Kerst en een oproep

Morgen is het 21 december, zo ongeveer de kortste dag van het jaar, en het begin van de winter. Ik geef het toe, ik ben er hard aan toe: niet aan het begin van de winter maar wel aan de eerste langere dagen in een nieuw jaar.

Dan hoop ik eindelijk ook weer eens wat tijd en gelegenheid te krijgen om naar de moestuin te gaan. Afgelopen weken/maanden waren zo hectisch dat het er nauwelijks van kwam. En als ik dan eindelijk eens een uurtje tijd kon vinden regende het. Of waaide het heel hard. Of allebei. Allemachtig, er is hier zo vaak zo veel regen gevallen dat mijn jas permanent meer of minder vochtig is 😁

Het gaat nog helemaal niet goed met Ruud en het is dus nog steeds heel hard nodig dat ik 2 keer per dag een poos bij hem ben. En als ik dan ’s avonds bij thuiskomst mijn natte jas uittrek is die in de ochtend, wanneer ik weer op de fiets stap, nog niet helemaal droog. Niet erg want meestal ga ik dan toch ook gewoon weer een nieuwe bui in. Bij Ruud droogt de jas sneller, op de afdeling waar hij woont is het altijd bijna tropisch warm.

Bovenstaand is één van de redenen waarom ik de afgelopen weken geen blog schreef. De andere reden is ook heel verdrietig; poes Robin werd plotseling ziek. En na een week tobben en opname en onderzoeken heb ik moeten besluiten om haar in te laten slapen. Ze is helaas slechts 12 jaar jaar oud geworden.

En nu is het dus heel stil en koud in huis, letterlijk en figuurlijk. Ik zal blij zijn als het januari is. Alleen al voor het vooruitzicht van iets lichtere dagen. En een wat beter jaar. Ik wil bij deze gelijk iedereen nogmaals bedanken voor alle steun en lieve berichtjes die ik in de afgelopen weken/maanden kreeg!! Het waren er zoveel dat ik niet de tijd had om ze te beantwoorden, maar ze hebben me heel goed gedaan!

En zo gloort er heel in de verte toch wat licht, van het nieuwe jaar en van voorzichtige plannen. Ik heb zin om mijn zadenboxen eens na te kijken. Toen ik eens naar de tuin kon heb ik 2 speciekuipen leeggemaakt, de kas in gesleept en weer gevuld, met een deel van de oude grond die erin zat plus verse rijpe compost. Misschien kan ik er ergens in de komende weken wat rucola in zaaien. En veldsla, of pluksla, mosterdblad, in ieder geval wat lekkere blaadjes voor een verse (extra vroege) voorjaarssla.

Ik moet ook nodig eens op zoek gaan naar zaden voor 2025, ik heb altijd flink wat voorraad maar ik wil natuurlijk, net als elk jaar, weer nieuwe rassen. Het zal voor heel veel mensen al wel duidelijk zijn maar voor wie het nog niet heeft gehoord: vanaf 1 januari stijgt de btw op zaden van 6% naar 21%. Mocht je dus nog zaden willen bestellen, dan kan het handig zijn om dat nog even op de valreep te doen. Ik hoop dat het me zelf ook nog gaat lukken 😁

Er staat nog een derde speciekuip in de kas, ook met half oude grond en half verse compost. De mooie grote knoflooktenen heb ik buiten in rijen geplant. Maar er zitten (rasafhankelijk) ook vaak een aantal van die miniteentjes in een knoflookbol. En teentjes met een plekje. En teentjes die nauwelijks een teentje te noemen zijn. Die restjes plant ik niet uit, uiteindelijk maken mooie grote tenen toch altijd de beste bollen. Tegelijkertijd is het ook zonde om ze weg te gooien. En dus gebruik ik ze meestal in de keuken. Maar ik pot ze ook wel eens op (afhankelijk van hoeveel ik er heb). Het waren er nu zoveel dat ik er een kuip voor heb gebruikt.

Je ziet op de foto dat ook die mini-knoflook-frutseltjes gewoon uitlopen (ik zie dat ik er ook nog een paar ’terug moet duwen’, knoflookteentjes hebben nogal de neiging om zichzelf uit de grond te drukken als ze worteltjes maken en ze niet heel diep zijn gepoot). Ik kan het blad afsnijden en in de keuken gebruiken. Maar nog lekkerder vind ik het om ze in het voorjaar in hun geheel te gebruiken, de verse witte knoflook heeft dan nog geen tenen en ook nauwelijks een bolletje, maar de iets verdikte stengel heeft een heerlijke, zachte, frisse en toch duidelijk verse knoflooksmaak. Ze zien er dan uit zoals op een oudere foto hieronder.

Ik schrijf dit blog ook om nog even aan te geven dat ik in de uurtjes die thuis ben mijn best doe om de zadenlijst in orde te maken. Ik hoop dit weekend de laatste 2 soorten (2 pepers, Zébrange en Sugar Rush Stripey) te verpakken en dan is het schonen, verpakken en labelen klaar. Maar dan moet ik van alle soorten nog een beschrijving maken, en daar heb ik ook nog zeker een week voor nodig. Als ik het een beetje ruim neem (kerst meegeteld), dan gok ik dat de zadenlijst misschien wel rond oud & nieuw op de website staat, maar uiteraard laat ik een definitieve datum nog even in een blog weten. Ik had ook nog een afspraak met een paar mensen die niet online kunnen of willen bestellen, die mensen mail ik volgende week even met het lijstje van soorten die erin staan.

Dan tot slot van dit blog nog een oproep van de universiteit van Wageningen om mee te doen met een experiment dat betrekking heeft op gewasbescherming/-combinaties bij tuinbonen. Vandaar ook de vrolijke tuinbonenfoto van 2 jaar geleden bovenaan dit blog. Ik biecht gelijk op: ik vind ze echt niet zo lekker 😄. Ik eet ze op als ik ze ergens krijg maar ik kook ze niet voor mijn lol (nou ja, die kleintjes van het ras Stereo vind ik best redelijk lekker). Ruud was er dol op, ik gaf de voorkeur aan kapucijners (en zo verdeelden we ze dus ook; als Ruud tuinbonen at, kookte ik lekker verse kapucijners voor mezelf). En toch ga ik ze ook komend jaar weer zetten. Niet voor mezelf, niet voor Ruud, maar voor Jan en zijn vrouw Els; zij vinden tuinbonen ook heel lekker.

Ik kreeg onderstaande mail van Isabelle, je vindt daarin ook gelijk de link naar de pagina waar je je kunt aanmelden voor deelname aan het experiment:

Beste Diana,

Al een aantal jaar lees ik met veel plezier je blog en ik zag toevallig gisteren in de reacties bij je blogberichtje “Nat – natter – natst” een link staan naar een burgerwetenschaps project waar ik aan meewerk: MoestuinMix. Hierin werken wij vanuit de universiteit van Wageningen samen met moestuintuinders om goede (of juist slechte) gewascombinaties te vinden voor tuinbonen. Het doel is enerzijds om deze informatie weer terug te geven aan de moestuinders, maar anderzijds is deze kennis ook van belang voor boeren die gewasdiversiteit (het telen van meerdere gewassen tegelijkertijd) willen toepassen op hun akkers om zo een stap te zetten naar duurzamere landbouw.

We hebben dit experiment vorig jaar al een keer uitgevoerd, maar we willen het experiment volgend jaar weer herhalen, want hoe meer data we kunnen verzamelen, hoe meer ontdekkingen we kunnen doen. In het kort vragen we de deelnemende moestuinders om in hun moestuin een rij tuinbonen te zaaien naast een rij rode bieten, en een rij tuinbonen naast een gewas naar keuze. Tijdens de groei van de tuinbonen worden er dan meerdere metingen gedaan, zoals het opmeten van de hoogte van de planten, het doorgeven van de bloeidatum en natuurlijk het meten van de opbrengst door peulen te tellen. Voor de enthousiastelingen die wat extra’s willen doen zijn er ook tellingen voor bestuivers, luizen en natuurlijke vijanden van de luizen mogelijk. Meer (achtergrond) informatie kun je vinden op: www.cropmix.nl/moestuinmix.

Ik heb het idee dat er onder de lezers van jouw blog veel moestuinders zijn die veel ervaring hebben en dus kennis van goede gewascombinaties en wel in zijn voor een experimentje. Daarom vroeg ik mij af of je het wellicht leuk zou vinden om iets over dit experiment te delen op jouw blog, of anders social media? Mocht je verdere vragen hebben hoor ik het uiteraard graag.

Met vriendelijke groet,

Isabelle Jacobs, promovendus WUR

Nou, leuk, ik ben heel erg benieuwd naar de uitkomsten van het experiment!!

Tot slot wil ik graag iedereen heel fijne kerstdagen wensen!!