Koud

Ik voel het als ik iets plant, of als ik mijn handen in de waterton was, het is allemaal nog ijskoud. De pruimenboom staat vol in knop, maar met dit koude weer blijven ze ook in knop. Het is lente maar alles staat even stil, wacht op wat meer warmte. En zo gaat het ook met veel zaailingen en zaden, de uitjes die we 3 weken geleden hebben gepoot lopen nog niet uit, zelfs de sjalotten niet (al zitten ze wel vast, dus er zijn wel wortels gegroeid).

De kapucijners staan er nog hetzelfde bij als toen we ze hebben geplant (misschien ietsje gegroeid, maar niet heel veel), er komt zelf een soort paarsachtige zweem over het blad, een teken van kou.

Zelfs de rabarber loopt maar heel langzaam uit:

Maar ze komt wel, als de temperatuur eenmaal oploopt zullen we toch over een week of 3 rabarber van eigen tuin kunnen eten. Lekker! Ik gebruik de roodstelige rabarber vers in taarten, desserts, etc.. En de grote groene rabarber gebruik ik om rabarbermoes in te maken.

Om het verschil even te laten zien rechts een foto van dezelfde rabarber, maar dan op 7 april 2014 gemaakt. Al zegt ook dat niets hoor, ik heb ook nog een foto van 19-04 2013:

Je ziet, een koude of warme winter zegt ook niet alles, het weer in het voorjaar heeft er ook heel veel invloed op. Maar wel grappig om elk jaar een foto te maken en dan de verschillen te zien.

De tomaten in de kas leven nog steeds, er zijn er 3 dood, die moet ik nog even opnieuw zaaien. En voor zover ik dat kan bedenken/beredeneren is dat vooral te wijten aan vocht; in een warme kamer droogt het vocht op, maar als het zo koud is als in de koude kas niet, de combinatie van kou en vocht is voor 3 zaailingen net iets teveel van het goede (of dit geval het slechte) geweest.

Maar groeien doen ze niet echt, ook zij wachten op betere tijden.

Maar zodra de temperatuur gaat stijgen (ik begreep vanaf komend weekend) zullen ze wel gaan groeien. Want op de 3 dode zaailingen na staan de tomaten er niet onaardig bij. Op de foto een zaailing van de Purple Passion. Ik heb nog wel eens een mailtje gehad van iemand die dacht dat er tussen de tomatenzaailingen die ze uit mijn zaden had opgekweekt zaden/zaailingen zaten die geen tomaat waren. maar dat komt door het blad, verschillende tomatenrassen hebben verschillende bladeren, ook al als ze zo jong zijn. Bij het ras dat je op de foto ziet wordt het aardappelblad genoemd. En mocht je ooit twijfelen (ik heb ook wel eens gezien/gehoord dat mensen met heel veel liefde en zorg onkruid aan het opkweken waren), ruik dan, dat maakt het altijd duidelijk.

En voor Evelyn; je ziet dat zelfs bij een zaailing zo klein en koud de kiemblaadjes al voorzichtig geel kleuren. Als de zaailing over een week een stuk groter is zal de zaailing de kiemblaadjes laten vallen.

Dit is een foto van het ras Fahrenheit Blues. Je kunt al zien dat de steeltjes iets paarsachtigs hebben. En ook de achterkant van het blad en zelfs de nerf heeft iets van paarsblauw in zich. Een goed teken, want dat hebben bijna alle ‘blauwe’ tomaten. Ik hoop alleen dat deze Fahrenheit lekkerder is dan de originele blauwe OSU Blue (zoals ik de Dancing with Smurfs van 2014 al veel lekkerder vond dan de OSU Blue).

Tot slot van dit tuindagboek dan nog een positief bericht;

Volgende week eten we spinazie :-).