Delen

Ik wil best delen hoor. Ik zou in theorie de helft van wat ik zaai af kunnen staan aan wie of wat het nodig heeft, en dan zouden we nog steeds genoeg voor onszelf hebben.

Maar zo gaat het niet in de moestuinwereld. Daar zijn we niet alleen, er wonen heel veel mee-eters. Iedere moestuin heeft zo z’n eigen belagers, hier hebben we geen konijnen of herten maar vooral muizen (en ratten), duiven, eenden en slakken. Als we niets zouden beschermen zouden we bitter weinig kunnen oogsten. Het is altijd weer de start in het nieuwe tuinjaar: de tuin is nog vrij leeg dus elk groen plukje dat boven de grond uitsteekt valt op, voor ons maar ook voor de mee-eters.

Ik liet vorige week een foto zien van de slazaailingen waarvan ik  teveel had gezaaid. Maar we zijn nu blij met zoveel slazaailingen, want van elke 10 zaailingen die we hebben uitgeplant zijn er 8 of 9 opgevreten (ik gok op slak of eend). Dit weekend gaan we op de lege plekjes nieuwe slazaailingen uitplanten, en er ook ter bescherming gelijk maar een vliesdoek over draperen.

De koolzaailingen kiemden prima, en ik heb ze ondertussen verspeend naar 9-centimeterpotjes. Zodat ze nog lekker kunnen groeien. Maar dan moeten ze niet opgevreten worden:

 

Drie zijn er al weg. En we hoeven hier niet lang over te verzinnen, want deze zaailingen staan in de kas, de ramen staan niet ver genoeg open voor vogels. Dus dan zijn het slakken. We hebben de onderbak met deze zaailingen ondertussen afgedekt met een glasplaatje.

Nog zo’n voorbeeld. Soms wordt me gevraagd waarom ik doperwten voorzaai, want het is toch net zo makkelijk om ze ter plaatse te zaaien? Ja, dat zou kunnen. We hebben 2 rekken voor de doperwten. De doperwten bij het eerste rek hebben we voorgezaaid en uitgeplant (en natuurlijk met een blauw net afgedekt tegen vogelvraat):

 

Die groeien best goed, krijgen zelfs al rankjes waarmee ze zich vast willen grijpen aan het rek. Bij het andere rek hebben we de zaden direct in de grond gezaaid. En ook dat rek is afgedekt door een blauw net:

 

Het is wellicht niet goed op de foto te zien maar elk zaadje dat er heeft gelegen is vakkundig uitgegraven, met kleine muizenpootjes. Muizen kunnen makkelijk door de mazen van een blauw net kruipen. Zucht. Ik heb ze gisteren maar gelijk opnieuw gezaaid. Voor alle duidelijkheid: voorgezaaid, in een tray, in de kas, in een onderbak, en die hermetisch afgesloten met een glasplaat.

Kon ik toch met alle dieren maar een schikking treffen: wie wat en in welke hoeveelheid op mag eten. Want de muizen mogen best wat doperwten hebben, genoeg voor een paar maaltijden voor een gemiddeld muizengezin. Maar niet alles. 5 sla voor ons, 5 sla voor de eenden. 10 kool voor ons, 10 voor de slakken. 50 aardbeien voor ons, 50 voor de merels. Enzovoort.

Maar ik kan helaas geen afspraken met ze maken. En dus beschermen we nu bijna alles wat we uitplanten. Behalve de uien want daar heeft geen enkel dier interesse in. We wachten op de groei van alle zaailingen, planten en onkruid. Want hoe meer groen in de tuin, des te meer keuze is er. Voor ons, maar ook voor de dieren in de tuin. En dan kunnen hopelijk al die lelijke netten, vliesdoeken, rekjes, glasplaatjes, etc. weg. Maar nu zijn ze nog even hard nodig.

Niet dat we klagen hoor, we kunnen al kiezen (nog niet van buiten maar wel uit de kas). Eten we vandaag spinazie?

 

Of andijviestamppot?

 

Of toch liever sla?

 

En dan kunnen we ook nog kiezen uit rucola, mosterdblad en winterpostelein voor erbij. Voor nu eten we uit de kas en werken we in de tuin. Met nog wat koude nachten in het vooruitzicht wachten we even met het uitplanten van zaailingen (en dat is maar goed ook, want zoals gezegd en getoond wordt alles nu toch nog dezelfde avond opgevreten 🙂 ).

Er is zonder uitplanten ook genoeg te doen in de tuin. De tuin krijgt haar vorm voor 2019. Elke vierkante centimeter is al vol gepland. Sterker nog, ik kom ruimte tekort. Want ik heb heel veel eenjarige bloemen gezaaid, en ik kan geen plekje meer vinden voor de zaaiuien. En waar kan ik in vredesnaam de knolvenkelzaailingen kwijt?

Ruud weet dat ik zo aan het zoeken ben, en aan het puzzelen waar ik alle soorten voor dit jaar kan planten. En hij heeft alle bakken met zaaisels en zaailingen gezien. Dat is dan ook vast de reden dat hij zijn territorium al heeft afgebakend (om maar in dierentermen te blijven). Hij heeft niet in de tuin geplast hoor (maar ik ga het er niet op gokken en breng hem niet op gedachten). Ruud heeft alvast een plek voor zijn belangrijkste planten veilig gesteld:

 

De bonenstaken zijn alvast gezet!

 

Tot slot nog even:

Het probleem met het versturen van de nieuwsbriefmails lijkt voorbij, met dank aan Augus. Ik hoop dat iedereen komende nacht de mails weer goed ontvangt!

En ik heb nog wat pagina’s bijgewerkt, tekst aangepast waar nodig en nieuwere en grotere foto’s geplaatst:

• Meloen (jeetje, wat was dat een (ver)oude(rde) pagina, bijna helemaal overnieuw geschreven)
• Aubergine
• Rhodochiton atrosanguineus (in de database van eenjarige bloemen)
• Pruim
• Appel

En ik ben nu bezig met de pagina over de Kweepeer maar die is nog niet klaar (waar ‘hier verder‘ staat ben ik dus gebleven 🙂 )

Tot slot nog 1 foto, van de eerste bloeiende bloem in de tuin (op uiteraard de pruimenbloesem na). Het is de Asarina procumbens die ik vorig jaar ‘als eenjarige’ in pot had en afgelopen december toch maar in de kas heb gezet. Een week of 4 geleden kreeg ze, ondanks de kurkdroge grond en kou, nieuwe bladeren en zelfs knopjes. Ik heb haar eten en drinken gegeven en sinds vorige week staat ze buiten. En nu bloeit ze: