Oeps…

Nou ja, ‘oeps’,  dat nu ook weer niet. Eigenlijk vond ik het wel gewoon mooi tijd om te gaan zaaien. Ik had mezelf voorgenomen om niet voor de laatste week van januari de pepers, paprika’s en aubergines te zaaien, en op dat voornemen heb ik slechts 2 dagen gesmokkeld. Peanuts :-).

Het kwam ook een beetje door het weer, met wat zonnige dagen werd het pas na half zes in de avond echt donker. De dagen gaan dus weer langer licht worden. En dat werkt hier als een soort startschot.

Ook dit jaar weer via de denomethode gezaaid, het kan zeker niet iedereen bekoren maar ik kan er prima mee overweg. Voor wie het niet kent; je zaait niet in grond maar in papier. De voordelen daarvan zijn dat je heel veel soorten/zaden kunt zaaien op een klein plekje, je daar dus ook het warmte plekje in huis voor op kunt zoeken, en je heel gecontroleerd kunt zaaien (want je kunt de zaden altijd zien en dus ook zien wanneer ze kiemen of juist schimmelen of rotten, of gewoon niet kiemen). Nadelen: je moet er wat gevoel voor hebben want het is wel een gepriegel, en je moet de zaailingen verspenen (hetgeen niet hoeft als je direct in potjes met grond zaait).

Maar dus woensdag de propagator van zolder gehaald. Ideaal apparaat want je kunt er zo warm in zaaien als je wilt. Maar als ik eerlijk ben moet ik wel toegeven dat ik het eigenlijk alleen gebruik voor het zaaien van pepers, paprika’s en aubergines, voor andere soorten gebruik ik eigenlijk nooit een propagator, niet verwarmd en niet onverwarmd (omdat het ook wel licht tegenhoudt en dus relatief donker is, met mogelijk iele, dunne, lange zaailingen als gevolg). Als je via de denomethode wilt zaaien maar geen elektrische propagator hebt, is het ook heel handig, want het bakje met zaaisels kun je dan gewoon op een modem te zetten, of een ander apparaat dat 24 uur per dag warmte afgeeft (koelkast, aquarium, digitale tv-box, etc.).

En dus zo de propagator voorbereid. Het verwarmingselement zit in de zwarte piepschuimbak. De groene binnenbak gevuld met een centimeter of 3 zilverzand en daar zoveel water bij gedaan dat het zand helemaal verzadigd is. En een potje met wat grond gevuld zodat de temperatuurvoeler daarin de temperatuur kan meten (dat lukt heel slecht in zand, is onnauwkeurig want in zand wordt temperatuur niet goed gemeten, en de bodem is warmer dan de lucht/potgrond in het potje want daar ligt het verwarminselement).

De propagator heb ik aangezet, met dimmer ertussen, het is nog wel wat schuiven om de juiste temperatuur te vinden. En wat de juiste temperatuur is is ook geen wetmatigheid. Vroeger liet ik de zaden graag kiemen op een temperatuur van wel 28 of 29 graden. Maar tegenwoordig vind ik iets minder warm en iets meer tijd toch beter voor de zaden en staat de thermometer op zo’n 26 graden. Warm zat, de zaden kiemen wat later en langzamer maar lijken wat steviger en een dagje te lang in de propagator maakt niet zoveel uit. Maar iedereen heeft daar een eigen mening over. Feit blijft dat alles boven de 20 graden zorgt voor een betere kieming dan een temperatuur van onder de 20 graden (voor pepers, paprika’s en aubergines).

Dus propagator aan, staat al lekker te verwarmen. En dan begint het grote gepriegel.

Ik gebruik koffiefilters voor koffieautomaten, die halveer ik. De halve maan maak ik nat met een plantensproeier en vouw ik 2 keer dubbel. En daarop gaan dan de zaden. Het aantal zaden op de foto is wel erg veel, maar dat komt in dit geval omdat ik wel 9 planten zou willen en de zaden van 2011 zijn, dus al behoorlijk oud (voor paprikazaden), ik verwacht niet dat alle zaden kiemen. Normaal gesproken leg ik zo’n 10 zaden op het koffiefilterpapier. En dan vouw ik het papier dus nog een keer dubbel zodat de zaden vochtig tussen 2 keer 4 lagen papier zitten. En dan gaat het zo in een plastic zakje, rechtop (want zaden die kiemen groeien naar boven en dat lukt niet als een filter plat ligt). Labeltjes erbij (die met inkt zijn beschreven die  bestand is tegen vocht, erg belangrijk :-)). En met het plastic zakje open, zodat er licht en lucht bij kan en een eventueel teveel aan vocht weg kan.

En zo staan de zaaisels in een bakje lekker warm bij een graad of 26 in de propagator. In het volgende tuindagboek hopelijk foto’s van de eerste gekiemde zaden en het overbrengen van de zaailingen naar potten.

Ondertussen begint dan stap 2 alvast. Plaats maken op het allerlichtste plekje in huis dat ook nog licht verwarmd is. Want na het kiemen moeten de zaailingen vrij vlot over naar een potje met potgrond. En moeten ze uit de propagator, om te voorkomen dat ze lang en dun en iel en ziekelijk worden – warm en donker kiemen is prima, maar warm en donker opgroeien is echt heel slecht voor zaailingen.

En potten schoonmaken, want in de gebruikte potjes die we vorige week al van de tuin hebben opgehaald, kunnen bijvoorbeeld schimmelresten of slakkeneitjes zitten die voor veel ellende kunnen zorgen.

En hiermee is dan wat mij betreft officieel het tuinjaar 2015 begonnen. En wordt het tijd om ook eens te kijken wat we op de volkstuin al kunnen gaan zaaien, of voorzaaien in de kas.

Tot slot nog een foto van het citroengras dat ik vorige week in een pot met water heb gezet om te laten wortelen.

Het is maar een ieniemienie-begin, maar het leeft en loopt uit. Ik ververs om de 2 of 3 dagen even het water door schoon water dat niet warm is maar ook niet zo ijskoud uit de kraan komt. En zo naast de houtkachel hebben de citroengrasjes het dus prima naar hun zin want ze worden wakker. Het duurt nog wel een aantal weken voor ze zoveel wortels hebben dan ik ze kan oppotten en naar de ‘kraamkamer’ (waar ook de propagator met peper/paprika/auberginezaaisels staan) kan brengen. Maar het begin is er. Bij de zoete aardappelen is er trouwens nog niets te zien maar dat is ook heel normaal, zoete aardappelen hebben heel veel meer tijd nodig om te gaan spruiten.