Allereerst de uitslag van de prijsvraag. Dat viel nog niet mee want uiteindelijk is elke reactie op zijn eigen manier waardevol, en we danken dan ook de mensen die de moeite hebben genomen om erover na te denken en iets in te sturen!

Maar het was dus lastig kiezen. Zo lastig dat we hebben besloten om te loten. Ik heb de inzendingen verdeeld over foto / anekdote of reden waarom iemand de agenda graag zou willen winnen / en een tip. Ik heb de reacties uitgeprint, het papier in reepjes geknipt, driedubbel gevouwen en in 3 afzonderlijke bakjes gedaan. Ik heb hevig gehusseld en vervolgens heeft Ruud uit elk bakje een gevouwen papiertje  gepakt.

 

De 3 winnaars zijn:

• M. Molenaar
• Ria Snijders
• Esther Rensman

Van harte gefeliciteerd!! Op de pagina van Laura kun je ook de uitslag zien en Laura’s vraag om de adresgegevens van de prijswinnaars zodat ze de agenda op kan sturen: Laura’s prijsvraagpagina

En dan heb ik nog een vraag: ik heb van een aantal mensen de melding gekregen dat ze sinds enkele weken geen nieuwsbrief (melding van een nieuw blog) meer krijgen. En soms kan iemand zich ook niet opnieuw inschrijven (krijgt geen bevestigingsmail met link). Maar het vreemde is dat een groot aantal mensen de mail wel gewoon netjes en op tijd ontvangt. Soms kan een nieuwsbriefmail of bevestigingsmail trouwens ook in de spambox terecht komen (en dat is niet heel vreemd want uiteindelijk wordt de mail in groten getale verzonden, je kunt dan het beste de mail in de lijst met veilige afzenders zetten).

Ik hoop dat de mensen die dit lezen en geen mail meer krijgen dat in reactie op dit blog willen melden. Dan kan ik het verzamelen, uitzoeken en Augus mailen om te vragen of hij er iets mee kan.

En dan nu over tot de orde van de dag. En dat betekent hier verspenen. Elke dag verspenen. Want de paprika’s, pepers en aubergines zijn iets meer dan een week geleden gezaaid en kiemen nu volop. En omdat de elektrische propagator niet in het raamkozijn staat maar op een tafel langs de muur, is het er niet licht genoeg voor de zaailingen. Dus moeten ze enige dagen na het kiemen (dan is het worteltje net iets langer en sterker) worden verspeend om te zorgen dat ze niet te lang en dun worden (ook omdat het in de propagator 27 graden is).

 

We hebben vorige week potjes schoongemaakt en gevuld met een mengsel van potgrond, wat zand en een schepje perliet (want dat had ik toevallig nog liggen). Ik gebruik perliet niet heel vaak, soms bij het verspenen of stekken, en bij het planten van rotsplanten. Perliet maakt de grond heel luchtig maar het heeft niet dat absorberende en vocht vasthoudende van vermiculiet dat ik zo prettig vind bij het zaaien.

Ik maak het vermiculiet trouwens wel altijd nog even extra vochtig met een plantenspuit met water voor ik zaailing voor zaailing uit het vermiculiet trek.

En daar gaat er weer één……

En nog één…..

 

En de dag erop weer een paar….

 

Vanuit het vermiculiet laat ik ze direct in de voorgemaakte gaatjes in de potjes met een mengsel van potgrond met wat grof brekerzand en perliet zakken:

 

Ik vouw de grond heel voorzichtig rond de zaailing dicht en ik geef zoveel water dat de grond de worteltjes ‘omspoelt’. Elke dag groeit het aantal potjes met verspeende zaailingen in het raamkozijn.

En de bestelde lamp is binnen! Het had nog wel wat voeten in de aarde want de eerste lamp die we ontvingen deed het niet, moest teruggestuurd worden, etc.. Maar deze 2e lamp doet het. En hoe!

 

“Bright light, Bright light!!”, roep ik met hoog stemmetje naar Ruud, als ik de stekker in het stopcontact steek, maar Ruud begrijpt het grapje niet, hij heeft The Gremlins nooit gezien (of waarschijnlijk wel gezien maar niet gewaardeerd 🙂 ). Het lijkt op de foto nog wel mee te vallen maar het is echt overdadig licht, alsof je een zonovergoten kamer instapt. Met 234 ledlampjes, de helft in kleurtemperatuur 3000K en de andere helft in kleurwarmte 6000K (plus nog wat rode 660nm voor de groei). Ik kreeg trouwens nog de tip dat zelfs Ikea ondertussen voor een leuke prijs een kweeklamp verkoopt: Växer kweeklamp

Maar ik ben heel blij met de onze! Ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat, we hebben de lamp pas 2 dagen en zetten die ’s middags rond 17 uur aan, en als we naar bed gaan gaat de lamp uit. Overdag krijgen de zaailingen dus alleen natuurlijk licht in het raamkozijn. Het zou kunnen dat ik over een week eens kijk of ik de lamp wat lager zou kunnen hangen, maar ik begin voorzichtig (het advies was om de lamp op 30 tot 70 centimeter afstand van de planten te hangen en ze hangt nu op precies 70 centimeter).

Binnen een week staat de onderbak waarschijnlijk helemaal vol met zaailingen. Maar nu er nog wat ruimte is heb ik ook de zoete aardappelen er maar onder gezet. En de gember, en die begint serieus uit te lopen:

 

In huis gaat alles dus voorspoedig. Morgen gaan we naar de tuin want vanaf zondag schijnt er een serieuze storm aan te komen. Dus we gaan de terrasstoelen plat neerleggen, de vaasjes van tafel op de grond zetten, de ramen van de kas op een kier zetten (maar nooit helemaal dichtdoen!) en even kijken wat er verder vastgebonden moet worden, om zou kunnen waaien of beschermd moet worden. En dan hoop ik morgen ook eindelijk de tuinbonen nog even te kunnen gaan zaaien, en misschien ook gelijk de doperwten, sugar snaps en kapucijners.

Dan nog even de link naar het blog dat ik op de website van Pokon schreef, over een aantal leuke ‘nieuwe’ soorten die je steeds vaker in moestuinen ziet (zoals kailaan, tatsoi, mizuna, mibuna, hon tsai tai, etc.): Aziatische blad- en stengelgroenten 

Tot slot dan nog één foto. In de propagator ontwikkelden de stekken zich zo snel dat ik de eerste uitloper voorzichtig heb afgebroken en in een glas water heb gezet. Onder de kweeklamp begon het blad na enkele uren te hangen dus heb ik haar daar snel onder vandaan gehaald en het glas in de propagator gezet. En kijk, de eerste worteltjes beginnen te groeien, 25 dagen nadat ik een zoete aardappel in een bakje potgrond legde en in de propagator zette. En dat is dan zeker 8 weken eerder dan vorig jaar, toen ik haar via de oude weg stekte (laten wortelen in een glas water in een raamkozijn).

 

Allereerst even: ik heb ook een blog geschreven over de viering van De eerste verjaardag van de Zaaiagenda voor de moestuin (met prijsvraag!).

En ik schreef eerder deze week ook al een blog op de website van Pokon: Zaaien en oogsten in januari

En dan hier nog een blog over de voortgang van de zoete aardappelen. En er is nog iets: Ruud is heel streng dit jaar. Ik opperde dat ik morgen misschien wel even prei en uien zou kunnen zaaien. Maar hij zei dat eerst de kassen nodig moeten worden gesopt.

 

Uhhh….. ja, daar kan ik hem geen ongelijk in geven. Kas 3 is zo mogelijk nog erger:

 

En dat groeit er allemaal in 1 jaar aan.

Als je heel goed kijkt zie je in de kas nog vaag de houten rode stoel staan (voor een droge overwintering zodat ze hopelijk langer meegaat). Maar de ruiten zijn te vies om de groenten in deze kas te zien,

Ik hoop volgende week foto’s te laten zien van brandschone kassen (dat lukt helaas zonder warm water en chemische middelen nooit helemaal, maar met een borstel en overdadig koud water komen we een eind).

Misschien kan ik tussendoor alvast wat tuinbonen voorzaaien. Maar dat valt tegen want ik blijk die zaden nog niet in huis te hebben, die komen ‘pas’ over een week of 3, met onze grote bestelling via de tuinbouwvereniging, samen met de andere ‘gewone groentezaden’ zoals spitskool, bietjes, worteltjes, etc.

Zucht. “Ik kan wel al pepers, paprika’s en aubergines zaaien”, is mijn volgende zet. Ruud antwoordt dat het daarvoor veel te vroeg is, het is nog te donker in huis, zelfs in het lichtste en zonnigste raamkozijn dat we hebben.

Ha! Maar daar komt gelijk mijn lumineuze (en dat is een goed gekozen woord) idee. “Ik heb nog geen cadeautje voor mijn verjaardag in november gehad”, zeg ik. “Omdat je niks wist”, antwoordt Ruud. “Ja, maar nu weet ik wel wat, ik wil een lamp, een kweeklamp”, zeg ik.

Ruud pruttelt nog wat, iets over ‘hoe ga je dat bevestigen, we hebben er geen plek voor, weet je wat je dan qua licht nodig hebt’ en dat soort dingen. Maar ik ben al helemaal om, ik heb ondertussen een goede (denk ik) uitgezocht en besteld, ik hoop dat die begin volgende week wordt bezorgd. En natuurlijk gaan we die dan gelijk gebruiken, Ruud heeft al gekeken wat de beste plaats is en gemeten hoe hij de lamp het best op kan hangen.

En dan kan ik misschien zondag pepers, paprika’s en aubergines gaan zaaien. Of wacht ik toch nog een weekje? Ik had het plan om ze in de laatste week van januari te zaaien, maar het wordt al duidelijk dat mijn zelfbeheersing dat niet gaat redden.

Ruud heeft nog wel een goed punt: “Je hebt er nog geen plek voor in de propagator want daar staan ook je zoete aardappelen”.

En dat klopt! Ik schreef in mijn vorige blog al over de tip die ik kreeg: om zoete aardappelen in een bakje met grond in de elektrische propagator bij 25 graden te laten wortelen voor het nemen van stekken. Ik heb dat gelijk op 1 januari gedaan.

Normaal gesproken duurt dat wortelen in glaasjes met wat water bij kamertemperatuur behoorlijk lang, zeker wel enkele weken (en het groeien van de eerste stekken duurt vervolgens nog veel langer, daarom beginnen we er dus ook al zo vroeg mee). Je kunt er op de pagina van de zoete aardappel meer over lezen.

Maar dit zag ik al na 5 dagen bij de 2 zoete aardappelen in de propagator:

 

Het gaat snel!

Ik begin te twijfelen, had ik de zoete aardappelen rechtop moeten zetten in plaats van laten liggen? Maar er is geen weg terug, want de aardappelen liggen vast, de worteltjes zijn al door de grond gegroeid.

Het is nu 4 dagen later, 9 dagen nadat ik de zoete aardappelen in het bakje met vochtige grond in de propagator zette (op 27 graden), ik maakte deze foto op vrijdagochtend 10 januari:

 

Razendsnel! Ze maken duidelijk meer worteltjes aan de linkerkant dan aan de rechterkant (al groeien er ook veel wortels uit de platte onderkant van de aardappelen zoals ze nu liggen).

Ik moet er nog wel even wat bij zeggen: dit zijn zoete aardappelen van eigen oogst, misschien lopen die wat sneller uit dan gekochte zoete aardappelen, dat durf ik niet te zeggen (maar ik kan ook melden dat de zoete aardappelen die we nog van die oogst hebben allemaal hard en gaaf zijn, niet anders dan zoals ze in de winkel te koop zijn).

En er zijn nog geen beginsels van uitlopers/stengels/stekjes te zien (dat zou bijna ook wel belachelijk snel zijn). Ik beloof het hier te melden en te laten zien wanneer dat wel gebeurt.

Edit zondagochtend (11 dagen nadat ik de zoete aardappelen in het bakje met vochtige grond in de propagator zetten): er verschijnen heel voorzichtig paarse uitlopers aan de rechterkant van de zoete aardappel (aanstaande stekken).

Dus toch belachelijk snel!!

 

Als het in dit tempo doorgaat zou ik misschien wel voor eind januari de eerste stekken kunnen nemen. Uiteraard laat ik in volgende blogs de voortgang zien.

En als je geen propagator hebt? Dan heb je misschien wel zo’n goedkoop propagatortje van een paar euro van de Aldi? Of kun je er zelf één maken van een doorzichtige kunststof kap of desnoods plastic zak over een bakje met potgrond. En dan is het zoeken naar de ideale temperatuur van 25 tot 27 graden. Niet boven de verwarming want dat is veel te warm (en in de nacht is die normaal gesproken uit en dan is het te koud). Zoek naar een plekje waar de temperatuur altijd rond die 26 graden blijft. Misschien op een mediabox, of op een modem, een aquarium, etc. Misschien is het de moeite van het proberen waard!

Tot slot nog één foto: doordat het niet echt koud wordt (maar de dagen wel al iets langer licht zijn) wordt de Knautia macedonica in een verhoogde bak in de moestuin al wakker.

Over 2 weken bestaat de Zaaiagenda voor de Moestuin één jaar. Hoera!!! 🙂

Op 24 december 2018 startte de voorverkoop. En die was tot onze  verbazing al voor het uitkomen van de agenda uitverkocht. En dat is heel toevallig vandaag een jaar geleden, op 10 januari 2019. De agenda’s kwamen vervolgens in de 3 week van de drukker en konden vanaf 24 januari 2019 worden verzonden.

Wat was het spannend, ook omdat Laura en ik alles in eigen hand wilden houden. Het betekende nogal een investering en risico. Maar het betekende ook dat we alles zelf konden bepalen, van papiersoort tot invulling en vormgeving. En we geloofden in de agenda, de beste reden om een agenda te maken is omdat we die zelf zouden willen hebben.

Ik kan me herinneren dat ik vorig jaar rond deze tijd lange dagen zat te puzzelen; courgettes nog een periode langer zaaien of toch niet? Rijafstand van pastinaken op 30 centimeter of toch op 25? Lijstjes maken van soorten die er zeker ook in moesten komen. En informatie in boeken en op internet opzoeken en die vooral vergelijken met mijn eigen ervaring.

Zo zag een gemiddelde dag er vorige winter uit:

 

Terwijl ik puzzelde zorgde Laura voor het ontwerp, en daarna voor het invoeren van alle gegevens en aanpassingen.

En nu? Nu is ruim 2/3e van de 2e druk ondertussen uitverkocht, Laura verpakt en verzendt nog elke week agenda’s. En dus verzinnen we heel voorzichtig of we ons nog aan een derde druk willen wagen. Dat weten we nog helemaal niet zeker, dit is ook helemaal nieuw voor ons, we kunnen niet inschatten of zo’n derde druk nog gewenst is. Maar regeren is vooruitzien. Als er ooit een derde druk komt, na deze 2e druk of misschien over een paar jaar, dan zou het natuurlijk een herziene druk moeten worden. Wat zou er verbeterd kunnen worden? Meer of minder ruimte voor eigen aantekeningen? Andere tips, of geen tips meer, meer of andere foto’s, etc., etc

Het werd hoe dan ook tijd om de hele agenda eens, soort voor soort en icoon voor icoon, te controleren. Dat heb ik in de afgelopen weken gedaan. Ik heb wat foutjes gevonden (ondanks al die keren controleren is het onmogelijk om geen enkele fout te maken in al die duizenden iconen), die heb ik op deze  pagina geplaatst, zodat je die zelf in je agenda aan kunt passen: Zaaiagenda (bijna onderaan die pagina).

 

Laura en ik overlegden vorige maand al of en hoe we de eerste verjaardag van de agenda wilden vieren. Laura kwam op het idee om, net als vorig jaar rond deze tijd, 3 zaaiagenda’s weg te geven. Goed idee! Maar nu geen sperziebonen raden 🙂 . Laura bedacht dat het leuk zou zijn als mensen die de agenda al hebben er een foto ‘in actie’ van zouden kunnen maken. Maar de prijsvraag is voor iedereen en dus ook voor de mensen die de agenda niet hebben. Misschien dan een anekdote, of waarom je de agenda zou willen winnen. En zelf bedacht ik dat ik het heel fijn zou vinden om te weten wat er aan de agenda verbeterd zou kunnen worden (voor het geval er ooit een derde druk komt, of voor het geval ik nog eens een ander boek wil schrijven, je weet maar nooit :- ) ).

En dus hebben we een gecombineerde prijsvraag, waarin je een foto kunt sturen, een anekdote kunt vermelden of een tip kunt geven (en het leuke is dat je dus 3 keer mee kunt doen, in elke categorie één keer). De prijsvraag loopt van vandaag (10 januari) tot en met 23 januari. En dan kiezen we op de verjaardag van de agenda, op 24 januari, 3 winnaars, uit elk van de 3 categorieën één.

Voor mensen die de agenda niet hebben en mee willen doen, op deze pagina vind je een inkijk exemplaar (door op de ‘bolletjes’ onderaan te klikken kun je 15 pagina bekijken) zodat je ook bijvoorbeeld (misschien wel juist) een tip kunt bedenken: Zaaiagenda

En je kunt meer over de prijsvraag lezen op deze pagina op de website van Laura. En in reactie kun je daar je tip of anekdote plaatsen (en een foto kun je naar Laura mailen, hoe je dat kunt doen kun je daar lezen).

Prijsvraag – eerste verjaardag van de zaaiagenda

 

En voor alle duidelijkheid: je kunt dus ook alleen op die plaats meedoen met de prijsvraag, niet op deze plaats (want dat is veel te onoverzichtelijk, daarom heb ik voor alle zekerheid de reacties voor dit blog uitgeschakeld).

 

Deze foto van de agenda maakte ik op 24 januari 2019. Nu, bijna een jaar later, zijn we er nog even trots op, en zijn we vooral enorm blij met het vertrouwen dat vorig jaar rond deze tijd in ons werd gesteld, en met het succes van de zaaiagenda! We hopen dat iedereen die er één heeft er blij mee is, en vooral dat ze een handig hulpmiddel in de planning of bij het tuinieren is!

Tot slot, ik heb deze week natuurlijk ook op tuingebied nog wel wat te melden. Om dat een beetje van de verjaardag van de zaaiagenda te scheiden heb ik daarover in een blog geschreven: Zelfbeheersing en een tip.

 

Op 30 december begon er iets te kriebelen, vast mede dankzij de zon die scheen en ervoor zorgde dat het om 17.00 uur nog licht was. Het was mijn biologische tuinklok.

En dus vroeg ik Ruud of we genoeg zand in huis hadden. Ruud begreep feilloos wat ik bedoelde, zuchtte en zei (bijna berustend): “Je wilt gaan zaaien”. Ruud heeft dus dezelfde tuinklok als ik, maar hij kan de roep om een nieuw tuinjaar makkelijk weerstaan. Zijn tuinklok werkt ook iets anders dan de mijne, Ruud is blij dat de tuin ´winterklaar´ is, ik ben blij dat de tuin klaar is voor de lente. Klein verschil in perceptie 🙂 .

Ik heb dan ook altijd een beetje het idee dat ik me moet verdedigen. Dus ik leg uit dat er twee pepers zijn die een heel lang groeiseizoen nodig hebben, de Mini Rocoto Brown en de Goat’s Weed. Dat ik die 2 peperplanten misschien volgend jaar wil gaan overwinteren. En dat ik die daarom extra vroeg wil zaaien. En dat ze heel mooi zijn, en ook heel lekker. En lekker pittig, ik zou er peperolie van kunnen maken, of sambal. Ik verzin nog wat meer argumenten terwijl ik bij voorbaat weet dat Ruud ze heus niet gaat onthouden.

Maar eerlijk is eerlijk: hij haalt de elektrische propagator van zolder, zoekt het zand op in de schuur, vult de  propagator met een paar centimeter zand en installeert die op de kamer waar de zaden, zaaisels en zaailingen altijd staan.

 

“Wanneer wil je dan gaan zaaien?” vraagt Ruud, en ik antwoord op maandagavond 30 december dat dat wel het aankomende weekend zal worden. Maar nog geen 24 uur later, op 31 december, rond 13.00 uur verander ik van gedachten. Ik kan het niet uitleggen, dat is nu eenmaal de grap en het nut van die tuinklok. Dan is het er ineens, het verlangen om labeltjes te schrijven, een tray te vullen en zaadjes in de grond te stoppen.

Nu ik zo opschrijf krijgt het toch bijna iets van een ‘verslaving’. Het is ook vreemd dat het nooit verveelt, in de afgelopen 28 jaar heb ik vaak genoeg met tegenzin gewied, soms geen zin gehad om water te geven, en wel eens een emmertje tomaten weggegeven omdat ik geen zin had om ze die avond nog in te maken. Maar ik kan me niet herinneren dat ik ooit met tegenzin heb gezaaid.

Het besluit is dus genomen en Ruud weet ook dat daar weinig aan veranderd kan worden; ik ga op oudjaarsdag 2 pepers zaaien. Ik sluit de verwarming en thermometer aan, dan kan de propagator alvast opwarmen.

Stap 1 is klaar.

Dan wordt het tijd om de tray met vermiculiet te vullen. Het vermiculiet heb ik zo gevonden, maar het piepschuimen traytje dat zo prettig is voor het zaaien van pepers, die precies in de propagator past, en die qua vakjesformaat perfect is…….. waar is die?

Ruud helpt met zoeken, op zolder, in de schuur, op de zaai- en zadenkamer, achterin het houthok maar we kunnen ze niet vinden.

“Dan liggen ze op de tuin”, zeg ik. “Ik ga ze even halen”. Ruud oppert nog dat we zaterdag naar de tuin gaan en we de tray’s dan mee kunnen nemen, dan kan ik zondag zaaien, of desnoods zaterdagavond. “Dat is toch ook prima?”, probeert hij nog. Maar ik heb mijn schoenen al aan en zoek mijn bril. “Ga je nou op oudjaarsdag helemaal naar de tuin, alleen maar voor een zaaitray? Terwijl er overal al vuurwerk wordt afgestoken?”, vraagt Ruud.

“Ja, maar ik ben zo terug”, zeg ik. “Ze moeten in kas 2 liggen, ik fiets er naartoe, pak een traytje en kom gelijk weer naar huis”. Ruud pakt mijn telefoon en gebiedt me die mee te nemen, voor noodgevallen, en om daarna als de wiedeweerga weer naar huis te komen.

Ruud en ik zijn niet van die oud & nieuw-fans: we ‘vieren’ het altijd samen, gezellig op de bank, proosten met een glas champagne, eten een oliebol en toastjes, en kijken standaard naar Jools Holland Hootenanny op de BBC en dat is het. Geen vuurwerk voor ons, we vinden het prima dat andere mensen het leuk vinden maar wij hebben er zelf niks mee. Sterker nog, ik ben een beetje huiverig voor dat geknal.

Het toont maar aan hoe graag ik die 2 pepers juist deze dag wil zaaien want ik stap toch gewoon op de fiets en ga naar de tuin. Het volkstuinencomplex ligt langs een fietspad met een parkje erachter, en een voetbalveldje. En daar is het al best druk, schijnbaar stoïcijns fiets ik langs een groepje overenthousiaste jongeren die al volop rotjes afsteken. Ik open het hek, loop naar kas 2, pak gelijk maar 3 tray’s (geen betere raad dan voorraad), doe alles weer op slot en fiets even snel weer naar huis. Zo, die zijn binnen!

 

Bij thuiskomst zeg ik “Ik ga gelijk zaaien, nu het nog licht is”.  “Tuurlijk”, zegt Ruud. En terwijl hij een glaasje wijn voor ons inschenkt vul ik de tray met vochtig vermiculiet. Ruud heeft de propagator nog even gecheckt, helemaal goed!

 

Het zaaien zelf stelt eigenlijk niet zo veel voor, 2 labeltjes schrijven en bij elkaar 16 zaadjes in 16 vakjes leggen en afdekken met vermiculiet. Het is zo gebeurd.

 

Maar nu mijn moestuin-vertroetel-instinct wakker is verheug ik me op de komende weken; elke dag kijken, de temperatuur controleren en bijstellen, een beetje water geven wanneer nodig. Alvast een zak potgrond en brekerzand in huis halen, mengen, en potjes vullen, en in een onderbak klaar zetten. Voorjaarswerkjes, en het voelt ook echt als een beetje voorjaar, en dat op 31 december 2019!

 

Voor de mensen bij wie de biologische tuinklok ook begint te tikken: bedenk dat het nog heel vroeg is, en daarmee is het aantal lichturen per dag eigenlijk nog onvoldoende. Dat betekent dat gekiemde zaailingen nu sneller kans hebben om lang en dun te worden (en daarmee ook zwak en ziekelijk). Ik ga dat voorkomen door de zaailingen na de kieming koeler te zetten en het allerlichtste plekje in een zonnig raamkozijn te geven. Want ik heb geen groeilampen en heb er ook geen plaats voor. En ik wacht met het zaaien van alle andere pepers, paprika’s en aubergines tot eind januari. Dat heb ik Ruud beloofd. Ook al is de rest van het traytje zo gevuld.

Maar ik heb wel vandaag 2 zoete aardappelen (van eigen oogst) in de propagator gelegd, ik kreeg die tip van Carine, die hoorde dat de zoete aardappelen die bij Ecohoeve Den Oude Kastanje voor het stekken worden gebruikt op grond bij 25 graden liggen.

En er ligt al een stuk gember in het midden van de huiskamer op een bordje heel voorzichtig uit te lopen (zodat ik die later kan gaan oppotten, al gaat dat zeker nog 8 tot misschien wel 12 weken duren).

En op mijn boodschappenbriefje voor komend weekend staat naast eieren, karnemelk en broodbeleg ook ‘Citroengras voor stekken’.

Dat lijkt me toch een goed begin van 2020! Tot slot nog één foto waar ik heel trots op ben (niet op de foto maar op wat erop staat). Want bij onze eerste avondmaaltijd in 2020 speelt deze groente de hoofdrol; witlof (van op internet gekochte witlofwortels), ze zijn prachtig geworden. Zo wil ik ze volgend jaar ook van eigen tuin!