Kunnen planten horen?

Is natuurlijk maar grapje, maar toch, soms vraag ik het me wel eens af :-). Iedereen die al een paar jaar tuiniert heeft het toch wel eens ervaren? Dat een fruitboom het niet goed doet, al drie jaar geen oogst. En dat je dan met je man of vrouw bespreekt dat als de boom dit jaar weer zo staat te niksen, dat het einde boom is en ze eruit gaat. En dat de boom dan vervolgens een overvloedige oogst geeft.

Of dat een vaste plant of struik slecht groeit of bloeit en je met elkaar bespreekt dat ze na de zomer wordt gerooid. En dat ze vervolgens juist heel goed gaat bloeien. Of erger nog, maar 1 bloem geeft maar die dan zo prachtig is dat je haar toch houdt.

Zo’n gevalletje hebben we nu weer. We zijn van plan om komend najaar en winter de achtertuin te veranderen. Dat wordt heel veel werk.

En dat werk bespraken we een week of 3 geleden in de tuin, liepen langs het paadje en de planten en bespraken waar het nieuwe pad komt, met welke tegels, welke planten er mogen blijven, welke mogen blijven maar verzet moeten worden, welke planten er gewoon uit gaan. En deze gaat eruit hebben we besloten:

Musa basjoo, een winterharde banaan. Prachtig als ze het goed doet, en ze doet het eigenlijk ook al wel een jaar of 8 heel goed. Maar ze doet het zo goed dat de  bladeren heel groot worden. De onderkant van de plant is daardoor heel grijs en kaal, en boven waaien al bladeren kapot in de altijd waaiende zeewind. We hebben er nog wel even over staan verzinnen bij de plant, het is niet niks, een 8 jaar oude winterharde banaan te deleten. Maar uiteindelijk waren we het er over eens; ze gaat weg. En uitgraven is trouwens geen optie, ze is enorm groot en hard en wortelt heel diep. Nee, het zou een sadistisch dood voor deze plant worden; tot op de grond afzagen in november en haar dan dood laten vriezen in de winter, en dan zouden we ze haar als snot in de grond vinden in het voorjaar (mits het goed gaat vriezen), dat was ons plan.

Ze heeft ons vast gehoord. Want gistermiddag zagen we ineens dit:

Een bloem! Een bloem in onze Musa basjoo! Tsjonge, moeten we dit dan deze plant wel aandoen. Als ze zo haar best voor ons doet. En dus weet ik het nog niet zeker, maar er is toch best een kans dat we haar gewoon in november weer in gaan pakken voor de winter, en dan mag ze blijven. Zucht….

Is er verder nog iets te beleven in de tuin. Ach. Gistermiddag met 3 emmers tomaten naar huis (is een kilo of 15, denk ik), zo’n 5 kilo sperziebonen, 2 kilo pronkbonen. 8 courgettes. 1 kilo bramen. 1 pondje blauwe bessen. Bleekselderij en basilicum, worteltjes en uien. Want met zoveel tomaten maken we maar tomatensaus. Gisteravond de knoflook en uien in wat olijfolie gebakken, vervolgens de geraspte worteltjes erbij, de in stukjes gesneden bleekselderij. En daarna 5 geraspte courgettes (daar dikt de saus zo lekker van in), en alle tomaten in grove stukken. Een uurtje gekookt. Vuur uitgezet, basilicum erdoor en zo af laten koelen. Met moeite in de koelkast gepropt. En nu gaan we haar door de draaizeef draaien. De saus koken we op en dan gaan ze de gesteriliseerde potten in. Is zo enorm veel lekkerder dan zo’n pot uit de winkel waar altijd iets zuurs en iets bitters in zit, en waar ik altijd wat last van mijn maag van krijg.

En gisteravond om 23 uur zaten we op de bank nog steeds sperziebonen schoon te maken. Vandaag eten we een deel ervan en de rest hebben we gisteravond gelijk ingevroren. De bramen zijn ingevroren (voor de bramenwijn en bramenport die we willen gaan maken), en de blauwe bessen zijn ook ingevroren (om er komende winter lekker cake of taart of dessert mee te maken).

Er zijn wel eens van die dagen dat we tegen de tijd dat we naar bed gaan geen pap meer kunnen zeggen….

Tot slot van dit tuindagboek nog wat leuke foto’s (vind ik dan hè):

Er komen nog heel veel meer pronkbonen aan, bovenin staan de planten nog in bloei. Dit is het ras Firestorm, gekocht in Engeland, samen met het ras Snowstorm. Grappig, Snowstorm bloeit wit en Firestorm bloeit rood en omdat er maar weinig zaden in een zakje zaten bedacht dat het leuke zou zijn om ze om en om bij de stokken te zetten. Dus de stok rechts van de stok op de foto heeft weer witte bloemen, daarnaast weer rode.

Pronkbonen zijn werkelijk niet te eten als je ze 2 dagen te lang laat hangen, het zijn dan echt ouderwetse scheermessen. Maar als je ze op tijd plukt zijn het wel echt ontzettend lekkere boontjes, met een ouderwetse, heerlijke bonensmaak. Misschien wel de lekkerste boon van alle bonen (alhoewel, daar doen we dan de Haricot Vert en spekboon en goede sperzieboon weel weer mee te kort). Maar sinds een paar jaar zetten we ze weer elk jaar, voor het mooi, maar zeker ook voor het lekker!

De tuintafel zoals die er nu uitziet:

Ja, het is een beetje rommelig. Maar ik ben er blij mee. Links de extra donkere Fuchsia waarvan ik de rasnaam kwijt ben. Rechts naar de Brugmansia de peper Mini Rocoto (die het buiten beter doet dan onder glas). Rechts vooraan wat Tagetes, links vooraan wat bleekselderij, en een pluimpje van de Amaranthus. Het één doet het beter dan het ander, maar voor nu ben ik er blij mee, het is mijn uitzicht vanaf de stoel waar we tussen de bedrijven even zitten en ik word er wel vrolijk van.

En nu nog vol in de tomaten, dat wordt volgende maand vanzelf minder en dan houdt het ook ineens op. Maar dan begint de tijd van de pepers pas goed. Op de foto het ras Trinidad Perfume (waarvan ik ernstig twijfel of ze wel klopt, maar het zijn officieel gekochte zaden bij een gerenommeerde zaadhandel – en alle drie de planten zijn identiek, dus ik wacht eerst maar af). De vorm lijkt niet helemaal te kloppen maar de opbrengst is er niet minder om. Ben benieuwd wanneer de pepers gaan rijpen en hoe ze dan zullen smaken.

En tot slot dan nog een foto van de Tropaeolum die in een compostbak groeit.

Het is een goed jaar voor Tropaeolum, ze tieren hier dit jaar welig. En bloeien mooi. Wij zijn er blij mee (en alle hommels en bijen ook).

Dit is het einde van dit tuindagboek, want ik ga nu aan de Musa basjoo vragen of ze van plan is om, als ze mag blijven, of ze dan elk jaar wil bloeien. En alsjeblieft niet zo van rafelige bladeren wil maken. Misschien hoort ze het (en luistert ze ook, want er zit een groot verschil tussen horen en luisteren). En misschien mag ze dan toch blijven….