Pepers per 3

Ik heb in de afgelopen 3 weken zeker 15 tot 20 berichtjes en mailtjes gehad van mensen die vragen hebben over de manier waarop ik pepers teel, en dan in het bijzonder over het met 3 zaailingen in een potje houden.

In de hoop dat dit wat meer duidelijk maakt, heb ik wat foto’s opgezocht die het wellicht wat duidelijker maken. En bedenk daarbij dat het niet de manier van telen is, het is gewoon mijn manier van telen, ik vind dit prettig, maar anderen hoeven dit misschien juist helemaal niet ideaal te vinden.

Mocht je nog nooit pepers hebben geteeld, probeer dan gewoon eens wat uit, het kan alleen mis gaan wanneer je meer dan 5 pepers bij elkaar zet (heb ik ook wel eens geprobeerd maar dan krijgen de wortels echt te weinig ruimte om zich goed te ontwikkelen en blijven de planten klein, ielig, zwakkker en is de opbrengst uiteindelijk minder dan bij 3 zaailingen. Voor mij is 3 planten per soort ideaal, voor iemand anders misschien 2, of juist 4, of gewoon 1.

Op de foto bovenaan zie je de zaailingen zoals ze na het zaaien de P9-potjes in gaan, als ik genoeg zaailingen heb, plant ik er 4 uit in een potje. En ongeveer op het moment dat je op de foto ziet, bij 4 of 5 blaadjes, zal ik nog de minst goede (de kleinste, zwakste) wegknippen zodat ik 3 zaailingen in het potje overhoud. Dat is dan alvast voordeel 1: voor 3 zaailingen heb ik maar de ruimte/potje/grond nodig van normaal gesproken 1 zaailing, dus ruimtebesparend in het voorjaar.

De zaailingen mogen dus met 3 in 1 potje blijven, tot ze worden uitgeplant in de vollegrond in de kas, buiten of in een grotere pot.

Nadelen: eigenlijk alleen dat de bossige plant (wat er dus eigenlijk 3 zijn) soms zo dik en zwaar is van alle takken maar ook de opbrengst, dat je met touw of binders de planten aan stokken vast moet maken.

Op de foto rechts de Limon, zo te zien zijn het geen 3 maar 2 planten (dat kan ook, als ik bijvoorbeeld maar 2 zaden heb, of er kiemen er maar 2, dan zijn het dus 2 zaailingen bij elkaar in plaats van 3). En je kunt bij deze Limon (zowiezo ook een peper met zeer hoge opbrengst) al zien dat de stam helemaal scheef hangt van de zwaarte van plant en pepers. Je moet dus wel zorgen dat je wat stokken en touw hebt en de planten op kunt gaan binden als ze zwaar worden.

Voordelen: ik vind het gewoon mooi, niet zo’n iele, lange plant, maar een mooie volle bos, zoals op de foto hiernaast van de CGN 21500. En belangrijker misschien nog wel, omdat je 3 planten op ongeveer dezelfde hoeveelheid centimeters grond in de kas zet, heb je dus per diezelfde hoeveelheid vierkante centimeters 3 keer zoveel opbrengst. Dus ruimtebesparend of opbrengstverhogend, hoe je het dan ook wilt bekijken.

Ook mooi in pot, om een wat vollere bos te hebben (vind ik dan). Voor zover ik het me nog kan herinneren had ik voor de Masquerade (uit geruilde zaden, bleek niet helemaal te kloppen, vandaar 1 paarse peper tussen de witte :-)) opgekweekt in 2 potjes. 1 P9 met 3 zaailingen erin, en 1 P9 met 2 zaailingen daarin.

Zie dus de foto. Eind april heb ik die 2 potjes zover mogelijk uit elkaar in de pot (die zo groot is als een emmer) uitgeplant, dus links in de pot 3 zaailingen bij elkaar, rechts in de pot 2 zaailingen bij elkaar. Want zaailingen uit elkaar trekken kan prima hoor, goed natmaken en heel voorzichtig uit elkaar trekken, en daarbij zo min mogelijk wortels beschadigen, direct uitplanten en flink water geven zodat de zaailing kan herstellen – maar als het niet hoeft, natuurlijk liever niet).

Op de foto zie je dus eigenlijk 5 zaailingen in 1 pot.

Ik vond nog een aantal foto´s, die hopelijk goed laten zien hoe ik peperplanten (en paprikaplanten en ook aubergineplanten) kweek. Voor alle duidelijkheid; uiteraard niet voor tomaten!

Op de volgende foto zie je de drie zaailingen van de peper Pimenta da Neyde, zoals ze hier vanuit het P9-potje zo de grond in gaan, niet uit elkaar gehaald, maar gewoon een gat maken, potje leegkloppen en de kluit met 3 zaailingen zo in 1 keer planten, de wortels zoeken vanzelf wel de weg die ze kunnen gaan.

Ik houd wel altijd de onderste 30 cm van de planten kaal (in jong stadium haal ik in delen (niet gelijk natuurlijk) alle diefjes en onderste blaadjes weg), tot de zaailingen eruit zien als op de foto.

Ik zet er gelijk een stok bij (sterker nog, ik meet altijd alle plaatsen uit in de kas voor pepers, paprika’s, aubergines, en tomaten en zet dan stokken op 55 centimeter uit, en bij die stokken plant ik dan de planten uit).

Pas wanneer de stammen wat dikker worden bind ik er ook een touwtje aan (niet te strak want de stammen worden nog flink dikker en je wilt ze niet insnijden!).

Op de foto zie je ook dat 1 plant het sterkst is, het grootst, grootste blad. Zaailing 2 aan de linkerkant is iets kleiner, zaailing 3 aan de rechterkant is nog kleiner, bijna een beetje sneu. Maakt allemaal niks uit, alle drie de zaailingen hebben genoeg ruimte om een gezond wortelgestel te maken. Als hier 5 zaailingen stonden, dan werd de ruimte boven en onder de grond te krap en zou er gevochten moeten worden om de ruimte, maar met 3 zaailingen heb je daar geen last van.

En dat kun je zien op de volgende foto, van dezelfde Pimenta da Neyde dat je later een mooie bos hebt, toch slank (maar dat is denk ik ook een beetje het ras). Je ziet de 3 stengels nog, en de onderkant die ik altijd kaal houd (om de simpele reden dat daar vooral blad en zwakke, slappe stengels komen, eer aan die stengels bloempjes en pepers komen is het echt ver in het najaar – liever een kale onderkant, een mooie kroon erop en gezonde stevige groei die vroeger bloeit en pepers geeft). Als je goed kijkt zie je ook nog het bindertje waarmee ik de 3 planten bij elkaar houd, en aan de stok vast heb gemaakt. Meestal zet ik de planten op 2 punten vast aan de stok met zo’n bindertje, een beetje afhankelijk van de grootte.

Je ziet ook dat er nu geen zwakkere, kleinere plant meer is, er is geen verschil meer tussen de 3 planten die als zaailingen nog wel een zwakste en een sterkste zaailing in het potje had.

En dan nog 2 foto’s om het verschil aan te geven tussen het planten van 1 plant en het planten van 3 planten (hoewel uiteraard het ras ook invloed heeft op de opbgrengst!)

Op de eerste foto de Chilaca, waarvan ik maar 1 zaailing had en dus 1 zaailing had uitgeplant. Aan die ene plant komen best nog veel pepers.

Maar op de tweede foto zie je de Tazmanian Black, en dan met 3 zaailingen uitplant. Die 3 planten geven vervolgens een opbrengst op hetzelfde grondoppervlak dat ongeveer 3 keer zo groot is.

Op de foto lijkt het alsof er geen blad is, dat is niet waar hoor, ik heb gewoon een foto gemaakt van de pepers die onder het blad hangen, boven de pepers zit dus nog een behoorlijke kroon. Als er al flink wat pepers hangen knip ik wel vaak de meeste en grootste bladeren voor en tussen die grote pepers weg (om te zorgen dat er zoveel mogelijk licht, zon, lucht bij de pepers komt om ze goed te laten rijpen.

Ik heb geen foto van een Aubergine kunnen vinden (eens onthouden voor 2013 :-)), maar wel nog een foto van een paprika. Daarmee werkt het gewoon hetzelfde, al worden paprikaplanten over het algemeen niet zo groot en bossig als sommige pepersoorten.

Maar ook bij paprika’s plant ik dus 3 zaailingen uit in een P9, en plant dat hele potje met die 3 zaailingen erin eind april uit in 1 plantgat in de kas. Op de foto kun je zien dat de plant (maar het zijn er eigenlijk drie) er mooi vol en bossig uitziet, en dat de opbrengst prima is.

En zo hoop ik dat het voor wat meer mensen duidelijk is hoe ik mijn pepers, paprika’s en aubergines teel. En nogmaals, zo staat het niet in de boeken, en het is helemaal geen manier die moet, maar het is mijn manier, die ik prettig vind en waarbij ik de meeste opbrengst heb per vierkante meter, van planten die ik mooi vind.