Iets heel anders

Dit blog gaat niet over moestuinieren (het volgende uiteraard weer wel) maar over een nieuwe liefde. Ik heb er al heel veel gehad (en nog): tomaten (uiteraard), Salvia’s, pepers, kuipplanten, knolvenkel, blauwe bessen, eenjarige bloemen, Fuchsia’s, etc., etc. Sommige van die liefdes kwamen plotseling (waarbij ik ineens dacht ‘wat zijn dat eigenlijk leuke of lekkere soorten’) en sommige liefdes groeiden (5 jaar lang knolvenkel telen voor in een salade maar er langzamerhand steeds meer lekkere recepten voor vinden en proberen). Een groot aantal van die liefdes zijn gebleven (tomaten, Salvia’s, pepers) maar ik heb soms ook liefdes moeten laten gaan (Fuchsia’s i.v.m. teveel ruimte in de winterberging, en cactussen i.v.m. een volledig gebrek aan gevoel voor de verzorging ervan). En een mens kan simpelweg niet alles hebben en houden.

En nu is er weer een nieuwe liefde: Echeveria. Ik hield vroeger niet zo van kamerplanten. Nou ja, misschien zeg ik dat niet goed; mijn liefde voor kamerplanten is (vooralsnog) erg onderontwikkeld, omdat ons huis vrij donker is en omdat we altijd katten in huis hebben gehad die kamerplanten, of de grond waar ze in stonden, heel lekker vonden. Maar ik sluit uiteraard voor de toekomst niets uit. Ik zeg wel eens: als de dag komt dat ik niet meer kan tuinieren en achter de geraniums beland, dan toch in ieder geval achter de mooiste en gelukkigste geraniums die er zijn.

Ik las ergens eens dat Echeveria’s in de zomer buiten kunnen staan. En omdat het planten zijn die weinig verzorging nodig hebben leek me ideaal voor onze tuin. Want een andere grote liefde is planten in potten. En dat is een lastige liefde want die hebben veel aandacht nodig (voeding, heel vaak water geven, winterstandplaats, etc.), en daar heb ik niet altijd genoeg tijd voor. Maar een Echeveria houdt van een schrale, arme en droge grond. En ze blijkt prachtig in een pot, bloeit ook nog eens maandenlang. Veel voor weinig, dat is het eigenlijk. En dus kocht ik 2 jaar geleden een Echeveria, een heel makkelijk en bekend soort, de Echeveria elegans, voor 2 of 3 euro, om eens te proberen. Dat jaar groeide ze, en bloeide ze ook, maar ze stond eigenlijk niet in de juiste pot en in de juiste grond. En zoals dat hier soms gaat; ik vergat haar in de herfst (doordat ze achterin de tuin stond, door de drukte in de moestuin, de oogst, het inmaken, etc.). Maar…… ze overleefde de winter. Buiten. Zonder enige verzorging of beschutting, in een potje onder de palmboom in de tuin. Het was natuurlijk wel een heel milde winter, maar toch.

In het voorjaar van 2020 beloofde ik haar beterschap. Ze kreeg betere grond (potgrond gemengd met brekerzand en perliet zodat het zo goed mogelijk waterdoorlatend was). En een grotere pot. En een klein beetje langwerkende voeding.

Ze vond dat zo fijn dat ze me beloonde door aan de lopende band stekken te maken. En ze bloeide eindeloos, van eind mei tot in de winter. Heel vrolijk, de kleine bloempjes zijn geel met rood van kleur, een mooi contrast met het licht grijsgroene grote blad, en ze bloeien langs steeds meer overhangende bloeistelen.

Echeveria elegans eind juni 2020

In mei maakte ze haar eerste stekken, om een wat vollere pot te maken heb ik die op 1 of 2 stekken na laten zitten. De foto hieronder maakte ik op oudejaarsdag 2020, ze bloeide toen nog steeds en er zijn nog meer rozetten/stekken.

En toen kwam de strenge vorst in februari en de plant heeft dat helaas niet overleefd. Volgens mij niet eens door de vorst maar vooral doordat het de 2 weken vรณรณr die vorst zo vaak en veel regende; bij het opruimen van de resten van de plant viel het me op hoe nat de grond was. Gelukkig dat ik er in de vroeger zomer al 2 stekken van had genomen. Dat stekken gaat belachelijk makkelijk: je snijdt of knipt een rozet van de plant, inclusief de steel waar ze aan vast zit. En die steel steek je tot aan de rozet in een pot met schrale zanderige potgrond. Geef 1 keer water en zet het potje op een zonnig plekje. Binnen een maand zie je dat de stek wat groeit. En dan heeft ze dus worteltjes en kun je haar verder als een volwassen Echeveria behandelen (een zonnig plekje, eens per maand wat water, tenzij het een paar keer heeft geregend want dan is zelfs dat niet nodig, en een klein beetje langwerkende voeding).

Van de 2 stekken die ik nam hield ik er zelf 1, en die stond in een kleine pot op de volkstuin. In oktober of november heb ik die Echeveria in de koude kas op een tafeltje gezet. En die overleefde, droog maar net zo koud als buiten, dus wel de -15 graden:

Sterker nog, vanaf maart maakte ze al weer stekken. En van de moederplant nam ik ook nog snel wat stekken, toen ik in februari zag dat ze doodging. Vooralsnog doen ze het allemaal (7 in totaal):

En zoals dat bij mij altijd gaat met nieuwe plantenliefdes ben ik gaan zoeken naar informatie en wat er nog meer is (want 1 Echeveria is wel weinig voor een nieuwe liefde). En er blijken heel veel Echeveria’s te bestaan. Zucht…., en dat terwijl ik ondertussen al honderden tomatenrassen heb geteeld, ik 2 boxen vol met zaden van eenjarige bloemen heb en de tuin vol staat met Salvia’s. Ik vind heel weinig informatie over de vorstgevoeligheid van die andere soorten en rassen, maar ze komen allemaal uit Mexico en houden van dezelfde omstandigheden. En dus wilde ik wel een gokje wagen en bestelde ik dit assortiment:

Het zijn trouwens niet allemaal Echeveria’s, er zitten ook 3 Aeoniums tussen (waar ik in een grijs verleden eens een plant van in een pot heb gehad maar waar ik weer verliefd op ben geworden sinds ik ze in het programma Gardener’s World regelmatig voorbij zie komen). Ik hoop later dit jaar van deze planten stekken te kunnen nemen die ik in huis kan overwinteren. En de planten mogen dan droog in de koude kas overwinteren. Wellicht overleven ze dat niet allemaal maar voor nu heb ik er vertrouwen in dat ik dit jaar kan genieten van deze planten en de bloempjes die een aantal ervan hopelijk gaan geven!

Tot slot van dit blog: het is fijn dat deze planten weinig verzorging nodig hebben, want ondertussen is dit een deel van de toekomst van onze tuin:

En dat is andere koek. Daarover in een ander blog meer….

Abonneer
Laat het weten als er
guest

22 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Carine p

Dag Diana,
Leuk idee, mooie planten en weinig werk. Daar hou ik van ๐Ÿ™‚
Ik steek deze planten bv. In een muur die lelijk is en graag beplant zie. Water geven, dat komt er meestal niet van, dus het is een kwestie van overleven. En ja hoor, deze overleven. Zelfs in de zomers van de laatste jaren met temperaturen boven de 30 en gedurende 2ร  3 maanden geen druppel regen. Wel moet ik zeggen dat ze bij mij niet bloeien, maar ja ik doe er ook niets voor.
Nog zoโ€™n makkelijk en dankbare plant die geen extra zorgen nodig heeft is centranthus. Ik geef dit nooit in heel de kurkdroge zomer water, en ja hoor dat staat nu volop in bloei, tussen rotsen, keien en borders.
Groetjes
Carine

Carine p

Dag Diana, idd ik bedoel centranthus ruber, rode valeriaan. Deze staat hier reeds 2 weken te bloeien. Een ijzersterke plant en lange bloei. Ze staan wel niet in potten bij mij, maar tussen rotsen, in de volle grond, in de muur openingen. Het enige nadeel, het zaait zichzelf ongelofelijk verder. Maar daar laat ik de natuur zijn gang gaan en het teveel gooi ik weg.
Groetjes Carine

Petra

Hoi Carine,
Ook ik heb de Rode Valeriaan al jaren in de volle grond staan (zandgrond en in de zomer kurkdroog) en combineer deze met een paarsbloeiende Salvia.
En ook bij ons zaait ie zich uit. Zaailingen plant ik ergens anders uit of geef ze aan tuinvriendinnen. Na de bloei knip ik de uitgebloeide stengels weg en dan bloeit ze nog een tweede keer, net als de Salvia, die er tussen staat. Mooie combi !
Helaas moeten wij hier nog even wachten op bloei.
Groeten,
Petra

Petra

Diana,
Ik heb vorig jaar de witte Valeriaan gekocht.
Er is ook een lila/violet kleurige variant, die heb ik ooit in G.B. gezien. Maar helaas nog nooit in een Nederlands tuincentrum of kwekerij.
Petra

Ria

Hallo Diana,
Het zijn mooie decoratieve planten.
Ik heb ze lang, heel lang geleden wel als kamerplant gehad maar dat was nooit zo een succes, voor zover ik me herinner. Nu begrijp ik waarom.
Je blog geeft mij inspiratie om het nog eens te gaan proberen, maar dan op de manier zoals jij aangeeft, in de zomer buiten, in de winter in de kas.

Groetjes,
Ria

Carine p

Dag Ria,
Bij mij blijven ze altijd buiten (niet in pot weliswaar). Dit jaar hebben we hier tot -8 gehad en dit was geen probleem.
Groetjes Carine

Sarah

Inspirerend Diana! Ik heb opeens allemaal vetplanten in digitale winkelmandjes zitten.

Ria

Bedankt Diana. Ik ben direct naar de genoemde website gegaan om te kijken wat voor moois ze daar allemaal aanbieden. En zoals ik al verwachtte, ik kon me niet inhouden en ik heb mezelf een paar plantjes cadeau gedaan. Dat mocht ik want ik ben volgende week jarig.
Groetjes,
Ria

Sarah

Als vetplant-leekje heb ik gekozen voor De Cactus Winkel, omdat ze daar de Crassula marnieriana hadden, een plantje dat ik ooit koesterde en bedolf onder liefdevolle toewijding (lees: veel te veel water waarschijnlijk) waardoor ze het niet heeft gered. Tot mijn grote vreugde ontwaarde ik ook een Echeveria shaviana in hun assortiment, die verdacht veel leek op het coole, gerafelde exemplaar op jouw foto.
Voordat ik het wist had ik ook op Marktplaats allerlei Crassula’s en Senecio’s gereserveerd, en afgelopen zaterdag ben ik kordaat naar de Blaak-markt getogen om nog wat Echeveria’s aan mijn bescheiden verzameling toe te voegen.
Bedankt voor het delen van je bron, wat een genot om likkebaardend door zo’n catalogus te bladeren! Ik ben nu het huidige assortiment van De Hessenhof aan het doorploegen en dat is minstens zo smullen geblazen. De plantbeschrijvingen getuigen van zoveel liefde, bezieling en vakmanschap. Wat een heerlijke hobby!

Pien

60 jaar geleden was ik een vijfjarig meisje dat bij opa en oma logeerde. Oud huis in de binnenstad van Dordrecht met een lange diepe tuin. In die tuin was een terras dat ommuurd werd met oude verweerde bakstenen. En daar mocht ik allemaal vetplantjes in de groefjes stoppen. Het geluksmoment van toen kwam weer boven toen ik jouw verhaal las. Dank! Ik ga onmiddellijk vetplantjes halen!! De moestuin wacht wel even!

Jo

Die groeien hier heel goed in mijn stenen wand buiten. De grond is ook schraal, zanderig en droog, dus dat past. Ze overleven alle winters, ook de afgelopen winter. Buiten uiteraard, binnen staat alles al vol met andere planten. Ideaal voor de makkelijke tuinierder.

wil fransen

Hallo Diana en andere verliefden,
Ik kreeg ze op mijn verjaardag in 2019 en ik houd helemaal niet van ‘vetplanten’ dus besloot ik ze op de ouderwetse, poreuze dakpannen van de klikoschuur te zetten: slechts een beetje grond uit de potjes moet ze voederen en ze doen het fantastisch! Hebben zelfs gebloeid. Nu vind ik ze opeens heel erg mooi, maar wel op het dak……!!!!

Petra

Diana,
Wat een leuk Blog ! Idd heel iets anders, maar voor mij toch ook weer heel herkenbaar. Alhoewel ik de meeste vetplantjes binnen op de keukenvensterbank heb staan, heb ik net als jou ook een Echeveria buiten in pot. Die heeft in de kas overwinterd. Enkele andere hebben gewoon buiten in pot gestaan en eentje begint binnenkort zelfs al te bloeien.
Ook heb ik al jaren de Delosperma cooperi ( naam heb ik nog ff op moeten zoeken ๐Ÿ˜‰ ) oftewel Ijsbloem in een van de borders staan. Heel makkelijk bodembedekker, blijft groen in de winter en bloeit ontzettend lang en uitbundig met mooie lila roze bloemen.
Diana, wat is de naam van het tweekleurig (grijsblauw met rood) vetplantje links op de eerste foto ? Die vind ik erg mooi !
Groeten,
Petra

Petra

Diana,
Dankjewel, zet ik deze op mijn wensenlijstje ๐Ÿ˜‰

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Naar de reacties