Chagrijnig

Ruud is niet vrolijk (valt wel mee hoor, maar ik moet toch wat schrijven). Ruud heeft vandaag de uien gepoot. En Ruud zegt “Dat gaat niet met dat stro”. Natuurlijk wel, Ruud, kijk, je schuift het zo een beetje opzij, en dan poot je de uitjes in de kale grond en schuif je het stro weer een beetje terug. Dus ik doe een rijtje voor. Ruud kijkt ernaar en zucht.

Ik heb ook van alles te doen, dus terwijl ik krootjes zaai, de Salvia officinalis verplant, de doperwten water geef zie ik Ruud plantuitjes poten. Hij loopt heen en weer, af en toe wat gemor en gesnoef. “….stro”, zegt hij, terwijl hij langs me loopt (en de puntjes staan niet voor één of andere enge ziekte hoor, maar wel voor een lichaamsdeel dat ik hier niet zal herhalen). Ruud vindt het dus niks. Maar ik wel, gewoon negeren, en de uien zitten in ieder geval in de grond.

Het is ook best lastig, kost gewoon wat meer tijd dan het planten in gewone grond, dan kun je een streep trekken en poot je de uitjes. Nu moet al dat stro een beetje op worden geschoven en later weer langs de pootuien worden gelegd, maar de pootuien hebben (denk ik) wel nog even wat licht nodig, tot het loof boven het stro uitkomt, dan vouw ik het stro weer wat dichter bij elkaar.

“En het ziet er niet uit”, zegt Ruud. “Nee inderdaad, het ziet er niet uit, nu nog niet”, leg ik geduldig uit, “maar komende zomer ben je er echt heel blij mee, want het gaat vocht onder het stro vasthouden, en het onkruid tegenhouden”. Ruud wil het niet geloven. Maar ik heb er best vertrouwen in (maar ik weet ook wel dat ik wel eerder ergens veel vertrouwen in had maar het dan toch uiteindelijk niks werd). Ruud weet dat blijkbaar ook, en blijft bij zijn standpunt.

Maar dan laat ik hem kas 2 zien (en kas 2 staat voor de 2e kas die we ooit hebben gekocht/gebouwd, het is onze naam voor deze kas, we weten dan allebei wat we bedoelen als we een hark of een potje of wat dan ook zoeken).

Kijk eens hoe schoon en droog. Ja, er liggen wat strootjes midden op het pad, maar verder ziet het er toch prima uit. De grond is er ook een graad warmer dan de grond in de kas zonder stro (want door ons meningsverschil hebben we besloten een kas mét en een kas zonder stro te beplanten dit jaar. En dan kijken wat het beter doet, of minder werk geeft. De voors en tegens gaan we komende herfst tegen elkaar afwegen en dan besluiten wat we gaan doen, wel of niet spitten, wel of niet stro leggen, etc..

En toen liet ik hem de grond zien in de kleine kas:

Lekker warm in de kas, en er komt daardoor van alles tot leven. Vooral vogelmuur, en dan niet 6 zaailingen, maar doe er dan maar gelijk 600. En je kan het niet zien, maar een aantal ervan hebben al een bloempje. En een bloempje betekent zaden. Binnen enkele weken hebben deze zaailingen bij elkaar zelf ook weer 1000 nakomelingen gemaakt. Zo snel gaat dat met onkruid. Bovendien is de grond kurkdroog, je kunt het bijna zien, een grijze laag grond.

Ik heb tegen Ruud gezegd “als jij je eigen kassen zonder stro bijhoudt, hou ik de mijne met stro bij”. Ja, dit soort zaken kunnen tot hevige verdeeldheid leiden, je hoort het. En dan moet een mens ook hard zijn. Dus Ruud heeft het kasje onkruidvrij gemaakt, morgen wordt er spinazie in gezaaid.

En toen was de rust en vrede wedergekeerd. Geen idee voor hoe lang. Want vlak voor we naar huis gingen heb ik tegen Ruud gezegd dat als er nu graan tussen het stro kiemt, we dat er wel uit kunnen trekken maar wel weer terug moeten schenken aan de grond/stro/tuin. Als je het er bovenop legt sterft het af, droog het uit en vormt het ook weer een natuurlijke mulchlaag. Ruud zei niks, maar als blikken konden doden….. Later mompelde hij tegen een tuinvriend iets over een aansteker…….

Maar om toch een soort van positief te eindigen nog een paar foto’s van de zaken zoals ze nu voorstaan:

De kruisbes loopt uit. En niet alleen de kruisbes, ook de blauwe bessen, de zwarte bes, de braam. En de appels en peren en pruimen staan letterlijk op barsten; de dikke knoppen beloven weer veel goeds (want bijna altijd komen er eerst bloemknoppen voor bladknoppen).

De rabarber loopt uit. heel voorzichtig, maar ze leeft, en met wat voeding kunnen we ook een paar weken wat stengels oogsten voor moes, taart of wat dan ook.

En tot slot nog een foto van het mosterdblad zoals ik deze uit de trays haalde waarin ze gezaaid was.

Pluggen met ruim voldoende wortels en ruim voldoende blad. Gezond en groot genoeg, vandaag uitgeplant, natuurlijk gelijk wat water gegeven. En dan hopen maar dat ze niet direct door slakken wordt opgevreten en dat we er over een paar weken van mogen oogsten voor op een heerlijk broodje kaas, lekker pittig, als een kruising tussen rucola en radijs.

Zonnig weekend!