Zestig

Ik schreef in juni 2017 al eens een blog over het aantal potten in onze tuin, en over hoe ik Ruud elk jaar beloof te minderen, maar dat dat elk jaar mislukt: Tel even mee

Nu is het echt zover. Na 2 gortdroge zomers waarin we elke dag weer zeulden met gieters water ben ik er nu zelf ook wel klaar mee.

Afgelopen zomer dacht ik nog aan het blog van 2017 terug. En ik telde eens de potten die we in 2019 hadden staan. Ik had er pen en papier bij nodig. Toen ik uitgeteld was vroeg ik aan Ruud hoeveel potten hij dacht dat we hadden. “Ik denk wel een stuk of vijfentwintig”, zei Ruud. “Negenenvijftig” antwoordde ik.

“NEGENENVIJFTIG?!”, roept Ruud. Ik ben meestal degene die de potten water geeft (terwijl Ruud ondertussen in de kassen water geeft) dus ik had al wel een flauw vermoeden dat het flink meer dan vijfentwintig zou zijn. Toch zou ik ook niet hebben gegokt dat het er zó veel zouden zijn.

Erger nog, een paar dagen later liepen Ruud en ik in een tuincentrum (ook al heb ik niks nodig, tuincentra en plantenwinkels hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me). Ik zag daar een mooie donkerrode klimroos met weinig doornen. En terwijl ik de roos nog eens van alle kanten bekeek en het labeltje nogmaals las en nog eens naar de (aantrekkelijke) prijs keek, zei ik tegen Ruud dat ik eigenlijk op dat moment geen plaats had voor de roos: ik zou pas plaats kunnen maken als er in de herfst wat Canna’s uit de grond zouden worden gehaald.

“Dan houd je de roos toch tot de herfst in pot”, zegt Ruud. “Dan kom je gelijk op zestig, dat is een mooi rond getal”. Het sarcasme droop er vanaf. Maar eigenlijk vond ik het wel een goed plan, en een goed  excuus om een mooie roos te kopen. Ruud besefte al snel dat zijn opmerking een verkeerde uitwerking had 🙂

Ik kan hier nu, net als in het blog van juni 2017, een opsomming geven van alle planten die we dit jaar in potten hadden. Maar dat is dus een lang rij, en het zouden ook heel veel foto’s zijn. Daarom heb ik ze wat gegroepeerd. En dit zijn ze dus ook nog lang niet allemaal. Maar om er in ieder geval een aantal te laten zien helpt het mij ook gelijk een beetje om er afscheid van te nemen. Want zestig zijn er echt dertig teveel. Ruud heeft dat lang geleden al bedacht, en ik heb het nu ook besloten.

Foto 1: Brugmansia’s

 

Prachtige kuipplanten, bloeien rijk, geuren heerlijk. Maar ze worden zo groot, en zwaar. Het valt niet mee om ze in november naar zolder te sjouwen, en in april weer naar beneden. En ze drinken niet, ze zuipen, elke Brugmansia in de zomer elke dag een gieter water. En we hadden er 9 (waarvan 2 dubbele omdat ik ze eens stekte en die stekken vervolgens weer niet weg kon doen). We hebben er vorige maand al 2 weggedaan, en nu heb ik voor nog 3 Brugmansia’s een goed tehuis gevonden. We houden er dus 4 (een witbonte, een lichtroze, een donkerroze, en een gele dubbele). Met meer ruimte zullen de planten en bloemen vast meer opvallen want nu stonden ze uiteindelijk door ruimtegebrek allemaal een beetje op een kluitje. “Less is more” is in dit geval toepasselijk.

Foto 2: Fuchsia’s en Salvia’s

 

Nog 2 grote liefdes. En lastig weg te doen. Ik heb al een Fuchsia weggedaan. Maar de Fuchsia triphylla Koralle die je rechtsboven ziet hou ik, en de roze-oranje-rode die je linksonder ziet ook. Maar een Salvia microphylla die ik dubbel had heb ik al weggedaan. En ik heb me voorgenomen om een deel van de microphylla’s volgend jaar in de volle grond te planten. Want ze kunnen best veel vorst verdragen, en zo streng zijn de winters niet meer. En de kletsnatte vette kleigrond was hier soms de reden dat een plant bezweek maar die grond is ondertussen flink verbeterd. En anders zijn er nog de verhoogde bakken. Een goede oplossing dus, wellicht ga ik dat volgend jaar zelfs ook doen met de Salvia Amistad, guaranitica Blue Enigma en Wendy’s Wish.

Foto 3: eetbare soorten in pot

 

De 3 vijgen in 3 potten houden we, maar die hebben ook niet zoveel water en verzorging nodig. De aardperen houd ik ook in pot (omdat ze zo woekeren). Maar met 3 kassen hoef ik niet perse ook nog een tomaatje in pot op de terrastafel, dat is toch meer voor het leuk dan voor het nut. En wil ik nou perse 3 verschillende soorten munt, of is 1 ook genoeg? En de zoete aardappelen ga ik volgend jaar in een verhoogde bak telen. En ook de tijm en rozemarijn zouden in een verhoogde bak kunnen.

Foto 4: gewoon, voor het leuk

 

Dit is de gevaarlijkste groep. De Cassia corymbosa hebben we al 10 jaar en bloeit tot het gaat vriezen. En de viooltjes zijn zo leuk in de koudere maanden van het jaar. Maar de rest is eigenlijk ongepland, het is een groep die in de lente en zomer aangroeit. Omdat ik een leuke begonia zie, omdat er ergens wat zaailingen van een Asarina zijn gekiemd die ik niet weg kan gooien, omdat ik een Colocasia heb gestekt. Maar hier kan ik flink minderen; ik ben dus al aan het schrappen en leeg potten met eenjarige bloemen (en geef de potten gelijk weg, zodat ik die volgend voorjaar niet meer kan vullen).

Want ik wil het nu echt, het zou ons heel veel tijd en sjouwen schelen. “Maar ook minder plezier en genieten van de bloemen”, zegt een klein stemmetje in mij. Maar Ruud verzekert me dat dat niet hoeft, dat we ook gewoon flink wat eenjarige bloemen kunnen gaan zaaien en daar een vak of bak mee vol kunnen zetten.

En nog iets: Ruud bleek tot mijn verbazing een slechte hulp te zijn bij het kiezen van wat we wegdoen. Ik vroeg hem of we moesten bedenken of iemand de Cassia misschien zou willen hebben. “Nee, die hebben we al 10 jaar, en ze bloeit zo mooi, en er komen zoveel hommels op af, zei hij. “Misschien kunnen we dan het citroenboompje wegdoen, opperde ik vervolgens. Het antwoord: “Nee die niet, nu is ze eindelijk groot genoeg om volgend jaar misschien wat citroenen te geven”.

Zucht, het is lastig kiezen. Maar toch zijn we goed op weg, volgend voorjaar zijn het er nog maar dertig, misschien zelfs nog wel minder. En in ruil daarvoor komt er een vak/verhoogde bak vol met bloemen, ter compensatie. Ik verheug me er nu al op, ga binnenkort eens aan mijn planning beginnen en heerlijk zaden uitzoeken en bestellen.

En de rode roos? Die overwintert in pot in de kas, en planten we komend voorjaar uit. Als dank bloeit ze nu nog!

 

Tot slot nog even de link naar het blog dat ik op de website van Pokon schreef, over mijn ervaring met de teelt van de Rocoto-peper en hoe ik haar ga overwinteren: een bijzondere peper, Capsicum pubescens 

Tot slot dan ook maar even een foto van hoe deze bijzondere pepers in huis nu massaal rijpen:

 

Abonneer
Laat het weten als er
guest

18 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Jenneke

Dat was een leuk verslag om te lezen! De praktijk lijkt me iets minder … De brugmansia’s zijn prachtig. Heb je daar geen zaad van? Of lukt dat niet in ons klimaat?

Marina

Mij is het wel een keer gelukt om een zaadpeul te krijgen en een plantje uit de zaad op te kweken. Maar het was meer een keer in 17 jaar dat ik brugmansia’s houd.

Carine p

Dag Diana,
Ik heb vorig jaar eens een pot brugmansia in november koud binnen gezet omwille van de voorspelde vorst. Deze stond echter nog volledig in bloei. Resultaat was dat ik nadien ook grote lange zaden had. Ik had dit ook nog nooit gezien. Spijtig, ik heb er toen niks mee gedaan. Allicht zal de kilte binnen en het feit dat ik de bloemen niet uitgehaald heb, er iets mee te maken hebben, maar ik vond de zaden enorm groot.
Groetjes
Carine

Rita ter Wiel

Wat een leuk verslag weer van je, het lijkt me erg lastig om iets weg te doen.
Hoe heet die mooie roos eigenlijk, bijna doornloos lijkt me heerlijk.

Joke

Ik voel met jullie mee. Heb het zelf al met een teveel aan zaaisel wat richting composthoop gaat ( als niemand ze wil). Alsof je je kinderen op de composthoop gooit……

Wijnie

O Diana, wat een vreselijk herkenbaar verslag! Vorig jaar was ik met die droogte al snel helemaal klaar met dat water geven. Dus dacht ik dat de oplossing grotere potten=minder vaak water geven zou zijn. Maar in grotere potten kunnen weer andere planten die meer ruimte nodig hebben=nieuwe planten=extra potten. Ter illustratie: ik ben maar even naar buiten gelopen om de potten en bakken te tellen die er nu nog staan: 47 stuks. En heel veel potten zijn al leeg en staan in de schuur. Ik denk dat ik er afgelopen zomer dus meer dan 100 had staan (wel veel kleinere potten dan jij hebt staan). Mijn sportschool is zomers gieters water sjouwen;). Afgelopen zomer heb ik dat ook heel wat keren zuchtend gedaan. Maar volgend jaar wordt het zeker niet minder, want ik heb veel te veel zaad bij je besteld :). Respect dat je zelfs wilt halveren met potten! Heel veel succes!
Groetjes Wijnie

Carine p

Dag Diana,
Idd een herkenbaar verslag. Ik ben reeds vele jaren geleden enorm verminderd met potten en plant nu het meeste in volle grond. In het najaar durf ik hier en daar een plant uithalen om te overwinteren. Ik ben het gesleur met water meer dan beu en dit doet zo’n pijn aan de schouders. In volle grond tussen de groenten heb ik daardoor veel minder werk.
Ik heb daardoor ondervonden dat groenten die niet ver staan van bv. tijm, munt, rozemarijn, salie, lavendel etc veel minder last hebben van vervelende beestjes. Ik vind dit een groot voordeel, het teveel aan bv munt trek ik gewoon weg. Dit moet je wel doen, anders is alles munt of bernagie.
Veel tuinplezier. Tussen haakjes, bedankt voor de zaden. Alles goed aangekomen
Carine

José

pff wij hebben ze allemaal weer binnen staan, 20 stuks vind mijn man al te veel. maar nu heb ik jou als excuus dat er nog wel een bij kan.

maud

Ik heb ook veel potplanten, maar de vijg heb ik jaren geleden al in de volle grond gezet. Staat op het zuiden tegen een muur en groeit eigenlijk te goed.

desiree Kopmels

Dag Diana,
wat herkenbaar dat slepen met water voor de vele potten! en dan maar niet te spreken van het schoonmaken van praktisch al die potten in het najaar; vind dat een vreselijk karwei.
ik heb een vijg in enorme pot (erfenis van de vorige bewoners) en een vijg in de volle zeeuwse klei. Net als bij Maud en jouw buurvrouw doet die in de volle grond het enorm goed. Daarin had ik (hij is 2 jaar oud) deze nazomer tot een week geleden 🙂 enorme grote en lekkere vijgen, die niet onder deden voor de vijgen van de boom die ik in Italie had, en vergis je niet, daar vroor het gewoon ook in de winter. Ik reken er op dat het best wel een boom gaat worden, maar dat is prima: werkelijk prachtig blad en ze redden zichzelf uitstekend, snoei niet echt nodig maar als je wilt kan je ze snoeien en daar kunnen ze goed tegen. de vijg in de enorme pot geeft slechts kleine vruchten en minder.

Bertha van zuuren

Hallo, ik heb een witte brugmansia in de volle grond, hij sterft af en komt volgend jaar gewoon weer op. Ik heb hem zelf gezaaid van zo’n brote zaadbol.
Groetjes,
Bertha

Carine p

Dag Diana,
3 jaar geleden ben ik begonnen met brugmansia buiten te planten omwille van het watergeven dat ik zowiezo niet kan volgen. Ik heb deze tegen een muur geplant zodat de plant toch een beetje beschermd is tegen koude wind. Ik heb de grond goed gemengd met veel steentjes zodat dit voor een goede opwarming zorgt in het voorjaar. Bovenop ligt een laag steentjes om de wortels wat te beschermen. Tot hiertoe is dit goed gelukt. Ik snoei de planten tot ongeveer 30 cm boven de grond, maar telkens heb ik in het voorjaar alles moeten wegsnoeien. Maar vanaf april komen de scheuten terug uit de grond en deze groeien in een ongelofelijke snelheid. Het is hier natuurlijk wel warmer, maar in de winter hebben wij hier ook vorst. Voor alle veiligheid heb ik toch nog 2 potten behouden ingeval ze zouden bevriezen. Ergens heb ik eens gelezen dat je de wortel ook uit de grond kunt halen en koel en donker kunt leggen. Dit heb ik nog niet geprobeerd.
Vele groetjes
Carine

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Naar de reacties