Ik waarschuwde nog

Ik wil niet in herhaling vallen, maar het weer is nu eenmaal heel belangrijk voor moestuinders. En ik schreef al vaker over het telkens uitstellen van tuinieren, zaaien, uitplanten, etc. door kou, regen, wind en hagel. Mijn moeder zei altijd: “Alles wat je uitstelt moet je later inhalen”. Zij had het dan vooral over huiswerk maken en mijn kamer opruimen, maar die woorden schieten deze dagen regelmatig door mijn hoofd.

Want ik wist het. Nu is het moment gekomen dat ik niet langer kan wachten. Omdat zaailingen nodig moeten worden verspeend of uitgeplant, omdat de kas leeg moet worden gemaakt, omdat het onkruid gaat groeien (hallo 80.000 heermoesuitlopers, en dat is dan nog maar 1 soort), omdat we de mest met stro tijdelijk weg willen halen om de grond op te laten warmen en uit te planten, etc. Gelukkig wordt het iets droger (nou, ‘minder nat’ is misschien een beter woord), en ook wat warmer.

Ik spreek niet alleen voor mezelf, heel veel mensen moeten toch hetzelfde gevoel hebben. Ik sprak gisteren een tuinbuurman die normaal gesproken vroeg komt tuinieren en steevast rond het middaguur naar huis gaat. Maar toen ik hem om 14.30 uur nog zag en opmerkte dat hij nog niet naar huis was antwoordde hij: “Ik moet inhalen want ik loop achter”. Ik heb geen idee of het een troost voor hem was toen ik antwoordde dat het woord ‘voorlopen’ niet in het moestuinwoordenboek staat. Ik loop al 32 moestuinjaren achter. Alle dagen en alle seizoenen. Ik kan me werkelijk geen enkele dag herinneren dat ik in de tuin bezig was en bedacht dat ik maar naar huis moest gaan omdat ik werkelijk helemaal niets meer te doen had. Nooit. Er is altijd wel iets dat nog moet worden gedaan, gezaaid, water moet krijgen, opgebonden moet worden, verplant, gestekt, gesnoeid, geknipt en noem maar op. Natuurlijk zijn er ook tijden dat je wel ‘een beetje bij bent’, verder dan dat ben ik nooit gekomen 😀

Maar ik geef toe: nu is het nog wat erger dan in andere aprilmaanden, want alles wat bleef liggen komt nu nog bij alle andere gewone aprilklusjes. De 10.000 stappen per dag haal ik met gemak, en dan ook nog met potten, planten, tray’s, potgrond of andere zware dingen in mijn handen. Het zal vast niet dubbel tellen maar het voelt wel zo.

Ik bedacht dit jaar dat ik geen uien buiten wilde telen (in verband met de preimineervlieg die hier al een paar jaar op het volkstuinencomplex ‘heerst’). Dus ook dit jaar weer uien in de kas, maar omdat daar nog geen plaats was bedacht ik dat ik ze dan kon voortrekken. En dat gaat heel goed……

Maar als we dan heel veel andere dingen in de tuin te doen hebben staan de uien dus zo lang in de tray’s dat de wortels te lang worden:

Uiteindelijk komt het goed: ik heb de uien, met wat gebroken wortels, deze week uitgeplant in de kas (zie foto bovenaan dit blog), ze flink wat water gegeven (en doe dat morgen weer) zodat ze zich hopelijk herstellen.

En dat geldt voor alles: het komt goed, stapje voor stapje en plantje voor plantje. Maar ik geef ook toe: ik ben het overzicht soms volledig kwijt. Is het de leeftijd of heb ik teveel? “Een beetje van allebei” oppert Ruud, terwijl hij naar alle kriskras neergezette tray’s, potten en zaaibakjes kijkt. Ruud heeft makkelijk praten want hij wacht op wat ik hem in zijn handen geef en vertel waar het mag komen. Wanneer is dat eigenlijk mijn taak geworden? Het zal vast zijn in de tijd dat Ruud nog wel eens zelf wat naar eigen inzicht uitplantte maar ik dan snel naar hem toe liep om te zeggen dat het vanwege hoogte, bloemkleur, vruchtwisseling, schaduw of wat dan ook beter op een ander plekje zou kunnen komen en hij het dus moest verzetten. Eigen schuld dus :-). Gisteren kwam tuinbuurvrouw Laura vragen welk plantje ik haar ook al weer had gegeven…… ik moest een kwartier zoeken voor ik het plantje met de juiste rasnaam vond.

Het ‘achterlopen’ is niet alleen de schuld van het weer, het komt ook omdat we deze winter besloten om wat meer vaste planten te zetten; met ruim 300 vierkante meter tuin is het prima als we één deel gebruiken voor paden, terras, compost en opslag, één deel voor sier en één deel voor moestuin, inclusief kassen. Dan hebben we nog steeds ruim voldoende moestuin om van te eten en in te vriezen en maken we het ons hopelijk wat makkelijker nu gezondheid en leeftijd ‘een dingetje’ beginnen te worden. En daar ben ik nogal pietluttig in; ik heb wekenlang op regenachtige dagen zitten puzzelen welke klimrozen en clematissen qua kleur, vorm, bloeitijd en hoogte bij elkaar passen. En welke kruiden ik nog wilde (ik ben dol op lavendel, tijm, oregano, salie, rozemarijn en aanverwante soorten en rassen). En in dat proces ben ik opnieuw verliefd geworden op 2 oude bekenden: Hosta en Hemerocallis. Omdat ze zo mooi zijn, en ook zo handig in de tuin; ze bedekken de grond goed (scheelt wieden), bloeien lang en zijn er in heel veel kleuren. Dus ook dat kostte tijd, lekker op internet zoeken naar heel grote en heel kleine, met witte bloemen, roze of lila, met grijs blad, witbont blad en donkergroen blad, etc. Ook die staan nu, opgepot, te wachten tot ze voldoende geworteld zijn en de grond in kunnen.

Dit leek tot nu toe een blog met weinig foto’s. Maar dat komt omdat ik ze een beetje wil groeperen zodat het het blog goed illustreert. Beter dan wanneer de foto’s versnipperd in het blog zouden staan, al staan al deze bakken, potten en tray’s dus wel versnipperd in tuin en kasjes; telkens weer wat verspenen, bij elkaar voegen, even naar de andere kas brengen, en later weer terug, de tomaten en paprika’s alvast naar de kas brengen waar ze uiteindelijk worden geplant, de koolplanten buiten op een tafel, de vorstgevoelige eenjarige bloemen weer terug de kas in, bakken verzetten zodat ik de uien kan planten, plaats maken voor wat zakken potgrond, etc. Tegen de tijd dat alles is geplant heb ik elk potje en elk plantje minimaal 10 keer in mijn handen gehad.

Afijn, hieronder de foto’s (jammer dat ik hier geen geluid bij kan plaatsen, het geluid van de beruchte douchescene uit de film Psycho zou er perfect bij passen 😀

Van 1 soort (oudere zaden) in het midden wilden de zaden niet meer kiemen maar verder zie je hier eenjarige bloemen als Helichrysum, Matthiola, Impatiens en Clarkia (iets te lang geworden):

Niet alleen in de kas is het vol en druk, op de terrastafel buiten is geen centimeter meer vrij, ze staat vol met hosta’s, koolplanten, een tray met zaaisels, gekregen plantjes, thuis overwinterde stekken en opgepotte Dahliaknollen:

En natuurlijk, bakken vol met tomatenzaailingen, ik ga weer zo’n 80 tot 90 planten zetten want we zijn dol op tomaten; vers, in soepen, sauzen, chutney’s, gedroogd, en familie en vrienden lusten ze ook heel graag 🙂

O ja, hier heb ik al wat van uitgeplant, maar voor het uitplanten van de snijbiet heb ik nog geen tijd gehad, vandaar dat ze ergens in een hoekje op het randje van een emmer staat te wiebelen….

Van alles wat; nog wat tomatenzaailingen maar ook knolselderij, selderij, afrikaantjes, etc..

En zo heb ik nog veel meer bakken, verdeeld over de 3 kassen. Niet raar dat ik niet meer weet wat waar staat 🙄 . Hier zie je een tray met knolvenkel (gokje), rucola, bietjes maar ook nog wat opgepotte Hosta’s. En ik kwam op zolder in een papieren zak nog begoniaknollen tegen die al heel voorzichtig uit gingen lopen. Ook maar even opgepot voor een wat betere start:

En zo kan ik nog even doorgaan (denk aan het muziekje uit Psycho)

Ja, we hebben nog wel wat te doen 😀

En voor alle duidelijkheid: ik vind het wel eens leuk om te klagen maar ik zou dit ook niet willen missen. Deze foto’s staan voor de afgelopen maanden; koude en donkere dagen waarin ik een planning maakte, verlekkerd tomatenrassen uitzocht, waarin ik zaden en planten bestelde, en de afgelopen 2 maanden zaaide, verspeende en oppotte. Het meeste daarvan kan ik nu uit gaan planten in een nog bijna lege tuin. Het is veel werk maar ik kan me nu al verheugen op alles wat er straks in de tuin groeit, bloeit en geoogst kan worden!