Een nieuwe bestemming

Wat een heerlijk weer, het spreekwoordelijke ‘tegenweer’ na alle regen, kou, storm en hagel die we hebben gehad. En dus ontwaakt alles en iedereen; de fruitbomen, de koolmeesjes, de hommels en bijen, de mol, het onkruid, de vaste planten, de kruiden, de wormen…… en ja, ook wij.

Door de vele regen en wind konden we soms wekenlang niets doen en liepen we in het opruimen en schoonmaken achter. Maar nu het eindelijk lente wordt gaan we elke vrije minuut naar de tuin. We hebben alleen nog niets in de tuin zelf gedaan :-). Ik plaatste vorige maand een foto van kas 2 op mijn instagram-pagina (ik plaats er tegenwoordig bijna elke dag wel een foto uit de tuin, nu ik eindelijk een klein beetje weet hoe het werkt is het eigenlijk wel heel leuk):

Water en een borstel waren geen overbodige luxe. En zo ziet ze er nu uit:

Misschien niet streeploos schoon maar de groenten die erin staan en gaan komen krijgen flink wat meer licht. Dit weekend gaan we in de kas opruimen en schoonmaken; we gaan de laatste boerenkool, snijbiet, rucola, etc. oogsten en de planten eruit halen. We gaan onkruid wieden, compost toevoegen en aanharken. De emmers, binddraad, snoei- en knipscharen, rondslingerende potjes en zakjes gaan we uitzoeken en opruimen. Zodat er plaats komt voor zaailingen en planten. Want ik heb de Dahlia’s opgepot (zodat ze in de kas al uit kunnen lopen en ik in mei planten met voorsprong uit kan planten). De doperwten zijn gekiemd, de eerste stekjes van Salvia, Impatiens, etc. zijn gekiemd, en ook zaailingen van bijvoorbeeld snijbiet, rode biet, spitskool, ui en peterselie zijn gekiemd. En ik moet ook weer gaan zaaien; zaden van onder andere bleekselderij, mosterd, knolvenkel, koolrabi, raapstelen en waterkers zitten in mijn tuintas.

Maar er is nog iets. Deze kas is in 2000 gezet. Bij het plaatsen had ik een geweldig leuk en handig idee: een werktafel! Aan de kopse kant, zodat ik in de kas zou kunnen zaaien en verspenen.

Deze foto is gemaakt toen de kas net was geplaatst, als je goed kijkt zie je de werktafel over de gehele breedte achterin de kas. Het is er dan nog best netjes. Maar het kwam er na dat eerste jaar nooit meer van.

Ik zocht wat foto’s van de werktafel in de afgelopen 22 jaar. Ik heb er niet veel want bij het maken van een foto probeerde ik de werktafel altijd een beetje te ontwijken. Niet voor niets…..

De kas met werktafel in 2013:

De werktafel in 2017:

De kas met werktafel in 2013:

En de werktafel vorige week:

Ik zie een patroon :-). De werktafel blijkt al 22 jaar lang het hele jaar door (of het nou december of augustus is) te worden gebruikt als “Gooi-daar-maar-even-neer-en-dan-blijft-het-er-maanden-liggen-tafel”. Er werd en wordt nooit aan de werktafel gewerkt.

Tot nu: niet dat ik mijn ongeorganiseerde tuinleven ga beteren maar we hebben nu een grote kist en kast buiten de kas waar de spullen in kunnen worden gegooid (of opgeruimd, dat klinkt beter en dat is vooralsnog ook het geval en het plan voor de toekomst). Maar ik wilde de werktafel ook gewoon lozen. Want ik heb de ruimte nodig.

En dat komt door 3 boompjes die we kochten. Ik ben al jaren lang op zoek naar een goede abrikoos. Ik lust ze graag maar ik eet ze niet vaak. Want Ruud verslindt ze voor ik de kans krijg. We hebben al heel vaak bedacht dat we een abrikozenboom willen. Maar dat is in Nederland toch een beetje lastig, zagen we ook bij tuinburen. Ze bloeien heel vroeg (vaak al in februari) maar vorst is funest voor de bloempjes en pas gevormde vruchtjes. Nu we kas 1 gaan omvormen tot liefhebberskas waar we vooral bloemen, planten, fruit en kruiden gaan zetten bedachten we dat we langs de lange zijde misschien een abrikoos zouden kunnen planten, en dan in een waaiervorm snoeien en leiden.

Helaas zijn er uiteindelijk maar een heel beperkt aantal abrikozen in Nederland verkrijgbaar. Terwijl ik eigenlijk op zoek was naar een ras van de nieuwe generatie: met grotere vruchten, die later bloeien zodat de kans op vorstschade minder groot is. En dan ook graag nog een goede opbrengst van extra lekkere abrikozen die we vers kunnen eten maar ook voor de inmaak kunnen gebruiken. Misschien zijn we te veeleisend?

Om een lang verhaal kort te maken: na heel veel zoeken op rassen en eigenschappen vond ik bijna per toeval deze specialist in abrikozen, perziken, nectarines en amandelen in Lelystad die (hoera!!) eventueel ook bomen verstuurt: Wind in de wilgen (geen eigenbelang). We bestelden er 3 bomen met kale wortels: een abrikoos (ras Anegat). Ik kon het niet laten en bestelde ook nog een perzik (ras Priscilla), en een amandel (een echte zoete amandel, het ras Lauranne).

Ik had dus een plekje in de kas nodig, voor de perzik. De amandel hebben we buiten geplant (omdat die groeikrachtiger is), voor de kas zodat de boom kaswarmte in de rug krijgt. En zo ziet de kas er zonder werktafel uit (erachter zie je de kas van buurman Stefan):

Het nieuwe boompje (ze is nog heel jong, de kweker ent ze zelf en verkoopt verschillende soorten en rassen voor verschillende prijzen) kun je in het midden achterin de kas zien staan. Buiten zie je in het midden de amandel, die is wat ouder, duurder en heeft een groter formaat. Bij de perzik werd vermeld dat ik de bloemknoppen moest verwijderen. Dat deed zeer maar ik heb het wel gedaan, ik begrijp ook wel dat alle energie dit jaar naar het herstel en de groei moet gaan.

We zijn er heel blij mee! We hebben 3 jaar geleden ook al een perzik gekocht, een platte perzik die geschikt is voor het Nederlandse klimaat (het ras Sugar Baby). Die heeft veel problemen gehad door krulziekte, de boom heeft dat ternauwernood overleefd (nu we elk voorjaar de boom met een kwastje insmeren met kopersulfiet gaat het veel beter met de boom). Als iemand interesse heeft in meer uitleg over krulziekte hoor ik het graag: ik zou er een blog over kunnen schrijven want ik heb er (helaas) ondertussen voldoende ervaring mee. De Sugar Baby staat buiten, vóór de andere kas, in de zon, met kaswarmte in haar rug. Ze staat nu vol in knop:

Ze gaat deze week zeker volop bloeien, de eerste bloempjes zijn juist vandaag open gegaan (zie de bovenste foto). Doordat ze 2 jaar lang zo ziek is geweest konden we vorig jaar pas voor het eerst wat oogsten: 2 hele perziken, een mooie begin met uitzicht op veel meer :-). En enorm lekker, en hoe bijzonder: perziken uit eigen tuin!!