Klaar

Ha, nee natuurlijk niet! Uiteindelijk krijgen we nooit af wat we in een bepaalde week klaar willen hebben, omdat er altijd en eeuwig te veel tussendoor komt. Adam omschreef moestuinieren in Gardener’s World al eens als een tuin-leerproces, met vallen en opstaan, mislukkingen een successen, zaaien en planten en oogsten en weer zaaien. Daarom ben ik er extra trots op: we zijn op enkele planten na klaar met het uitplanten van zaailingen (voor nu dan hè). Nu is het zaak om nog even vol te houden en het dit weekend af te maken. Dan is cirkel 1 rond en zijn alle planten geplant.

Dan gaan we aan cirkel 2 beginnen en dat is de hele tuin wieden (dat doen we ook steeds tussendoor hoor, maar we ‘vergeten’ nu vaak de plekjes achter de fruitbomen, bij de slootkanten, achter de kas, etc.. Een keer een heel rondje in de tuin maken is fijn want dan komen we vaak nog een omgevallen emmer, vergeten potjes, een paar elektriciteitsbuizen, etc. tegen. En we gaan dit keer met wat meer aandacht wieden. Niet dat de de tuin hier anders altijd volledig schoon en opgeruimd was, maar na het schrijven van het blog van vorige week, met de vertaling van het artikel van Alys Fowler (Mijmeren) ga ik wat meer nadenken over welke ‘kruid’ ik er zeker uit wil halen (zoals de distels achter de kas die echt heel akelige scherpe stekels hebben, en de brandnetels bij de slootkant die daar mogen groeien maar nu wel te ver de tuin in komen kruipen) en wat ik laat staan. Zoals deze die bij de opbergkast en -kist staan, ik noem ze altijd ‘onkruidgeraniums’, uiteraard samen met de altijd aanwezige heermoesplanten:

Het is Ruud een doorn in het oog, zijn handen jeuken om het eruit te halen maar ik heb hem verzekerd dat het echt goed is als het daar groeit en stelde hem de vraag “Wat wil je er dan mee, slaplantjes tussen de tegels planten? Als je het weghaalt komt er alleen maar weer nieuw onkruid”. Ik kreeg (wijselijk) geen antwoord. Ruud is van de oude stempel, hij moestuiniert nog graag zoals het in zijn hoofd zat en zit. Het spitten is voorbij en hij taalt er al jaren niet meer naar. Maar wieden is wieden en dat is nodig zodat het er een beetje netjes uitziet en de groenten alle voedingsstoffen krijgen. Heel langzaam leert hij dat nu los te laten. Maar niet alles gaat even goed; ik haal het onkruid er nu uit en als het niet bloeit/zaden maakt leg ik het tussen groenteplanten, als een natuurlijke mulchlaag. Als ik dan later even iets moet halen en uit de kas kom lopen zie ik dat hij toch met een emmertje al die onkruidjes aan het oprapen is en ze in de compostbak gooit. Ook goed, we tuinieren samen dus moet het ook zijn wat we allebei fijn vinden. Dan gooi ik maar weer wat oude mest met veel stro tussen de planten in, of ik leg een reep gronddoek langs een rij bleekselderij met wat stenen vast.

Als dit weekend de planten zijn geplant, en volgend weekend de hele tuin eens is gewied waar we dat willen, dan kunnen we daarna gaan opruimen (alle lege potjes en trays schoonmaken en opstapelen, lege zakken potgrond wegbrengen, etc.). En dan gaan we eindelijk zitten…… Nee, natuurlijk niet 😀 . Dan gaan we weer zaaien. En heb ik elke week 1 dag nodig voor de kas (de tomaten dieven en opbinden, komkommers leiden, stokken bij de paprika’s zetten, misschien zelfs al ‘tikken’ want de eerste bloemknopjes verschijnen in de tomaten, paprika’s en aubergines). En water geven natuurlijk, zowel in de kas als buiten, nu er voorlopig geen regen komt. En oogsten. Want we kunnen (eindelijk) volop sla eten uit eigen tuin. En ik moest knoflook kopen omdat ik geen eigen voorraad meer had. Maar we hebben 4 rijen knoflook staan en vanaf nu ga ik gewoon een knoflook oogsten wanneer ik knoflook in de keuken nodig heb.

Zo’n verse en onvolgroeide knoflookplant heeft nog geen tenen, zelfs amper een ronding onderin, maar de smaak is heerlijk zacht en fris, we eten de ‘verdikking’ onderin maar ook de steel en het groene blad. En een bijkomend voordeel: ik kan gelijk zien hoe de knoflook groeit en een beetje inschatten hoe groot de bollen kunnen worden, eventueel nog wat kali geven of wat extra water, bedenken wanneer de echte oogst ongeveer gaat vallen, etc.

Ik ga een eind aan dit blog breien want we willen het planten vandaag echt af hebben. En we moeten in de kas water geven, en alle planten in potten (en dat zijn er zoals elk jaar weer meer dan ik van plan was te zetten). En de zaailingen die net zijn uitgeplant moeten ook nog regelmatig wat water krijgen. En natuurlijk ook de zaailingen die nog niet uitgeplant kunnen worden omdat ze nog te klein zijn. Zoals de bonenzaden op de foto bovenaan dit blog die net gekiemd zijn. En de basilicum die ik, later dan in andere jaren, vorige week pas zaaide en nu net kiemen. De courgettes en pompoenen zijn ondertussen groot genoeg (ook het wortelgestel, minstens zo belangrijk) om uitgeplant te worden:

De tafel staat nog vol zaailingen, dus we gaan snel aan het werk, willen het vandaag klaar hebben (als er dus niks tussenkomt, zoals altijd een utopie 🙂 ).

Tot slot nog 1 foto, als het kan altijd van een bloem, en in dit geval is dat kruiptijm, Thymus doerfleri Bressingham. Ze ruikt heerlijk maar de plantjes/blaadjes/takjes zijn te klein om van te oogsten. Des te leuker als sierplantje, om zachtjes over het blad te wrijven en te ruiken, en te genieten van de fel lilaroze bloempjes.