Een bijzonder jaar

Allereerst wil ik graag ik iedereen die dit leest een gelukkig en gezond 2024 wensen!!

Ik zou dit blog natuurlijk kunnen vervolgen door te vertellen dat ik weer niet naar de tuin ben geweest, omdat het stortregende, zowaar even droog was maar de tuin wel onder water stond, omdat het stormde, of een combinatie van daarvan. Maar dan vertel ik niets nieuws, het is nu al maanden hetzelfde liedje (dat ondertussen wel eentonig en er niet leuker op wordt). En dus verheug ik me bijna op de komende week; zon en vrieskou, het is weer eens wat anders. Helemaal gerust ben ik er trouwens niet op, het lijkt mij persoonlijk heerlijk (al kan ik dan ook weer weinig in de grond doen omdat die bevriest) maar vorst na maanden van regen kan bij een aantal van mijn lievelingsplanten (denk aan Salvia’s, oregano, rozemarijn, lavendel, etc.) ervoor zorgen dat de kletsnatte wortels bevriezen en afsterven. Ik ga dit weekend die planten dus een beetje vertroetelen; de planten in pot sjouw ik de kas in (voor zover dat ik dat niet in november al deed), de planten in de volle grond krijgen een extra mulchlaag, of wat takken en bladeren als bescherming of wat vliesdoek over zich. En ik ga de laatste groenten oogsten die niet volledig winterhard zijn, zoals knolselderij, radicchio en groenlof. Boerenkool, pastinaken, winterpostelein, aardperen en al die andere winterharde groenten zullen niet schrikken van de komende vorst en kan ik gewoon laten staan.

Dit wordt een bijzonder tuinjaar. Ik vrees dat ik het de afgelopen maanden al nauwelijks aankon, en door de toenemende zorgen om en voor Ruud zal dat komend jaar zeker nog erger worden. Ik kan me daar druk om maken maar dat heeft niet zoveel nut want het is zoals het is (het is ook de reden waarom ik minder actief op facebook en instagram ben). Zal ik een stuk tuin gaan afdekken? Of een stuk tuin wegdoen? Of de tuin opzeggen? Maar dat laatste is echt geen optie. Integendeel, na al die halfbakken overwegingen heb ik besloten dat ik de tuin ga aanpassen. En dat betekent bijvoorbeeld dat, na al die jaren van veel te veel potten, ik ze nu echt ga opruimen. En ik ga de tuin beter toegankelijk maken. En ik ga geen soorten meer zetten die extra veel tijd/werk/inspanning kosten en/of die weinig opbrengst geven en/of die we niet vaak eten. Ruud zou het jaren geleden hebben toegejuicht :-).

Daarnaast leek vroeger een (stuk) tuin afdekken een goede oplossing om onkruidgroei tegen te gaan. Nu denk ik: de tuin moet juist voller dan ooit, om dezelfde reden maar dan vanuit nieuw inzicht. Dus ga ik voor nog meer vaste planten, kruiden, fruitstruiken, etc. En voor minder wieden en meer genieten, ook van onkruid, doorgeschoten sla en rommelige hoekjes. Ik hoorde vorige week Chantal Quak op tv bij De Slimste Mens zeggen dat ze een podcast heeft die ‘De Luie Tuin’ heet, over een tuin waar je meer van kunt genieten door zo min mogelijk in te grijpen. En dat sluit dan weer naadloos aan op het blog dat ik in mei schreef over een column van Alice Fowler in the Guardian: Mijmeren

Of het toeval was of niet: ik schrijf komend jaar een aantal artikelen voor de tijdschriften Tuinseizoen en De Tuin op Tafel. En ik werd gevraagd om iets te schrijven voor een brochure over groenbemesting. Ik weet daar wel wat van, denk aan mijn ervaring met Westerwold’s Raaigras, Phacelia, Japanse Haver, etc. maar ik geef toe dat er ook soorten zijn die ik nooit eerder zaaide (vooral de vlinderbloemige soorten die invloed hebben op een vruchtwisseling of de kruisbloemige soorten die gevoelig zijn voor knolvoet). Daarnaast zag ik bij het zoeken op internet steeds meer mengsels: verschillende soorten groenbemesters en/of andere/aanvullende planten waar ik enthousiast van word. Voor een heel pakket aan voordelen: de grond voeden, minder wateroverlast, verbetering van de grondstructuur door diep wortelende soorten, bloemen voor de insecten, minder onkruidgroei, ontsmettende werking op de grond, verbetering van het bodemleven, etc. Eureka!! Dat is het: ik ga dit jaar verschillende soorten groenbemesters zaaien en testen want het erover schrijven maakte me steeds meer nieuwsgierig en enthousiast.

En dus ga ik dit jaar geen uien zaaien, en geen tuinbonen, geen doperwten, geen worteltjes, geen schorseneren, misschien zelfs geen aardappelen. Al twijfel ik nog over die aardappelen. En het doet ook wel een beetje zeer terwijl ik dit schrijf hoor. Maar ik ga natuurlijk wel heel veel tomaten zaaien, en paprika’s, pepers, slasoorten, komkommers, courgettes, en natuurlijk heel veel bonen voor Ruud (en ik vind ze ook best lekker :-)). Alles wat veel opbrengst geeft, wat minder arbeidsintensief is, en wat we nu eenmaal ook heel vaak eten.

En zo weet ik zeker dat het toch ook weer een mooi tuinjaar wordt. Want elke nieuwe ervaring is op een bepaalde manier leerzaam, en daarmee ook waardevol en soms zelfs een verrijking. En dat blijkt ook niet alleen voor tuinieren te gelden.

Tot slot van dit blog nog een opmerking en een tip:

Bij deze wil ik iedereen hartelijk danken die zaden heeft besteld in mijn winkeltje!! Ondanks weinig ruchtbaarheid wisten veel mensen de zadenlijst toch te vinden en is een deel al weer uitverkocht. Ik heb in principe alle enveloppen tot nu toe verstuurd. Voor de mensen die gisteren en vandaag bestelden: die enveloppen durf ik niet meer te posten want het wordt serieus koud met matige vorst. Rond volgende week donderdag lijkt de vorst voorbij te zijn en verstuur ik weer zaden.

De tip kreeg ik van Frans op Instagram, over Ostfreeske Groenkohl. Hij liet foto’s zien van heel grote planten die volop oogst gaven. Dus zaaide ik deze soort afgelopen zomer ook eens. En dit is het resultaat (je ziet het ook bovenaan dit blog):

Misschien niet heel duidelijk te zien maar de 5 planten die ik in de tuin heb staan zijn ondertussen allemaal ruim 1,5 meter hoog. Dit heel oude boerenkoolras schijnt niet makkelijk te bloeien en daardoor soms ook één of enkele jaren te kunnen blijven staan. Dat zou helemaal leuk zijn!! En als ze wel gaat bloeien moet dat een uitbundig bloeifeest worden (en kan ik misschien zelf zaden oogsten want zaden zijn niet makkelijk te vinden – of snel uitverkocht). De smaak lijkt op die van boerenkool en de ruim 50 centimeter grote bladeren zorgen voor een meer dan prima opbrengst. Zeker een aanrader!

Tot slot nog 1 foto die ik deze week maakte. Vroeger zou ik zo’n foto nooit maken of plaatsen, want wat een onkruid en opslag van goudsbloemzaailingen. Nu zie ik er de schoonheid wel van in en besef ik wat een enorm sterke planten goudsbloemen toch zijn.