Huisdieren en onkruid

Nu de lente in volle gang is kan Lotje, ondertussen 17 lentes jong, ook weer blij naar buiten. In de andere jaargetijden mag ze ook naar buiten hoor (niet buiten onze achtertuin trouwens), maar als het koud is stapt ze naar buiten, de haren springen acuut overeind, ze draait zich om en staat binnen enkele seconden weer binnen. Nu zit ze elke dag weer even buiten op tafel, haar koninkrijk te overzien:

 

Ook op de volkstuin hebben we ook een nieuw huis-tuindier:

 

We hebben deze week 2 plastic kraaien gekocht, in de hoop dat die onze kolen willen bewaken. Als je goed kijkt lukt dan links wat beter dan rechts, blijkbaar hebben duiven genoeg branie om aan die kant  toch wat blad aan te pikken. Maar alle beetjes helpen, en eerlijk gezegd vind ik het een veel vrolijker gezicht dan al die netten die aan alle kanten dichtgemaakt moeten worden zodat vogels er niet in verstrikt kunnen raken.

Nog een huis-tuindier:

 

In één kas zitten er drie, ondertussen al aardig van formaat. Blijkbaar kunnen ze er genoeg eten vinden (we hopen op slakken) want ze kunnen vrijelijk in en uit de kas lopen maar blijven binnen. Ook in de andere 2 kassen zitten padden, en ook die willen er niet uit. Ruud is hun grote vriend (en beschermheer), als ik in de kas iets ga planten of wieden komt Ruud altijd snel aangelopen om me voor de 47e keer te vertellen dat ik wel moet oppassen voor de padden, plus een beschrijving in welke hoek ze vandaag zitten. Ja, huisdieren zijn heel leuk maar je moet er wel ook rekening mee houden.

En dan iets over onkruid. In reactie op mijn laatste blog kreeg ik de tip om kalk of lavameel te strooien tegen heermoes, en dat vind ik heel aardig! Wie heermoes nog niet kent:

 

Vrolijk plantje, hè? Ze wordt ook wel paardenstaart of kattenstaart genoemd. Het is heel aardig dat mensen me willen helpen om van dit onkruid af te komen. Maar dat hebben we wel al 27 jaar lang geprobeerd. Ik vrees dat het nooit gaat lukken. Dat lukt zeker nog wel als je voor het eerst heermoes in je tuin hebt gekregen (via gekregen stekken of planten, of via de sporen), dan kun je haar zeker nog wel verdrijven. Maar in onze tuin niet meer. En heermoes groeit dus op het hele volkstuinencomplex, als we haar uit zouden willen roeien, dan zouden alle leden en de gemeente Spijkenisse daar aan mee moeten helpen.

Als wij een week niet wieden staan er in onze tuin 1000 heermoesjes boven de grond. Ik heb ze verafschuwd, gehaat zelfs, consequent verwijderd, structureel uitgegraven, afgebrand, zelfs eens gif gekocht om ze de baas te worden. Maar niets helpt. Soms proberen we weer eens een nieuwe manier, en lijkt het wel eens te lukken, tot volgend voorjaar; dan is ze er weer, al 27 jaar lang. Ik vrees dat we letterlijk tot het eind der tijden moeten leven met heermoes 🙂 .

Ik heb even wat informatie gekopieerd uit Wikipedia en van de website van Anne Tanne. Dit zijn wat eigenschappen van heermoes:

• Ze komt vooral voor in de gematigde en koude streken van het noordelijk halfrond.
• Ze is een lid van de groep planten die voor het verschijnen van moderne planten de aarde domineerde.
• 400 miljoen jaar geleden bestond deze plantengroep dus al, soortgenoten groeiden uit tot zeer hoge bomen
• In die tijd was deze plantengroep de meest voorkomende ter wereld
• Ze is een echte overlever; na vulkaanuitbarstingen is ze de eerste die weer groeit, op industriële terreinen met zware vervuiling is ze vaak de eerste die komt en/of de laatste die verdwijnt.
• De wortelstructuur is enorm complex en uitgebreid: ze gaan zo’n 30 cm de diepte in, vertakken zich dan meters ver horizontaal, duiken weer 30 cm dieper, om zich opnieuw over een afstand van meters horizontaal uit te strekken, en weer 30 cm dieper te duiken, en dat tot op een diepte van vier tot zes meter.

Oftewel; wij hebben geen enkele illusie dat we haar gaan overleven. En na jaren van haat hebben we ons een paar jaar geleden met haar verzoend; natuurlijk verwijderen we elk voorjaar en zomer zoveel mogelijk van de bovengrondse en vooral ook ondergrondse delen, want anders zou er niks anders meer groeien in onze tuin. Maar we zijn gestopt met denken dat we van haar kunnen winnen. Sterker nog, eigenlijk is het wel stoer dat het enige onkruid dat ons onder de duim houdt een onkruid is dat nog onder de dinosauriërs groeide.

En dan nog iets (onder het mom; Kun je er niet van winnen, maak er dan gebruik van); heermoes heeft een aantal heel nuttige eigenschappen. Ze bevat bijvoorbeeld veel mineralen. Er is zelfs iemand op ons tuinbouwcomplex die er thee van zet en drinkt (ik heb het ook geprobeerd, ik vond het niet vies maar zeker ook niet lekker. En gedogen is één, maar zelf voortaan heermoes-thee drinken gaat een stap te ver (voor ons dan).

Maar voor planten is heermoes heel goed, het zou onder andere algemeen plant versterkend werken, en helpen tegen luis, helpen meeldauw te voorkomen, etc.. Kijk even op de website van Anne Tanne voor alle eigenschappen, toepassingen, etc..

En dus maken we er ‘gier’ van. Een kwartiertje ‘heermoes steken’ levert al snel een emmer vol op:

 

Regenwater erbij:

 

En dan minimaal 10 dagen laten staan. Ver weg van de bewoonde wereld want de geur is tegen die tijd onbeschrijfelijk smerig. Ik zal proberen over 10 dagen een foto te maken, mits ik niet flauw val. Over 10 dagen gaan we met dichtgeknepen neus de heermoesgier zeven, en gaan we het in de tuin gebruiken, als vernevelaar of voor bij het gietwater.

Zo, even heerlijk mijn hart gelucht over heermoes. En ach, wij hebben geen zevenblad, en geen kweekgras (wel pispotten trouwens, die zijn ook niet mis). Er zijn trouwens meer soorten kruid en onkruid waar je een heel nuttig gier van kunt maken, denk aan brandnetel, smeerwortel, etc..

Tot slot; ik had het beloofd, de eerste rabarber geoogst:

 

En terwijl ik dit schrijf, staat deze rabarbertaart in de oven. Als die morgen lekker blijkt te zijn zet ik het recept op de website.

 

Edit zaterdagochtend: zojuist voorgeproefd; taart blijkt lekker 🙂 , het recept: Rabarber-frangipanetaart