Het is half zes in de middag en ik sta in de keuken venkel schoon te maken en te snijden voor het avondeten. Ruud is druk in de achtertuin maar komt op een gegeven moment even naar binnen om wat te drinken.

“Ik heb 150 liter water gegeven, alle potten waren droog”, zegt hij. Ik antwoord dat het gelukkig bijna voorbij is, want we hebben de afspraak gemaakt dat ik na dit veel te droge en daardoor drukke tuinjaar definitief ga minderen met potten.

“Wat doen deze ‘dingen’ dan in de achtertuin?”, vraagt Ruud:

 

“Uuhh….. ja, ik heb misschien een kleine nieuwe liefde”, antwoord ik. Ruud zegt: “Je doet 2 Brugmansia’s weg en je koopt 3 nieuwe stekken? Vreemde manier van minderen”.

Ja, ik weet het, soms heb ik bitter weinig zelfbeheersing. Maar eigenlijk is het mijn schuld helemaal niet. Het komt door het mooie weer, de rijke bloei van de Brugmansia´s dit jaar en het feit dat de deze kuipplanten nu weer helemaal in de mode zijn: er zijn heel veel nieuwe rassen te koop met dubbele en zelfs driedubbele bloemen. Deze Herrenhauser Garten bloeit hier nu nog steeds volop: 

 

Ik kan er niks aan doen, ze is gewoon onweerstaanbaar.

En dus heb ik nu toch gewoon 6 Brugmansia’s, 3 volwassen planten en 3 jonge stekken, allemaal dubbel of driedubbel, in oranjegeel, zachtroze, donkerroze en zelfs één met witbont blad. De 3 nieuwe stekken zijn in ieder geval makkelijker voor de winter naar boven te sjouwen. En volgend jaar zien we wel weer……

Verder ben ik wel echt een selectie aan het maken van wat ik wil bewaren en wat niet. En ik had nu eenmaal ook veel eenjarigen in pot. Dus die heb ik ondertussen opgeruimd. En ik heb Ruud beloofd volgend jaar alleen nog te kiezen voor een kleine hoeveelheid goed geplaatste grotere potten. Less is more.

Ik hoop dat dit Engelse gezegde een beetje bij me gaat passen! Vorig voorjaar zag de tafel in de volkstuin er nog zo uit:

 

Gezellig. Maar te veel, te klein en vooral te veel werk om water te geven. Dit jaar heb ik geen foto gemaakt van de tafel maar ik kan verklappen dat het er ongeveer hetzelfde uitzag; de tafel vol met kleine potten, ervoor nog een paar, en natuurlijk ernaast ook nog wat potten. En erachter pasten er toch ook nog twee. Daardoor hadden we weer eens weinig plaats om zelf nog te zitten, met een Salvia permanent kriebelend in mijn nek en een Brugmansia bijna hangend op mijn schouder.

Ik kan wel een foto laten zien van hoe de tafel er nu uit ziet:

 

Nog maar 1 pot op de tafel, en verder een kan met bloemen, wat sierpompoentjes en een oude Boeddha die ik eens kreeg. Onderhoudsvriendelijk en toch leuk.

Helemaal stoppen met potten kan ik natuurlijk niet. Of in ieder geval nog niet. In dit geval vind ik ‘cold turkey afkicken’ niet handig, en niet wenselijk. Nee, ik ga voor het langzame afbouwen.

Ik heb dus al opgeruimd. En ik heb Ruud beloofd om voortaan eerst na te denken voor ik iets in een pot stop. Nadenken in de zin van: moet ze echt in pot of kan ze ook gewoon in de grond of in een verhoogde bak? En hoe makkelijk of moeilijk is ze in pot qua waterbehoefte, standplaats, groeikracht, etc.?

En dus heb ik, in het kader van het langzame afbouwen nog wel 2 potten gekocht en er planten in opgepot. En dat ziet er dan zo uit:

Ja, het is wel een beetje een overgang, van weelderig groeiende en bloeiende eenjarigen naar deze Sedum- en andere rotsplantjes in pot. Maar ik ben er eigenlijk best blij mee. Het zijn toch potten, en planten. En ze hebben nauwelijks verzorging nodig: kunnen weken zonder water, zijn gewoon winterhard, hoeven niet naar zolder te worden gesjouwd.

Let trouwens niet op de stiekeme bak met viooltjes waarvan je links achterin nog een hoekje ziet. Zoals ik zei, het kan niet in één keer goed gaan. En de viooltjes in bak zijn vooral voor een beetje kleur in de komende herfst en winter. En dan regent het vast genoeg. Want ooit gaat dat beginnen. En ik gok dat het dan ook voorlopig niet meer stopt.

Tot slot heb ik nog wat mededelingen:

Ik heb op de website van Pokon het laatste deel over het zelf oogsten van zaden geschreven, en dit keer gaat het over: Het zelf oogsten van zaden van fruit en kruiden

En ik heb deze week eindelijk het inmaakrecept van de stoofpeertjes in rosé op mijn website geplaatst. Er zijn trouwens nog heel veel recepten die liggen te wachten tot ik tijd heb op ze op de website te zetten, van een heerlijk frisse appelcake en een blauwe bessenbavarois met anijs tot een heerlijk herfstsalade met blauwaderkaas en een oosterse venkel-preisoep. Ik hoef me komende winter niet te vervelen.

En voor wie er interesse in heeft nog even over de zadenlijst: ik hoop dat het gaat lukken om die in de komende 3 weken af te krijgen en dat zou betekenen dat ik de zadenlijst op maandag 5 november op de website ga zetten. Dat worden dan nog 3 drukke weken 🙂

Tot slot nog even een foto van de viooltjes in bak waar ik het eerder over had. Want om aan te geven dat ik echt aan het minderen ben had ik de bak een beetje naar achteren geschoven. Maar dat is natuurlijk niet terecht. En ik hoef me niet te verontschuldigen voor een kleine hapering in mijn afbouwproces. Want ja, het is een pot, maar geef toe dat ze een herfst-/wintertafel en een mensenhumeur toch enorm op kan vrolijken:

Het kan niet op dit jaar: … en nog een week mooi weer…. en nog één. Maar nu wordt het einde van deze mooie (na)zomer en herfst wel aangekondigd; het schijnt op korte termijn heel regelmatig te gaan regenen. Dat zal een vreemde gewaarwording zijn 🙂 . We maken tot die tijd nog even gebruik van elke droge en warme dag. Ondertussen zijn er al 4 vakken leeg en opgeruimd voor de winter. De rest staat gewoon nog vol, met winterpeen en pastinaken, met knolvenkel en schorseneren, met bieten en kool. Maar de fruitbomen zijn gesnoeid en Ruud is aan het verzinnen en verzamelen voor de compostbak; die stort na jaren trouwe dienst in elkaar en moet deze winter gerepareerd of vervangen worden (daar verzint Ruud dus nog over).

Ieder z’n taak, ik oogst ondertussen de laatste zaden en maak potten leeg en schoon (want ik had een afspraak met Ruud gemaakt; we zouden ernstig gaan minderen in potten). Daarover volgende week meer.

Voor nu oogsten we nog volop, elke dag kunnen we nog kiezen wat we willen oogsten en eten uit eigen tuin. En dat is wel bijzonder, half oktober. En het oogsten is ook nog zo’n fijn en schoon werkje, zonder de modder die we normaal gesproken in deze tijd van het jaar aan de groenten en ook aan handen, broek en in kilo’s onder onze laarzen hebben.

In de kas staat de basilicum er nog bijna net zo fris en groen bij als vorige maand. En dat is wel bijzonder, meestal zakken de planten in deze tijd al volledig in. Het blad hoort trouwens zo hoor, het is het ras Amethyst dat helaas niet zo paars is als beloofd maar meer gevlekt (maar wel heel lekker hoor).

Dat mooie geldt trouwens niet voor de Chinese kool; die is elk jaar weer foeilelijk. Vroeger maakte ik daar geen foto’s van, want wie wil er nu lelijke moestuingroenten zien? Maar tegenwoordig kan ik er zelf wel genieten van een klein beetje oorspronkelijkheid/vergankelijkheid. Ik heb dan ook nog nooit een Chinese kool in eigen tuin gehad die eruit zag zoals in de winkel.

Onze Chinese kolen zien er altijd uit zoals op de foto, vol met gaatjes. Maar daarom niet minder lekker. En de gaatjes zitten alleen in de buitenste bladeren. Nou ja, ik geef toe dat er ook jaren zijn dat de hele kool geperforeerd is. Dat valt dit jaar erg mee, eigenlijk is ze dit jaar dus no nog best mooi 🙂 . En trouwens, wij eten gewoon om de gaatjes heen. de smaak is er niet minder om.

Dan nog even een foto van iets bijzonders deze oktobermaand: de vijg. De dagen worden korter en het blad begint al te vallen. Maar de vijgjes die in de zomer zijn gemaakt en normaal gesproken volgend jaar groeien en rijpen zijn in de war; een deel ervan rijpt nu al. En ze zijn nog lekker ook.

 

We oogsten ook nog wat allerlaatste frambozen. Maar dat is volgende week voorbij en dan kunnen we de planten gaan snoeien.

Mooi weer of niet, het is herfst. De blauwe bessen maken dat wel het best duidelijk:

 

O-zo mooi maar o-zo tijdelijk. Bij de eerste wind en regen volgende week zal het blad gaan vallen. Voor de winterrust. En dat is ook goed. Want de tuin is er aan toe. En wij zelf eerlijk gezegd ook. Het was een prachtige zomer, maar we hebben nog nooit zoveel met water gesjouwd. Eens een weekje niet naar de tuin is best een lekker vooruitzicht (dat zeg ik nu, maar als we een week niet kunnen tuinieren heb ik al heimwee hoor). Uiteindelijk is het over iets meer dan 10 weken al weer kerst. Dan hebben we de kortste dag gehad en ga ik bedenken welke paprika’s, pepers en aubergines ik eind januari wil gaan zaaien 🙂

Dan nog even over instagram; wat een bron van inspiratie. Ik moet alleen nog even de tijd vinden om er wat meer vertrouwd mee te raken zodat ik weet wat ik waar kan zoeken en vinden en plaatsen). De mensen die facebook en/of instagram hebben zullen de 3 volgende foto’s al hebben gezien. Maar voor de mensen die niet aan social media doen (en dat zijn er denk ik ook best veel) plaats ik die foto’s ook nog even hier. Want ik vind ze zelf best mooi. En de foto’s op instagram / facebook maak ik met mijn telefoon, de foto’s hieronder heb ik van dezelfde borden gemaakt maar dan met mijn fototoestel, en die zijn kwalitatief toch iets beter.

Ik maakte deze week 3 foto’s van 3 borden vol oogst. Ik had er wat haast mee want als het volgende week gaat regenen zullen een aantal soorten stoppen met bloeien of groeien of in ieder geval minder mooi zijn.

Bord 1:

 

Met de laatste sperziebonen van dit jaar (gisteren voor het laatst vers gegeten), onrijpe paprika’s van het ras Iko Iko en Gypsy Baron, een rijpe paprika Yellow Elephant, wat rijpe pepers Habanada, 2 Dahliabloemen, en een flinke hoeveelheid aubergines van het ras Pingtung Long (heerlijke curry van gemaakt, samen met de sperziebonen).

Bord 2: is in de kleuren rood, wit en grijs:

 

Met de witte meloen Silver Star, en een soort boerenkool met de naam Emerald Ice (mooi!). Daarbij wat witbont blad van Tropaeolum, grijsbladige Salvia officinalis, wat allerlaatste rode tomaatjes, 2 pepers, een paar takjes colakruid, een paprika (met de naam Coral), Tagetes patula Fireball, knolvenkel en wat Dahlia’s.

En tot slot bord 3:

 

Altijd mijn favoriet; geelgroen met geel, rood en oranje en een vleugje donkerpaars. Met geelgroene snijbiet Lucullus, onrijpe en rijpe paprika’s Zorza, 2 paarse onrijpe paprika’s van het ras Iko Iko, rode boerenkool, wat snijselderij, Tropaeolum, 3 rode uien, wat takjes Tagetes lucida, en pepers van het ras Jaloro (die zo mooi van crème via geel en oranje naar rood verlopen).  Oh ja, en nog wat bloempjes van Calendula en Bidens, en een paar Dahlia’s natuurlijk want die bloeien ook nog volop.

Inspiratie dus. Want misschien kan ik ook nog eens een pagina schrijven over kleurencombinaties. Dat is dan voor komende winter, als ik er aan toe kom. Want ik heb ook al foto’s gemaakt van bijvoorbeeld het stekken van rozen en van het verplanten van frambozen. Ook daar kan ik komende winter eens een pagina over schrijven. En over de herfstsaladebak waar we al uit oogsten. Plannen genoeg, tijd tekort.

Tot slot wil ik iedereen nog even heel hartelijk danken voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige blog met aankondiging!! Ik ga erg mijn best doen maar gemakkelijk wordt het niet. Ik kan wel verklappen dat het geen app wordt (ik zou niet eens weten hoe en waar en waarmee ik zoiets zou moeten maken, stiekem ben ik digibeet). Nee, als het gaat lukken wordt het iets met papier (want papier kun je zo lekker vasthouden en er in bladeren en zo). Maar ik kom wel wat hobbels tegen, zoals bijvoorbeeld de keuze voor bijvoorbeeld duurder maar dan wel prachtig en volledig gerecycled papier. Wikken en wegen 🙂 . Ik borrel vrolijk verder……

 

Twee blogs in 1 week, je zou bijna denken dat ik tijd over heb 🙂

En dat is echt niet het geval. Integendeel, ik kom tijd tekort. Dat komt mede door het mooie weer (dus ik ga er ook niet over zeuren). We zijn nog heerlijk aan het tuinieren, en er is nog zo veel te doen. Maar het betekent tegelijkertijd wel minder tijd voor de zadenlijst. Ik hoop nog steeds op de eerste week van november, of ik dat haal zullen we zien.

Maar terug naar dit blog en de titel ervan: ik moet wat melden. Soms wil je iets melden, soms wil je iets heel graag melden. Maar dit gaat verder; het moet eruit. Noem het enthousiasme, inspiratie, ongeduld of wat dan ook.

Tegelijkertijd kan ik helaas nog niet heel veel zeggen. Want ‘het’ staat nog in de kinderschoenen. Sterker nog, kinderschoenen is eigenlijk nog een te groot woord, ik kan het beter babysokjes noemen. Heel pril dus. Maar het is een begin.

Al enige jaren vragen mensen me waarom ik geen boek schrijf. Ik heb altijd gezegd dat er al zoveel tuinboeken bestaan. En dat mijn website mijn boek is. En dat meende ik ook echt. Maar ik ben gedeeltelijk van gedachten veranderd.

De beste reden om een boek te schrijven is als ik het zelf zou willen kopen. En nu ben ik dus aan iets begonnen wat ik zelf zou willen hebben maar in de vorm die ik wil niet kan vinden. Dus maak ik het zelf. Het klinkt allemaal nogal geheimzinnig, want het is dus geen boek, maar wat het wel is kan ik nog niet zeggen (want het is vooralsnog een babysokje). Als ik iets verder op weg ben ga ik het uiteraard hier in mijn blog melden. En ik verwacht dat ruim voor de jaarwisseling te kunnen doen. In ieder geval ben ik er heel druk mee bezig, het kan er in de komende maanden voor zorgen dat ik eens een blog oversla of inkort. Want ik kan mezelf nu eenmaal niet opdelen, er is ook nog een zadenlijst. En de veranderingen op de website. En een tuin.

“En een man!”, roept Ruud.

Zo. Ik moest het even kwijt; opgetogen, opgewonden, uitgelaten, noem het wat je wilt. Ik ben blij dat ik het hier nu heb gemeld. Dat heeft 2 redenen; de eerste is dat ik  het heel graag wil delen. En daarnaast zorgt het ervoor dat ik met nog meer enthousiasme verder ga. Ik heb A gezegd, houd me alsjeblieft aan B als ik eens twijfel!

Er zijn vast ook mensen die geen interesse in mijn plannen hebben. Vandaar ook nog wat foto’s. Nogal opgewekt (met dank aan het weer, de tuin, dit blog, en de plannen, Ruud noemde het bijna euforisch 🙂 ) heb ik vanmiddag wat foto’s gemaakt van de bloemen die nog steeds in de tuin bloeien. Normaal gesproken kunnen in een druilerige oktobermaand al wat planten omvallen (ziek of omgewaaid) of stoppen met bloeien (te koud). Maar dit jaar gaat de bloei maar door, ook na het vormen van zaden. En zelfs uitgezaaide soorten bloeien al weer. En met alle bloemen blijven ook de hommels en bijen naar de tuin komen. We vergeten bijna dat het al herfst is.

Met wat sierpompoenen op de achtergrond bloeien de planten van de eenjarige Zinnia elegans Senora nog steeds. Al vanaf juli, onophoudelijk. Het is een mooie combinatie van enkele en dubbele bloemen, in kleurschakeringen van zachtroze tot zalmoranje:

 

Oh ja, deze deed het dit jaar ook geweldig. Niet deed maar doet, want ook deze eenjarige Ageratum houstonianum Everest Blue bloeit al vanaf begin juli en maakt nog steeds nieuwe bloeistengels en bloemschermen. Het is een extra hoog ras, zo’n 60 tot wel 70 centimeter hoog. Ze staat hier naast rode boerenkool en dat is een kleurencombinatie die ik zeker ga onthouden:

 

Een matig winterharde vaste plant die ik een aantal jaren heb moeten missen (ik ben haar eens verloren na een strenge winter), en waarvan ik heel erg blij ben dat ik haar weer heb gekocht is deze Salvia uliginosa. Bloeit vanaf juli met babyblauwe bloempjes aan hoge slappe stengels. Niet voor nette tuinen, maar geweldig bij mijn blauwe hek, en ze hangt zo natuurlijke tussen andere planten in. En trekt ook nog eens enorme hoeveelheden hommels aan. En bloeit tot het gaat vriezen:

 

En dan mijn eeuwige favoriet, de eenjarige Tropaeolum majus. Deze plant heb ik helemaal niet gezaaid, ze  kwam spontaan en pas ergens in augustus op. Meestal verwijder ik zaailingen die op een niet erg handig plekje groeien, maar in dit geval maak ik een uitzondering. Jammer voor de bietjes erachter maar ze hangt zo vrolijk over het randje van de verhoogde bak dat ze mag blijven.

 

En dan nog één foto, van een knielkrukje of hoe noem je zoiets (rechtop kun je het als krukje gebruiken, ondersteboven kun je het als knielkussen-met-opstaanfunctie gebruiken). We vinden ze heel handig maar we hebben er al 2. En dus bedacht ik dat ik het derde krukje dat ik van een tuinbuurman kreeg wel als tafeltje in de tuin zou kunnen gebruiken. In de handvaten heb ik wat Sedumplantjes gepoot en die lijken het vooralsnog prima naar hun zin te hebben. Erachter zie je een donkerroze Salvia microphylla en links nog net de bloem van de eenjarige Salvia coccinea Forest Fire.

 

Zo mooi kan oktober dus zijn. We hebben dit jaar ook wel eens gescholden op het weer, in het voorjaar hopend op meer warmte, in de zomer smekend om regen. Maar nu heb ik niks te klagen. Ik kan echt niks bedenken.

 

De blaadjes gaan binnenkort vallen, ik zie het aan de kleur. We hebben geluk dat het nog zulk mooi weer is, maar als de eerste herfststorm komt zal het hard gaan. Extra reden om nog even te genieten van deze heerlijke dagen in de tuin.

We kunnen dankzij het mooie weer nog veel doen, deze week hebben we 2 verhoogde bakken schoon gemaakt en 2 stroken klaar gemaakt om de frambozen en 2 nieuwe fruitboompjes in te planten. We hebben de tomatenplanten uit de kas gehaald (zorgt elk jaar wel voor een momentje van weemoed), en de meloen- en komkommerplanten hebben we opgeruimd (allemaal stijf onder de meeldauw).

Maar verder groeit er nog heel veel in de tuin. En is er nog heel veel te oogsten. We eten volop venkel, pompoenen, paprika’s, rucola, courgettes, en zelf ook nog steeds boontjes.

En kool; al kunnen we ze ook prima in andere seizoen telen, toch vinden we het echte herfst- en winterplanten. Het is bijna zonde om er van te oogsten, als je er goed naar kijkt zijn ze prachtig. Het blad van laat gezaaide rode kool (zo anders dan het blad van vroeg gezaaide rode kool want dat is ondertussen al diep donkerpaars):

 

En nog een kool, savooi (en als je goed kijkt begrijp je direct waarom ze ook wel putjeskool wordt genoemd): 

 

Toch zijn er ook genoeg andere blaadjes te oogsten, bijvoorbeeld van snijbiet:

 

Ze staat tussen de alsmaar door bloeiende Zinnia’s, laat gezaaide Bidens en zich zelf uitgezaaide Calendula. Het is bijna een zomerse foto, en dat begin oktober!

Maar afijn, ik wilde iets vertellen over het aardbeienvak dat we hebben schoongemaakt. “We, we?”, vraagt Ruud op nogal luide toon. Ik geef toe; Ruud heeft het vak schoongemaakt (terwijl ik zaden zat te schonen, labelen en verpakken, toch ook nuttig lijkt me).

Ruud heeft dus het aardbeienvak schoongemaakt (en zo te horen was het geen fijn werk). Ik heb van de situatie vooraf alleen een foto die ik een week of 2 geleden maakt op een regenachtige dag. Als je op de foto klikt zie je die in volledig formaat (dat geldt trouwens voor alle nieuwe foto’s die ik plaats). Je kunt dan wellicht wat beter  inschatten hoe erg het was:

 

Bij de zwarte pijl zie je het aardbeienvak; vol met heermoes, distels, en met heel veel ongewenste en vastgegroeide aardbeistekken.

Dezelfde bak na het schoonmaken, foto gemaakt vanaf de andere kant:

 

Ja, wel een groot verschil (net als in het blog van vorige week waarin ik de bak met kool en prei liet zien voor en na het schoonmaken). Ruud is er 2 dagen mee bezig geweest. Maar dan heb je ook wat, het is heerlijk als een stukje tuin een doorn in het oog is en vervolgens is ‘opgeknapt’.

Ik hoorde van tuinbuurman Peter dat hij in de moestuinspecial van Groei & Bloei had gelezen dat het goed is om in het plantgat waar je aardbeien in plant een handje dennennaalden te gooien. Het zou de smaak van de aardbeien intenser maken.

Nou hoeven wij geen aardbeien te planten, deze planten zijn pas anderhalf jaar oud en kunnen zeker nog 1 tot 2 jaar mee. Maar 1 + 1 = 2. Tuinbuurman Rens moest de coniferenhaag nog snoeien. En hij schonk ons op verzoek zijn snoeiafval.

En dus ziet het vak er nu zo uit:

 

Alle coniferentakken hebben we in een dikke laag tussen de aardbeiplanten gelegd. Zo houdt het (hopelijk) wat onkruid tegen, het houdt het vocht in de bodem, er kunnen komende winter insecten onder schuilen, en vogels kunnen er dus juist voedsel onder vinden. En uiteindelijk gaan de takken composteren en komen de stoffen toch in de bodem. Ik ben benieuwd of de aardbeien volgend jaar dan lekkerder zullen smaken (en ze waren al zo lekker)!

Er is maar 1 nadeel op deze prachtige, zonnige, warme herfstdag: het ruikt naar kerst 🙂 .

Tot slot nog even de melding dat ik op de website van Pokon ook nog een stukje heb geschreven, deel 3 in de serie Zelf zaden oogsten. Dit keer iets over het oogsten van zaden van vruchtgewassen en peulgewassen: Zelf zaden oogsten van groenten deel II

En tot slot nog 1 foto, omdat ik die zelf zo mooi vind:

 

Zinnia Profusion Orange, nog volop bloeiend en in een zomerse kleur, en dat in oktober.

 

Ik las vanmorgen dat het in Twente al iets heeft gevroren.  Hier nog niet maar het wordt wel koud.

Ik merk dat het oktober wordt, vooral als ik mijn handen was in de regenton (koud!). En ik zie het aan de donker wordende kleur van de paarse boerenkool. En aan de grote hoeveelheid spinnen. En aan het straatgras. En het blad van de blauwe bessen wordt prachtig rood. En het licht in huis moet al weer aan voor het achtuurjournaal begint.

De herfst is begonnen. Zucht. Het was een mooie zomer, een droge zomer ook. We hebben  hard moeten werken (want het voelde niet altijd als een hobby, zoveel gesjouw met water). Maar het heeft dan ook wel wat opgeleverd. Want we hebben flink kunnen oogsten. En vooral lange avonden heerlijk buiten op het terras gezeten.

En nu is het voorbij. Nou ja, tuinieren gaat natuurlijk nooit voorbij; ze gaat een ander seizoen in, en wij ook. En daarmee zijn er andere dingen te doen, en hebben we ook andere wensen.

Bijvoorbeeld; we hebben de neiging om op te gaan ruimen. Dat komt omdat het ook daadwerkelijk een rommeltje is. Maar ook omdat in onze biologische tuinklok zit, en daar kunnen we niet zo veel tegen doen.

Zo lang we nog moeten opbinden en dieven, oogsten en water geven komen we niet toe aan wieden. Maar nu wel. Niet schrikken, het koolvak afgelopen donderdag:

 

Kun je nagaan, dit vak was begin augustus echt brandschoon. We hebben toen de late kolen in dit vak geplant (en wat winterprei).  Met wat meer regen en een nog lekker warme grondtemperatuur ziet dat er 7 weken later dus zo uit. Er liggen wel repen gronddoek tussen maar ik kwam er ook wat tekort. En het is geen waterdicht systeem, dat is duidelijk.

Het voordeel is dat je wel ziet waar je blijft. En een paar uur, 2 volle kruiwagens en een tintelende hand later (omdat ik vol in een brandnetel greep) ziet het er dan zo uit:

 

Zo,  er is weer wat meer overzicht. We kunnen de prei en de afzonderlijke kolen weer herkennen. Sterker nog, we kunnen 2 spitskolen en een Chinese kool oogsten.

En zo gaan we vak voor vak af; schoonmaken en opruimen. Het is een beetje saai werk (verstand op nul en blik op oneindig) maar het schoont zo lekker op. En in mijn hoofd komt er daardoor ook ruimte. Voor plannen en ideeën. En nu ik het geraamte van de tuin weer een beetje begin te zien valt het me op dat er plek is voor nog een paar frambozen, dus die ga ik stekken. En de bramenstruik hebben we verwijderd dus daar is plaats voor een fruitboom.

Na goed overleg hebben we besloten er een Opal-pruim te zetten, deze vroege pruim is een mooie aanvulling op onze late Reine Victoria. Sterker nog, we hebben het boompje ook al gekocht. Ze staat in pot en dat betekent dat we haar jaarrond kunnen planten (met kale wortels kan dat alleen wanneer ze in winterrust). De grond is nog lekker warm, en ondertussen ook vochtig genoeg. Er is plaats en we hebben tijd en ruimte om het helemaal goed te doen (groot gat, vullen met potgrond, paal erbij, planten, aanbinden).

Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik heb ook al zaden gekocht (gevalletje uitverkoop met geweldig leuke soorten en rassen als een extra winterharde savooikool, roze korenbloemen, een nieuw ras snackkomkommers, roodbruine zonnebloemen, etc.). Ik denk al een klein beetje aan volgend jaar.

Ik krijg trouwens van mensen ook al weer vragen en bestellingen van zaden (en ik herken dat dus 🙂 ). Ik heb het in mijn vorige blog al gemeld, er komt dit jaar inderdaad ook weer een zadenlijst, maar dat gaat zeker nog wel een week of 5 duren (en dat worden dan nog 5 enorm drukke weken). Zodra ik een datum kan melden zal ik dat hier doen. En dat brengt me gelijk bij de mededelingen. Want Augus (die ondertussen ‘eigenaar’ is van deze website) werkt verder aan een nieuwe website. En hij heeft voorgesteld om een ‘webwinkeltje’ voor de zadenlijst te openen. Dan kan die gewoon het hele jaar open blijven. En het is helaas wel iets minder persoonlijk, maar het gaat me heel veel tijd schelen (want ik hoef niet meer zelf te mailen, uit te rekenen, etc.). Ik vind het een beetje spannend, dat wel.

Ook spannend; instagram. Ik vind het eigenlijk wel grappig. Leuker dan facebook (of misschien is makkelijker een betere omschrijving). Toch heb ik nog vragen. Voor wie me daar of via facebook volgt: ik plaats nu automatisch elk bericht op instagram ook op facebook, maar dat zijn best veel berichten. Vinden mensen dat wel leuk? Of liever niet? Of liever alleen wanneer ik denk dat het voor beide geschikt is?

Ik had ook bedacht om elke keer dat ik op de tuin ben een foto te plaatsen van iets wat ik op die dag heb gedaan. Is dat leuk? Aan het einde van volgend jaar kan er dan een heel tuinjaar staan, een soort jaarkalender van wat ik wanneer in de tuin doe. Ik maak graag foto’s, en ik heb mijn telefoon altijd bij me. Dus een foto is snel gemaakt. En dat zijn dan weer andere foto’s dan de foto’s die ik op mijn website plaats. Even een voorbeeld:

Met telefoon:

 

En met fototoestel:

 

Voor instagram is de kwaliteit van de foto iets minder belangrijk, op zo’n klein scherm kan ik zelf de foto’s ook niet zo goed zien (kippig is een understatement). Maar het is wel leuk om daar bijvoorbeeld te laten zien welke pepers, paprika’s, bloemen en groenten groeien of bloeien of geoogst worden. Je kunt er zelfs al een beetje zien welke soorten er wellicht in de zadenlijst kunnen komen te staan.

Oh ja, nog even over de foto’s: het is de peper Habanada. Leuke naam! Ziet eruit als een zeer hete habanero maar is helemaal niet pittig, zelfs zachtzoet van smaak.

Afijn, uiteindelijk word ik toch nog een soort van modern 🙂

Nu snel naar de tuin, onze target van vandaag is het aardbeienvak opruimen en schoonmaken; overbodige en vastgegroeide stekken weghalen, onkruid eruit halen, en wat bedekking voor de winter rondom de planten draperen.

Nog één foto; ik brak vorige maand mijn tuinvaas, ik bleef erachter haken met de oude maïsstelen die ik opruimde. Het is wellicht ook niet handig om op de volkstuin een glazen vaas te gebruiken. Op mijn verlanglijstje staat een vaas van plastic, maar het is vroeg genoeg om die komende winter of volgend voorjaar te zoeken. Tot die tijd gebruik ik maar een kleine gieter als vaas, dat gaat ook (al zit het handvat wel een beetje in de weg).

Pompoentjes, en Dahlia’s als plukbloemen; het wordt dus echt herfst.