Ik hou niet van het schrijven over ziekten en plagen. Ik hou ook niet van het letten op ziekten en plagen. Ik heb er ook niet zo veel verstand van. En er zijn zo enorm veel ziekten, schimmels en plaagdieren, ik heb er weinig behoefte aan om me in te verdiepen, ik focus me liever op de leuke kanten van tuinieren. Wij tuinieren graag met het motto: “Het doet het of het doet het niet in onze tuin, en als het niet wil groeien of bloeien, ziek wordt, of dood gaat, dan halen we het eruit en zaaien/planten we wat anders”.

Nou is dat misschien wel wat overdreven, er zijn wel wat ziekten en plagen die ik (her)ken, zoals bonenluis, aardappelziekte (phytophthora), wortelvlieg, pruimenmot, en nog een paar van die vervelende zaken (waar ik al of niet dan nog wat aan kan proberen te doen). En als iets het niet doet in onze tuin, of dood gaat of ziek wordt, probeer ik natuurlijk wel te bedenken wat er mis zou kunnen zijn. Om te bedenken of het onze eigen schuld is en we iets niet goed hebben gedaan. En om herhaling of erger te voorkomen.

En nu is er dus een nieuw plaagdier in onze tuin, en voel ik me genoodzaakt te bedenken wat het is en of en wat ik er aan kan doen. Met dank aan Carine, die na een eerder blog al aangaf dat zij veel last heeft van dat plaagdier, de preimineervlieg. We kennen al wel de uienvlieg maar dit is een nieuwe in het assortiment vraatzuchtige larven 🙂

Hoe het begon: onze uien zien er een beetje raar uit. Daar let ik niet altijd even goed op, gewoon te druk met wieden, zaaien, uitplanten, water geven, etc., je kent dat wel. Maar zo zagen de uien er in een vak uit:

 

Ik dacht eerst dat ik iets teveel voeding had gegeven. En het is natuurlijk ook vreemd weer, eerst warm, toen nat toen koud, toen weer warm en toen weer droog en koud. Daarom dacht ik nog niet heel erg over na over het feit dat de uien niet mooi rechtop staan maar een beetje krullerig groeien en vooral liggen. Het blad is wel mooi groen (en dat is gelijk het grote verschil met aantasting door de bekendere uienvlieg, daarbij wordt het blad gelijk al bruin, lelijk en zacht). Er wordt bij deze uien vooralsnog veel blad gemaakt zonder dat er ook ontwikkeling in de ui (de bol) zit. Ik dacht vooral dat ik eens water moest geven (maar het is hier kurkdroog, we moeten hier alles water geven).

Tot ik de tip van Carine kreeg. En tot onze tuinbuurman over hetzelfde euvel in de uien klaagde. En vervolgens ook nog een andere tuinbuurman. En tot ik de uien in een ander vak in onze tuin bekeek. Want die zagen er wel ‘normaal’ uit:

 

En dus haalden we gisteren eens zo’n kronkelige ui uit de grond (dat doet altijd een beetje zeer, met zoveel plezier en zorg uitgezocht, gekocht en geplant). Zo kun je wat duidelijker zien hoe frisgroen en toch vreemd kronkelig het blad is, en dat er nog weinig ‘bol’ is:

 

En dus pelden we laag voor laag van de onderontwikkelde bol. En jawel, we hebben voor het eerst van ons leven preimineervliegen in onze uien. Op de foto hieronder zie je zo’n afgepelde ui. Ze gaat nooit meer oogstbaar worden, er zijn verschillende gangen in ‘geknaagd’. En als je goed kijkt zie je links een oranjerode ‘pop’.

 

Nog zo’n akelige foto, dit keer in een witte/gele ui (ze maakt dus geen onderscheid in kleur of ras):

 

En dus zocht ik wat meer informatie op internet. Ze is een relatief nieuwe exoot, komt vanuit Oost-Europa. En ze heeft 2 belaagmomenten per jaar. Het ene moment is in maart/april, dan worden de eitjes in de jonge uien- en sjalottenplanten gelegd. De larven die er worden geboren voeden zich met de uien (waardoor die zo kronkelig groeien, en de ui zelf ontwikkelt zich niet en er zitten bruine gangen in).

Het tweede belaagmoment is in de nazomer en herfst, en dan zorgt ze vooral bij prei voor ongeveer dezelfde problemen (slechte groei en bruine gangen waardoor de prei oneetbaar wordt).

Preventief zou het kunnen helpen om hooi hoog tussen de planten te draperen (waardoor de vliegjes minder goed bij de prei- en uienplanten kunnen komen om eitjes te leggen). En je kunt de planten natuurlijk afdekken. Maar omdat de vliegjes slechts enkele millimeters groot zijn zul je dat met het allerfijnste insectengaas moeten doen (< 0,7 millimeter maaswijdte).

Bestrijden zou eventueel kunnen met het biologische middel Pyrethrum. En dat hebben we in huis maar telkens wanneer ik het etiket lees (met opmerkingen dat het een breedspectrum middel is dat dus ook andere dieren doodt, maar ook dat het in verband wordt gebracht met kanker, etc.) gaat het weer met dezelfde vaart terug de kast in. En dan schijnt er nog een middel te zijn dat Spinosad heet en dat ook biologisch is maar veel gerichter werkt (maar wel ook bijvoorbeeld bijen doodt).

En voor nu helpt dat al niet meer. Nu zitten de larfjes al binnenin de ui te smullen, en beide middelen werken alleen wanneer de larfjes nog dichtbij het oppervlak zitten. Voor nu vrees ik dat er niet veel anders opzit dan ui voor ui goed te bekijken en de exemplaren die zijn aangetast uit de grond te halen. En die uien moeten worden weggegooid om te voorkomen dat zo de larven in de uien in de composthoop overleven, verpoppen, uitvliegen en zich zo  vermenigvuldigen (met meer kans op aantasting in de prei komende herfst).

Of en wat we later preventief en eventueel als bestrijding bij de prei willen gaan gebruiken durf ik nu nog niet te zeggen. Bij voorkeur laten we het gaan zoals het gaat. De zomerprei hebben we juist vorige week uitgeplant, en de winterprei is al zo groot dat we ook die binnenkort uit kunnen planten.

Het is bijzonder om te melden dat de knofloken die naast de uien staan nergens last van lijken te hebben, ze zijn mooi dik, kaarsrecht, het blad begint al iets bruin te worden (maar dat is juist het teken dat de bol aan het groeien is en de planten binnen enkele weken afsterven en de bollen kunnen worden geoogst).

 

Maar de sjalotten willen ook niet echt goed groeien. En na die nog eens goed te hebben bekeken, vrezen we ook voor die oogst het ergste:

 

Bij deze zijn we weer een ervaring rijker en een illusie armer. En nu? Niet getreurd, we gaan alles wat er ziek uitziet uithalen en vernietigen. En, dat verschilt niet van de eerste alinea in dit blog: we bekijken het in zoverre positief dat ik gelijk knolvenkel ga zaaien, en nog wat bietjes, en ik krijg alsnog plaats voor de quinoa die ik zaaide, en voor de ‘flowersprouts’.

En nu ik deze nieuwe belager heb gezien kan ik haar een volgende keer makkelijker herkennen, en dan zijn we misschien op tijd om er nog iets aan te doen.

Carine, nogmaals dank voor de tip! En dank ook voor de link waar je meer informatie over de preimineervlieg kunt vinden: Sjef’s Tuintips . En mocht je nog wat meer informatie zoeken, de Engelse naam is Allium Leaf Miner.

Mocht iemand aanvullingen, verbeteringen, tips, ervaringen, etc. hierover hebben, dan hoor ik het heel graag! Want elke dag dat we naar de tuin gaan vertellen weer andere tuinburen ons dat ook hun uien- en sjalottenoogst grotendeels is verwoest. Dus dit is niet alleen voor ons tuincomplex het eerste jaar met de preimineervlieg maar het is ook gelijk behoorlijk ernstig. Is het toeval, komt het door de zachte winter, kan het ras of de herkomst van de plantuien er ook mee te maken hebben, is het de droogte, of heeft het feit dat het al vroeg in de lente zo warm was voor een eerste en gelijk extra grote explosie van dit kleine vliegje gezorgd?

Tot slot dan nog een foto van iets veel leukers dan ziekten en plagen, want de eerste moestuinbloemen gaan bloeien! De Tagetes (afrikaantje), Papaver rhoeas (grote klaproos) en Cosmos (cosmea) zitten vol in knop. En de Dianthus barbatus atrosanguineus gaat bloeien:

 

Wat hebben we het druk! Alles komt tegelijk.

Ruud en ik hebben allebei een heel andere manier van tuinieren. Ruud kan ’s ochtends bedenken wat hij in de tuin wil gaan doen. En dan gaat hij dat ook doen, bijna stoïcijns begint hij aan wat hij van plan was en maakt dat af.

Ik kan dat niet, ik zie teveel. Soms lijkt het alsof ik niks doe in de tuin. Ruud kan aan het einde van een tuindag altijd laten zien wat hij heeft gedaan: er zijn bijvoorbeeld 2 vakken onkruidvrij gemaakt, er is iets opgebonden en de planten in de kassen hebben water gekregen. Target gehaald, ik kan zo zijn werkbriefje aftekenen 🙂

Donderdag 11 uur:

 

Donderdag 12 uur:

 

Kijk, zo doet Ruud dat.

Ik ben er bijna jaloers op, en ik neem me heel vaak voor om dat ook zo te doen. En ik ga ook altijd naar de tuin met een plan, met in mijn hoofd een rijtje dingen die ik af wil hebben aan het einde van de dag. Maar de kans is zo ongeveer 0% dat dat ook daadwerkelijk lukt. En dat komt omdat ik nu eenmaal onderweg van alles en nog wat tegen kom. Ruud begrijpt dat niet, hij kan aan het einde van de dag zeggen: “Nou heb je al 5 dagen witlofzaden in je tas, heb je ze nou nog niet gezaaid?”

Ondertussen heb ik ze gezaaid, jawel! Maar het heeft inderdaad wel bijna een week geduurd, elke dag ging het zakje zaden mee naar de tuin, en ongeopend weer mee naar huis. En ik moet ook nog heel veel zaailingen uitplanten, overal staan tray’s en potjes:

 

Maar ondertussen begint de tuin al wel vol te worden en weet ik niet heel goed waar ik alles nog moet laten 🙂

En wat ik dan wel doe? Dat is misschien het best uit te leggen door een kleine opsomming te geven van een deel van een willekeurige tuindag in de afgelopen week:

• De Zinnia’s in de voortuin zijn opgevreten (ik gok slakken). Dus die moet ik even opnieuw zaaien. De zaden gaan mee naar de tuin.
• En ik moet dus potgrond met wat brekerzand mengen en een traytje vullen.
• Als ik een lege tray in de kas wil pakken zie ik dat de 5 potjes met rode koolzaailingen kurkdroog staan. Die moet ik eerst even water geven.
• Daarna vul ik een tray en wil ik de Zinnia’s gaan zaaien. Maar ik kom in mijn tas ook nog sojabonen tegen. Ook leuk!! Die zaai ik eerst.
• Als ik de gezaaide sojaboontjes water wil geven en de gieter haal zie ik dat de emmer met heermoesgier wat extra water nodig heeft. Dat doe ik dan eerst even.
• En op de terugweg zie ik dat een tak van de framboos helemaal over het pad hangt. Die moet ik even opbinden.
• En daar zie ik ook een lieveheersbeestje, die vang ik voorzichtig en zet die in kas 2 op een peperplant met luis.
• En in kas 2 zie ik vervolgens het glas met zoete aardappelstekken staan; ze hebben genoeg worteltjes om opgepot te worden. Ook gelijk maar even doen.
• Daarna kan ik dan eindelijk de Zinnia’s gaan zaaien. Maar onderweg naar de tray en de tas waar de zaden nog steeds in zitten zie ik ineens dat de eerste knofloken door gaan schieten. Eerst even de bloeistengels eruit halen

 

• En als het goed is zou het vrijdag gaan regenen. Dan strooi ik gelijk ook even wat kali bij de knofloken. En dan ook maar gelijk bij de aardappelen, bietjes en worteltjes.
• Ik loop daarbij langs de knolvenkelzaailingen die ik gisteren in een verhoogde bak heb uitgeplant. Maar ik ben vergeten om die gelijk water te geven, alsnog even doen.
• En dan kan ik gelijk ook even de pompoenen die erachter staan water geven.
• En terwijl ik via het andere paadje terug loop zie ik dat 2 bladeren van de artisjok helemaal over de uien hangen. Ik haal een knipschaar om die bladeren even af te knippen.
• En terwijl ik die bladeren naar de compostbak breng zie ik dat de framboos die daarnaast staat een uitloper maakt. Ik haal even een onkruidsteker en haal de frambozenuitloper weg
• Daarbij zie ik dat er in de kruidentuin tussen de planten wat distels en heermoes groeien, die haal ik gelijk ook even weg

En vervolgens loop ik met mijn hand vol met onkruid naar Ruud, zodat ik het in zijn afvalemmer kan gooien. Maar Ruud’s emmer is al helemaal vol, want Ruud is ondertussen al klaar met een vak. “Heb jij ook al een vak schoon?”, vraagt hij. Nee, natuurlijk niet, ik ben, zoals zo vaak, 25 dingen op 15 plaatsen tegelijk aan het doen. En daar zie je nu eenmaal nooit gelijk resultaat van. Het klinkt zo nutteloos, maar dat is het niet hoor (ik praat mezelf wat moed in, dat lijkt me duidelijk).

Afijn, na nog enkele uren heen en weer lopen met zaden, gieters, zaailingen, knipschaar, stekjes, onkruid, bakjes en noem maar op, zijn uiteindelijk toch de Zinnia’s en witlof gezaaid. Maar aan wieden ben ik niet meer toegekomen, die taak schuift weer een dag op. Ruud heeft zijn target (natuurlijk) wel gehaald.

Samen planten we voor we naar huis gaan nog even de stokbonenplanten uit:

 

En geven we de kassen en de potten nog even water. En we ruimen nog even op. kijken nog even wat we hebben gedaan. En wat er nog moet gebeuren. En zien toch ineens een grote distel die we hebben gemist bij het wieden, die moet er nog even uit. En de schrepel blijkt nog in de tuin te liggen en moet nog even in de kist worden gelegd.

En dat gaat zo ook elke dag: als we om 15 uur zeggen dat we gaan stoppen weten we al dat we pas ruim een uur later ook echt op de fiets stappen.

Ik heb geen idee hoe vaak het woord ‘even’ in dit blog voorkomt, maar met heel veel ‘evens’ kan ik een hele tuindag vullen 🙂

Tot slot nog even wat mededelingen:

Ik heb op de website van Pokon ook een blog geschreven: over het hoe, wat en waarom van IJsheiligen

En ik heb nog wat pagina’s bijgewerkt:

• Ananaskers
• Braam
• Crepis rubra (streepzaad)
• Cosmos
• Worteltjes
• Uien

En dan wil ik voor de laatste keer melden dat Laura dit weekend met onze zaaiagenda op het tuinevenement Gardenista staat:

 

Ze staat in de plattegrond op nummer 4C, een klein stukje voorbij het terras. Als je er naartoe gaat hoor ik heel graag hoe het is geweest. En breng dan vooral Laura ook even een bezoek! En dit weekend is de beursprijs van de agenda ook geldig in de webwinkel van Laura.

En dan nog iets: aanstaande zondag begint in Engeland de Chelsea Flower show weer! Van zondag tot en met volgende week vrijdag kun je elke dag op BBC1 en BBC2 zien wat daar gebeurt, je kunt er vaak showtuinen zien, impressies van het tuinevenement, interviews met kwekers, etc..

Tot slot dan nog 1 foto, van de Lavandula stoechas die tot mijn verbazing de afgelopen winter in de volle grond gewoon overleefde en nu volop bloeit:

 

Ik denk niet dat ik me een jaar kan herinneren dat werkelijk alles in de tuin het fantastisch deed. Er gaat altijd wel iets fout. Kunnen we veel bonen oogsten, dan doen de kolen het minder goed. Hebben we veel appels, dan hebben de peren een beurtjaar. Kiemen alle bonenzaden goed, dan valt het kiempercentage van de maïs tegen omdat de grond net iets te nat was. Het is altijd wat…..

En dit jaar is wat dat betreft niet anders. Sterker nog, we hebben wat extra tegenvallers. Het is altijd leuk om over de successen te schrijven (en die te laten zien). Maar het is misschien toch ook eens handig om de mislukkingen eens te laten zien; voor het geval dat mensen denken dat wij een ideale tuin hebben 🙂 . Het tegendeel is waar. En zoals ik al zo vaak heb gezegd, tuinieren is geen wetenschap. We moeten het doen met de omstandigheden zoals we ze voorgeschoteld krijgen. En soms vallen die wat tegen. En soms hebben we zelf door omstandigheden even wat minder tijd, of zin.

Een voorbeeld van die tegenvallende omstandigheden is (zoals ze wel vaker de hoofdschuldige is) het weer. Het blijft maar koud. Het onkruid heeft er geen enkel probleem mee maar de andere planten zijn er duidelijk minder van gecharmeerd. Tuinbonen en doperwten groeien prima, maar knolvenkel, bleekselderij, en zelfs de goudsbloemen staan stil en wachten op warmere tijden. En ook voor dit weekend worden nog koude nachttemperaturen verwacht, we wachten dus nog maar even met het uitplanten van bonen, maïs, courgettes, etc..

Ik heb in het vroege voorjaar voor het eerst Komatsuna (mosterdspinazie) gezaaid. Het is het ras Comred F1. Ze kiemde en groeide als de snelste en beste. Maar ze schiet nu al door, slechts 20 centimeter in doorsnede.

 

We gaan ze morgen maar oogsten en eten ze dan zondag met bloeistengel en al op. Dat zal ze leren.

De planten in kas 1 en 3 doen het prima, maar in kas 2 staat alles er wat knullig bij. Toen ik gekrulde blaadjes bij een peperzaailing zag besefte ik het: luis!! Een paar dagen later hebben de eerste 2 jonge tomatenplanten het al begeven. En dus loop ik nu al 2 dagen elke ochtend eerst een half uur lieveheersbeestjes te zoeken, om ze vervolgens voorzichtig in de kas bij de betreffende planten te zetten – in de hoop dat ze honger hebben. Ik hoop dat als het warmer wordt we ook wat larven van lieveheersbeestjes vinden (want die eten nog veel meer luizen).

Ik had in maart van die leuke langwerpige Hinona Kabu raapjes gezaaid. Vorig jaar zagen ze er op 17 mei zo uit, toen konden we ze al oogsten:

 

Dat wilden we weer! Maar nu, op 10 mei:

 

Allemaal  doorgeschoten. Ik heb ze er vandaag maar uitgetrokken, de raapjes zelf nog geen 5 centimeter lang en amper dikker dan een lucifer. Ze liggen nu op de composthoop. Maar niet getreurd, de ruimte is direct weer gebruikt, ik heb op die plaats nu wat voorgezaaide knolvenkel uitgeplant. We geven niet op.

Ik zal het verder maar niet over onze koolplanten hebben……..:

 

En wie vreet er gaten in onze, normaal gesproken zo prachtige wollige Salvia argentea?

 

Nog wat mislukkingen:

De kruisbessen worden massaal opgevreten. En we weten wel wie dat doen: eenden. Vandaag hebben we er een net over gespannen, maar 2/3e van de nog gifgroene en keiharde kruisbessen zijn binnen een dag al opgevreten.

En morgen ga ik voor de vierde keer knolselderij zaaien, al drie keer gezaaid en nog steeds niet gekiemd. Maar de aanhouder wint (hoop ik). Ook de stengelsla wilde de eerste ronde niet kiemen, evenals de eenjarige Lupinen. En de bietjes kiemden wel maar willen vervolgens maar niet groeien.

En dit jaar krijgen we alles bij elkaar nog niet eens één emmer appels. 1 boom heeft een beurtjaar en de 2 nieuwe jonge boompjes gaven vorig jaar al wel wat appels maar slaan dit jaar ook over.

En dan stop ik nu met klagen hoor. Want het blijft leuker om te melden wat er wel lukt. We krijgen weinig of geen appels, maar wel heel veel peren, en ook pruimen. En de frambozen bloeien volop. En de in februari gezaaide prei doet het prima:

 

Als ze zo dik als een potlood zijn kunnen we ze uit gaan planten.

En we eten al sla uit de volle grond, de snijbiet groeit prima, we hebben al 3 keer rabarber geoogst, de Dahliaknollen lopen uit, bijna alle aardappelen staan boven de grond, etc.. En de knoflookstengels beginnen al wat dikker te worden (en hoe dikker de steel, des te groter wordt de bol, is onze ervaring). Er gaat dus zeker ook meer dan genoeg goed hoor.

En niet te vergeten, de viooltjes die we in oktober plantten bloeien volop:

 

Dat geeft de burger moed 🙂

Tot slot heb ik nog wat mededelingen. Ik heb weer een aantal pagina’s bijgewerkt, teksten aangepast, nieuwe en grotere foto’s toegevoegd en de mogelijkheid tot reageren toegevoegd:

• Aalbes
• Melothria scabra (cucamelon)
• Olijfkomkommer
• Zwarte bes

En ik heb nog 2 erg leuke en lekkere rabarberrecepten uitgeprobeerd en de recepten op de website geplaatst:

• Plaatcake/koek met rabarber
• Broodpudding van croissants en rabarber

 

En dan wil ik nog een keer melden dat aanstaande woensdag 15 tot en met zondag 19 mei het door de KMTP georganiseerde tuinevenement Gardenista plaatsvindt. Voor meer informatie, zie Gardenista

En misschien ook leuk om te melden: op de facebookpagina van Gardenista wordt onder de volgers een Zaaiagenda voor de moestuin verloot: Facebookpagina Gardenista

En zoals ik al eerder schreef: Laura staat op zaterdag en zondag 18 en 19 mei met de zaaiagenda op dit evenement. In de stand van Laura geldt er op die zaterdag en zondag een korting van 2 euro op de agenda. En omdat we dat wel zo eerlijk vinden geldt die  korting op 18 en 19 mei ook wanneer de zaaiagenda in de webshop van Laura wordt gekocht. Mocht je dus interesse hebben in de zaaiagenda, wacht dan vooral even tot volgend weekend!

Voor wie die zaaiagenda nog niet kent: op deze pagina vind je er meer informatie over. En voor wie de agenda al heeft: deze week heb ik een deel van de agenda weer schema voor schema en icoon voor icoon nagekeken, en ik heb nog 3 kleine foutjes gevonden. Op de pagina van de zaaiagenda vind je de foutjes en hun verbeteringen (2 x een plantafstand en ik vond in één schema van kervel een wortelgewasicoon waar natuurlijk een bladgewasicoon hoort te staan).

Ik hoop komende week weer verder te gaan met de controle. Maar morgen gaat de agenda mee naar de tuin, want aan de hand van de agenda ga ik zaaien wat er nog mogelijk is. Nu er wat soorten niet kiemen (of doorschieten zoals de komatsuna) komen er een paar plekjes in de planning en tuin leeg. Dus ik ga toch nog maar wat Nieuw-Zeelandse spinazie zaaien, en wat nieuwe goudsbloemen. En de zaden van de palmkool en boerenkoolspruitjes gaan mee. En nog een basilicumras, en de stokpronkbonen, en ik ga nog een poging wagen met het dragonafrikaantje (Tagetes lucida). Eigenlijk een zak vol. Morgen een zaaidag!

“Waar ga je dat allemaal laten?”, vraagt Ruud, terwijl ik weer een bakje vol met zakjes zaden heb verzameld om mee te nemen naar de tuin.

“We hebben niet zo’n grote tuin meer hè”, zegt hij er nog achteraan. En dat klopt. Ik moet nog steeds wennen aan 300 vierkante meter in plaats van 450 vierkante meter. Ook al is het ondertussen ruim een jaar geleden dat we een stuk tuin hebben afgestoten, mijn hersenen hebben zich nog steeds niet aangepast, mijn planning klopt niet helemaal. En niet op de laatste plaats: ik wil gewoon heel graag heel veel soorten zaaien, planten, zien, ruiken, voelen en proeven.

Ruud zegt: “Je wilt teveel”. Ik antwoord: “De tuin is te klein”.

Wie er gelijk heeft doet er eigenlijk niet zo toe. Want dit is de situatie: ik heb heel veel zaden, sommige daarvan verlopen ook na dit jaar. En dus heb ik heel veel gezaaid (en er komt ook nog wel wat bij). De oplossing: we gaan de hoogte in!

Wij hebben altijd al vrij veel hekken en klimrekken; denk aan de klimrozen, rijskapucijners, stokbonen en Lathyrussen. Maar daar komt dit jaar wat nieuws bij: een klimrek voor pompoenen.

Ik kwam op het idee door Gardener’s World waarin Monty Don een soort wigwam voor een pompoen maakte. “Dat kan dus ook voor meerdere pompoenen”, meldde ik Ruud. En hij was het met me eens (mede omdat hij zag hoeveel pompoenzaden ik aan het zaaien was).

Ruud ging aan de slag met ons plan. Dat viel niet mee, want dit rek komt achterin de tuin, en daar loopt het schuin. En hoe stevig moet een rek zijn om pompoenplanten te houden? STEVIG, lijkt mij. Want pompoenplanten zijn lang, groot en zwaar (en dan heb ik het nog niet over de pompoenen zelf).

De eerste aanzet:

 

Het is wellicht niet heel goed te zien maar de stokken verspringen. Bij stokbonen zetten we die recht tegenover elkaar maar nu staan ze in een zigzag-vorm – dat leek ons beter, zo lijkt elke pompoenplant iets meer ruimte te krijgen.

Maar als we een willekeurige stok vastpakken en daaraan trekken beweegt die makkelijk heen en weer. Teveel speling. We weten dat pompoenen pas in oktober worden geoogst en bedenken wat een herfststorm met dit bouwwerk met stokken/planten/bladmassa zou kunnen doen. En dus heeft Ruud bedacht om ook nog wat schoren te zetten, dat zijn schuin geplaatste stokken die de constructie moeten verstevigen.

En dan ziet het er uiteindelijk zo uit:

 

De schoren zijn in de grond gestoken en bevestigd aan het bovenwerk. En Ruud bedacht dat wat oude horizontale tonkinstokken niet alleen extra stevigheid bieden maar de planten ook wellicht nog wat kunnen helpen te klimmen. Want pompoenen zijn eigenlijk slingerplanten die liever aan een gaaswerk klimmen dan aan stokken. Ik zal dus wellicht (zeker in het begin) ook nog wel wat moeten helpen om de planten te laten klimmen.

En voor een rek als dit is het handig om niet al te grote/zware pompoenen te kiezen. Ik vind kleinere pompoenen tegenwoordig sowieso handiger (makkelijker op te tillen en op de fiets mee naar huis te nemen, makkelijker open te snijden, en wat veiliger ook omdat ik een kleiner mes kan gebruiken. En kleine pompoenen zijn precies groot genoeg voor een maaltijd voor ons samen. En pompoenen met kleinere vruchten geven vaak planten met net iets minder groeikracht en wat kleiner blad (al zijn er uiteraard uitzonderingen), en zo kan ik hopelijk het bouwwerk ook nog wat ontlasten. Dit jaar dus geen Galeux d’Eysines, Muscat de Provence of Blue Hubbard, we hebben gekozen voor kleinere rassen als Butternut, Blue Kuri, Shishigatani, Hooligan, Potimaron, en ook nog wat sierpompoentjes (want die vind ik zo leuk, vooral die met wratten) en zelfs een klimcourgette.

Dit bouwsel heeft 22 stokken en dus in principe 22 pompoenplanten huisvesten. Of ik dat durf weet ik nog niet, bij het uitplanten zie ik wel wat ik denk dat het bouwsel zou kunnen houden. We zijn in ieder geval benieuwd hoe de pompoenteelt op deze manier gaat verlopen. Ik gok dat er ook een aantal zijscheuten over de grond zullen kruipen (en dat is ook prima, dat houdt wellicht onkruid tegen en ik hoef er pas in oktober goed bij en tussen te kunnen lopen (behalve bij de klimcourgettes en dus plant ik die op de hoeken).

Het bouwwerk is klaar, morgen het onkruid nog even weghalen en de mest wat beter rond en langs de stokken verdelen. En dan kunnen de planten erin:

 

Maar daar wacht ik nog even mee tot volgende week. Want voor dit weekend wordt er 9 graden verwacht, en nachtvorst, windkracht 6, natte sneeuwbuien en korrelhagel 🙄

Ik heb eens ergens gelezen dat 12 mei IJsheiligen niet zo zeer de datum is dat er onofficieel geen vorst meer komt, maar dat kort voor die datum er juist meer kans is op een koudeperiode. Dat is niet elk jaar zo, maar eigenlijk best vaak. Tot volgende week houden we de zaailingen die uitgeplant kunnen worden nog maar even in pot in de kas, en niet alleen de pompoenen:

 

Dit zijn zaailingen van onder andere Coreopsis, Nicotiana en Salvia die staan te wachten op beter weer om uitgeplant te worden. En zo staan er nog flink wat zaailingen in de kas te wachten. Gelukkig geldt Ruud’s favoriete weerspreuk altijd: “Elk weer heeft z’n tegenweer”. Dus er komt ook weer een tijd van zon en warmte. Jammer dat de spreuk niet aangeeft wanneer.

Ik heb op de website van Pokon ook weer een blog heb geschreven, over waarom en hoe we munt in potten telen: Munt in pot

En ik heb nog flink wat pagina’s op mijn website bijgewerkt (tekst waar nodig aangepast, nieuwe/grotere foto’s geplaatst, en de mogelijkheid tot het plaatsen van een reactie toegevoegd):

• Blauwe bes
• Framboos
• Maïs
• Tropaeolum
• Helianthus
• Pastinaak
• Paprika
• en nog 2 nieuwe (en erg lekkere) recepten: Risotto met spinazie en citroen en Crème Brûlée met rabarber

En ik wil graag even reclame maken voor een groot tuinevenement dat dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd (door Groei & Bloei): Gardenista. Het vindt plaats op het landgoed bij Kasteel Ophemert, van 15 tot en met 19 mei. En heel spannend: Laura zal er op zaterdag 18 en zondag 19 mei met onze Zaaiagenda voor de moestuin staan. En daar zijn we echt heel blij mee en trots op!

Mocht iemand er naartoe gaan, breng dan vooral ook even een bezoekje aan Laura, ze zit op de plattegrond bij nummer 4C (vrij dichtbij de keuken en het terras)!

Voor meer informatie over het evenement, online tickets, route, vroegboekkorting, activiteiten, showtuinen, deelnemers, programma, workshops, etc., etc.: Gardenista

Tot slot dan nog 3 foto’s in roze tinten die ik deze week maakte, om deze koude dagen wat op te fleuren:

We hebben dit jaar 3 tuinbonenrassen staan en ze bloeien nu alle drie. We hebben Stereo (de lekkerste) met witte bloemen, De Monica (met de meeste opbrengst) met witte bloemen met een zwarte vlek. En de mooiste is deze ‘Crimson Flowered’:

 

Ook roze, en nieuw voor ons dit jaar: iedereen kent wel de vrolijke kleurtjes snijbiet in geel, wit, oranje, rood en roze. Maar dit is een vrij nieuw ras, ze heet Peppermint. Ze is nog jong maar nu zijn de roze met wit gemarmerde stelen al goed te zien. Ik had deze foto ook al op Instagram en Facebook geplaatst maar wil die hier ook nog even laten zien:

 

En de laatste foto is een vleugje roze, van Dianthus barbatus Kaleidoscope mix (Nederlandse naam Duizendschoon, de planten van vorig jaar hebben de winter prima overleefd). Ze gaat al weer bloeien, ondanks de kou:

 

Ik heb alvast een vaasje klaar gezet!