Zomer! (heel even dan)

We hebben de kassen nog niet gekalkt. Ze mogen eerst nog lekker meer opwarmen voor de zomer echt begint. Ik had de kalk en kwast al wel klaar gezet, voor als het te zonnig en te warm zou worden. Maar van deze ene extra warme dag (met vanmiddag alweer regen en daarna afkoeling) gaan zowel wij als de tomatenplanten niet bang worden. Ik hoop alleen dat we deze warme dag niet hoeven te eindigen met slagregens, blikseminslagen, windkracht 9 of andere akelige weersveranderingen. Morgen weer 20 graden en dat lijkt mij prima….. het is pas begin juni.

Maar we kunnen wel, bijna plotseling, merken dat de zomer er nu wel echt aankomt, ineens gaat alles groeien en bloeien (en ineens staat dan vooral voor de regen van 3 dagen geleden in combinatie met de temperatuur boven de 20 graden).

Foto van de reep grond voor kas 3. Ik had besloten geen buitentomaten meer te zetten, dus wat ging ik er dit jaar eens mee doen? Nou, wat eenjarigen en andere leuke planten zetten, had ik bedacht. En zo staat achterin de paarse Tuinmelde al wat hoger te groeien. En staan ervoor de oranjegele Ursinia calenduliflora al te bloeien. Geweldig. Ik zou echt nooit zaden van Ursinia kopen, zien er nooit heel aantrekkelijk uit op een pakje zaden. Maar nu (met dank aan Margreet) zaden geruild en ik ben ‘om’, wat een vrolijke vroeg- en rijkbloeiende planten! Ertussen staan nog Antirrhinum Night and Day, Verbena bonariensis Lollipop, Gaillardia Simple Simon Peach, en Sorghum bicolor Red’s Red Sweet. Oh ja, en onkruid (te warm om nu te wieden – goede smoes :-)). En rechts zie je de voorgezaaide winterprei die we binnenkort uit kunnen gaan planten.

De eerste bloempjes beginnen tomaatjes te worden in de kassen. Hoewel een deel van de planten nog steeds staat te ‘mieren’ gaat het met het grootste deel prima. En zien we al wat variaties in tomaatjes. Vleestomaat, cherrytomaat, romatomaat. Gestreepte tomaatjes, ovale tomaatjes, en natuurlijk blauwe tomaatjes:

Op de foto het eerste tomaatje van het ras Blue Pitts. Je ziet dat ik een keer ben vergeten te tikken, boven het tomaatje zie je een soort van leeg stokje, daar heeft zeker een bloempje gezeten dat dus niet is bevrucht. Gemiste kans, en dat geeft maar weer aan; niet vergeten elke dag te tikken!

Ook de eerste paprika’s en pepers gaan bloeien, sommigen geven zelfs al een eerste vruchtje (maar nog maar heel klein hoor, en dat is maar goed ook want het gros van de planten is ook nog maar heel klein.

Op de foto het eerste bloempje van de peper Masquerade; kleine plantjes (35 centimeter hoog) hebben donkergroen blad met wat paars erin, paarse bloempjes, en hopelijk daarna langwerpige vruchtjes die rijpen van lila naar wit naar geel naar oranje en naar rood. Vrolijk. Ruud noemt het ‘kerstverlichting’. En om even aan te geven wat daar mee wordt bedoeld even een heel kleine fotootje van deze Masquerade in 2009 (ja, blijkbaar alweer zo lang geleden dat ik haar teelde – ik dacht toen ook blijkbaar nog dat ze een heel grote, lange, dikke stok nodig had om de planten aan op te binden, dit jaar staat er een bescheiden stokje 50 centimeter-stokje bij :-)). Dus hopelijk een mooiere foto komende zomer. In ieder geval kun je al wel zien dat de verschillende kleurtjes in de verschillende rijpingsstadia bijna een bontgekleurde kerstverlichting lijkt. En ja, uiteraard ook eetbaar, best pittig van smaak.

Buiten groeit nu ook alles wat beter; ineens lijken de uien het licht te zien en krijgen meer loof. De eerste stokbonen beginnen te ranken. De kruiden groeien eindelijk goed (van de Salie en Rozemarijn heb ik zelfs nog gedacht dat ze dood zouden gaan, maar alsnog beginnen beiden nieuwe verse scheuten en blaadjes te maken en er gewoon wat frisser en groener uit te zien. We hebben de eerste doperwten rauw van de peul gegeten, de Lathyrus is flink gegroeid en ik zie al wat knopjes. Er hangen al vijgjes in de jonge vijg in pot. En zo heeft alles vooruitgang geboekt sinds vorige week.

Alleen bovenin de planten bloeien nog wat kapucijnerbloempjes, maar het gros is uitgebloeid en begint peulen te maken:

Het duurt nog wel een week of 2 voor we ze kunnen eten, want de peulen moeten natuurlijk heel dik worden en zich vullen met de kapucijners zelf (de zaden dus), maar ik verheug me er nu al op (gebakken uien en uitgebakken spekjes erdoor, of lekker in een salade).

Waar ik me ook op verheug; soja, ook zo’n nieuw soort groente. Nou ja, niet nieuw natuurlijk, maar wel pas sinds een jaar of 5 zelf ontdekt. En lekker! Zo lekker dat ik vorig jaar de Black Jet teelde en daar vooral zaden van oogstte. Omdat ze zo lekker was (de zwarte sojaboontjes schijnen de lekkerste sojaboontje te zijn, er bestaan ook groene en gele en bruine). En nu dus 4 bakken vol gezaaid.

En gekiemd. Nog een paar dagen en we gaan de zaailingen uitplanten. Je kunt al aan het blad zien dat het heel zachtbehaard is, sojaboontjes zijn geen familie van de sperzieboon en je kunt ze dus prima en zonder kans op kruisen naast andere bonen planten. Ze doen het (is mijn ervaring) eigenlijk verrassend goed in Nederland, mits je ze maar niet te vroeg zaait, en je ze een warm en zonnig plekje geeft.

En dan tot slot nog een foto van een Calendula. Ik vind Calendula’s altijd erg leuk en vrolijk, of ze nou geel, oranje, enkelbloemig, dubbelbloemig, gevlamd of wat dan ook zijn. Maar het zou maar kunnen dat ik dit ras gewoon eens heb gekocht voor de naam en niet eens voor de kleur of vorm.

Hoewel ze een mooie bloempje heeft, waarbij het hart van de bloem lichter is dan de buitenrand. Maar dan de naam, Calendula officinalis Oopsy Daisy, ik zou het zelf niet hebben kunnen verzinnen, maar wat een vrolijke, zomerse naam :-).