Zeven dagen geleden schreef ik mijn vorige blog, met de titel ‘Kou’. Die kou is één week later volledig uit de lucht. Mijn vader noemde het vroeger ‘Gek of erg’, vorige week nog 7 graden en nachtvorst, en nu 22 graden.

Ik moet nog wel even aan wennen aan die warmere temperaturen, en dan moeten planten dat natuurlijk ook. Alles begint te groeien maar nog niet heel snel. Dat komt omdat de grond nog wel koud is (al zal die binnenkort wel steeds meer opwarmen als dit weer lang aanhoudt). Het komt ook door de droogte. Elke 2 of 3 dagen moeten we een rondje in de tuin maken om alle zaaisels, zaailingen en zelfs planten water te geven. Alleen de struiken en bomen redden zich nog prima. De pruimen zijn uitgebloeid, de appel zit in knop. En de peer bloeit nu:

 

Het is nu enorm druk in de tuin, alles lijkt tegelijk te komen: zaaien, verspenen, planten, water geven, beschermen, opbinden en natuurlijk ook wieden. Door de droogte valt het nu nog mee, maar er liggen nog een miljoen zaden in de grond te wachten op één enkele regenbui; en als die gaat vallen volgt er een ware groei-explosie 🙂 .

Aangezien we weten dat die regenbui vroeg of laat gaat vallen  willen we nu alvast zoveel mogelijk in orde hebben in de tuin. We hebben alle bescherming verwijderd rond de erwten, tuinbonen, kapucijners, sugar snaps en lathyrus. Dat is altijd spannend want duiven zijn nogal onvoorspelbaar als het gaat om de tijd dat ze trek hebben in deze jonge planten. Maar ze zijn eraf gebleven, blijkbaar zijn er ergens anders lekkerdere hapjes.

En ondertussen bloeien de eerste tuinbonen:

 

Op de achtergrond zie je nog het blauwe net dat erover gedrapeerd is, na de foto hebben we het weggehaald. En je ziet rechts dat de bladrandkever de tuinbonen hebben gevonden. Gelukkig valt de aantasting mee en groeien de planten er wel doorheen. Nog niet alle tuinbonen bloeien trouwens, deze ‘De Monica’ bloeit nu, maar Stereo en Crimson Flowered zeker nog niet (zelfs nog geen knopje te zien).

In de kas schieten de planten door, we hebben de laatste spinazie geoogst en gegeten, en we eten nog volop sla. Maar ook de rucola schiet door:

 

En dat geldt ook voor de winterpostelein en het mosterdblad in de kas. De planten worden volgende week gerooid want ze moeten ook plaats gaan maken voor de tomaten. Eén kas is al klaar:

In de andere kas is het een ravage, niet alleen met doorgeschoten planten maar ook heel veel zaaisels en zaailingen die tussen zakken potgrond, potjes, gieters, stokken, emmers, etc. staan. Nu de kou voorbij is gaan we dus eerst uitplanten; zoveel mogelijk zaailingen een plekje in de tuin geven.

Ik vrees dat ik nogal doorsla in mijn nieuwe manier van tuinieren waarbij ik nog maar weinig in rijen zaai en vooral zoveel mogelijk groenten, kruiden en bloemen door elkaar plant. Ik vroeg Ruud vanmiddag of hij het wel mooi vindt worden. Ruud haalde zijn schouders op en antwoordde: “Sinds jij hier de scepter zwaait is er al zoveel veranderd dat dit er ook nog wel bij kan”. Nou ja, alsof ik de baas ben in de tuin, voorlopig staan er al 2 dubbele rijen voor de stokbonen en kan ik daardoor minder uien zetten. Gelukkig krijg ik verder niet heel veel tegenstand. En dus staan er koolplanten tussen papavers, peterselie naast Amaranthus, en snijbiet naast Phlox. Ik hoop dat het niet alleen mooi en lekker wordt, maar dat de verscheidenheid en afwisseling zorgen voor minder ziekten en plagen en meer bestuivers.

Voor dit weekend staat het zaaien van alle warmteminnende soorten op het programma; bonen, maïs, courgettes, pompoenen, komkommers, meloenen. En als de temperatuur niet te hoog oploopt willen we nog een kas leeg maken en tomaten, pepers en paprika’s uitplanten.

En we gaan nog meer zaailingen uitplanten

Ik zet altijd eerst alle potjes neer voor ik ga uitplanten. Soms verander ik van gedachten en wissel wat zaailingen om. Of ik schuif een plantje toch nog wat op voor wat meer ruimte. Pas als alles naar mijn zin staat haal ik een pootschepje en gieter ga de zaailingen uitplanten (en geef die uiteraard direct daarna water).

Tot slot wil ik nog even melden dat ik ook op de website van Pokon een blog heb geschreven. Naar aanleiding van wat ik eerder vertelde en liet zien van een nieuwe poging met zoete aardappelen (en het stekken op verschillende manieren) kreeg ik veel reacties, maar ook tips (waarvoor mijn hartelijke dank!), vragen, etc.. En daarover heb ik een blog geschreven: Zoete aardappelen deel 1: Stekken.

Nog even en dan kunnen de stekken worden uitgeplant. Ik houd me weer aanbevolen voor ervaringen, tips, etc., en dan ga ik bedenken hoe en waar ik de zoete aardappelen ga zetten. Het plan voor nu is om in ieder geval één speciekuip te vullen met stekken en één speciekuip met een zoete aardappel met stekken eraan. En ik ga ook een paar stekken in een verhoogde bak planten. En dan dit jaar ervaren wat het beste groeit en wat de beste opbrengst geeft. Ik ben zelf ook erg benieuwd!

En welke foto wil ik dan als laatste plaatsen in dit blog? Nou vooruit dan, niet schrikken, dit is één kant in één kas:

 

Zaaisels en zaailingen, in allerlei soorten en formaten. Als een groot deel hiervan is uitgeplant komt er wellicht wat orde in de kas en tuin (en ook in mijn hoofd).

 

We moeten nog heel even volhouden. Na een aantal mooie en warme lentedagen die we vorige en deze maand kregen vallen deze temperaturen tegen. We kunnen heel veel uitplanten in de tuin, van kool tot eenjarige bloemen en van andijvie tot peterselie en selderij. Maar het is een kleine moeite om even te wachten tot letterlijk de kou uit de lucht is. Hoewel, we zijn wel ongeduldig.

Te ongeduldig misschien. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik had de Brugmansia´s al buiten gezet. Terwijl ik natuurlijk ook wel weet dat ijsheiligen pas rond 12 mei is. Maar zoals elk voorjaar heb ik het idee dat het ´wel los zal lopen´. En dat na toch 28 jaar tuinervaring, ik leer het blijkbaar nooit 🙂 . Ik heb de planten in pot, met veel inspanning en zweet vorige week van zolder naar buiten gesjouwd. En nu weer versjouwd, maar dan om weer in huis te zetten. Niet meer naar zolder, voor die paar dagen staan ze nu middenin de huiskamer, direct achter ons bankstel, 7 grote potten met kuipplanten, Ruud scheldt op ze als hij er langs moet om de achtertuin in te gaan. ‘Ssshhht, zeg ik, nog 2 nachtjes en ze mogen weer naar buiten’. Dan versjouw ik ze voor de derde keer, eigen schuld.

Zelfs het onkruid groeit nog niet hard (“Wacht maar tot het volgende week warmer wordt en er daarna een bui valt”, zegt Ruud). Dit is een soort stilte voor de storm. We vervelen ons zeker niet, zetten stokken, ruimen de kassen leeg, hebben de Dahlia’s voor dit jaar al geplant, verspenen zaailingen, maar het zijn allemaal vervangende klusjes voor wat we eigenlijk willen. We willen eindelijk eens wat leven in de tuinbrouwerij.

In huis groeien de pepers, paprika’s en aubergines langzaam maar gestaag:

 

Ik heb de zaailingen vorige week wat voeding gegeven, omdat ze ondertussen al ruim 7 weken in hun potje met potgrond staan. Het blad begon wat gelig te worden en de zaailingen groeiden niet goed meer. Met de voeding die we gaven werd het blad binnen enkele dagen weer mooi groen en kwamen de planten ook weer aan de groei. Mits de temperatuur na het weekend oploopt gaan we vanaf dinsdag regelmatig wat zaailingen mee naar de tuin (kas) nemen.

En we hebben de eerste stek van de zoete aardappel kunnen oppotten. En de andere stekken groeien goed, moeten alleen nog wat worteltjes krijgen, voor ook die kunnen worden overgezet:

 

Het klinkt alsof er alleen in huis iets gebeurt. Dat is nou ook weer niet zo hoor, er zijn gelukkig genoeg soorten die best wat kou kunnen verdragen. De doperwten groeien, de tuinbonen gaan al bloeien (te vroeg), de pruimenbomen zijn uitgebloeid, de peren gaan nu bloeien en de appels komen in knop. Ook de palmkool bloeit:

 

Helaas is het nu even koud, er komen nog niet veel hommels en bijen op af, maar het is een vrolijk gezicht, en de bloempjes smaken (bij gebrek aan andere oogst) best lekker. Ik heb zelfs 2 bloeistengels die doorbogen afgeknipt en in een vaasje gezet, en die staan en bloeien daarin al een week lang.

In de komende 2 weken gaan we de laatste groenten uit de kas oogsten. We hebben al 4 keer spinazie gegeten en komende week oogsten voor de laatste keer:

 

En dan vriezen we gelijk in wat we niet eten. Want niet alleen moet de kas leeg voor de komst van de tomaten, paprika’s en pepers, maar de planten gaan ook doorschieten. En dat geldt ook voor de winterpostelein:

En ook het mosterdblad begint al wat omhoog te komen:

 

Buiten de kas is er nog niet veel te oogsten. Maar vanmorgen tilde ik het deksel op van mijn DIY bleekpot. En die hebben we gemaakt door met een decoupeerzaag de bodem uit een oude zwarte plastic pot te halen en die ondersteboven over de plant te zetten. En vervolgens hebben we daar een tweede plastic pot ondersteboven bovenop gezet. Bij het weghalen van de bovenste pot was dit het resultaat:

En bij het weghalen van de onderste pot konden we zien wat een mooie rozerode stengels we konden oogsten:

 

Het blad is wat verfomfaaid, omdat het wat klem tegen de zijkant van de pot heeft gezeten. Maar dit is onze eerste rabarberoogst! Daarmee zijn we zeker niet de eerste moestuinders die rabarber oogsten hoor, onze plant staat achterin de tuin, bij de sloot, in de halfschaduw, en komt daardoor altijd wat later op gang.

Ik heb een salade van rauwe rabarbersliertjes gemaakt, met verschillende blaadjes sla, rucola, paars mosterdblad en winterpostelein uit de kas, met pistachenootjes en gedroogde cranberry’s (zie foto). En als dessert een erg lekkere crème brûlée met rabarber, het recept zal ik dit weekend op de website zetten.

Wat ik nog over had heb ik met wat vers sinaasappelsap en een schepje vanillesuiker tot moes gekookt voor in de kwark de komende dagen. Het is voorjaar op het bord (ondanks de bijna winterse temperaturen buiten).

Wat is dit toch altijd een drukke tijd! Vanaf volgende maand komen er allerlei klusjes bij, zoals wieden, water geven, opbinden, etc.. En ook dan is er nog heel veel te zaaien en uit te planten (denk aan bonen, komkommers, courgettes, maïs, etc.). Maar juist omdat er straks ook nog zoveel andere dingen in de tuin te doen zijn probeer ik nu te zaaien wat al gezaaid kan worden, en te verspenen en uit te planten wat groot genoeg is.

Ik heb als voorbeeld de Papaver rhoeas. Misschien een slecht voorbeeld omdat ze lastig te verplanten is (ze heeft een penwortel, daar ben ik na 28 jaar tuinieren deze maand achtergekomen 🙂 ).

Maar misschien is het juist een goed voorbeeld, want op deze manier zaai ik papavers al jaren, en dat gaat hier altijd goed, penwortel of niet.

Papavers kunnen heel goed tegen kou. En dus zaaide ik deze Papaver rhoeas Falling in Love eind januari al. Niet dat dat nou zo nodig is hoor; ik zaaide tegelijkertijd ook een Papaver somniferum maar dat waren oude zaden en die kiemden niet meer. En dus zaaide ik vorige week nieuwe Papaverzaden van een ander ras, en die kiemden binnen een week. Over een maand is de kans groot dat het verschil tussen de vroeg gezaaide en laat gezaaide papavers amper nog te zien is,: hoe hoger de temperatuur; des te sneller kiemen de zaden en des te sneller groeien de zaailingen.

Maar zo gaat dat, ik wil in het vroege voorjaar gewoon heel graag zaaien, en dat kan met papavers 🙂

 

Op de foto zie je links de zaailingen op 16 februari. Ik had ze gezaaid in een tray met grote vakjes van 4 x 4 centimeter. De zaden zijn heel klein en ik probeer maximaal 5 tot 10 zaden per vakje te zaaien (want meestal kiemen niet alle zaden). Ik verspeen graag zaailingen wanneer ze nog jong/klein zijn. Door het hele plugje met grond en zaailing(en) met miniworteltjes over te zetten naar een 9-centimeterpotje is er voor de zaailingen de minste kans op beschadigingen.

Bij de meeste bloemen verspeen ik niet per zaailing. Ik vind dat teveel gedoe, daarmee beschadig ik juist zaailingen/worteltjes. De zaailingen binnen zo’n plugje mogen zelf uitvechten wie de sterkste is. Uitzonderingen op die regel zijn bijvoorbeeld Lathyrus en Oost-Indische kers, maar dat zijn dan ook vrij grote zaden en die zaai ik gewoon 1 zaadje per vakje of potje.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor groenten en kruiden. Bij soorten waarvan ik losse blaadjes eet zaai ik ook wat meer zaden per vakje, zoals rucola, mosterdblad, peterselie. Soorten waarvan er maar 1 plant op ruime afstand van andere planten mag staan zaai ik 1 zaadje per vakje (denk aan tomaten, koolsoorten, maïs en courgette).

Rechts op de foto zie je hoe die verspeende zaailingen er vandaag bij staan: groot genoeg om uit te planten. De meeste zaailingen in het plugje hebben het overleefd en het is nu een mooi vol bosje zaailingen dat we in één plantgat uitplanten. Ik kijk ook altijd nog even naar de onderkant van de potjes; als uit de afwateringsgaten worteltjes groeien zijn de zaailingen goed geworteld. En dat is minstens zo belangrijk als wat je boven de grond ziet.

De foto hieronder laat zien hoe het vervolgens is gegaan. De grond is fijngemaakt, luchtig, gevoed en aangeharkt. En dan is het een kwestie van een plantgat graven, de zaailing voorzichtig uit het potje halen en het kluitje met zaailingen planten.

Op de foto zie je  links de inhoud van het potje papaverzaailingen. Gezond, en een goed dooraderd wortelgestel. En rechts op de foto zie je dan hoe ze in de grond is geplant, diep genoeg en de grond wat aangeduwd. Direct water geven en ‘Klaar is Kees’.

 

Over 2 tot 3 weken hopen we de tomatenzaailingen in de kas uit te kunnen planten (maar dan moeten ze wel eerst nog even groeien). In ieder geval gaat het best goed met ze, ondanks de toch af en toe behoorlijk koude nachten.

 

Tomaten moeten op een vrij grote afstand van elkaar staan en om die reden zaai ik één zaadje per vakje en verspeen ik de plugjes naar ook één plantje per pot.

En zo staan er meerdere van dit soort bakken in de kassen, allemaal met potjes verspeende zaailingen. Van peterselie en kool, goudsbloemen en selderij tot lavendel en komkommerkruid. Soms alleen, soms met meer in een potje, afhankelijk van de soort.

 

En dan zijn er nog de zaden die je eigenlijk beter ter plaatse kunt zaaien, omdat ze niet van verspenen/verplanten houden of omdat ze vrij dicht op elkaar groeien. Voorbeelden daarvan zijn worteltjes, schorseneren, pastinaken, dille, raapjes, radijs, postelein, spinazie, rammenas en witlof. En lenteui, op de foto hieronder zie je dat de eerste zaailingen in een rijtje kiemen (3 weken geleden gezaaid).

 

Tot slot is er dan nog een groep planten die je nooit meer hoeft te zaaien, omdat ze zich rijkelijk uitzaaien. Polygonum orientale is daar een voorbeeld van. Sinds afgelopen weekend komen ze massaal op in de tuin:

 

Makkelijk te herkennen! Ik heb al wat plukjes met zaailingen zo links en rechts in de tuin uitgeplant. de rest zal worden ondergeschoffeld (ja, wel een beetje zonde maar ik heb nu eenmaal geen plaats voor 10.000 Polygonumplanten 🙂 ).

Verschillende soorten kiemen en groeien dus op verschillende manieren en kunnen op meerdere manieren worden gezaaid, verspeend (of niet) en uitgeplant. Je eigen voorkeur en ervaring is daarbij zeker ook belangrijk.

Ik ben blij wanneer het gros van deze zaailingen over 1 tot 3 weken is uitgeplant: dan komt er ruimte in de kas en klaart het in mijn hoofd ook weer wat op, want ik kan bijna niet meer bijhouden wat is gezaaid, wat is gekiemd, wat is verspeend en wat is uitgeplant (en waar).

En dan nog even over de zaaiagenda die Laura en ik hebben gemaakt. Zonder arrogant te willen klinken durf ik te zeggen dat ik mijn voorjaarsplanning altijd wel redelijk op orde heb en niets vergeet te zaaien. Maar ik heb de agenda wel altijd bij me, standaard in mijn tuintas. Ik kijk er even in om bijvoorbeeld een plantafstand te controleren, of om even lekker in te bladeren, of om er zelf wat aantekeningen in te maken.

Maar nu wordt ze voor mij persoonlijk pas echt leuk en handig en belangrijk. Want nu begint het; ik heb nog wat plekjes vrij in de tuin. En wat kan ik daar dan nog zaaien of planten?

 

Met de agenda naast me bedenk ik dat ik nog wel wat Oost-Indische kers kan zaaien. En waterkers: leuk en wat is het eigenlijk lang geleden dat ik die zaaide! En ik was toch bijna dille vergeten te zaaien. Ik weet dat ik de agenda juist vanaf nu tot in de herfst vaak open zal slaan, om te kijken wat ik kan zaaien op open plekjes maar ook op plaatsen die de komende maanden na het oogsten leeg komen. Oftewel; wat kan ik wanneer en waar nog zaaien.

Voor wie de agenda nog niet kent, ik heb er hier meer over geschreven, en ze kan via de webwinkel van Laura besteld (= ook via de gele banner bovenaan dit blog).

En Laura staat aanstaande zondag met onze zaaiagenda op de Lentefair in de tuin van het Duurzaamheidscentrum De Papaver in Delft. Ik ben voor de organisatoren, bezoekers en Laura blij dat het een mooie lentedag belooft te worden! De toegang is gratis . Voor meer informatie: Duurzame Lentefair

Dan kan ik nog even melden welke pagina’s ik heb bijgewerkt binnen de database van eenjarigen, met meer informatie, en meer en grotere foto’s:

• Crepis rubra (streepzaad)
• Helianthus (zonnebloem)
• Eschscholzia californica (slaapmutsje)

En de pagina over de teelt van Kweeperen is ondertussen ook klaar.

Tot slot dan nog even een foto van de Papaver rhoeas Falling in Love waarover ik in het eerste deel van dit blog schreef. Deze foto is van 2014 en de zaden bleken dus na 5 jaar nog prima kiemkrachtig te zijn. Ik hoop dat ze dit jaar net zo mooi en rijk bloeit als 5 jaar geleden!

Ik wil best delen hoor. Ik zou in theorie de helft van wat ik zaai af kunnen staan aan wie of wat het nodig heeft, en dan zouden we nog steeds genoeg voor onszelf hebben.

Maar zo gaat het niet in de moestuinwereld. Daar zijn we niet alleen, er wonen heel veel mee-eters. Iedere moestuin heeft zo z’n eigen belagers, hier hebben we geen konijnen of herten maar vooral muizen (en ratten), duiven, eenden en slakken. Als we niets zouden beschermen zouden we bitter weinig kunnen oogsten. Het is altijd weer de start in het nieuwe tuinjaar: de tuin is nog vrij leeg dus elk groen plukje dat boven de grond uitsteekt valt op, voor ons maar ook voor de mee-eters.

Ik liet vorige week een foto zien van de slazaailingen waarvan ik  teveel had gezaaid. Maar we zijn nu blij met zoveel slazaailingen, want van elke 10 zaailingen die we hebben uitgeplant zijn er 8 of 9 opgevreten (ik gok op slak of eend). Dit weekend gaan we op de lege plekjes nieuwe slazaailingen uitplanten, en er ook ter bescherming gelijk maar een vliesdoek over draperen.

De koolzaailingen kiemden prima, en ik heb ze ondertussen verspeend naar 9-centimeterpotjes. Zodat ze nog lekker kunnen groeien. Maar dan moeten ze niet opgevreten worden:

 

Drie zijn er al weg. En we hoeven hier niet lang over te verzinnen, want deze zaailingen staan in de kas, de ramen staan niet ver genoeg open voor vogels. Dus dan zijn het slakken. We hebben de onderbak met deze zaailingen ondertussen afgedekt met een glasplaatje.

Nog zo’n voorbeeld. Soms wordt me gevraagd waarom ik doperwten voorzaai, want het is toch net zo makkelijk om ze ter plaatse te zaaien? Ja, dat zou kunnen. We hebben 2 rekken voor de doperwten. De doperwten bij het eerste rek hebben we voorgezaaid en uitgeplant (en natuurlijk met een blauw net afgedekt tegen vogelvraat):

 

Die groeien best goed, krijgen zelfs al rankjes waarmee ze zich vast willen grijpen aan het rek. Bij het andere rek hebben we de zaden direct in de grond gezaaid. En ook dat rek is afgedekt door een blauw net:

 

Het is wellicht niet goed op de foto te zien maar elk zaadje dat er heeft gelegen is vakkundig uitgegraven, met kleine muizenpootjes. Muizen kunnen makkelijk door de mazen van een blauw net kruipen. Zucht. Ik heb ze gisteren maar gelijk opnieuw gezaaid. Voor alle duidelijkheid: voorgezaaid, in een tray, in de kas, in een onderbak, en die hermetisch afgesloten met een glasplaat.

Kon ik toch met alle dieren maar een schikking treffen: wie wat en in welke hoeveelheid op mag eten. Want de muizen mogen best wat doperwten hebben, genoeg voor een paar maaltijden voor een gemiddeld muizengezin. Maar niet alles. 5 sla voor ons, 5 sla voor de eenden. 10 kool voor ons, 10 voor de slakken. 50 aardbeien voor ons, 50 voor de merels. Enzovoort.

Maar ik kan helaas geen afspraken met ze maken. En dus beschermen we nu bijna alles wat we uitplanten. Behalve de uien want daar heeft geen enkel dier interesse in. We wachten op de groei van alle zaailingen, planten en onkruid. Want hoe meer groen in de tuin, des te meer keuze is er. Voor ons, maar ook voor de dieren in de tuin. En dan kunnen hopelijk al die lelijke netten, vliesdoeken, rekjes, glasplaatjes, etc. weg. Maar nu zijn ze nog even hard nodig.

Niet dat we klagen hoor, we kunnen al kiezen (nog niet van buiten maar wel uit de kas). Eten we vandaag spinazie?

 

Of andijviestamppot?

 

Of toch liever sla?

 

En dan kunnen we ook nog kiezen uit rucola, mosterdblad en winterpostelein voor erbij. Voor nu eten we uit de kas en werken we in de tuin. Met nog wat koude nachten in het vooruitzicht wachten we even met het uitplanten van zaailingen (en dat is maar goed ook, want zoals gezegd en getoond wordt alles nu toch nog dezelfde avond opgevreten 🙂 ).

Er is zonder uitplanten ook genoeg te doen in de tuin. De tuin krijgt haar vorm voor 2019. Elke vierkante centimeter is al vol gepland. Sterker nog, ik kom ruimte tekort. Want ik heb heel veel eenjarige bloemen gezaaid, en ik kan geen plekje meer vinden voor de zaaiuien. En waar kan ik in vredesnaam de knolvenkelzaailingen kwijt?

Ruud weet dat ik zo aan het zoeken ben, en aan het puzzelen waar ik alle soorten voor dit jaar kan planten. En hij heeft alle bakken met zaaisels en zaailingen gezien. Dat is dan ook vast de reden dat hij zijn territorium al heeft afgebakend (om maar in dierentermen te blijven). Hij heeft niet in de tuin geplast hoor (maar ik ga het er niet op gokken en breng hem niet op gedachten). Ruud heeft alvast een plek voor zijn belangrijkste planten veilig gesteld:

 

De bonenstaken zijn alvast gezet!

 

Tot slot nog even:

Het probleem met het versturen van de nieuwsbriefmails lijkt voorbij, met dank aan Augus. Ik hoop dat iedereen komende nacht de mails weer goed ontvangt!

En ik heb nog wat pagina’s bijgewerkt, tekst aangepast waar nodig en nieuwere en grotere foto’s geplaatst:

• Meloen (jeetje, wat was dat een (ver)oude(rde) pagina, bijna helemaal overnieuw geschreven)
• Aubergine
• Rhodochiton atrosanguineus (in de database van eenjarige bloemen)
• Pruim
• Appel

En ik ben nu bezig met de pagina over de Kweepeer maar die is nog niet klaar (waar ‘hier verder‘ staat ben ik dus gebleven 🙂 )

Tot slot nog 1 foto, van de eerste bloeiende bloem in de tuin (op uiteraard de pruimenbloesem na). Het is de Asarina procumbens die ik vorig jaar ‘als eenjarige’ in pot had en afgelopen december toch maar in de kas heb gezet. Een week of 4 geleden kreeg ze, ondanks de kurkdroge grond en kou, nieuwe bladeren en zelfs knopjes. Ik heb haar eten en drinken gegeven en sinds vorige week staat ze buiten. En nu bloeit ze:

 

Ik moet het eerst nog een keer over de website hebben. De nieuwsbrief (met de melding van het plaatsen van een blog) werkt nog steeds niet goed. Augus heeft er wederom aan gesleuteld en ik heb met hem afgesproken dat ik vandaag een blog schrijf en dat die komende nacht vanaf 00.00 uur verzonden wordt. En dan hopen we dat het nu goed gaat!

Ik zal niet proberen uit te leggen wat er mis gaat, ik snap er zelf ook niet veel van, het heeft vooral te maken met het grote aantal mails dat wordt verzonden. Iedereen nog hartelijk dank voor de meldingen, want zonder die meldingen zouden we niet weten dat er iets fout ging!

Er zijn ook veel mails die direct na het verzenden weer terugkomen, dat maakt het extra belastend. En dus ga ik, als alles weer goed werkt, alle mails controleren en verwijderen wat terugkomt omdat een mailbox vol is of een mailadres ondertussen niet meer bestaat, etc.. Niet alleen het systeem maar ook de hele lijst met mails is blijkbaar aan opschonen toe.

Om deze reden schrijf ik dus nu weer een blog. Mochten mensen morgenochtend voor het eerst sinds eind februari weer een mail ontvangen, lees dan vooral ook nog even de vorige 2 blogs:

• Tuin en website
• Bodembedekking in de moestuin

Oh ja, ik zal ook nog een keer de links geven naar mijn facebook- en instagrampagina. En ik heb (digibeet als ik ben) nu pas ontdekt dat ik er ook filmpjes op kan plaatsen. Het is misschien leuk om daar af en toe filmpjes van onze tuin of zaailingen of planten te laten zien. Ik vrees dat dat op deze website lastig wordt, geen idee hoe ik dat hier zou kunnen plaatsen (zonder dat het heel veel ruimte inneemt). Afijn, een website levert ook hoofdbrekens op, dat is duidelijk. De links:

• Facebook: https://www.facebook.com/mooiemoestuinblog
• Instagram: https://www.instagram.com/dianasmooiemoestuin/

En op instagram zal ik voortaan ook melden wanneer ik een blog heb geplaatst. Na dit blog beloof ik jullie voorlopig even niet meer storen, maar we kunnen nu eenmaal pas zien of het gepuzzel van Augus heeft geholpen wanneer er weer mails met het bericht van een nieuw blog zijn verzonden.

En dit zou wel een erg saai (maar noodzakelijk) blog worden, zonder iets over tuinieren. Ik kan altijd wel wat over de moestuin vertellen. Ruud zegt (over mij) altijd: “Gooi er een kwartje in en er komt voor een euro muziek uit”. Na 25 jaar samen zijn ga ik er maar vanuit dat hij dat positief bedoelt 🙂

Ik ben altijd erg vlot met zaaien. Met een gevoel van “Het kan maar klaar zijn”. Niet te vroeg natuurlijk. Ik zie op instagram foto’s van al half volwassen courgetteplanten, kiemende bonen en maïszaailingen voorbij komen (die dus allemaal eigenlijk pas half mei uitgeplant mogen worden). Nee, daar heb ik geen last (meer) van. Maar ik heb wel al heel veel eenjarige bloemen gezaaid, en ook allerlei soorten kool, bieten, selderij, peterselie, andijvie, etc., etc.. En daar moet ik nu wat mee: of ze in de volle grond planten of ze eerst nog naar 9-centimeter potjes verspenen.

Overal staan bakjes en trays en potjes met zaailingen, zaaisels en kiemende zaden. En er zijn geen regels als het gaat om de keuze voor uitplanten of verspenen. Alle koolsoorten verspeen ik graag naar potjes, zo kunnen ze eerst nog flink groeien. Dat geldt ook voor de meeste eenjarigen. Maar bieten en snijbiet worden komende week vanuit een trays in de volle grond geplant.

En sla peuter ik normaal gesproken los van elkaar uit het bakje waar ik ze breedwerpig in heb gezaaid. De zaden waren in dit geval al meer dan 4 jaar oud, ik had ze daarom door elkaar gemengd, met het idee dat misschien de helft nog zou kunnen kiemen. Het leverde een kakofonie van slazaailingen op, iets te dicht bij elkaar in het bakje.

 

Ook deze ga ik deze week in de volle grond uitplanten, door het eerst kletsnat te maken hoop ik de meeste zaailingen nog wel los van elkaar te krijgen (en zo niet, dan zijn het er altijd nog wel genoeg voor een 2-persoonshuishouden : -) ).

De eerste koudekiemers kiemen, zoals de Polygonum, Allium, en ook de Impatiens balsamina hieronder:

Dit was een lastig geval, het zakje adviseerde zaaien bij kamertemperatuur, maar er waren websites die haar toch echt een koudekiemer noemden. En aangezien ik genoeg zaden had zaaide ik ze zowel begin maart in huis als begin januari in de koude kas. Ze kiemen nu, allemaal, en tegelijk 🙂 . Ik ga vast nog wel wat tuinburen blij maken (of niet) met deze zich ruim uitzaaiende soort. Dat laatste neem ik graag op de koop toe, want het zijn er wel heel veel maar de zaailingen zijn makkelijk te verwijderen, en het is het ras Peppermint Stick waar ik erg benieuwd naar ben.

Vandaag staat het verspenen van zaailingen dus op het programma. En ik ga komkommers zaaien. Ik ben daar meestal wat laat mee, zaai ze samen met courgettes, pompoenen en maïs rond half april. En dat is voor die laatste drie een prima tijd (later kan natuurlijk ook nog maar eerder is wat minder verstandig). Elk jaar zie ik dat de komkommerplanten toch wat meer tijd nodig hebben (niet om te kiemen maar wel om te groeien). En dus zaai ik ze nu eens wat vroeger, en zaai ik ze ook niet in 9-centimeterpotjes maar in een maatje groter. Zodat ze hopelijk begin tot half mei al een mooi formaat hebben om in de kas bij het klimrek te kunnen worden uitgeplant.

 

Tot slot van dit blog (dat vooral over de problemen met de mails ging) nog 2 links naar pagina’s die zijn bijgewerkt:

• Rhodochiton atrosanguineus (in de database van eenjarige bloemen)
• Tarte tatin van appels (voor het eerst van mijn leven een tarte tatin gebakken, en die was erg lekker!)