Oogst!

De warmte heeft duidelijk wel geholpen om alles eindelijk eens een beetje te laten groeien. Maar boeren en tuinders, altijd zeuren; mag ik dan nu vragen om een millimeter of 10 regen? Niet met hagel, onweer en andere ellende, maar zo’n hele nacht lekker doorregenen. Want het is hier kurkdroog, en er valt nu ook niet meer tegenop te gieten. Bovendien zijn alle drie de 1000-litervaten en de 3 200-litertonnen leeg. Kun je nagaan hoeveel gieters water we al hebben gesjouwd. Terwijl ik dit schrijf, zegt Ruud “Kijk, het regent’. Ik ga direct de vlag uithangen. Alhoewel….. 5 minuten later en het is alweer voorbij. Volgende kans op regen schijnt over meer dan een week te zijn. En dus gaan we komende week de pomp maar meenemen en zelf water geven en tonnen vullen.

De kapucijners en doperwten doen het dit jaar prima (in tegenstelling tot de  teleurstellende tuinbonen). Op de foto zie je één van de 2 rijen doperwten, de peulen hangen er al in, hoeven zich alleen nog maar met de zaden te vullen. hetzelfde geldt trouwens voor de kapucijners, die kunnen we komende week al gaan oogsten.

En we hebben al 2 maaltjes aardbeien geoogst, ze zijn allemaal heerlijk, maar van de 7 rassen die we hebben staan zijn er toch verschillen (zowel in smaak, maar ook in groei, in grootte van de aardbeien, in grootte van planten). Als we ze allemaal hebben geoogst/geproefd zal ik eens een tuindagboek wijden aan de rassen die we hebben staan en wat onze ervaring er mee is.

Gisteren hadden we een barbecue, met een clubje van 15 mensen, op de volkstuin. En voor die gelegenheid 2 cakes gebakken, van 2 verschillende recepten:

De aardbeiencake van Yummy in my Tummy (website bestaat helaas niet meer);

De aardbeiencake van Gartine (met dank aan Daniëlle, die me wees op het boek, en waarvan ik het inkijkexemplaar vond, met dit recept):

Allebei lekker! Allebei toch anders, de één met bloem, de ander met zelfrijzend bakmeel, de één met en de ander zonder yoghurt. Ik zal beide recepten dit weekend op de pagina van aardbeien zetten.

Nogal een grote stap van aardbeien naar knoflook (geen lekkere combinatie :-)), maar ik moet wel nog even wat zeggen over de knoflook. Ze gaan hier bloeien, niet allemaal, maar wel meer dan de helft.

Er zijn rassen die sneller bloeien dan andere rassen, en de combinatie van warmte en droogte heeft er vast nog voor gezorgd dat dat doorschieten wat sneller is gegaan.

Maar ik wil helemaal geen bloemen, ook geen zaden – ik wil grote bollen met sterke smaak. En dus haal ik de beginnende bloeistengels er in dit jonge stadium al uit (gewoon zo diep mogelijk in het hart wegbreken) – laten de planten hun energie maar stoppen in de bol, niet in de bloem.

Op de foto zie je 2 van die aankomende bloeistengels, uit elke plant komt er één, je ziet aan de verdikking dat dit de bloeistengel is. Als je stengels hebt afgebroken en je ruikt aan de afgebroken kant kun je bedenken dat je de bloeistengel (tot aan de verdikking) kunt eten, het heeft de smaak van verse knoflook, veel zachter en frisser dan de gerijpte bollen. Dus niet weggooien maar vooral lekker in een roerbak of roomsaus of wat dan ook gebruiken. En nu de planten niet meer hoeven te bloeien zullen ze die energie dus gebruiken voor het maken van de bol. En dat is fijn, want het einde van de teelt van knoflook is in zicht; de planten beginnen onderin al wat gelig te worden, en de buitenste bladeren beginnen al wat te verdorren. Over een week of 3 zullen de planten al voor een deel zijn afgestorven en kunnen we de bollen oogsten.

Ook de bonen hebben het licht gezien. Ze hebben zo lang staan te niksen, maar nu eindelijk gaan ze groeien. De pronkbonen (als eerste gezaaid en dus als eerste geplant) gaan nu ook als eerste klimmen:

Onderin de planten kun je nog zien hoe ze heeft geleden onder de koude nachten die we hebben gehad; gele bladeren, soms zelfs wat bruine verdorde plekken erin. Maar verder naar boven wordt het blad steeds groener en frisser en gezonder. En gisteren het eerste bloempje gespot. Over 3 weken eten we pronkbonen! Als je goed kijkt zie je erachter dan nog wel een krulandijvie staan die is doorgeschoten, ja zon, droogte en de langste dagen in het jaar zorgen ervoor dat andijvie al doorschiet voor ze volwassen zijn. Nou ja, is goede compost..

Tot slot nog even een foto van de Eschscholzia californica Raspberry Fool die sinds maandag bloeit. Ik vind ze altijd erg mooi, maar deze is wel echt prachtig, halfgevuld, rozerood met roze en rood en crème en wit.

Als een zomers frambozenijsje – toepasselijke naam dus :-).