Eindelijk tijd voor aardbeien

Normaal gesproken zet ik (eens per 3 jaar) in juli, na de grootste oogst van de eenmaal-dragende aardbeien, de eerste uitlopers in potjes met een mengsel van potgrond en tuingrond. In de weken daarna kunnen ze groeien en wortels maken, en vervolgens kan ik ze dan ongeveer een maand later van de moederplant afknippen en kunnen de nieuwe jonge planten op hun definitieve plek worden uitgeplant.

Maar dit jaar was anders. We hadden het veel te druk met de wateroverlast in kas en tuin, met het voor de 4e keer opnieuw zaaien van bietjes en lenteui omdat een mol en woelratten de grond constant overhoop gooiden, met het stekken van bijna dode tomatenplanten, etc., etc. Pas ergens in augustus heb ik snel wat potjes gevuld, tussen de volwassen aardbeiplanten geschoven en er haastig wat uitlopers in vast gezet (met een krammetje). Daarna snel weer door met al het andere dat nog in de tuin moest gebeuren. Uiteindelijk konden we, later dan in andere jaren, in september en oktober toch nog flink oogsten, dus toen hadden we het juist weer druk met de oogst en verwerking van bietjes, knolvenkel, appels, pepers, komkommers, etc.. Arme aardbeistekken, die stonden daar maar te wachten… en te wachten… en te wachten.

Dat kwam trouwens niet alleen door wat ik al noemde, het kwam ook door de nieuwe plaats: daar groeiden uiteindelijk toch nog worteltjes (in maart gezaaid, normaal gesproken valt de oogst dan in juli maar nu pas in oktober). Het was een mooi excuus, we wilden de worteltjes echt nog even laten groeien.

Sinds een paar jaar telen we aardbeien in bouwemmers. Sorry voor de reclame op de foto’s, dat doen bouwmarkten heel handig :-). Deze emmers zijn in elke bouwmarkt te koop, voor ongeveer dezelfde prijs. Er kan geen pot tegenop want ze zijn sterk en stevig (logisch, er moet normaal gesproken cement in, of puinafval of zo), met een sterk handvat. Ze kosten nog geen € 1,50 per stuk en de inhoud is net iets ruimer dan een gewone emmer (12 liter). Er is maar 1 nadeel: ze zijn niet mooi. In dit geval is dat van ondergeschikt belang. Ruud heeft met een speedboor in elke emmerbodem 5 gaten geboord voor de afwatering, en zo kan ik ze prima gebruiken als aardbeipot.

Waarom telen we aardbeien in bouwemmers? Aardbeien kunnen nogal woekeren, ze maken veel nieuwe uitlopers en als we die niet elke 2 weken weghalen groeien de stekken al snel heel erg vast in de vette klei. En dan zijn ze hier alleen nog te verwijderen met een schepje en moet ik elke uitgestoken en vastgegroeide stek in een emmer water uitspoelen om te zorgen dat ik niet gelijk ook flink wat grond weggooi.

Deze foto maakte ik een paar jaar geleden:

Het stro tussen de aardbeien kon niet voorkomen dat stekken zich in de grond vastzetten en er uiteindelijk een tapijt van aardbeiplanten werd gevormd (die vervolgens weinig opbrengst gaven omdat de planten niet voldoende grond/ruimte/voeding kregen). Als er dan ook nog onkruid tussen kon groeien werd het helemaal een rommeltje, we hadden er een hekel aan om meerdere keren per jaar het vak dan weer helemaal netjes te maken.

En dus zagen we wel wat in het telen van aardbeien in emmers. In de professionele teelt worden aardbeien tenslotte ook vaak in potten geteeld, was onze redenatie.

De voordelen:

• De emmers zorgen ervoor dat de aardbeiplanten wat hoger staan, we hoeven iets minder diep te bukken
• Rondom de emmers kunnen we bodembedekking aanbrengen waardoor er minder onkruid groeit
• Uitlopers hechten zich daardoor ook minder makkelijk aan de ondergrond
• De emmers warmen in het voorjaar makkelijk op waardoor planten wat sneller uitlopen
• Door stro rond de planten in de emmers te leggen groeit er ook minder onkruid rond de planten
• Plus: daardoor liggen/hangen de aardbeien zo ook wat droger en schoner (met daardoor minder rot en schimmel van de vruchten)
• Het is door het hoogteverschil met de ondergrond wat makkelijker om de planten te verzorgen (oogsten, uitlopers verwijderen of als stek oppotten, dode bladeren wegknippen, water geven, etc.)
• Ik hoef geen rekening meer te houden met een vruchtwisseling
• Slakken kunnen net iets minder makkelijk bij de planten en vruchten (en de klimmers onder de slakken zijn in de schemer makkelijk uit de potten te halen)
• Emmers kun je makkelijk verzetten, ik zet er in het vroege voorjaar wat in de kas voor een extra vroege oogst

Eerlijk is eerlijk, er zijn ook nadelen:

• In de beperkte ruimte van de emmer hebben de planten voldoende voeding nodig
• In het najaar koelen de planten in de emmers sneller af waardoor het in de winter handig of nodig kan zijn om ze tijdelijk met bijvoorbeeld een vliesdoek tegen strenge vorst te beschermen
• Er moet tussen april en oktober regelmatig water worden gegeven

Nou, 10 voordelen en 3 nadelen; wij vinden dat genoeg :-). Het 1e nadeel is eigenlijk niet eens een nadeel: het is gewoon iets wat je in je achterhoofd moet houden. Wij geven in maart elke pot/plant wat samengestelde organische meststof met wat extra kali, en we doen dat in juli nog een keer, zowel bij de doordragende aardbeien als de eenmaal-dragende. Het 2e nadeel is gewoon iets wat we elke winter in de gaten moeten houden. En over het 3e nadeel hebben we nagedacht en we hebben om die reden een nieuwe plek direct naast de watertonnen gekozen (zie achtergrond op de foto); in 2 stappen kan ik water pakken en aan de aardbeiplanten geven.

Op de repen gronddoek liggen nu nog even stenen om te voorkomen dat het wegwaait. Maar later vervangen we de stenen voor verse paardenmest en dan vooral het gedeelte met veel stro erin.

Nog een reden waarom we de nieuwe standplaats hebben gekozen: dit vak is dit jaar constant door mol en woelratten ondergraven. En toen we een nieuw vak voor de aardbeistekken kozen bedacht ik: makkelijk water geven en ik zal die mol en woelratten eens een lesje leren: “Stoot maar lekker constant je hoofd”. Ik weet het, zo werkt het niet, mol en woelratten zoeken volgend jaar vast een nieuwe route, onder een ander vak met worteltjes en lenteui en bietjes :-).

Voor het oppotten van de stekken gebruikte ik een mengsel van tuingrond, potgrond en compost (en wat hergebruikt vermiculiet voor het vochtvasthoudend vermogen). En ik heb dat mengsel uit de potten waar de oude aardbeiplanten uit kwamen voor een deel hergebruikt (de planten waren gezond, ik zou niet weten waarom ik de grond niet voor een deel zou kunnen hergebruiken, weer aangevuld en gemengd met compost, bladaarde en wat potgrond).

Het aardbeistekken oppotten en plaatsen kan dus eindelijk afgevinkt worden. Volgende week hopen we weer een vak op te kunnen ruimen. En we hopen op paardenmest zodat we lege stukken grond daarmee af kunnen dekken. En we gaan weer verder met het maken van bladaarde. En ik ga de eerste stukken groenbemester in de kas afsnijden (en vooral laten liggen zodat de voedingsstoffen aan de grond kunnen worden afgegeven), dan kan er mest op zodra die wordt bezorgd. Nog genoeg te doen!!

Tot slot nog 1 foto: van wat huisvlijt deze week. Wat ben ik eigenlijk blij dat ik altijd een foto maak van de inmaak: zo zag ik na het maken van de foto dat de schroefdeksel van het rechtse potje scheef zit en dus niet goed afsluit. Die staat nu in de koelkast en maken we als eerste leeg 🙂