Waar de knofloken hebben gestaan is een mooi plekje voor ze; in een verhoogde bak, in de zon, voor de kas”, zegt Ruud, die voor de derde keer opschept. En dat moet ik toegeven; ik heb wel eer van mijn werk; Ruud kan met gemak in z’n uppie een pond sperziebonen opeten.

Ik troost me met het vooruitzicht dat mijn favoriet ook gaat komen. Het worden vaak en veel bonen, maar dan toch in ieder geval met een tomatensalade erbij.

 

En wellicht een tomatensoepje vooraf 🙂

 

En tot slot dan weer een foto van een bloem. In dit geval van jonge Verbena bonariensis-bloemen op hoge ranke steeltjes; ze zijn nog zo klein en licht dat een hommel in volle vaart ze door kan buigen.  

 

Oh ja, nog 1 tip: zaai dit weekend nog 1 of 2 courgettes. Dat doe ik altijd in de eerste week van juli. Je moet er wat geluk mee hebben maar in een mooie nazomer hebben wij er veel plezier van. Van de courgettes die in mei zijn gezaaid oogsten we nu volop. Maar over een maand of 2 raken die planten uitgeput, soms krijgen ze last van meeldauw, de oogst wordt kleiner. En dan zijn de courgetteplanten die je nu zaait op hun best en kunnen nog de hele maand september en soms zelfs ook nog in oktober verse courgettes van goede kwaliteit produceren. Uiteraard hangt dat allemaal af van het weer in de nazomer en herfst. Maar wij wagen elk jaar de gok en zaaien ze nu nog voor de tweede keer, 7 of 8 van de 10 keer hebben we er in het najaar veel plezier van.