Ondanks alle storm en regen van de afgelopen tijd lijkt de tuin de lente in te glijden. We zien het aan het onkruid dat begint te groeien, aan de woerden die ruzie zoeken om een vrouwtje, aan de dansende muggen als de zon even schijnt. En aan de fruitbomen en -struiken die voorzichtig uit gaan lopen. Op de foto links de aalbes, in het midden de blauwe bes en rechts een piepklein maar duidelijk bloemknopje van de bosperzik:

 

Ook thuis begint het steeds meer lente te worden, het begint al aardig vol te worden op de slaapkamers, overal staan wat zaaisels, zaailingen en overwinterde stekken.

Op de foto hieronder zie je mijn nieuwe ervaring met zoete aardappelen die een bijna overweldigende hoeveelheid stekken maken (in tegenstelling tot de zoete aardappelen die ik voor het stekken tot nu toe altijd in de winkel kocht en een stuk of 5 stekken per aardappel maakten):

 

En dit is het oude en bekende gezicht van groeiende peperzaailingen op het beste/lichtste plekje in huis (en sinds dit jaar ook nog eens met kweeklamplicht in de avond):

 

Op een ander kamertje staan overwinterde stekken:

 

Ik had ze eigenlijk al buiten willen zetten, en misschien zelfs al willen uitplanten en/of verpotten. Maar de aanhoudende windkracht 6 tot 9 houdt me tegen. Het zijn soorten die ik zelf in de herfst stekte zoals de Salvia Amistad en Fuchsia triphylla Koral, maar ook gekochte planten die ik niet buiten of in de kas durfde te overwinteren. Zoals mijn derde of vierde poging Lepechinia hastata. Ik heb deze plant al vaker gehad maar ze overleefde nog nooit een winter (buiten en in de kas). Dus deze winter nam ik het zekere voor het onzekere, want na al die jaren verheug ik me weer zo op deze bijzondere plant.

Ik vond nog een oude foto uit 2009 van deze Lepechinia:

 

De bloempjes zijn prachtig, bijna rokerig donkerroze. Maar het meest bijzonder zijn die heel kleine stipjes die je op de bijna zwarte knoppen en zaadpeultjes ziet; het is een kleverig stofje dat overduidelijk naar boenwas geurt. Ze is niet eetbaar maar wel heel mooi en bijzonder, ik kan er nooit langs lopen zonder te ruiken. “Pledge” denk ik dan gelijk, me de gelijknamige spuitbus herinnerend die mijn moeder vroeger op de afgrijselijk lelijke eiken tafel spoot en uitwreef waarna die glom als een spiegel  🙂 .

Ook oud en bekend maar wel eetbaar is de yacon. Toen ik het blog Internationaal schreef en nog eens naar informatie zocht kwam ik op een pagina terecht met meer informatie sinds het laatste jaar dat ik haar teelde. Ik vond de eetbare knollen toen wat flauw, niet zo zoet als ik had gehoopt, ik heb ze een paar jaar vooral voor de lol en het mooi geteeld. Maar nu las ik dat de smaak pas na een aantal weken bewaring wordt ontwikkeld. Nou, daar ben ik dan wel benieuwd naar, dus ik heb gelijk maar een knolletje besteld. Ja, ik heb het bij één gehouden, want het wordt weer een ‘vol’ jaar 🙂 .

Dit was in 2013 de opbrengst van 3 planten:

 

Bij elkaar waren het 3 emmers vol, sommige knollen waren ruim een pond zwaar (ze is qua vorm en grootte van de knollen wel enigszins vergelijkbaar met de zoete aardappel). Misschien wordt het tijd om een pagina over haar te maken en daarin mijn herinneringen van toen te beschrijven en daaronder de aanstaande ervaringen van dit jaar.

Nieuw voor dit jaar worden de probeersels met laos (die na een week of 8 nu uiteindelijk voorzichtig uitlopen) en koenjit (die er in het vermiculiet nog steeds hetzelfde uitzien als 8 weken geleden en dus vooralsnog helemaal niks doen).

En oud maar ook nieuw voor dit jaar: ik heb lang, lang geleden (ik gok een jaar of 18 tot 20 terug) eens witte asperges geteeld (nou ja, ‘geteeld’ is een iets te groot woord). Ik heb ze toen zelf gezaaid, het jaar erop uitgeplant, daarna nog een jaar gewacht voor de eerste voorzichtige  oogst. Maar in dat derde jaar werden de planten aangetast door de aspergevlieg, en konden we (ondanks een berg zand die we ook nog eens hadden versjouwd, gemengd en gebouwd) geen één asperge oogsten. Ik was er na die ene ervaring van 3 jaar nutteloos mijn best doen ook gelijk weer klaar mee, dat lijkt me duidelijk.

En dat terwijl we asperges heel erg lekker vinden. Dus ga ik het dit jaar toch weer eens proberen, maar dan de groene, want die hebben sowieso al veel meer kans van slagen in onze vette klei. En ik heb, denk ik, een goed ras gekozen (de biologisch Vegalim met alleen mannelijke stelen dus meer opbrengst). En ik ga ze in een verhoogde bak planten, minder klei, lossere grond.

Oh ja, het zaaien sla ik ook over, die drie jaar voorbereiding heeft iemand anders al voor me gedaan, ik heb lekker lui en snel aspergeklauwen besteld (want zo heten deze kale planten/wortels die we bij het planten uitspreiden):

 

Dit weekend gaan we ze uitplanten, mocht iemand nog een tip hebben m.b.t. plantdiepte en afstand (20 centimeter diep en 40 centimeter uit elkaar, zegt ‘men’), standplaats, verzorging, aspergevlieg, etc. dan houd ik me van harte aanbevolen!

Zo telen we, net als elk jaar, oude bekende en bewezen soorten maar ook weer nieuwe groenten, en uit het oog verloren soorten die een nieuwe kans krijgen. Ruud zegt dat de tuin bij voorbaat al te klein is voor alles wat ik wil gaan zaaien en planten, en ik zeg het niet hardop maar ik vrees er ook een beetje voor.

Dan nog even de link naar het blog dat ik deze week op de website van Pokon schreef, over het verschil tussen Broccoli en Broccolini

En tot slot wil ik, mede namens Freek, iedereen nog even hartelijk danken voor alle lieve reacties op mijn vorige blog! Zes komma drie kilogram onvoorwaardelijke liefde en ondanks zijn voorgeschiedenis een bijna blind vertrouwen, zelfs tijdens de 2 insuline-injecties per dag, hoe bijzonder is dat! En Freek is ook heel grappig want hij blijkt grotendeels ondersteboven te leven; hij laat zich te pas en te onpas vallen (wij lopen ondertussen niet meer maar ‘schuiven’ letterlijk door het huis). Hij slaapt zelfs op zijn rug. Freek is thuis, dat vinden wij en ik denk dat hij het daar ook mee eens is.

 

Volgende week hoop ik eindelijk eens iets over het buiten (moes)tuinieren te schrijven, door alle storm en regen zijn we amper naar de tuin geweest. En dat terwijl er genoeg te doen is. Als eerste staat het schoonmaken van de 3 nestkastjes op het programma, want we zagen dat er al weer in wordt gekeken of het een geschikte broedplaats is. En daarna gaan we de asperges planten, de rekken voor doperwten, kapucijners en sugar snaps zetten (want die kiemen ondertussen volop). En vervolgens kan ik nog wat gaan zaaien, en het wordt tijd om de sjalotten te poten. Genoeg te doen!

 

Ik heb eigenlijk niks te melden (“WAT?!?!” roept Ruud). Nou ja, als ik wil heb ik altijd wel wat te vertellen. Maar met windkracht 8 was het deze week geen tuinweer. Behalve vrijdag, dat was een mooie dag. Helaas wordt er voor dit weekend weer een nieuwe storm voorspeld die een aantal dagen aan gaat houden.

Maar die ene mooie dag, vrijdag, zijn we eindelijk een middagje naar de tuin geweest, vooral om (voor) te zaaien. Ik heb rucola gezaaid, wat snijbiet, boomspinazie, peterselie, mosterdblad, selderij, en natuurlijk sla en andijvie, eigenlijk een allegaartje van verschillende soorten groenten en kruiden die goed tegen wat kou kunnen (of dat zelfs prettig vinden voor het kiemen). Prei en uien zijn gezaaid, en de erwten en sugar snaps. De doperwten beginnen zelfs al voorzichtig te kiemen:

 

In kas 3 staan 2 onderbakken/zaaitray’s met peulvruchten en andere groenten en kruiden, in kas 2 staat tussen de wintergroenten één onderbak met een zaaitray waarin de eerste 3 soorten bloemen voor dit jaar zijn gezaaid (Consolida, Penstemon en Dianthus barbatus):

 

Na de foto heb ik de bak voor alle zekerheid wel afgedekt met een perspex plaatje, voor het geval de muizen of slakken interesse in de zaden zouden hebben. Over een week of 2 kan ik in die tray verder zaaien, met bijvoorbeeld Lathyrussen en goudsbloemen.

Ook in de moestuin zijn we voorzichtig begonnen, met het ophogen van de grond in de verhoogde bakken (met rijpe compost). En we hebben de kruidenbak verplaatst. Die stond naast de compostbak maar doordat daar ook de Dahlia’s en Canna’s staan stonden de kruiden vorig jaar grotendeels in de schaduw. En dat is zeker voor soorten als salie, dragon, tijm, oregano en rozemarijn geen ideale plek. Op de nieuwe plaats staan de planten bijna de hele dag in de volle zon. Bij het verplanten hebben we alles gelijk terug geknipt en zagen we dat de meeste soorten heel voorzichtig al weer uit willen gaan lopen.

 

Maar de belangrijkste reden dat ik deze week niet zo veel te melden heb is Freek. Ik schreef in december al dat we een kat in ons leven missen (Planning en kerst). Twee weken geleden maakte we via het dierenasiel kennis met Freek, een 12 jaar oude ex-kater met suikerziekte. Zijn baasje wilde Freek vorig jaar in laten slapen. Toen 2 afzonderlijk van elkaar geconsulteerde dierenartsen dit weigerden is zijn baasje gestopt met het geven van insuline (ja, dan kom je er uiteindelijk ook vanaf 🙁 ). En zo kwam hij in september ziek en verward in de opvang, waar hij weer goed werd ingesteld op insuline en sindsdien wacht op een nieuw tehuis. We hebben Freek ondertussen geadopteerd maar hij komt dit weekend pas, omdat wij een weekje nodig hadden om alles in orde te maken; dieetvoer bestellen, hem aanmelden bij de dierenarts, insuline in huis halen, naalden bestellen, een nieuwe kattenbak, etensbak, krabpaal, etc. kopen (want na de dood van Lotje hadden we alles wat nog bruikbaar was aan het dierenasiel gegeven).

Freek in de opvang:

 

En dus hebben we het de komende dagen en weken druk, om Freek te laten wennen, aan ons en aan ons huis. Maar tussendoor maak ik wel tijd vrij om stekken van de zoete aardappelen te nemen:

 

En om de Chayote op te potten (die we ondertussen ‘het prehistorische ei’ noemen). Ik had de vrucht los in de propagator gelegd en zag al wel dat de stengel en blaadjes voorzichtig groeiden. Maar ondertussen worden ook de eerste worteltjes gevormd. Nu begrijp ik ook waarom de hele vrucht opgepot moet worden, half onder en half boven de grond, want de wortels verschijnen waar ook de stengel naar buiten kwam:

 

Misschien kan ik volgende week al wat warmte minnende eenjarige bloemen in huis voorzaaien. En het wordt tijd dat de in september gekochte jonge Salvia’s die in huis overwinterden naar de kas worden verhuisd. Want ik heb die plaats voor het raam nodig voor zaaisels, zaailingen en zoete aardappelstekken.

In de tuin is nog niet zo veel te zien maar heel langzaam wordt het in huis steeds voller. In mijn hoofd heb ik een deel van wat er kiemt en groeit al plekjes in de tuin toebedeeld. En als we een mooie dag met zon treffen en het om half zes in de middag nog licht is, kriebelt de lente. Het tuinseizoen is nu wel echt begonnen!

 

Wat een weer! Ruud en ik zeiden woensdag (tuindag) tegen elkaar dat als iemand zou zeggen dat het 5 maart was in plaats van 5 februari, dat we dat ook zouden geloven.

Ja, het was lekker tuinieren, in de zon, weinig wind, 8 graden, tuinieren zonder dikke jas en sjaal. Maar nee, goed is het niet, we zagen al muggen, en behoorlijk wat wakkere slakken. De blauwe bes krijgt al knopjes, en dat geldt ook voor het jonge perzikboompje. Als het gaat vriezen wanneer de knoppen nog wat verder open zijn zal dat voor flink wat schade zorgen.

Het ‘warme’ weer zorgt er ook voor dat sommige groenten al door gaan schieten. Zoals deze tatsoi in de kas:

 

Deze mag zo blijven staan, dan kunnen we over een paar weken van de bloemen genieten. Maar de rest wil ik wel graag oogsten, dus moeten we ‘nog een beetje dooreten’. Want er is in de kas van alles te oogsten, van snijsla, mosterdblad, knolvenkel en rucola (die trouwens ook door gaat schieten) tot snijbiet, winterpostelein en wat koolsoorten. En buiten kunnen we nog koolrapen, pastinaken, aardperen, bietjes, savooikool, boerenkoolspruitjes en palmkool oogsten. En in huis liggen nog een paar laatste zoete aardappelen te wachten, plus 9 pompoenen, en een halve emmer witlofkropjes. En dan heb ik het maar niet over de nog behoorlijk volle vriezer.

“Ik hoef maar één keer per dag warm eten”, zegt Ruud nog maar eens een keer, terwijl ik bedenk en opnoem wat we de komende dagen zouden kunnen eten om te zorgen dat we van alles wat opmaken. Vandaag eten we in ieder geval broccolini (af spruitbroccoli, aspergebroccoli, sprouting broccoli of hoe je het dan ook wilt noemen):

 

Ik oogst er de grootste roosjes van en de kleintjes laat ik weer groeien. Ondertussen staan er in de kas bloemkoolplanten waarvan één al een klein bloemkooltje heeft dat niet meer groeit, dus die mag ook mee naar huis.

 

En dan kunnen we morgen pompoen-linzencurry eten. En de dag erna sla, met rucola en mosterdblad, met zoete aardappelen uit de oven. En de dag daarna een leuke hartige taart met aardpeer en paddenstoelen waarvan ik het recept op internet vond. En nog een dag verder knolvenkel met zalm. Of pasta met palmkool, of lasagne van koolraap? Ik verzin maar door, terwijl Ruud nog wat mest haalt en op een hoop gooit voor de pompoenen en courgettes later dit jaar.

Aan het einde van de dag is het ook leuk om alvast te speuren naar zaailingen (ik vond er een paar van het paarse mosterdblad) en naar overlevenden van de winter. Er is helaas één tijm dood, maar de Franse dragon leeft en daar ben ik erg blij mee! En de bieslook is al zo groot dat we er wat van kunnen oogsten. Over het klimaat gesproken……. ik vond nog een oude foto van 18 maart 2010:

 

En deze maakte ik woensdag, 5 februari 2020:

 

Ondertussen gaat het met de paprika’s, pepers en aubergines in huis prima. Ze hebben nog steeds alleen 2 kiemblaadjes maar die zijn wel mooi groot en sterk.

Ook even vergelijken. Deze foto maakte ik vorig jaar op 25 februari:

 

En deze foto maakt ik deze week, op 5 februari, 20 dagen eerder dan vorig jaar:

 

Dat gaat lekker! Ongetwijfeld voor een deel doordat het op de bovenverdieping een paar graden warmer is dan in een koude winter. Maar eerlijk is eerlijk; de nieuwe led-kweeklamp doet zijn werk goed. Sterker nog; vorige week belde onze achterbuurman ’s avonds aan. hij kwam ons waarschuwen dat ‘de lamp op een slaapkamer op hol was geslagen’ 🙂 .

Nu de eerste 2 echte blaadjes voorzichtig tevoorschijn komen zal de groei ook nog wat sneller gaan (want die eerste blaadjes duren het langst, daarna kunnen de zaailingen met meer bladeren sneller en meer voedingsstoffen opnemen).

Ook de zoete aardappelen komen nu volledig tot leven. De 6 gekochte zoete aardappelen beginnen worteltjes te krijgen, en ik zie voorzichtig een eerste stekje verschijnen. Met één zoete aardappel gaat het wat minder goed, ik ben er ondertussen wel achter dat ze gevoelig is voor schimmel als de grond waarop ze ligt te nat is.

Van de 2 zoete aardappelen die ik begin januari in de propagator legde heb ik al stekken genomen. En ik kocht in dezelfde week een witte zoete aardappel zonder naam bij een toko. Ook hier is  duidelijk verschil te zien.

Dit zijn 2 oranje zoete aardappelen van eigen oogst (vorig jaar bij AH gekocht):

 

Ik heb er 2 stekken van genomen. En ik heb ook 2 stekken van de witte zoete aardappel van de toko genomen, dit is één zoete aardappel, in dezelfde week in dezelfde propagator in dezelfde potgrond gelegd:

 

Ze geeft zeker 8 stekken meer dan de oranje zoete aardappel. Uiteindelijk wil ik van elke zoete aardappel 2 of 3 planten zetten, en die dit jaar met elkaar vergelijken, in kleur, gezondheid, groei, bloei, hoogte, uiteraard de opbrengst en vervolgens smaak en houdbaarheid. Een leuk project in 2020!

We kunnen nog 5 kropjes witlof uit de tweede emmer oogsten. Ik liet al eerder een foto zien van de oogst van emmer 1:

 

Na de oogst hebben we de emmer laten staan, wat water gegeven en de emmer weer afgedekt. Een paar weken later is dit het resultaat:

 

Na die eerste oogst maken de wortels dus nog wat kleine krullerige kropjes en/of losse blaadjes. Alles bij elkaar kunnen we hier nog één keer een lekkere salade van maken.

De kans is vrij groot dat we nu een week niet op de tuin komen. Met een heuse storm en heleboel regen op komst gaan we morgen wat spullen veilig zetten, de klimrozen nog even opbinden, en we zorgen dat de ramen in de kassen op een kleine kier van 5 tot 8 centimeter staan (zodat de wind in en uit kan waaien).

Edit zaterdagavond: ik kreeg een mailtje met de opmerking dat bedrijven op internet juist adviseren om vanaf windkracht 8 alle ramen en deuren volledig te sluiten. Tenzij er al schade is, dan moet er juist direct een raam een stukje open worden gezet om te voorkomen dat de kas zich opblaast. Lastige kwestie, de man die alle drie onze kassen heeft geplaatst (en nog een stuk of 20 kassen op het tuinbouwcomplex) heeft in de professionele kassenbouw in het Westland gewerkt en hij drukte ons altijd op het hart om een raam een stukje open te laten. Ik kan me in de afgelopen 29 jaar één keer herinneren dat er een ruit kapot was gewaaid. En dus houden wij ons aan dat advies, ook al is dat advies dus al 30 jaar oud en zijn er ongetwijfeld nieuwe inzichten. En uiteraard spelen heel veel zaken een rol: glas of plastic (met een plastic kas zijn er veel minder kieren dan een kas met glazen ruiten in een frame), de grootte van de kas, hoe de kas aan de grond is gezekerd, de windrichting, etc.. Kijk bij twijfel even op bijvoorbeeld de website van deze verzekeraar (met de opmerking dat dat wel vooral om professionele kassen van tientallen meters lang en breed gaat): Interpolis

Het enige goede advies dat ik kan geven is om bij het plaatsen van een kas te zorgen voor een sterke constructie en goede plaatsing.

En nu, het blijft spannend, bij elke storm weer, de storm schijnt tot maandagochtend aan te houden, ongetwijfeld gaan we in de loop van maandag even naar de tuin om te kijken of de kassen de storm goed hebben doorstaan. We hopen dat de storm meevalt en dat niemand ernstige schade heeft!!

Tot slot nog 2 mededelingen:

Ik heb ook een blog geschreven op de website van Pokon: Mediterrane kruiden in potten en bakken

En over de nieuwsbriefmails: Augus weet ondertussen waar het probleem ligt, de mails worden door sommige providers als spam gezien. Voor nu heeft hij de hoeveelheid mails die automatisch per minuut worden verstuurd verlaagd. Dat betekent dat je de mail een paar uur tot een dag later ontvangt, maar we hopen dat het ervoor zorgt dat iedereen de mail weer krijgt.

Tot slot nog één foto. Ik begon er al een hard hoofd in te krijgen; de laos ligt al bijna een maand in een bakje met vochtig vermiculiet. Maar vanmiddag zag ik het ineens, ik keek verkeerd, ik staarde maar naar die steeds verder indrogende stengel met het idee dat die weer uit zou moeten gaan lopen (net zoals bij bijvoorbeeld citroengras/sereh). Maar daar loopt ze niet uit, ze begint nu langzaam uit haar velletje te barsten (bijna zoals een sjalot). Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat!

Allereerst: als het goed is doet de nieuwsbriefmail het weer. Sinds eind december waren er steeds meer mensen die de mail niet meer ontvingen of zich niet aan konden melden voor de mail. Augus heeft het ondertussen gerepareerd, mocht iemand zich nog steeds niet kunnen aanmelden, of de mail met de plaatsing van dit blog weer niet krijgen (voor zondag eind van de middag), dan hoor ik het graag!

Onze volkstuinvereniging telt zo’n 55 tot 60 leden. Ik gok dat 2/3e van de tuinleden van Nederlandse afkomst is. Het andere, derde deel is een kakofonie van herkomsten. En het is heel bijzonder om te zien hoe verschillend en tegelijkertijd hetzelfde mensen tuinieren. Soms wat meer voor het plezier, soms wat meer voor de opbrengst, soms veel verschillende soorten, soms juist slechts enkele soorten, soms met precisie, soms uit de losse pols.

Heel verschillend en toch hetzelfde: buurman A van Nederlandse  afkomst zet een tuin vol met aardappelen, buurvrouw B van Koreaanse afkomst heeft zeker 300 knoflookplanten staan 🙂 .

Het is grappig, interessant en leerzaam om te zien dat wij druiven telen voor de vruchten, maar een stukje verderop een Turks gezin vooral de druivenbladeren oogst. En dat wij prei afzonderlijk uitplanten voor de dikke preien maar een Iraans tuinlid prei heel dicht op elkaar zaait en het oogst als een soort ‘snijprei’ (waarbij de kleine dunne, bijna bieslookachtige stengels weer aangroeien).

Ruim 25 jaar geleden kreeg ik van een Spaans tuinlid voor het eerst een courgetteplant. Ik had toen nog nooit courgettes gegeten maar sindsdien ontbreken ze nooit meer in onze tuin. En van een Italiaans tuinlid leerde ik hoe je pasta aliolio maakt (pasta aglio e olio maar wist ik veel, in die tijd kon ik een ei bakken en daar hield het wel zo ongeveer mee op). Ondertussen hoop ik iets beter te kunnen koken en ben ik blij met allerlei recepten die ik krijg, zoals het recept van Ketoprak dat ik een paar weken geleden van onze Indische tuinbuurvrouw kreeg. En het recept van Turkse Kisir dat ik van onze vroegere Turkse tuinbuurvrouw kreeg.

En van onze Surinaamse tuinbuurvrouw kreeg ik eens een stekje van Kangkung waar ik vervolgens veel plezier van had.

 

 

En van haar kreeg ik het beste recept voor Pom, en van die lekkere Surinaamse roze huzarensalade met bietjes en maïs. Door haar proefde ik ook voor het eerst sopropo (bittermeloen). En dat was gelijk ook voor het laatst want dat vind ik echt niet lekker. Het is ook echt heel bitter, deed me denken aan een groene paprika maar dan veel bitterder. Gelukkig zat er zoveel sambal van adjoemapepers bij dat dat het bittere grotendeels deed vergeten 🙂 ). Sopropo is trouwens wel een mooie klimplant/vrucht:

 

Ook echt niet lekker vond ik de shungiku die ik van de Koreaanse tuinbuurvrouw proefde, Ugh, een soort chrysanth, alsof je een bos bloemen eet die bedruppeld is met ouderwetse eau de cologne. Maar zij had dan wel weer een heel lekker recept voor een soort roerbak van courgettes met lenteuitjes, chilipeper en sesamolie.

Ik leerde trouwens niet alleen van mensen van andere afkomsten. Ik waarschuwde Nederlandse buurman Peter dat kouseband in de kas moeilijk is en maar weinig opbrengst geeft. Hij was gelukkig eigenwijs en bewees vervolgens het tegendeel. Dus nu ga ik dit jaar dus ook eindelijk weer eens kouseband zetten. Zelfs de Surinaamse buurvrouw ging bij Peter kijken hoe hij dat toch deed 🙂

 

Ik leerde van en door al die mensen iets over kailaan, kweeperen, tayer, okra, verschillende soorten pepers, het eetbare van kalebassen, baby choi, sojabonen, amsoi, yacon, klaroen, etc, etc.

 

Ik leerde trouwens niet alleen van hen, ook van internet en uit boeken en tijdschriften. En misschien nog wel het allerbelangrijkste; van de mensen die dit blog lezen. Het wordt tijd dat ik iedereen eens hartelijk dank voor alle reacties op blogs en pagina’s! Van antwoorden op vragen, tips, recepten, nieuwe soorten om te proberen, verbeteringen van fouten in tekst, etc., etc. Zo is deze courgette in olie en azijn een blijvertje:

 

….. en heb ik soorten leren kennen als gember, begin ik dit jaar beter aan de teelt van zoete aardappelen (ook met nieuwe rassen), maar ben ik ook gewezen op de No-Dig filmpjes van Charles Dowding, word ik gewaarschuwd als Monty Don op BBC een tuinprogramma presenteert, krijg ik tips hoe ik de ledlamp het beste kan gebruiken, krijg ik ervaringen van mensen die op een andere manier witlof trekken, etc., etc..

Kijk, de eerste foto is van witlof in zand:

 

En dit gaf iemand als tip, witlof tussen natte kranten: veel minder zwaar, zelfde resultaat, zelfde smaak:

 

Het enige dat Ruud zich afvroeg was of de inkt in de krant door de wortel wordt opgenomen en zo uiteindelijk ook in het witlofkropje terecht komt. Ik durf het niet te zeggen, maar anders zou ik het volgend jaar met ongebleekt en onbedrukt dun karton in stukjes kunnen proberen.

En tot slot kreeg ik deze week een prachtig cadeau van Marja, die al enige jaren mijn website bezoekt: een vrucht/zaailing van de Chayote! Toen ik het onze Surinaamse buurvrouw vertelde was ze stikjaloers 🙂 .

 

Met de hartelijke dank aan Marja hoop ik daar dit jaar in mijn blogs ook weer iets over te kunnen schrijven. Het is bijzonder om te zien dat de zaden in de loop van de winter kiemen vanuit de vrucht.

En zo leer ik nog elke dag, van nieuwe soorten van nieuwe tuinleden tot andere ervaringen met bekende soorten van mensen die op pagina’s en blogs reageren. Dat maakt tuinieren de leukste hobby die er is, en het maakt de website voor mezelf al heel waardevol!

Mocht iemand interesse hebben in teeltpagina’s van bovengenoemde bijzondere groenten, dan hoor ik het graag! Voor nu ben ik eerst maar weer even verder gegaan met het bijwerken van bestaande pagina’s.

En ik heb alvast één nieuwe groenteteeltpagina van een bijzondere groente geschreven:

• Kangkung

En bijgewerkt zijn:

• Bloemkool
• Zoete aardappel
• Snijbiet

Tot slot zoals altijd nog één foto. En om kleurig te eindigen; ik vond nog een foto van afgelopen zomer van een doorgeschoten snijbietstengel van het ras Peppermint. Die ga ik dus eind volgende maand heel zeker weer zaaien 🙂

Allereerst de uitslag van de prijsvraag. Dat viel nog niet mee want uiteindelijk is elke reactie op zijn eigen manier waardevol, en we danken dan ook de mensen die de moeite hebben genomen om erover na te denken en iets in te sturen!

Maar het was dus lastig kiezen. Zo lastig dat we hebben besloten om te loten. Ik heb de inzendingen verdeeld over foto / anekdote of reden waarom iemand de agenda graag zou willen winnen / en een tip. Ik heb de reacties uitgeprint, het papier in reepjes geknipt, driedubbel gevouwen en in 3 afzonderlijke bakjes gedaan. Ik heb hevig gehusseld en vervolgens heeft Ruud uit elk bakje een gevouwen papiertje  gepakt.

 

De 3 winnaars zijn:

• M. Molenaar
• Ria Snijders
• Esther Rensman

Van harte gefeliciteerd!! Op de pagina van Laura kun je ook de uitslag zien en Laura’s vraag om de adresgegevens van de prijswinnaars zodat ze de agenda op kan sturen: Laura’s prijsvraagpagina

En dan heb ik nog een vraag: ik heb van een aantal mensen de melding gekregen dat ze sinds enkele weken geen nieuwsbrief (melding van een nieuw blog) meer krijgen. En soms kan iemand zich ook niet opnieuw inschrijven (krijgt geen bevestigingsmail met link). Maar het vreemde is dat een groot aantal mensen de mail wel gewoon netjes en op tijd ontvangt. Soms kan een nieuwsbriefmail of bevestigingsmail trouwens ook in de spambox terecht komen (en dat is niet heel vreemd want uiteindelijk wordt de mail in groten getale verzonden, je kunt dan het beste de mail in de lijst met veilige afzenders zetten).

Ik hoop dat de mensen die dit lezen en geen mail meer krijgen dat in reactie op dit blog willen melden. Dan kan ik het verzamelen, uitzoeken en Augus mailen om te vragen of hij er iets mee kan.

En dan nu over tot de orde van de dag. En dat betekent hier verspenen. Elke dag verspenen. Want de paprika’s, pepers en aubergines zijn iets meer dan een week geleden gezaaid en kiemen nu volop. En omdat de elektrische propagator niet in het raamkozijn staat maar op een tafel langs de muur, is het er niet licht genoeg voor de zaailingen. Dus moeten ze enige dagen na het kiemen (dan is het worteltje net iets langer en sterker) worden verspeend om te zorgen dat ze niet te lang en dun worden (ook omdat het in de propagator 27 graden is).

 

We hebben vorige week potjes schoongemaakt en gevuld met een mengsel van potgrond, wat zand en een schepje perliet (want dat had ik toevallig nog liggen). Ik gebruik perliet niet heel vaak, soms bij het verspenen of stekken, en bij het planten van rotsplanten. Perliet maakt de grond heel luchtig maar het heeft niet dat absorberende en vocht vasthoudende van vermiculiet dat ik zo prettig vind bij het zaaien.

Ik maak het vermiculiet trouwens wel altijd nog even extra vochtig met een plantenspuit met water voor ik zaailing voor zaailing uit het vermiculiet trek.

En daar gaat er weer één……

 

En nog één…..

 

En de dag erop weer een paar….

 

Vanuit het vermiculiet laat ik ze direct in de voorgemaakte gaatjes in de potjes met een mengsel van potgrond met wat grof brekerzand en perliet zakken:

 

Ik vouw de grond heel voorzichtig rond de zaailing dicht en ik geef zoveel water dat de grond de worteltjes ‘omspoelt’. Elke dag groeit het aantal potjes met verspeende zaailingen in het raamkozijn.

En de bestelde lamp is binnen! Het had nog wel wat voeten in de aarde want de eerste lamp die we ontvingen deed het niet, moest teruggestuurd worden, etc.. Maar deze 2e lamp doet het. En hoe!

 

“Bright light, Bright light!!”, roep ik met hoog stemmetje naar Ruud, als ik de stekker in het stopcontact steek, maar Ruud begrijpt het grapje niet, hij heeft The Gremlins nooit gezien (of waarschijnlijk wel gezien maar niet gewaardeerd 🙂 ). Het lijkt op de foto nog wel mee te vallen maar het is echt overdadig licht, alsof je een zonovergoten kamer instapt. Met 234 ledlampjes, de helft in kleurtemperatuur 3000K en de andere helft in kleurwarmte 6000K (plus nog wat rode 660nm voor de groei). Ik kreeg trouwens nog de tip dat zelfs Ikea ondertussen voor een leuke prijs een kweeklamp verkoopt: Växer kweeklamp

Maar ik ben heel blij met de onze! Ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat, we hebben de lamp pas 2 dagen en zetten die ’s middags rond 17 uur aan, en als we naar bed gaan gaat de lamp uit. Overdag krijgen de zaailingen dus alleen natuurlijk licht in het raamkozijn. Het zou kunnen dat ik over een week eens kijk of ik de lamp wat lager zou kunnen hangen, maar ik begin voorzichtig (het advies was om de lamp op 30 tot 70 centimeter afstand van de planten te hangen en ze hangt nu op precies 70 centimeter).

Binnen een week staat de onderbak waarschijnlijk helemaal vol met zaailingen. Maar nu er nog wat ruimte is heb ik ook de zoete aardappelen er maar onder gezet. En de gember, en die begint serieus uit te lopen:

 

In huis gaat alles dus voorspoedig. Morgen gaan we naar de tuin want vanaf zondag schijnt er een serieuze storm aan te komen. Dus we gaan de terrasstoelen plat neerleggen, de vaasjes van tafel op de grond zetten, de ramen van de kas op een kier zetten (maar nooit helemaal dichtdoen!) en even kijken wat er verder vastgebonden moet worden, om zou kunnen waaien of beschermd moet worden. En dan hoop ik morgen ook eindelijk de tuinbonen nog even te kunnen gaan zaaien, en misschien ook gelijk de doperwten, sugar snaps en kapucijners.

Dan nog even de link naar het blog dat ik op de website van Pokon schreef, over een aantal leuke ‘nieuwe’ soorten die je steeds vaker in moestuinen ziet (zoals kailaan, tatsoi, mizuna, mibuna, hon tsai tai, etc.): Aziatische blad- en stengelgroenten 

Tot slot dan nog één foto. In de propagator ontwikkelden de stekken zich zo snel dat ik de eerste uitloper voorzichtig heb afgebroken en in een glas water heb gezet. Onder de kweeklamp begon het blad na enkele uren te hangen dus heb ik haar daar snel onder vandaan gehaald en het glas in de propagator gezet. En kijk, de eerste worteltjes beginnen te groeien, 25 dagen nadat ik een zoete aardappel in een bakje potgrond legde en in de propagator zette. En dat is dan zeker 8 weken eerder dan vorig jaar, toen ik haar via de oude weg stekte (laten wortelen in een glas water in een raamkozijn).