Ik wil eerst even mijn saladebak laten zien:

Deze foto maakte ik afgelopen woensdag. De herfst-/wintersaladebak is nog steeds groen. Elke week maken we een maaltijdsalade met blaadjes uit deze bak. Er zit een mengsel in van (winter)sla, rucola, tuinkers, mosterdblad, veldsla en winterpostelein.

Ondertussen moeten we wel wat selectiever oogsten, want er groeit ook wel wat vogelmuur tussen. Dat kun je trouwens ook eten. Maar wij vinden het in ieder geval een groot succes en voor herhaling vatbaar. Wellicht heeft de mooie herfst met relatief warme temperaturen dit jaar ook meegeholpen, maar dat zien we volgend jaar wel, want dan gaan we zeker weer zo’n wintersaladebak maken.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar kerst komt dichterbij 🙂 . En dus denk ik al na over het menu. Want ik houd nu eenmaal van koken. En met kerst wil ik altijd graag ook nog iets uit eigen tuin eten. Gek hè?

Het maakt de niet-tuinierende visite niks uit als ik zeg dat de bietjes nog vers uit eigen tuin komen, of dat de rucola een paar uur voor het eten uit eigen tuin is geknipt. Het klinkt ook heel gewoon, je kunt ze nu toch ook gewoon in de winkel kopen? Maar moestuinders weten hoe bijzonder het is om in de donkerste dagen van december in een koude en bijna kale tuin pastinaken op te graven. Of hoe leuk het is om dan nog snijbiet te oogsten.

Ruud is aan het schoonmaken. Bak voor bak maakt hij leeg:

 

Maar eerst vroeg hij aan me wat er in welke bak schoon kon worden gemaakt (ja, heb ik toch mooi voor elkaar, hè). Want de afrikaantjes, zinnia’s en laatste (onvolgroeide) worteltjes mochten weg. Maar deze bietjes mogen nog blijven staan. Ruud zegt dat hij ze echt heel klein vindt en verzekert me dat hij ze met heel veel liefde op de composthoop wil gooien. Maar ik zie er een leuk voorgerecht in:  geroosterd bietjes met geitenkaas en walnoten, misschien wel in een terrine, of als ‘tartaar’. Het zijn ook nog verschillende kleurtjes, dus misschien kan ik met 2 of 3 van die kleine bietjes ook nog wel een leuk hapje maken. De bietjes blijven dus nog 2 weken.

Ondertussen, op de tuintafel:

2 patissons zijn belaagd door de vorst en redden het niet langer. Maar deze liggen er ook nog:

 

Twee heel kleine pompoentjes van het ras Blue Kuri, nog helemaal goed! In tegenstelling tot de patisson die ervoor ligt en niet alleen al is aangetast door de vorst maar het zelfs al helemaal heeft begeven. Ik zie Ruud al aankomen met de compostemmer waar hij alles in wil schuiven maar ik weet de 2 kleine Blue Kuri’s nog net te redden. Want ik zag ook ergens een leuk recept voor een salade van pompoen met cranberry’s en pistachenoten. Of toch die met hazelnoten en sinaasappel? Zucht, het wordt tijd dat ik goed over het kerstmenu na ga denken 🙂

Ik heb deze week helaas geen tijd gehad voor de website, op deze na: Agastache (in de database van eenjarige planten).

En dat komt omdat ik het heel druk heb met de Zaaiagenda voor de moestuin die ik samen met Laura aan het maken ben. Er is een nieuwe deadline, we moeten die op 7 januari bij de drukker hebben aangeleverd (als we willen dat de agenda op 24 januari tastbaar en in grote getale voor ons ligt 🙂 ). En dat betekent nog heel veel werk (of eigenlijk schrijf ik beter ‘héél veel werk). Alles moet kloppen, en er komen wat inhoudstechnische dilemma’s op onze weg. Ik heb daar op de Pagina van de Zaaiagenda iets over geschreven (onder de vorige stukjes, op datum). En je kunt daar ook deze foto zien:

Mijn werkomgeving 🙂 . En je ziet op tafel een voorbeeldpagina liggen zoals die in de agenda komt. Op de pagina over de zaaiagenda laat ik voor het een deel van zo’n pagina van dichtbij zien. Zo gaat de agenda dus worden/eruit zien.

Vandaar dan ook maar een kort blog, want ik moet verder. Ik kreeg gisteren de maand maart van Laura (zij zet alles in de schema’s en ik controleer en pas aan, en dat is een goede taakverdeling!). Ik ga vandaag dus verder met ‘maart’. Het is niet alleen heel inspannend maar ook heel leuk om te doen want het geeft bijna een lenteachtig gevoel om na te denken over wat je waar in maart kunt zaaien/planten. En maart is een drukke zaai- en plantmaand, weet elke moestuinder, vooralsnog 21 pagina’s 🙂 .

Tot slot nog een foto die ik deze week maakte van de laatste geoogste worteltjes. Altijd vrolijk, deze gevorkte en/of bijzonder gevormde peentjes uit eigen kleigrond. Lastig schoonmaken, dat wel.