Oase

Oh ja, ik beloofde een blog over wat ik allemaal heb gestekt. Natuurlijk, daar is niets van terecht gekomen. Ik had het te druk met oogsten, water geven, invriezen, jam maken en nog meer oogsten. Maar voor komende week staat het stekken wel op het programma, want ik ben bang dat het anders te laat wordt (er is tijd nodig om te wortelen en dan ook nog te groeien om groot en sterk genoeg de winter in te gaan).

Daarnaast had ik het ook druk met mijn mini-moestuin. En ik moet zeggen, ik heb er wel lol in :-). In de woestenij die onze tuin nu is lijkt dit vak met kuipen bijna een oase. Als ik naar de moestuin ga werp ik een blik op de woestenij en schiet in de stress. Maar dan draai ik me snel om, zie mijn eigen kleine oase en krijg zin om te tuinieren. Of het dan oogsten of water geven of wieden is, is me om het even (nou ja, lichte voorkeur voor oogsten 😁). En ik doe ook mijn best voor de kassen. Er groeit een massa aan onkruid maar daartussen doen de tomaten, komkommers en paprika’s het eigenlijk nog steeds best goed.

Let vooral niet teveel op de rommel en het onkruid op de foto’s, ik heb al vaker uitgelegd dat dit geen normaal tuinjaar is. Maar als ik komende week een paar uur tijd heb moet het makkelijk lukken om het meeste onkruid uit de kuipen te halen. In het midden van het vak, tussen de kuipen in, doe ik lekker niks; onkruid, breedwerpig gezaaide Phacelia en Cosmos-plantjes mogen het daar allemaal lekker zelf uitzoeken volgens het recht van de sterkste. En daarin lijken de Zinnia´s het onderspit te delven want die kan ik eigenlijk nauwelijks meer terugvinden. Terwijl Zinnia´s toch behoorlijk sterke eenjarige planten zijn. Dan zullen de slakken het wel hebben gedaan (die krijgen hier vaker de schuld, al dan niet terecht 🙄😀).

Verder is dit mini-moestuinieren voor mij in dit jaar vooral behapbaar en goed te doen. En ook fijn; ik hoef nauwelijks te bukken. Natuurlijk, ik moet wel vaker water geven. Maar ik word vrolijk van uitpuilende potten vol met peterselie, snijbiet, basilicum, korenbloemen, sla, melde en kool (zelfs als ze wordt opgevreten door de rupsen. Want die moeten ook eten om een vlinder te kunnen worden hè. En in de zomer eten wij ook niet zoveel kool, dat helpt vast mee in het besluit om niet te gaan zoeken naar boosdoeners. En dan moet de bloei van goudsbloemen en amaranthus nog gaan beginnen, daar verheug ik me ook al weer op.

Een kuip in juni:

In juli:

En nu:

Ik had ook nog wat bonenstaken lukraak naast de kuipen in de grond gestoken en er wat stoksperziebonenzaailingen uitgeplant (altijd 7 per stok), maar slakken hebben een groot daarvan opgevreten waardoor er vaak maar 1 boon langs de stok omhoog slingert. Ach, met een minder volle bos krijgen de andere planten wat meer licht, denk ik nu blijmoedig (ik geef toe dat dat nog wel anders was toen ik net ontdekte dat het gros van de zaailingen was opgevreten).

De stamsperziebonen in de kuipen doen het veel beter (al hadden die in de eerste weken na het uitplanten ook veel last van de slakken hoor). We oogsten er nu volop van, genoeg zelfs om er nog iets van in te vriezen.

Courgettes oogsten we zeker genoeg, de planten hebben in mei en juni veel meer tijd nodig gehad om volwassen te worden dan in andere jaren, maar nu ze eindelijk groot genoeg zijn bloeien ze volop en kunnen we van 5 planten genoeg oogsten om niet alleen te eten maar ook nog flink wat in te vriezen. Ik vries ze rauw in, grof geraspt voor in gebonden soepen, en in blokjes en halve plakjes voor in allerlei pastasauzen, heldere soepen en stoofschotels. Ook de eerste komkommers zitten in de vriezer (geschild, in kwarten, zaadlijsten verwijderd en dan in stukjes). Zo blijven ze best redelijk stevig, vroeger dacht ik altijd dat komkommer uit de vriezer snotterig zou zijn maar dat is zeker niet het geval.

Langzaam vult de vriezer zich, misschien met iets minder variatie, maar een kniesoor die daar op let, en zo lang ik tomaten kan oogsten klaag ik sowieso niet 🙂

Terug naar de kuipen in de mini-moestuin. Nu we volop boontjes oogsten duurt het niet lang meer voor er 2 kuipen leeg komen. En dus ga ik deze week ook nog even wat zaaien; snijbiet, palmkool, bietjes, koolrabi, en natuurlijk wat sla en rucola. Ik had al nog een keer stamsperziebonen gezaaid en die planten zijn groot genoeg, ik moet er een ‘noodplek’ voor zoeken. En zo kom ik erachter dat een moestuin in zakformaat ook gewoon een moestuin is, met ongeveer dezelfde tegenslagen, verwachtingen, ruimtegebrek, taken, planning en plezier. Ik blijk net zo veel van deze mini-moestuin te genieten en ter leren als van onze oude, grote moestuin. Dat dacht ik wel maar wist ik niet. Eerlijk gezegd is dat een geruststelling voor de nabije en verdere toekomst: geen geraniums voor mij, als het niet anders meer kan ga ik gewoon achter kuipen vol met moestuingroenten, -kruiden en -bloemen zitten 😁

Tot slot van dit blog nog de melding dat ik een gastblog heb ontvangen, van Lilliane uit Denemarken, het is heel leuk om te zien en te lezen hoe zij daar moestuiniert!! Je vindt het hier: Gastblog Lilliane

En tot slot dan nog 1 foto, natuurlijk, van een bord tomaten, blijft toch mijn grote liefde.

Nou, vooruit, met mijn allerbeste recept. Eigenlijk is het geen recept, het is een stapeltje ingrediënten, geleerd van half-Italiaanse tuinvriendin Laura, en geloof me, zij kan het weten!

Snijd je allerlekkerste tomaten in dunne plakken en rangschik ze op een schaal. Strooi er een heel klein beetje zout en peper over. Snijd wat blaadjes basilicum fijn en strooi ze erover. Druppel er wat van je beste balsamicoazijn over en daarna wat meer olijfolie (ook weer de beste die je hebt, omdat het zo simpel is, is de kwaliteit heel belangrijk). Tot slot kun je, als je wilt, nog een bol goede buffelmozzarella in stukjes scheuren en erover verdelen. En je serveert het uiteraard met vers ciabatta- of stokbrood. En dan kun je nog steeds goed de smaken van de verschillende tomaten proeven en lekker discussiëren welke dan de lekkerste is 😊