Eindelijk

Regen. Je kunt water geven tot je een ons weegt, met gieters, een pomp, vaak, veel, kleine beetjes, in de avond of ochtend of wat dan ook, maar niets weegt op tegen een goede regenbui. Alles gaat er ineens beter van groeien (onkruid ook). De afgelopen maand was het zo droog dat ik eigenlijk alleen maar tijd voor het water geven had. 

Vroeger hadden we letterlijk scheuren in de grond. Nu de bovenlaag van de grond door 30 jaar verbeteren (met compost, mest, stro, mulchlagen, etc.) geen vette klei meer is, ervaar ik een klein beetje wat mensen op zandgrond in droogte wellicht meemaken. In de volle grond valt dat nog wel mee maar vooral in de verhoogde bakken is de grond rul en los, en het water valt op de grond rond de planten zonder dat gelijk op te nemen. Daarmee gaat er ook water verloren, het sijpelt langs de planten het pad op. Onze oude vertrouwde klei slurpt het vocht altijd gelijk op, en houdt dat ook lang vast, in de verhoogde bakken moet ik nu vooral wat langzamer water geven zodat de grond en de planten de tijd krijgen om het water op te nemen. Gelukkig is de onderlaag van de grond natuurlijk nog wel behoorlijk kleiachtig, en daardoor is de bovenlaag kurkdroog maar als ik een gaatje van 15 centimeter diep graaf wordt de grond al weer wat vochtiger. 

En het water geven is natuurlijk ook niet voorbij; de kleine zaailingen en jonge planten kunnen zichzelf weer redden, in de kas moet nog steeds water worden gegeven, en dat geldt natuurlijk ook voor alle potten en kuipen. Maar er is weer wat meer tijd voor het tuinieren zelf. En dat is hard nodig, want de tomaten moeten worden gediefd, de komkommerplanten moeten worden opgebonden en ik wil ook graag weer gaan zaaien. We eten sla uit de kuip, die lege plekjes kan ik weer opvullen. En de rucola schiet door, niet erg, ze mag nog even bloeien, maar ik ga wel alvast even kijken wat ik daar volgende maand voor in de plaats kan zetten.

Daarnaast wordt het ook tijd voor palmkool, de laatste jaren één van mijn favoriete koolsoorten, omdat ze het hier altijd goed doet, niet doorschiet, geen sluitkool hoeft te maken, lang leeft, mooi is (ook niet onbelangrijk vind ik zelf), een goede oogst geeft, winterhard genoeg is, de knoppen in het voorjaar eetbaar zijn, en de bloemen volgend jaar heel veel bestuivers lokken. Oh ja, en lekker. Misschien niet als boerenkool, daar is de smaak te zacht voor, maar van tuinvriendin Laura (die half Italiaans is) leerde ik meer dan genoeg recepten, van pasta’s en soepen tot stamppotten en stoofgerechten. En zomer en winter vers te oogsten (al geef ik toe dat ik het in de zomer vooral mooi vind maar niet vaak eet, simpelweg omdat ik dan volop tomaten, bonen, sla en dat soort groenten oogst en eet). Natuurlijk zijn ze wel ook wat gevoelig voor rupsen en witte vlieg, dat geldt voor alle koolsoorten (al houden die voor mijn gevoel toch meer van boerenkool, misschien door de andere bladstructuur). 

De warmte van de afgelopen weken heeft voor een goede start van veel planten gezorgd. En hopelijk kunnen ze daardoor de wisselvallige en koelere week die eraan komt goed doorstaan. Ik kan me van vorig jaar nog herinneren dat mei heel nat en koud was, waardoor soorten als bonen, tomaten, pompoenen, mais, etc. stonden te verpieteren en in juni heel langzaam pas goed op gang kwamen. Ik keek net even terug naar het blog dat ik op 24 mei 2024 schreef en daar las ik over verzopen aardappelen en door slakken opgevreten courgetteplanten. En ik schreef vol trots dat de tomaten eindelijk gingen bloeien. Dat doen ze dit jaar al zeker 2 of 3 weken. Sterker nog; ik zie in enkele planten de eerste tomaatjes al hangen:

De tomatenplanten groeien ook prima, ze zijn al zeker 60 centimeter hoog, sommige maken al hun 2e bloemtrosje. Daarentegen blijven komkommers, paprika’s, pepers en aubergines nog wat achter: die houden duidelijk van nog meer warmte (het was in de kas overdag meer dan warm genoeg maar de nachten zijn in mei nog koel, ook in een kas). Maar de eerste aardbeien rijpen al (foto bovenaan dit blog), over 1 of 2 weken kan ik de eerste koolrabi’s oogsten, en de stokbonen willen al voorzichtig langs de stokken gaan klimmen.

Ik heb ook eindelijk eens tijd gehad om de vijgen te verwijderen. Ik heb ze in het vroege voorjaar al gesnoeid. Vijgen bloeien op nieuw hout dus geeft een lage struik/boom met veel vertakkingen de beste kans op een goede opbrengst. Ik zie het verschil bij onze tuinbuurman. Hij heeft een vijgenboom die ondertussen zeker 5 meter hoog is en wel 8 x 8 meter ruimte in beslag neemt. Onder de kroon is veel schaduw en kan eigenlijk nauwelijks groente worden geteeld. Ook niet erg, en hij heeft altijd een heel goede opbrengst. Maar ik ben niet zo handig als hij, en heb ook niet zo’n grote tuin; snoeien is lastig en de vijgen rijpen op een hoogte van minimaal 3 meter. Ik weet zeker dat ik de oogst zou moeten bekopen met een flinke blessure, zet mij niet op een ladder op een ongelijke ondergrond, zeker niet als er ook nog wespen rond vliegen 😁

Ik verwijder nu wel alsnog (beetje laat, ik geef het toe) de jonge onvolgroeide vijgjes van vorig jaar. Er wordt vaak geadviseerd om dat in de herfst te doen, want de jonge vruchtjes zijn gevoelig voor schimmel en kunnen dat dus ook verspreiden. Zoals deze:

Aan de andere kant kun je op internet ook het advies vinden om de jonge onvolgroeide vruchtjes die in de nazomer zijn gevormd te laten hangen, omdat ze de eerste oogst van het jaar kunnen geven. En dat klopt ook. Het is dus allebei waar, de winter bepaalt wat er met de vruchtjes gebeurt. In een koude natte winter kunnen ze schimmelen en rotten, in een zachte winter kunnen ze overleven. Ik heb nu beide, in dezelfde vijg. Want naast die verdroogde vruchtjes die ik ondertussen heb verwijderd zie ik ook deze:

En deze vruchtjes hebben de winter dus prima overleefd en beginnen al te groeien (oh ja, er zit nog een verschrompelde onder zie ik nu op de foto, die moet nog even weg 🙄😄). Het zou zomaar kunnen dat ik over 4 tot 6 weken wat heel vroege eerste vijgen kan oogsten. Laten hangen of weghalen? Twintig jaar geleden zou ik zonder aarzelen ‘weghalen’ hebben gezegd, nu zou ik vooral dit verhaal vertellen. Ik ga ze voortaan laten hangen, maar in herfst/winter/voorjaar elke 2 of 3 weken de boom/struik even nakijken en de vruchtjes weg halen die lijken te gaan schimmelen/verkleuren/zacht worden. De rest mag blijven, in de hoop op een eerste vroege oogst!

Tot slot van dit blog niet één maar een paar bloemenfoto’s. Want de rozen gaan bloeien, één van de dingen waar ik me elk jaar weer op verheug, op de vorm en kleur, en natuurlijk ook op de geur!