Ik heb het best druk met mijn website. Het kost elke dag wel 2 of 3 uurtjes om vragen te beantwoorden, een foto toe te voegen, een stukje te schrijven, een recept te plaatsen, pagina´s aan te passen, etc.. Maar ik heb er tegelijkertijd enorm veel plezier van.

Want ik vind het schrijven leuk, en ik ben heel erg blij dat mensen het ook willen lezen. Ik zou niet schrijven als mensen het niet zouden lezen dus alleen daarvoor al heel veel dank!!

En zonder mijn website zou ik minder weten van tuinieren. Want er wordt er wel eens een vraag gesteld waar ik het antwoord wel op denk te weten, maar wat ik toch even moet checken. Of ik moet voor een pagina zelf informatie opzoeken. Of ik krijg reacties van mensen die me aan het denken zetten, of ik krijg een tip, of een recept, of iemand wijst me op een fout in een zin. Ik leer dus van mijn eigen website, hoe leuk is dat!

Een voorbeeld: eerder deze winter besloot ik dit jaar geen aardperen te zetten, en geen gember, en ook de zoete aardappel ging ik dit jaar overslaan. Dankzij de reacties van mensen staat er nu een bakje met uitlopende gember in vermiculiet. En er staan en liggen 4 zoete aardappelen (één in het donker, één in het licht, één in vermiculiet en de laatste op een hyacintenglaasje met water. En ik heb gisteren aardperen gekocht 🙂

Eigenlijk is de tijd van de aardperen voorbij. Dus ik moest nog goed zoeken, niet bij de AH, niet in de toko, uiteindelijk vond ik ze bij de groenteman. Het waren duidelijk de laatste van het seizoen, klein en met scheurtjes. Maar ik heb ze! En het zijn ronde, dat vind ik heel fijn (want die schillen wat makkelijker dan die met allerlei uitstulpingen). De smaak is ongeveer hetzelfde (maar ik geef toe dat ik ze nog nooit naast elkaar heb geproefd).

7 aardperen voor in 1 grote speciekuip. Ruud wil ze echt niet in de tuin (want in de vette klei blijven er altijd wel wat kleine stukjes achter die weer nieuwe planten vormen). “Zo vind je tot in de eeuwigheid van die zooi in de tuin”, zegt Ruud. Ruud is geen fan van aardperen, dat is duidelijk.

Prima, ze komen dus in een speciekuip, dat vind ik zelf eigenlijk ook wel zo fijn. Het is alleen jammer dat ze worden verbannen. Omdat ze groot worden en ook best wat schaduw kunnen verdragen (ze krijgen vanaf ongeveer 14 uur in de middag zon tot die achter de bomen verdwijnt) vond Ruud achter de kas een mooi plekje. Nou ja, mooi…….:

 

Het is de rand achter de kas en langs de tuin, hierachter ligt alleen nog maar een sloot. Er moet nog opgeruimd worden. En in de kas hebben aan deze kant de komkommerplanten gestaan. En dat zorgt altijd wel voor wat extra aanslag en vieze ruiten.

Maar 2 uurtjes later is zijn de ruiten ‘schoon’, verre van streeploos hoor. En heb ik wat onkruidresten weggehaald en netjes aangeveegd. Daarna heb ik een speciekuip (met ontwateringsgaten onderin) neergezet en gevuld met een mengsel van compost, potgrond en vermiculiet, de aardperen gepoot en water gegeven. Ik ben benieuwd of ze het nog gaan doen. Maar waarom eigenlijk niet, ook al is het wat aan de late kant.

 

Nog een reactie die ik kreeg, van Marjarie: waarom ik de palmkool die ik in mijn vorige blog liet zien  niet liet staan om in de bloei te laten komen? Ja, dat is erg leuk! Dat heb ik vorig jaar met een broccoliplant gedaan, en dat leverde dit soort foto’s op, met een vrolijk zoemende hommel:

 

Dus toen ik dat las vond ik het gelijk een goed plan. En in mijn hoofd ontstonden er al ideeën voor leuke combinaties met andere planten. Kijk, dit was die palmkool op donderdag:

 

En dit is precies dezelfde palmkool op vrijdag:

 

In één avond/ochtend verwoest. En er is maar één vogel die dit kan; in één nacht de helft van de bladeren tot op de nerf opvreten, bovenop de plant gaan zitten schuiven zodat de bladeren in de kop van de plant breken. En tot slot doodleuk gaan zitten poepen. De houtduif is ‘back’!! Ruud noemt het ‘slagschepen’, omdat ze zo onhandig zijn. En omdat ze zich zo vol kunnen vreten dat ze lastig op kunnen stijgen om weg te vliegen. Ik ben benieuwd hoe de plant (of dat wat er van over is) er vandaag uitziet. Ik heb het vermoeden dat bloeien niet meer gaat lukken. En dat is jammer want ik verheugde me er eigenlijk al op.

Wat ik verder nog te melden heb over de website:

Augus heeft de bovenbalk (de foto van groene pluksla uit 2012) vervangen door een banner voor de zaaiagenda, die leidt naar de webshop van Laura. Op de nieuwe website zal er ook een banner komen maar die wordt dan onder de menubalk en in een ander formaat geplaatst. Maar dat duurt nog even, dit was volgens Augus voor nu de beste oplossing.

En in het kader van de nieuwe website ben ik druk bezig met de database van tomaten, die wil ik eigenlijk klaar hebben voor Augus aan de nieuwe website gaat beginnen. En ik ga best snel tergend langzaam. Het is veel werk, vooral het uploaden van grotere foto’s, en het aanpassen van de vaste waardes zodat er later op vroegheid, kleur en/of tomaatsoort kan worden gezocht. Voor wie even wil kijken: Database van tomaten (ik ben gebleven bij de D, de laatste die ik gisteravond heb aangepast is Couilles de Taureau). En iedereen kan daar vanaf nu in reactie per ras zijn of haar ervaring per ras achterlaten).

En dan nog even een antwoord op de reactie van Milly die vraagt of er een permanente link naar mijn instagrampagina kan worden geplaatst: op de nieuwe website gaan er bovenaan de pagina 2 icoontjes komen die direct naar mijn instagrampagina en  facebookpagina leiden. Voor deze oude website waren er 2 icoontjes maar die linkten niet meer dus die heb ik weggehaald. Bij deze even de links, ik zal ze tot de nieuwe website online komt wat vaker melden:

• Facebook
• Instagram

En dan nu snel naar de tuin! Want er is nog zoveel te doen. Ik moet wat nieuwe tuinbonen zaaien (want een paar zaden zijn niet gekiemd – verrot in net iets te natte grond). En ik ga andijvie zaaien, en sjalotten planten, de kiwibes verplanten, nog een verhoogde bak in orde maken voor dit tuinjaar, nog wat meer ruiten in de kas schoonmaken, Ruud helpen waar nodig met de vervanging van de compostbak, en zo kan ik nog wel 10 dingen opnoemen.

Nog even een foto van de doperwtenzaailingen:

 

Met dit mooie, lenteachtige weer verwacht ik dat we volgende week de zaailingen al uit zouden kunnen planten. Maar dan scroll ik in dit blog eerst weer even terug naar boven, naar de foto van palmkool na het bezoek van de duiven. En ik bedenk dat ik tegen die tijd wel moet zorgen voor een goede bescherming.

Tot slot nog een foto van de pluksla zoals ik die gisteren op instagram postte:

 

Ze zijn nog maar heel klein, je kunt zelfs nog een zaadje zien dat aan een blaadje vastzit. Maar ze groeien nu zo snel dat we over een week of 2 tot 3 zomaar al voorzichtig wat sla uit de kas kunnen oogsten en eten!

 

Voor de komende 7 dagen wordt wederom mooi weer (met temperaturen in de dubbele cijfers) verwacht. Maar ook zonder die voorspelling kan ik het niet meer tegenhouden; de lente komt eraan! We horen het aan de koolmeesjes en we zien het aan het onafscheidelijke koppeltje eenden  dat achterin de tuin aan de slootkant zit te soezen. De spinazie in de kas begint het eerste echte blaadje te krijgen, en in de kruidentuin loopt de bieslook voorzichtig uit.

Ik merk het ook in de keuken, ik heb geen trek meer in boerenkool, ik wil jonge bladsla en peultjes (die heb ik helaas nog niet uit eigen tuin). Ik heb de kruidenthee met gember en kaneel verruild voor groene thee met citroen. En afgelopen weekend hebben we maar eens een flesje rosé opengemaakt.

In plaats van een appeltaart met kaneel bakte ik afgelopen week 2 andere taarten, ook wat meer lenteachtig, allebei met citroen.

 

Ik heb beide recepten ondertussen op de website geplaatst:

• Citroen-meringuepie
• Vacherin à la Noisette met citroencrème

En nog meer lentenieuws: ik heb de laatste zaden in huis, en de plantuitjes en pootaardappelen. Ik ben er nu helemaal klaar voor! Deze week gaan er nog wat doperwten mee naar de tuin om voor te zaaien, en ik zaai nog wat radijs en kervel in de kas.

Alles wat we doen heeft ook gevolgen. Want als ik doperwten zaai zullen we ook alvast moeten na gaan denken over de plaats en het zetten van een klimrek. En ik blijk ook sugarsnaps te hebben besteld. Maar het klimrek dat we hebben is bestemd voor de al kiemende kapucijners.

Nu al ruimtegebrek 🙂

Dit doordeweekse blog is natuurlijk bedoeld om te vertellen wie de 3 winnaars van een zaaiagenda zijn, de verloting is vandaag (dinsdag) om 15.00 uur gesloten. Laura had bedacht om alle namen op briefjes te schrijven en die te husselen en er dan 3 uit te trekken. Maar toen er na 2 dagen al 500 deelnemers waren heeft ze dat plan moeten laten varen en een ander ingenieus moeten bedenken (met alle namen gegroepeerd op briefjes en vervolgens een dobbelsteen 🙂 ). Hoe de loting is verlopen kun je hier zien en lezen: Verloting zaaiagenda

En de 3 winnaars zijn:

• Eveline Arnold
• Susanne (in reactie op 11 februari)
• Jeanet Klein

Van harte gefeliciteerd met de zaaiagenda!! Laura gaat jullie mailen en de agenda’s opsturen.

En zoals ik in mijn vorige blog al aangaf zijn we zo blij met de belangstelling dat vanaf nu (dinsdagmiddag) tot aanstaande donderdagmiddag (21 februari 14 uur), de zaaiagenda met 2 euro korting in de webshop van Laura verkrijgbaar is.

Laura heeft ondertussen de eerste exemplaren van de tweede druk verstuurd en gaat daar de komende week mee verder, op volgorde van besteldatum gaat ze inpakken en verzenden. Mensen die een agenda hebben besteld krijgen automatisch een mail met bericht van verzenden en een track & tracenummer.

En dan blijft Laura het druk houden met het verwerken van bestellingen. Voor mij lijkt het post-zaaiagendatijdperk te gaan beginnen. Ik ga met de zaaiagenda het tuinjaar in en heb me voorgenomen om alles wat ik zaai en plant in de zaaiagenda te gaan noteren, als een soort dubbele controle. En de agenda begint zich dus al voorzichtig te vullen, de eerste zaaisels en zaailingen staan erin.

Naast het voorzaaien kunnen we met dit mooie weer ook veel in de tuin zelf doen, ik heb nog een verhoogde bak in orde gemaakt voor het aanstormende tuinjaar:

 

Ik kon het alleen nog niet over mijn hart verkrijgen om de allerlaatste palmkool uit de grond te halen, die mag voor de sier nog even blijven staan. Rechts voor in de hoek heb ik een stukje grond afgebakend  en daar heb ik 2 soorten uien gezaaid. En de 2 kleine verhoogde bakken links achter deze grote bak zijn ondertussen ook klaar. De pot die in het vak staat wilde ik weggooien. Maar uiteindelijk wie kan dit nou weggooien:

 

Nee, dat kan echt niet! Ik heb de pot zelf ooit uit een hoop grofvuil langs de kant van de weg gered. En meerdere keren vakkundig met karnemelk ingesmeerd. Nu ze dan eindelijk zo mooi organisch verkleurd is kan ik haar niet weggooien. Terwijl ik Ruud op de achtergrond al hoor zuchten bedenk ik wat hier eens mooi in zou passen. Iets met oranje bloemen. Of toch iets met paars. In ieder geval een soort die ook wel eens een dagje zonder water kan. En in de volle zon……… Pling! Het wordt de Lavandula multifida!

Tot slot wil ik nog even een cadeau laten zien dat ik van Laura heb gekregen. Het stoorde me altijd al dat ik plastic tasjes gebruikte om oogst mee naar huis te nemen. Ook al hergebruikte ik daar oude plastic tassen voor (tot de tasjes scheurden of te vies waren om nog oogst in mee te nemen). Maar het zijn en blijven plastic tassen. En nu kreeg ik van Laura zomaar deze oogsttas:

 

Eigenlijk is het natuurlijk een tas voor wat je dan ook maar wilt (weekendje weg-tas, zwemkledingtas, picknicktas). In de webshop van Laura is de tas te koop als B-Bag.

Maar hier is ze dus mijn oogsttas geworden; sterk door de dubbele naden, en wasbaar. En ik heb de tas al in gebruik genomen. Op de foto is ze gevuld met wat pastinaken, het allerlaatste groene kooltje en de 2 laatste plukken paarse boerenkool. Het viel niet mee; net als met de zaaiagenda is het wel even doorzetten om het voor de eerste keer vies te maken. Ik heb de pastinaken voor ze de tas in ging extra goed gewassen en laten drogen in de zon 🙂

 

Tot slot nog even 2 foto’s die ik maakte van de krokussen die in het gras aan het einde van onze straat bloeien:

 

En samen met de krokussen zijn ook de eerste bestuivers weer actief. Meer lente in februari kan het niet worden!

 

Wat een heerlijk weer! Het lijkt wel lente. Maar we moeten wel ook voorzichtig zijn, het is tenslotte pas half februari.

En dus bedwing ik me want ik heb de neiging om alvast de ´maart-zaden’ te zaaien. Gelukkig is er genoeg afleiding in de tuin, Ruud is ondertussen serieus begonnen met het verwijderen van de kapotte compostbak. En ik ruim vak voor vak op. Terwijl ik dat doe kijk altijd even goed rond voor ik ga wieden en woelen en harken. Want zelfs al in februari geeft de moestuin soms cadeautjes weg:

 

Tussen het onkruid vind ik zomaar een heel stel mosterdbladzaailingen. Hhmm, ben ik hier heel bij mee? In het vroege voorjaar ben ik eigenlijk met alles blij en heb ik de neiging om alles wat ik van de tuin krijg uit te planten. Maar ik heb zelf al mosterdblad gezaaid, en dan een mooie rode. Dus ik sla dit cadeautje over en verwijder de zaailingen.

Een stukje verderop vind ik nog een cadeautje:

 

Lathyrus zaailingen. Daar ben ik wel heel blij mee! Wat is dat toch altijd vreemd; als ik Lathyrus in het vroege voorjaar zaai en uitplant moet ik een dubbele bescherming bouwen en elke toegang tot de zaailingen barricaderen om te zorgen dat de vogels de plantjes niet tot op de grond opvreten. Maar van deze cadeautjes in de tuin blijven de vogels af; dezelfde soort en hetzelfde ras, helemaal gaaf en heel.

Ze zijn wellicht iets minder mals dan beschermd voorgezaaide Lathyrus-zaailingen, dat dan wel. Maar het is pas februari. Ik zou ook wel boterzachte sla met frisse komkommers en zoete tomaten willen eten. Maar wij doen het nu ook nog even met de laatste boerenkool, bieten en pastinaken. En zijn daar ook blij mee!

Ik klaag trouwens niet, ben alleen stiekem wel benieuwd of de vogels de Lathyrus-zaailingen wel herkennen (en opvreten) als ze netjes in een rijtje staan. We zullen zien. Ik haal met een schepje de zaailingen uit de grond en plant ze met een kluitje langs een klimrek in een vak dat al schoon is.

 

Zo, de eerste zaailingen van 2019 zijn geplant! Ik wilde deze week nog Lathyrussen zaaien, want ik had zaden van een heel mooi ras gekocht. En ik ga die zaden ook zeker nog zaaien, maar ik besluit ter plaatse daar nog een maand mee te wachten. Want dan kunnen deze cadeau-Lathyrussen in de vroege zomer bloeien en de Lathyrussen die ik zelf (later) zaai wat later bloeien. Daar is de eerste aanpassing in de planning dus al. En er komen er vast nog meer. Want ik verwacht nog wel een aantal tuincadeautjes. Zoals de goudsbloemen waar ik elk jaar wel zaailingen van vind, en melde, vast ook nog wat boomspinazie, venkel, en natuurlijk ook uitgezaaide Verbena’s en Polygonum. De komende weken en zelfs maanden ga ik bij alles wat ik wied en schoonmaak eerst even goed kijken of er misschien nog wat van die leuke tuincadeautjes tussen staan.

Afijn, na het oogsten van mijn cadeautjes ruim ik de bak verder op, woel de grond om en hark die vervolgens aan. En de laatste oogst gaat natuurlijk mee naar huis, wat laatste bieten, een toef snijselderij. En een mengsel van bladkolen:

 

En zo ziet het vak er nu uit:

 

Klaar voor de lente!

Ik kan niet tekenen, nog geen simpel huisje of poppetje. Daar waar mensen die wel kunnen tekenen bij een leeg vel papier bedenken wat ze er voor moois op kunnen tekenen of schilderen, zie ik alleen maar een witte leegte. Maar dat is anders als ik zo’n leeg vak in de moestuin zie; de mogelijke combinaties tuimelen in mijn hoofd over elkaar heen; bloemen in blauw en oranje. Of nee, toch maar in geel en paars. En dan met paarse stokbonen, en gele goudsbloemen. Maar ik heb ook zaden van een prachtige felrode reuze Salvia splendens gekocht, en dat zou dan heel mooi zijn bij het lichtgroene blad van maïs. Misschien nog wat donkere palmkolen erbij voor wat meer contrast.

Poeh, het wordt nog puzzelen om alles wat ik ga zaaien een mooi plekje te geven. En  dit vak (deze bak is wellicht een beter woord) lijkt nu nog zo groot: daar kan ik heel veel in zetten. Maar over 3 maanden is ze veel te klein, dat weet ik nu al.

 

Tot slot heb ik nog wat te melden over de zaaiagenda.

Laura en ik hadden bedacht dat een verloting leuk zou zijn, 3 zaaiagenda’s om te vieren dat de eerste oplage is uitverkocht, en dat de tweede druk eraan komt. En omdat het lente wordt. We dachten en hoopten dat er misschien nog wel 100 mensen mee zouden willen doen met de verloting. Maar we zijn verbijsterd dat er 900 deelnemers zijn terwijl de actie nog twee dagen te gaan heeft! En het is ook niet voor het eerst dat we zo overrompeld zijn, eigenlijk is dat al vanaf de eerste melding van een zaaiagenda in december en alle bestellingen en positieve reacties die daarop volgden.

Voor wie nog mee wil doen met de verloting: die sluit aanstaande dinsdag 19 februari om 15 uur. En je kunt alleen meedoen via deze link:

VERLOTING ZAAIAGENDA

Je vindt daar de uitleg en onderaan die pagina kun je je gegevens achterlaten. Reacties op dit blog tellen niet mee.

Laura loot dinsdagmiddag 3 winnaars. Zij vermeldt de winnaars op die pagina (en ik schrijf tegelijkertijd op mijn website een blog en vermeld ook daar de winnaars). En Laura neemt vervolgens contact op met de 3 winnaars.

Omdat er zo veel mensen meedoen, en dus ook zo veel mensen niet kunnen winnen, willen we er als dank een kortdurende actie aan vast te plakken: direct na de uitslag op dinsdagmiddag 15 uur geven we twee dagen lang €2,- korting op de agenda.

En dan nog meer nieuws: de agenda’s van de tweede druk zijn ondertussen geleverd!

 

Hoe bijzonder is het dat er bij de eerste druk januari 2019 staat en bij de tweede druk februari 2019 🙂 .

Laura is al druk bezig met de voorbereidingen (het perforeren van de boekenleggers/legenda´s, die voorzien van ringetjes en ze vervolgens aan de agenda’s vastknopen). Ze gaat vanaf woensdag elke dag pakketjes in orde maken en versturen (op volgorde van besteldatum).

 

Tot slot nog één foto. Welke bloemkleuren de Lathyrussen die ik als cadeautje in de tuin vond krijgen is niet duidelijk (want ze kruisen makkelijk en komen ook niet altijd soortecht terug). Maar de gekochte Lathyruszaden zijn van het ras Spanish Dancer, en die heb ik al eens eerder gehad:

 

De Spanish Dancer in de zomer van 2012. Jeetje, wat ben ik toe aan de lente als ik zo’n foto zie 🙂

 

De lente lijkt eraan te komen, alle weerberichten wijzen daarop. En daar ben ik zo aan toe! Dat is altijd een beetje gevaarlijk: na alle kou, regen en storm zou ik wel alles uit mijn zadenboxen willen rukken om te zaaien. Ik doe het niet, maar het kriebelt wel.

Gelukkig is er genoeg afleiding, in de vorm van de tuin zelf. Er is daar nog genoeg te doen. Ruud gaat deze week aan de reparatie van de compostbak beginnen, ik ga verder met opruimen, schoonmaken, vakken en bakken in orde maken voor dit tuinjaar. Want over een week of 2 zouden we wellicht de sjalotten kunnen planten. En nog 2 weken later gaan we misschien al eens wat worteltjes zaaien, en wat snijbiet, bietjes, etc.. Ik heb gisteren al wat spitskool  voorgezaaid, en sla en andijvie, en ook al wat papaversoorten. Zie je, ik heb me beheerst maar ik ga het ook niet heel lang meer volhouden 🙂

Ik schrijf dit blog ook omdat ik wat wil melden over de zaaiagenda. Excuses aan de mensen die daar geen interesse in hebben, maar het is belangrijk en ik dit is er nu eenmaal de beste plaats voor:

 

Laura en ik hopen dat iedereen in binnen- en buitenland de agenda van de eerste oplage ondertussen in huis heeft! Als dit niet het geval is neem dan even contact op met Laura (via haar website) want dan is er wellicht iets mis gegaan.

Ik meldde al eerder dat de agenda’s van de 2e druk wellicht iets eerder worden geleverd. En daar heb ik goed nieuws over; Laura kan, naar alle verwachting, aan het einde van de week van 18 februari, de eerste agenda’s van de 2e druk al gaan versturen (op volgorde van datum van bestelling, je krijgt bericht met track & trace wanneer de agenda is gepost).

En Laura had vervolgens nog een leuk plan. Ze stelde voor om nog 3 agenda’s te verloten. Wat een leuk idee!! En waarom? Om te vieren dat de agenda’s van de eerste oplage zijn uitverkocht en zijn bezorgd. En omdat we blij zijn met zoveel positieve reacties. En omdat de agenda’s van de 2e oplage in aantocht zijn, een groter succes dan we ooit durfden te hopen! En ook een beetje omdat het lente wordt. En, tot slot, omdat we geen verplichtingen hebben en dat gewoon kunnen doen als en wanneer we dat willen 🙂 .

We hebben nog even overlegd of het dan een wedstrijd zou worden, maar we vonden eigenlijk allebei van niet; de bonen zijn bij de eerste win-actie al geraden, en zoiets als een mooie lentefoto of het raden van zaailingen is niet voor iedereen even handig of geschikt.

En dus hebben we besloten dat we de 3 zaaiagenda’s verloten.

Je kunt via deze pagina met de verloting mee doen (en dus ook echt alleen via die weg):

VERLOTING ZAAIAGENDA

 

Voor alle duidelijkheid: aanmelden via mail, facebook en in reactie op dit blog tellen niet.

Edit 11-02-19: Laura en ik hoopten dat er wellicht misschien nog wel 100 mensen mee zouden willen doen met de verloting maar het overtreft in alles onze verwachtingen (alweer). Daar zijn we heel blij mee (en verbaasd over, en vooral heel erg trots op)! Maar we krijgen nu helaas dus ook tientallen aanmeldingen via mails en via reacties op social media en andere pagina’s. Voor alle duidelijkheid: via die wegen kun je dus echt niet meedoen, alleen via de link hierboven, en daar kun je heel gemakkelijk je gegevens invullen.

En iedereen mag meedoen (en een 2e agenda is altijd handig, of een leuk cadeautje 🙂 ).

En net als bij de eerste winactie kun je dus ook meedoen als je al een agenda van de 2e oplage had besteld.

De verloting eindigt op dinsdag 19 februari om 15.00 uur. Direct daarna worden de 3 winnaars geloot en bekend gemaakt.

En dan wil ik nu nog even de pepers en paprika’s laten zien. Het is elk jaar mijn eerste feestje; wanneer de eerste pepers, paprika’s en aubergines kiemen. Ik heb op de website van Pokon een blog geschreven over hoe ik de zaailingen heb verspeend (ik had in vermiculiet gezaaid): Verspenen, met foto’s van de gekiemde zaailingen.

En zo zien de zaailingen er hier nu uit:

 

Wat zijn ze nog klein hè! Afgelopen week heb ik elke dag wat zaailingen verspeend. En natuurlijk elke dag even kijken of het goed met ze gaat. Er lijkt geen vooruitgang. Maar toch… ook al zien ze er allemaal nog heel klein en kwetsbaar uit, je kunt al verschil zien tussen de zaailingen die ik aan het begin van de week verspeende en de zaailingen die aan het einde van de week aan de beurt waren:

 

Links zie je een zaailing van de paprika Titan die ik gisteren (zaterdag) verspeende, en rechts een zaailing van hetzelfde ras, op dezelfde dag gezaaid, maar iets eerder gekiemd en 3 dagen daarvoor verspeend.

Ook al zijn het alleen nog maar kiemblaadjes, in 3 dagen tijd zijn die blaadjes toch al zichtbaar gegroeid. Nou ja, vind ik dan hè. Ruud wierp een snelle blik op de foto’s en zei: “Ik zie geen verschil”. En dat is dus waarom Ruud potgrond mengt en de tray’s en potjes vult, en ik zaai, verspeen en verzorg.

Ik hoop en denk dat ik over een week het begin van het eerste echte blaadje kan zien.

Dan nog even over 2 ander projectjes die op de zaaikamer staan: de 2 zoete aardappelen in vermiculiet doen nog niks. De reden weet ik natuurlijk niet helemaal zeker maar vermoedelijk is de temperatuur daar toch iets te laag. De aardappelen zijn nog hard, er zijn geen rotte plekjes, dus ik ga niet van tactiek veranderen maar ik ga de 2 bakjes met zoete aardappel in nat vermiculiet gewoon wat warmer (in de huiskamer) zetten.

Die wat koelere kamer is trouwens geen probleem voor gember. Ik legde de stukjes gember op 21 januari in vochtig vermiculiet:

 

Bijna 3 weken later lopen de stukjes uit:

 

En sommige stukjes maken zelfs ook al worteltjes:

 

Ik heb het afgesloten bakje (want dan blijft het vermiculiet vochtig) in het volle licht gezet, in de hoop op wat zon en extra warmte in de komende week.

Zo, genoeg geschreven, ik ga aan de 2e zaaironde van pepers, paprika’s en aubergines beginnen. Want ik zaai altijd ook wat oudere zaden die niet allemaal even goed meer kiemen. Zoals de 6 tot 7 jaar oude peper Trifetti die helaas echt niet meer lijkt te willen kiemen. Maar ik geef pas op na het allerlaatste zaadje.

 

Dit wordt een blog zonder tuinieren. Nou ja, dat valt nog wel mee. Maar na alle regenbuien schijnt het de komende dagen te gaan stormen (en we wonen 18 kilometer van zee, dus ik zie in mijn weerapp al windkracht 8 en 54 kilometer per uur opdoemen). Ik slaak een diepe zucht. En ik voel me ondertussen net een dreinend kind: “Nouhou, ik wil tuinieren”. Ik zou wel willen stampvoeten, maar daar heb ik dan nog net genoeg zelfbeheersing voor. Het is en wordt hoe dan ook geen tuinweer.

Maar ik heb wel wat dingen te melden, vandaar dit blog.

Allereerst nog even wat opmerkingen m.b.t. de Zaaiagenda voor de moestuin:

• Laura heeft de pakketten voor mensen die in België wonen vandaag (woensdag) in België bij het postkantoor gebracht. De track & trace van PostNL werkt voor hen dus niet: in principe moeten alle Belgische bestellers van de eerste oplage de agenda nog deze week in huis hebben.
• Voor de mensen in Nederland die een agenda van de eerste oplage hebben besteld: die moet nu ondertussen wel zijn bezorgd. Als dat niet zo is, neem dan even contact op met Laura
• Voor de mensen uit andere landen die de agenda uit de eerste oplage hebben besteld: ook die zijn afgelopen donderdag gepost. Het duurt uiteraard wat langer voor die agenda’s worden bezorgd, houd het zelf even goed in de gaten en neem contact op met Laura als de agenda niet binnen de normale periode wordt bezorgd.

Voor de mensen die een agenda van de 2e druk hebben besteld kan ik nog geen datum noemen wanneer de agenda wordt verwacht. Het zou begin maart worden maar het laatste bericht is dat het wellicht wat eerder wordt. Zodra ik meer weet meld ik het.

En dan over de website:

Ik heb nog aan 2 pagina’s gewerkt:

• de pagina over Frambozen heb ik bijgewerkt, tekst aangepast en nieuwe en grotere foto’s geplaatst.
• En ik heb op verzoek een nieuwe pagina geschreven, over de teelt van Dille

En dan: ergens dit jaar komt er een heel nieuwe website! Ik heb nogal een lastige website, zonder in technische details te treden (want ik heb er zelf ook weinig verstand van): de website bevat enorm veel pagina’s, berichten, subpagina’s, plugins, databases die op verschillende manieren zijn gemaakt, errors, etc.. Ik krijg wel vaker de melding dat mensen verdwalen op mijn website (ik van binnenuit ook, kan ik vertellen 🙂 ).

En dus hebben Augus en ik een heuse webdesigner ingeschakeld. En als die fase is afgerond gaat Augus alles overzetten, en omdat het nogal een rommeltje is zal het grootste gedeelte daarvan handmatig moeten gebeuren en dat kost tijd.

Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk in orde te hebben voor hij daaraan begint. Dat betekent dat ik nu stop met schrijven, want ik ga me storten op de databases. Ik ben begonnen met de database van tomaten (en dat zijn ruim 400 rassen); controleren, oude foto’s vervangen door nieuwe en grotere. En ik ben na 2 dagen al bij de B van Berkeley Tie Dye Pink 🙂

Nu ik daar zo mee bezig was bedacht ik dat het wellicht leuk is als mensen kunnen reageren op een ras. Zelf kijk ik voor rassen die ik nog niet ken graag op de website van Tatiana. Het leuke van haar database vind ik dat meerdere mensen hun mening over een ras kunnen geven. Ik lees die altijd even en bedenk dan hoeveel meer positieve dan negatieve punten er van meerdere mensen zijn. Zo kan ik weloverwogen beslissen of ik dat ras wil zaaien of niet.

Bij elke ras dat ik in mijn tomatendatabase aanpas vink ik aan dat  mensen vanaf nu kunnen reageren en hun persoonlijke mening en ervaring over dat ras kunnen geven. Het is niet de bedoeling dat daar vragen worden gesteld, en ik ga er ook niet antwoorden, want dat maakt het onduidelijk. De database kun je via deze weg vinden: Tomaten database . Het zijn nu nog 2 pagina’s, op de nieuwe website wordt dat er één, en dan komt er waarschijnlijk ook een soort zoekfunctie zodat je op kleur kunt zoeken. Maar dat is voor later zorg. Want ik ben wel een paar weken zoet met deze database. En daarna zijn de databases van paprika’s, pepers, aubergines en eenjarigen aan de beurt. Ik hoop dat mensen hun ervaringen willen delen!

En dan nog even; ik liet op instagram en facebook al zien dat de citroengrasstengels zijn opgepot. Ik zal hier voor de non-social medialisten de foto’s ook even in groot formaat laten zien (dus toch nog iets over tuinieren):

Op de eerste foto zie je de 5 serehstengels die ik wilde gaan stekken, gekocht bij een toko waar ik mooie, verse, groene, stevige stengels zag. Dit is 15 januari:

 

Na het afsnijden van een plakje bruin aan de onderkant (niet meer dan 1 of 2 millimeter) heb ik de stengels bij kamertemperatuur in glazen water gezet (hoeft niet in een raamkozijn). Tien dagen later, op 25 januari zien de stengels er zo uit (voor de foto even zo kort mogelijk uit het water gehaald):

 

Er zijn al worteltjes! En als die er eenmaal zijn gaat het nog wat sneller. De volgende foto is van 03 februari (19 dagen nadat de stengels in water zijn gezet):

 

Veel wortels! Genoeg om de stekken op te gaan potten. De middelste is de gezondste en sterkste met de meeste worteltjes, de meest linkse is een zorgenkindje. Maar ze gaan allemaal de grond in.

 

De sterkste en gezondste (voor nu) heeft zelfs al een baby! En je kunt op deze foto goed zien hoe en waar de worteltjes worden gevormd.

Ik heb voor deze serehstengels potgrond gemengd wat wat brekerzand en wat vermiculiet.

 

Voor het oppotten van stekken, zaailingen en plantplugjes heeft Ruud ooit iets handigs bedacht. Van een gebroken bezemsteel heeft hij het bovenste stukje afgezaagd, een beetje gladgeschuurd, en dat doet nu al jaren dienst als pootstokje. Ik kan er zo fijn gaten mee in potgrond ‘boren’, en heb het dus ook gebruikt voor het planten van de citroengrasstekken. De stekken staan vrij ondiep in de grond, als de wortels in de grond groeien komt de stengel vanzelf steviger te staan. Ik heb de opgepotte stekken direct na het oppotten flink water gegeven, en nu lichter gezet; in het raamkozijn van een licht verwarmde kamer.

En zo vrees ik dat we nog even geduld moeten hebben met het buiten tuinieren. En dat is misschien wel goed, want dan kan ik de zaden die ik op de valreep nog kocht even uitzoeken en inplannen. En nog flink wat tomatenrassen in de database aanpassen. En koken en bakken. Ik maakte vanmiddag deze heerlijke quiche:

 

Een quiche met de allerlaatste savooiekool uit eigen tuin. Ik zal het recept morgen op de website zetten en vermeld hier dan ook nog even de link. Edit 07-02-19: je kunt hier het recept vinden: quiche met savooiekool