Uitstellen

Ik schrijf dit blog op vrijdagmiddag, terwijl het buiten 2 graden is en de natte sneeuw door windkracht 7 horizontaal waait. Dat klinkt toch als een blog van december of januari. Maar nee, maart roert nog steeds zijn staart. Getsie, ik verheug me zo op de lente. Sterker nog, de meteorologische lente is al begonnen. Misschien kan ik me beter op de astronomische lente concentreren die pas over ruim een week begint. Want het voelt allesbehalve als lente.

Ik heb een deel van de bestelde rozen binnen maar nog geen kans gezien (in ieder geval niet zonder kletsnat te regenen en een hagelbui op mijn hoofd te krijgen) om die naar de tuin te brengen en te planten. Zelfs de zaden van bietjes, knolselderij, snijbiet, rucola, sla, etc. zitten al meer dan een week in mijn tuintas (die echter nog steeds roerloos aan de kapstok hangt). De weerberichten beloven ons volgende week dubbele cijfers, ik kan me er op een dag als deze amper iets bij voorstellen.

Met de vooruitzichten van ‘binnenkort eindelijk lente’ ben ik maar alvast voorzichtig binnen aan het tuinieren. Ik vertroetel de paprika-, peper en auberginezaailingen:

Dit zijn de grootste zaailingen, van de eerste zaaironde, een ander deel van de zaailingen, buiten beeld, heeft pas 2 kiemblaadjes. Dus ik schuif lekker wat met potjes, de kleinste/jongste zaailingen krijgen nu het beste (warmste en lichtste) plekje onder de lamp in de kraamkamer en de eerste grotere zaailingen verhuis ik naar een wat koelere kamer.

En ik heb woensdag de tomatenzaden gezaaid. Het is eigenlijk belachelijk maar ik geef toe dat ik elke dag even naar de nog gesloten laag vermiculiet kijk, en ik voel dan ook gelijk heel voorzichtig of het nog vochtig genoeg is. Zonder zon en bij hooguit 17 graden hoef ik daar eigenlijk helemaal niet over na te denken; het is nat zat, en 2 dagen na het zaaien kiemt er echt nog niks. Het klinkt bijna dwangmatig maar met een positieve insteek zie ik het zelf meer als enthousiasme. Nou ja, wellicht ook een vleugje vrij onschuldige verslaving. Want van het zaaien van tomaten krijg ik altijd visioenen in felle groene, gele, oranje en rode kleuren, van schalen vol tomaten, groene handen, de geur van tomatenblad, en de warmte van de zomerzon. Elke keer als ik even naar de tray met zaaisels kijk vliegt er zo’n pufje kleuren, smaken en geuren mijn hoofd in. Kun je nagaan wat ik in mijn hoofd zie, ruik en voel als de zaden kiemen! “Nog een weekje geduld”, denk ik, terwijl ik nog zo’n visioenpufje opsnuif door een miniem vleugje water over de zaaisels te vernevelen. Als je niet van tomaten houdt kan ik me voorstellen dat je niet begrijpt wat ik bedoel. Maar dan heb je het misschien wel met bloemen, of bieten of appels.

Zo ziet het er op dit moment uit:

Maar ik voel dit:

En dat maakt een koude en kletsnatte dag met 22 millimeter regen en natte sneeuw toch wat vrolijker :-).

Natuurlijk zou ik liever in de tuin bezig zijn maar uiteindelijk vermaak ik me dus binnen ook wel. Op zolder controleer ik wat overwinterde planten en ik zoek de dahliaknollen alvast uit. Ik geef overwinterde stekken water en verspeen een paar jonge eenjarige stokroos-zaailingen.

Ik controleer de pootaardappelen, draai ze waar nodig zodat de goede kant goed in het eierdoosje ligt en ze in het licht kunnen spruiten.

En ik heb zelfs al wat bloemen gezaaid, soorten die binnen mogen kiemen en ook nog een poosje in huis moeten blijven (zoals Cobaea, Talinum, Phlox, Zinnia, etc.). Maar ik heb ook al goudsbloemen, duizendschonen en korenbloemen gezaaid, en die zaaitray’s mogen na het weekend al mee naar de kas (want ze kiemen bij lagere temperaturen en kunnen ook goed tegen koel en koud weer).

Er is 1 gevaarlijk dingetje wanneer ik min of meer noodgedwongen in huis tuinier: ik heb al wat zakjes paprika- en peperzaden opgeruimd en kwam toen een zakje paprika Gypsy Baron tegen. De kassen zitten propvol gepland maar toch heb ik daar nog even wat zaden van gezaaid. Geen idee waarom want ik heb er dus eigenlijk geen plek voor; het is een kruising tussen balorigheid, toch iets willen doen en liefde voor deze mooie en lekkere paprika.

Kun je nagaan, ik heb niet eens een mooie foto tot slot van dit blog. In ieder geval geen foto van deze week. Maar vorige week maakte ik deze foto van de al bloeiende Pulmonaria. Daar moeten we het maar even mee doen, tot de stijgende temperaturen hopelijk volgende week voor wat meer zaden, kiemen, groen en groei zorgen!