Terug

Natuurlijk wist ik het wel; de tuin heeft op me gewacht. Sterker nog, ze blijkt inderdaad veel beter zonder mij te kunnen dan ik zonder haar. Ik houd mezelf voor dat dat door het jaargetijde komt maar snap ook wel dat juist dat meer met zaaien en oogsten te maken heeft dan met groeien en bloeien.

Terwijl ik dit schrijf ligt poes Robin pontificaal tegen mijn toetsenbord aan. Sinds Ruud op 31 oktober naar een verpleeghuis verhuisde is ze erg in de war, loopt de hele dag heel hard te miauwen. Ik ben weinig thuis geweest en als ik thuis was zat ze aan me vastgeplakt. ’s Avonds om 21.00 uur op de bank een maaltijdsalade eten met een kat stijf in je nek geplakt is lastig, ben ik achter gekomen. En de enige manier om haar een beetje rustig te houden is door haar heel dicht bij me te houden. En zo komt het dat er een warme plaid met kat naast me op het bureau ligt, terwijl ik het best koud heb en in een hoekje zit te typen 😄. Ik heb het schrijven trouwens ook gemist, misschien wel evenveel als de tuin. Ik leer deze weken veel, over Ruud, over mezelf, de kat, de tuin en alles wat belangrijk voor me is.

Het gaat vast heel langzaam wennen, denk ik soms. Tegelijkertijd weet ik dat het nooit went, deze noodlottige, noodzakelijke en steeds vaker eenzijdige latrelatie. Ruud heeft het nog veel zwaarder dan ik, en dat is allesbehalve een troost.

Toch was ik blij dat ik deze week 2 keer een paar uurtjes naar de tuin kon. Het blijkt nog precies hetzelfde te werken; zodra ik er ben schakel ik over naar kijken naar de tuin, wat er eerst moet gebeuren, wat er goed gaat, waar ik in moet grijpen, wat Jan allemaal al heeft gedaan (heel veel onkruid weggehaald en opgeruimd), wat ik eens zou kunnen doen in de tijd dat ik er ben. En dan vervolgens heerlijk zware en kletsnatte emmers met aardbeiplanten de kas in sjouwen, kuipen met potgrond leegmaken en opstapelen, stekken op tafels in de kas zetten voor een iets minder natte en koude overwintering. Ik zit tot aan mijn oksels onder de modder maar mijn hoofd frist er enorm van op.

Het wordt koud. En ik moet nog stukken tuin opruimen die ik niet aan Jan kan overlaten. Omdat er veel vaste planten staan (en eerlijk is eerlijk: Jan weet niet precies wat onkruid en wat een vaste plant is, gelukkig geeft hij dat zelf ook aan 😄). Dus ga ik dat zelf doen, want sommige vaste planten mogen weg (omdat ik ze bijvoorbeeld dubbel heb), andere wil ik verzetten of oppotten. Nu kan ik nog zien wat wat is, als het nog kouder wordt en een groot deel van de planten zich onder de grond terugtrekt moet ik gaan gokken wat ook al weer de Astrantia, Achillea of Geranium is.

Ik werd door tuinvriendin Laura gewezen op Gardener’s World (BBC 2, vrijdagavond 8 november), waarin Monty Don laat zien hoe je een klimroos snoeit. Mmm, staat ook gelijk op mijn lijstje voor de komende tijd. Hij vertelde dat een rambler op oud hout bloeit en alle andere klimrozen op nieuwe scheuten. En dus is het belangrijk om moderne klimrozen zo te snoeien dat er een geraamte ontstaat waar nieuwe en dus bloeiende scheuten op kunnen bloeien. Weer wat geleerd!! Ik geef eerlijk dat ik er nooit zo op heb gelet en altijd maar wat deed (en vooral liet gaan). Nu snap ik waarom klimrozen hier vaak vooral bovenin de planten bloeien – logisch want juist daar worden nieuwe scheuten gevormd.

Een oude foto van de oude tuin met pergola en roos Caroline Testout. Ook hartstikke mooi hoor, maar het kan dus nog beter! Hieronder zie je een foto van roos James Galway. Juist dit jaar bedacht ik dat ze veel hoger werd dan de 2 tot 3 meter die werd beloofd, en dat de bloemen vooral bovenin de plant bloeiden. De kans is groot dat als ik haar dit jaar goed snoei, ze juist beter over de hele plant bloeit en ook minder hoog wordt (omdat de energie beter wordt verdeeld over de hele plant en de bloei).

De braam snoeide ik gisteren al. Sommige mensen klagen over bramen die heel groot worden maar daar hebben we hier nog nooit last van gehad. Het is nu ook nog eens heel makkelijk om ze te snoeien:

Sorry, let vooral niet op de lelijke foto (gemaakt met telefoon, mijn fotocamera begint het langzaam te begeven), en op heermoes, zevenblad en ander onkruid (Jan heeft gezegd dat hij dat weg gaat halen, ik moet alleen nog even vertellen dat hij de Digitalis-zaailingen kan laten staan 😄). Deze braam staat aan een hekwerk aan de rand van de tuin, alles wat je erachter ziet is de tuin van buurman Peter.

Je kunt op de foto goed het verschil zien tussen de scheuten die hebben gedragen (met nog restjes van vruchtjes bovenin maar vooral een oranjerode verkleuring) en de nieuwe scheuten die volgend jaar voor de oogst gaan zorgen (met blad, zonder vruchtrestjes en scheuten die een duidelijk groenere kleur hebben). Ik moest naar huis (het ging regenen) maar ergens in de komende dagen ga ik de groene scheuten die zijn gebleven aanbinden aan het hekwerk. En dit is nog een jonge braam. Jaren geleden hadden we ook een braam. In september zag ze er zo uit en dan is snoeien lastig omdat er nog zoveel blad is, het is allemaal wat moeilijker te zien:

Wacht dus vooral tot november want dan is een groot deel van het blad gevallen zodat je beter kunt zien wat oud en en wat nieuw is. En dat zag er toen zo uit (deze foto is van begin maart, je ziet zelfs al nieuwe zijscheuten verschijnen):

Door de nieuwe scheuten te spreiden en goed op te binden kunnen ze volgend jaar mooie zijscheuten maken die genoeg ruimte krijgen. Te dicht op elkaar zorgt voor minder ruimte, daardoor minder licht en lucht, daardoor meer kans op schimmels en ziekten, bloemen die niet worden bevrucht en vruchten die niet goed opdrogen na regen en gaan rotten, etc. Bovendien heb ik zo een goed overzicht over de plant en is de kans op het wortelen van over de grond slingerende scheuten vrijwel nihil (en juist dat is vaak de reden waarom een braam soms zo groot kan worden).

Ik vond nog een oude foto (van december):

Ook nu zie je de oude plant, na de snoei en het opbinden in de herfst: de gedragen scheuten zijn tot op de grond weggesnoeid. En de nieuwe scheuten die volgend jaar voor de oogst zorgen zijn verdeeld over het hekwerk opgebonden.

De nieuwe scheuten verschijnen trouwens in de zomer. En als het lukt is het handig om ze gelijk op te binden want ze kunnen behoorlijk ver naar het licht groeien waardoor ze in de herfst (als de scheuten onderin dik en houtig zijn) minder makkelijk terug te buigen zijn.

Soms vinden mensen het ook moeilijk om gedragen scheuten weg te snoeien, omdat er ook wel eens nieuwe zijscheuten op zijn gemaakt. Dat is natuurlijk prima, extra goed opbinden kan helpen. Ik kijk daar zelf niet naar, snoei elke gedragen scheut tot op de grond weg, ook als er nieuwe zijscheuten op zitten. Ik wil geen bramenoerwoud, heb er in de zomer vaak niet genoeg tijd voor om dat allemaal ook nog na te kijken, op te binden, etc. en ik heb genoeg oogst. Want een stuk of 6 nieuwe scheuten per plant lijkt in de winter misschien niet heel veel, maar als daar in het voorjaar zijscheuten op worden gemaakt ziet het er al snel zo uit:

En dat allemaal van de dit jaar nog slechts 4 gezonde scheuten die uit de nog jonge plant uit de grond kwamen.

Nog een oude foto, van slechts 1 kant van het 3 meter lange hekwerk. Meer dan genoeg dus!!

Tot slot van dit blog nog even: ik ben eindelijk ook weer begonnen met het verpakken van tomatenzaden. Ik heb er nog wel een maand voor nodig, het zal een kerstzadenlijst worden, gok ik 😄

Abonneer
Laat het weten als er
guest

24 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Pien W

Dag Diana! Wat ben je toch een kanjer! Zo’n zware tijd en dan zo’n inspirerend blog met echt prachtige foto’s!! Ik ga morgen mijn bramen snoeien met jouw handleiding. En jouw zadenlijstje….take your time, niemand zal dit jaar nog tomaten gaan zaaien! Knuffel Ruud en Robin (ach gosh…zo zie je, ook katten hechten zich aan hun baasje!!) maar extra!! Groet, Pien

Con

Hallo Diana, wat een zware tijd heb je. Niet makkelijk allemaal, zeker in deze tijd nu de feestdagen eraan komen. Voor Ruud ook niet makkelijk om uit zijn vertrouwende omgeving weg te zijn. Heel verdrietig.
Poezen gaan zich steeds meer hechten aan hun baasjes als ze ouder worden, onze is ook ontzettend klef geworden. Als mijn man niet thuis is, weigert onze 16 jaar oude kater de eerste dagen te eten. Onderaan een foto van een verdrietige kat, hij denkt dat hij verlaten is.

Ik ben ook aangewezen op hulp in tuin, helaas heeft mijn man geen groene vingers en wil die ook niet krijgen. Een ramp als hij in de tuin losgaat, als ik net even niet kijk trekt hij er ook van alles uit.
Ik heb in de bouwmarkt grote satéprikkers van 50 cm gekocht en overal in de aarde geprikt waar een taboe zone is. Dat helpt vaak, behalve als hij heel fanatiek aan de gang gaat en dan de prikker te laat ziet. Ik heb er nu vlagjes aan geplakt zodat ze beter zichtbaar zijn. Het blijft behelpen en soms slikken, maar zonder zijn hulp gaat het niet.
Rozen snoei ik pas in het voorjaar als de forsythia bloemen krijgt, het tijdpunt dat de sterkste kou weg is. Snoeien in het najaar doe ik niet meer, hier en daar een lange tak inkorten, maar verder niks. Heb ervaren dat de rozen als ze bevriezen dan minder schade hebben, omdat de takken die bevriezen diegene zijn die ik sowieso weg snoei, in het voorjaar snij ik ze dan wel flink terug en dat was het dan. De rozenbottels zijn in de winter voor de vogels een lekkertje, voor mij ook een reden om pas later te snoeien.
Het verschil tussen een rambler en een klimroos is niet voor iedereen makkelijk te zien, zeker als de roos er al wat langer staat en regelmatig fout gesnoeid is.
Bramen snoei ik niet meer, ik heb gemerkt dat die wilde struiken een goede bescherming bieden voor dieren. Geadviseerd wordt hier om geen vruchten te eten onder de 50 cm omdat deze besmet kunnen zijn door dieren uitwerpselen. Toegeven; ik heb een tuin die het toelaat struiken te laten verwilderen.
Veel sterkte en ik hoop dat je nog een paar fijne dagen in de tuin kan doorbrengen.
En binnenkort worden de dagen weer langer. Beste Groetjes.

WhatsApp-Bild-2024-11-19-um-19.21.53_04823d94
Cilia

Pittige periode waar je door heen gaat. Fijn dat de tuin, het schrijven en de poes voor wat ontspanning en vrolijkheid zorgt.

Ik doe sinds dit jaar de no-dig in de moestuin met bedden van 1.20 mrt breed en looppaden van boomschors/houtsnippers van 40 cm breed.
Op de bedden hebben we aardig wat zakken blad compost gedaan om de vette kleigrond wat losser te maken en natuurlijk tegen het onkruid. Het het bevalt enorm, onkruid is echt stukken minder en makkelijker te verwijderen. En nu gewoon vaste bedden waar de groenten in kunnen rouleren.
Misschien ook wat voor jou….

Cilia

Ik had zelf ook te weinig bladcompost, maar een tuinderij in Ede (voor mij 30 min met de auto) verkoopt bladcompost dat je zelf in zakken kunt scheppen. Daar heb ik aardig wat ritjes naar toe gemaakt 😅
Ik dek nu ook de schone bedden af met kartonnen met daaronder stengels, bladeren etc). Hopelijk kan het bodemleven zo ook een steentje bijdragen.

CarineP

Dag Diana,
Bedankt voor deze blog, altijd leuk om te lezen!
Ik wilde nog iets doorgeven omdat bij één van de vorige blogs je iets schreef over de onrust van Ruud. Voor onrust, makkelijker inslapen, tegen stress, … gebruik ik de essentiële olie van Romeinse camomille. Bij het slapengaan, doe ik 1 druppel op elke slaap en dit doet echt goed. Het is alsof je hoofd leeggepompt wordt en dit kalmeert.
Ik gebruik het boek “ma bible des huiles essentielles” van Danièle Festy wat een heel uitgebreid boek is. Helaas bestaat het niet in het Nederlands.
Prettige avond en heel veel moed toegewenst.
Groetjes
Carine

Margie

Gelukkig voor de nederlandstaligen onder ons heeft drs Harmen Rijpkema “Aromecum” geschreven. De 11e druk komt in december uit. Mooi kado voor het zelf onder de boom of zo 🎄

https://oshadhi.be/product/aromecum-drs-harmen-rijpkema/

Romeinse kamille alsmede lavendel geven goede nachtrust. Naast de druppel op de slapen, de tempels, een druppel op iedere voetzool zachtjes inmasseren. Een druppel op het kussensloop voor de finishing touch.

CarineP

Dag Margie,
Bedankt voor deze hint. Altijd handig om een nederlandstalige versie te kunnen vergelijken, helaas niet gegeven hé😔.
groetjes
carine

Margie

Dag lieve Diana,

Terug in de tuin, de natuur! Mooie titel voor een goed boek.
Wens je alle goeds toe 🙌

💃

Pauline

Lieve Diana, de tuin is je toevluchtsoord, dat zal altijd zo blijven. Ik hoop dat je er regelmatig kunt zijn in deze zo moeilijke tijd, voor jou en voor Ruud. En och die Robin, wat aandoenlijk… samen schrijven op de PC. Dank voor je blog, en veel sterkte. Heel warme groet!

Mariel

Wat heb je weer een mooi blog voor ons geschreven, inclusief al die (bramen en rozen) foto’s. Fijn dat je twee keer je hoofd hebt leeg kunnen maken op de tuin.

Ik ben wel geëmotioneerd door de verhuizing van Ruud. Wat zal het raar en stil (op het gemauw na) in huis zijn.. dat gemiauw zijn we hier wel gewend, onze kat is alweer 20 en erg doof dus hij miauwt érg hard.

Sterkte daar Diana 🌷

Helen Slappendel

Wat fijn dat je toch de energie hebt en krijgt om naar de tuin te gaan! De rozen tip ga ik hier proberen, heb altijd maar wat geknipt en waarschijnlijk geen goede plek uitgezocht. De rozen foto’s zijn geweldig!
Het zal voor Ruud en jou de groots mogelijke verandering zijn die ook nog definitief is. Maar Ruud zou geen zorgzamer partner kunnen hebben dan jou. Zoals altijd vol bewondering voor je kennis en doorzettingsvermogen. Lieve groet. Helen

Margriet.M

Hallo Diana,
Ik heb bewondering voor jouw Diana , hoe Jij je door deze moeilijke tijd heenslaat in je eentje!
Om nu al weer op de tuin bezig geweest te zijn
en een mooie blog te schrijven👍.
Lievelde groet

Debby

Wat blijft het een heftige tijd waar je in zit. Heel fijn dat je je hoofd leeg kunt maken op de tuin en dan deze informatie ook weer met ons deelt. Waardevol! Dank je wel. Veel sterkte.

Johanna

Moeilijk is het soms maar gewoon toch doorgaan. Sterkte voor jou en Ruud.

wil

Wellicht de open deur: je dieren laten je zien dat zware tijden ook hun raken maar geven de rust van hun gezelschap om die zware lastten te dragen. Geniet van de hond en wees blij met soms onhandige Jan ook hij geeft jou een stoot in de rug om hier doorheen te komen. De zwaarste tijd de “feest”dagen komen er nog aan en dan zul je zien dat je een soort gewenning krijgt zonder ooit gewend te raken aan geen partner meer thuis te vinden. Kin omhoog, te tuin komt er over enkele weken weer volop aan en je zult zien dat het dan stukken soepeler loopt. Fijn weekend vanuit wit Maastricht. Deze week weer “lenteweer” maar dan zal de winter op 1 december aantreden hopenlijk met witte Kerst een keer. Tot schrijfs

Gertie

Goedemorgen Diana,
Wat zitten Ruud, Robin en jij in een bewogen emotionele tijd! Het is bewonderenswaardig hoe jij daarmee omgaat!
Toch nog tijd vrij maakt om een bijzonder informatieve kolom te schrijven en ons mee neemt naar jouw moestuin.
Daar leer ik elke keer weer van.
Ik wens jullie alle drie het allerbeste toe en hoop dat jullie snel aan de nieuwe situatie gewend zijn geraakt.
Vriendelijke tuingroeten,
Gertie

katrien

Lieve Diana, ik leef zo met je mee, haal heel veel uit je tuintips en over de manier waarop je met de moeilijke tijden omgaat …. ook daarvoor ben je een voorbeeld voor me !! Heel veel moed verder !!

Catharina

Hhallo Diana,
Wat verdrietig, je geliefde naar een verpleeghuis. Sterkte voor jullie!!
met vriendelijke groet,
Catharina

Machteld

Een virtuele knuffel van Machteld

hanneke

Hallo Diana,

Heel veel sterkte met de omstandigheden van nu.
En bedankt voor je info weer,

Groetjes Hanneke

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Naar de reacties