Bloemen

Voor m’n gevoel is het pas echt lente wanneer ik de eerste kleurrijke foto’s kan laten zien in mijn tuindagboek, het stadium van grond, mest, en grijze kleuren is voorbij. Dan wordt het ook duidelijk waar we het allemaal voor doen.

Niet dat alles bloeit, integendeel, heel veel soorten zijn nog heel klein, en sommige soorten moeten zelfs nog gezaaid worden. Maar het begin is er, fruitbomen, Fuchsia’s, bessen, de eerste Salvia microphylla (foto, en ze ruiken zo lekker fruitig, dit jaar eens zien of ik tijd heb om de bloempjes in ijsblokje te maken, en wellicht ook drogen voor in de thee.

Vandaag de eerste bonenzaailingen uitgeplant. Ook daar is het nog best vroeg voor, maar de zaden kiemden door het mooie weer snel, en groeiden nog sneller. En er lijkt toch echt geen vorst meer te komen voor ijsheiligen (voor wat ijsheiligen nog waard is, vorig jaar vroor het nog ruim na ijsheiligen :-)).

Ook de Blauwe bessen bloeien (foto). Van de 4 planten zijn er afgelopen winter 3 overgezet, en één van hen heeft het zwaar, het blad wordt geel en groeit niet goed. Ik vrees dat ik niet meer kan doen dan afwachten; nogmaals uit de grond halen doet meer kwaad dan goed, bijmesten is gevaarlijk als het wortelgestel het zo zwaar heeft. De paar bloempjes die ze wil maken haal ik wel weg; bloei, vruchtzetting en rijping kost nu energie die ze beter aan herstel kan besteden.

Nog even over de foto’s; ik was vandaag mijn fototoestel vergeten, maar behoor (pas sinds heel kort) tot de mensen die een smartphone hebben. Ik heb altijd gedacht dat het onzin was, met een telefoon moet je vooral kunnen bellen :-). Maar ik ben om, ik vind dat ze mooie foto’s maakt, en heel handig om geen groezelig papiertje te hoeven beschrijven maar in een memo even te typen dat ik niet moet vergeten om morgen zaden van krulandijvie en stambonen mee te nemen. Nu nog de rest van alle instellingen begrijpen….. 🙂

In ieder geval is de volgende foto van de eerste, echt ieniemini knopjes van de tomaat Tumbling Tom Red. Ik weet dat een andere ze niet eens zou zien, maar ik weet, daar komen ze, over 10 weken zijn het felrode cherrytomaten. Ik verheug me er nu al op.

Ik zou de eerste tomatenzaailingen ook al voorzichtig kunnen dieven en sommigen worden al zo groot (een centimeter of 25 hoog) dat ik ze al vast zou kunnen binden aan een stok, zodat ze daar, nu de stengel nog jong en makkelijk buigbaar is, makkelijk langs kan groeien.

Gaat dan alles goed? Nee hoor, dat zou voor het eerst zijn. Slakken, dit jaar lijken ze vanaf alle kanten in grote getalen de tuin te overvallen. Tagetes Jolly Jester tot op de nerf opgevreten, sla volledig weg, zelfs 2 tomatenzaailingen en een peperzaailing volledig weggevreten (met alleen nog een glanzend spoortje als bewijsmateriaal). Jammer. En dus plek voor misschien nog wel een andere tomaat, of een aubergine.

Tot slot nog een foto van een jonge merel, je kunt haar amper zien, ze zit als een klein stipje op het gevaarlijke (maar helaas noodzakelijk) hek van de tuinbouwvereniging. Bij aankomst op de tuin zagen we haar in de kas, constant fladderend tegen de ruiten. We hebben snel de deur open gezet en de ramen, in de hoop dat ze zelf naar buiten kon maar ze was al te vermoeid en te bang om dat te doen. Na een kwartiertje hebben we besloten dat we haar moesten vangen als we haar nog wilden redden. Met wat geduld en geluk is het gelukt en ze had nog genoeg pit om naar Ruud te pikken. Ze heeft zeker een half uurtje op het hek gezeten, op adem komend. En toen vloog ze weg. Mooi.